Ανατολική Εσωτερική Παράδοση

ΒΕΣΑΚ: Η Μεγάλη Εσωτερική Γιορτή

Στην καρδιά της 'Aνοιξης, όταν τα πάντα ανθίζουν, τότε μοιάζει νάναι το ξεκίνημα της χρονιάς! Ακριβώς αυτή την εποχή μια πανάρχαια και παγκόσμιας σημασίας γιορτή λαμβάνει χώρα. Το Βεσάκ! Το άρθρο που ακολουθεί είναι αφιερωμένο σε τούτη την γιορτή.

 

Η Δύναμη του Σεληνιακού Κύκλου

Εξαιτίας της διαφορετικής διάταξης των ουράνιων σωμάτων στο Σύμπαν έχουμε, μεταξύ άλλων, την δημιουργία Πλανητικών, Σεληνιακών και Ζωδιακών κύκλων. Ο κύκλος της Πανσελήνου που τελείται σχεδόν κάθε 28 ημέρες, συμπληρώνει μια πλήρη περιφορά της Σελήνης γύρω από την Γη και δίνει μια μοναδική ευκαιρία στον πλανήτη μας παρέχοντας την δυνατότητα μιας ανεμπόδιστης πνευματικής σύνδεσης με τον Ήλιο, χωρίς την δικής της παρέμβαση.

Από την αρχή της Νέας Σελήνης μέχρι και την Πανσέληνο, οι εσωτερικές πνευματικές δυνάμεις πλησιάζουν περισσότερο την αναπτυσσόμενη ανθρώπινη Ψυχή και προκαλούν μεγάλη ανταπόκριση προς το εξελικτικό φως, την Αγάπη και την θεία Θέληση. Το Ηλιακό μας Σύστημα είναι μια μονάδα που διατηρείται ζωντανή και ακολουθεί μια Κοσμική εξέλιξη με τη μεσολάβηση ενεργειών. Είναι σαν ένας οργανισμός, που δέχεται διαφορετικά είδη ενέργειας, τις μετατρέπει, τις αφομοιώνει και μετά τις εκφράζει. Αυτή ακριβώς η διαδικασία κρατάει το Ηλιακό μας Σύστημα ζωντανό και προάγει την Ηλιακή εξέλιξη.

Οι ενέργειες στις οποίες αναφερόμαστε προέρχονται κυρίως από τον αστέρα Σείριο, από την Μεγάλη 'Aρκτο, από τον αστερισμό του Ταύρου και από το μεγάλο αστέρι τον Αλντεμπαράν, που λάμπει σαν το Μάτι του Ταύρου. Είναι κανάλια για τις ενέργειες της φώτισης, της αγάπης, της ευσπλαχίας και της δύναμης-θέλησης. Εσωτερικές πηγές αναφέρουν πως αυτά τα άστρα και οι αστερισμοί εστιάζουν τις ενέργειές Τους πάνω στο δικό μας Πλανητικό Λόγο, στο Σανάτ Κουμαρά, στη Σαμπάλλα και στην Ιεραρχία και πως καλύπτουν ακτινοβόλα όλη την ανθρωπότητα και τα βασίλεια του πλανήτη.

Κατά τις Πανσελήνους, αν προετοιμαστούμε κατάλληλα ανυψώνοντας τους φορείς μας, θα διευρύνουμε την συνείδηση αλλά και την επίγνωσή μας. Η επίγνωση είναι θέμα άμεσης εμπειρίας, γνώση μέσω ταύτισης, ανοίγματος προς στο φως του Ήλιου και ενότητας με ό,τι πνευματικό. Είναι μια αφύπνιση προς την Ουσιαστική Ζωή και την λειτουργία της. Είναι η εμπειρία τόσο της μορφικής όσο και της άμορφης όψης της ζωής, της εκδηλωμένης αλλά και της ανεκδήλωτης. Χτίζουμε πραγματικά μια γέφυρα ανάμεσα στον αντικειμενικό και στον υποκειμενικό κόσμο, ανάμεσα στον κόσμο της αιτίας και στον κόσμο του αποτελέσματος. Με αυτό τον τρόπο αρχικά, η Επίγνωση οδηγεί στην Κατανόηση και με την σειρά της στη Διεύρυνση της Συνείδησης.

Η Νέα Σελήνη και η Πανσέληνος είναι πάντα περίοδοι με αυξημένη την επικοινωνία με άλλες διαστάσεις, γι' αυτό και οι διαλογισμοί που γίνονται αυτές τις ημέρες είναι πιο δυνατοί και πιο γόνιμοι. Όταν όμως η Σελήνη είναι στο ζώδιο του Ταύρου οι ενεργειακές δυνάμεις είναι εξαιρετικά ισχυρές. Πηγάζουν από το Κέντρο του Θεού και μεταδίδουν Σοφία και Αγάπη, τις πιο ουσιαστικές ποιότητες του Βούδα και του Χριστού, που οδηγούν στη Θεϊκή Γνώση και ενδυναμώνουν όσους υπηρετούν την ανθρωπότητα. Είναι γνωστή ως η Γιορτή του Βεσάκ. Είναι γιορτή του δικού μας πλανήτη, είναι ο ετήσιος κύκλος που κάνει η Γη γύρω από τον Ήλιο.

Η Γη αντιπροσωπεύει την ανθρώπινη προσωπικότητα, που τις περισσότερες φορές λειτουργεί κάτω από την επίδραση του Ασυνείδητου, δηλαδή της Σελήνης. Ενώ ο Ήλιος εκφράζει την πνευματική όψη του ανθρώπου για το επίπεδο στο οποίο βρίσκεται. Αντιστοιχεί στην πηγή της Εσωτερικής Έμπνευσης και των Ανώτερων Αρχών και ιδανικών, τα οποία είναι οδοδείκτες για την εξέλιξη της ανθρώπινης ύπαρξης.

Συνοψίζοντας θα μπορούσαμε να πούμε πως, με το Διαλογισμό, κατά την ώρα της Πανσελήνου του Βεσάκ δημιουργούμε μια θεία ισορροπία μέσα στη φύση μας, αναζητώντας την ατραπό μας, το μυστικό πέρασμα που οδηγεί στο Μάτι του Ταύρου, στο σπίτι μέσα μας, στον Οίκο του Θεού.

 

Η Γιορτή του Βεσάκ μέσα στο Χρόνο

Λέγεται ότι πρόκειται για μια από τις πιο παλιές γιορτές. Ήταν γνωστή ακόμη στην εποχή της Ατλαντίδας και γιορταζόταν με ιδιαίτερη μεγαλοπρέπεια. Μόνο που είχε άλλο όνομα, το οποίο σήμερα είναι γνωστό μόνο στους Μύστες των Εσωτερικών Πεδίων.

4

Η κοιλάδα των Ιμαλαϊων όπου λαμβάνει χώρα η γιορτή του Βεσάκ.

Μέσα στην καρδιά της 'Aνοιξης, όταν τα πάντα ήταν ανθισμένα τελείτο η γιορτή, η οποία θεωρείτο σαν το ξεκίνημα όλης της χρονιάς.

Λέγεται πως οι Ατλάντιοι ιερείς γιόρταζαν μυστικά το Βεσάκ με πολύ δυναμικές τελετές, παρόλο που ο λαός είχε τις δικές του εξωτερικές εορτές και γιόρταζε χωρίς να γνωρίζει το τι ακριβώς κάνει. Μετά την καταστροφή της Ατλαντίδας χάθηκε και η γιορτή και οι εσωτερικές λειτουργίες της. Από τα διάφορα ιερατεία αναπτύχθηκαν άλλες γιορτές, συνήθως μέσα στο μήνα Μάη, που είχαν να κάνουν κύρια με την Φύση. Μόνο λίγοι μυημένοι γιόρταζαν υποσυνείδητα την αναγέννηση, γιατί το Βεσάκ είναι αναγέννηση. Είναι Θάνατος και Αναγέννηση.

Όταν αναπτύχθηκε η Αίγυπτος, γεννήθηκαν ορισμένες εξελιγμένες οντότητες που θέλησαν να αναβιώσουν το Βεσάκ, χωρίς τελικά να το επιτύχουν, καθώς συνάντησαν την αρτηριοσκληρωτική αντίδραση του ιερατείου. Οι Αιγύπτιοι κατείχαν μεγάλο μέρος της αλήθειας, αλλά δεν μπόρεσαν να το ανακαλύψουν σε όλη του την έκταση.

Οι όποιες προσπάθειες σταμάτησαν και η ιδέα πέρασε στην Ελλάδα μέσω της Κρήτης, ενώ μέσω της Μεσογείου θαλάσσης μεταφέρθηκε στα δυτικά κράτη, όπου και βρήκε μεγάλη απήχηση. Ιστορικά, για την περίοδο της Μεγάλης Ελλάδας, δεν γνωρίζουμε σχεδόν τίποτε για αυτές τις περιοχές, παρόλο που υπήρχαν λατρείες εξίσου βαθιές με εκείνες των Αρχαίων Ελλήνων. Γιόρταζαν με την ίδια πίστη τον ερχομό του νέου έτους. Είχαν μια εσωτερική γλώσσα επικοινωνίας για τα πουλιά, τα ζώα και τα φυτά κάθε μεγέθους και κάθε είδους. Ήταν πιο πρωτόγονοι σε εμφάνιση και σε καλλιέργεια, αλλά τα αισθήματά τους ήταν αγνά και διοχετεύονταν με όλη τους την παρόρμηση στα εσωτερικά πεδία.

Υπήρχαν τρεις κύριες περιοχές που αυτός ο γιορτασμός είχε ιδιαίτερο τελετουργικό χαρακτήρα. Η μία ήταν στα βόρεια της σημερινής Αγγλίας, στα σύνορα της με τη Σκωτία. Η άλλη βρισκόταν χαμηλά στο Νότο, στο μέρος εκείνο της Ισπανίας και της Γαλλίας που βρέχεται από θάλασσα. Και η τρίτη περιοχή βρισκόταν βόρεια, σχεδόν στις παγωμένες ζώνες, όπου η 'Aνοιξη ερχόταν αργά, αλλά όταν ερχόταν ήταν ένα κάλεσμα ζωής και χαράς για όλους.

Λέγεται πως τα μυστήρια του Βεσάκ τα γιόρταζαν πάντα μέσα στα δάση, ποτέ στους συνοικισμούς τους, πάντα μέσα στη φύση. 'Aναβαν φωτιές για να ελκύσουν την θεϊκή ενέργεια, και αρέσκονταν να πλένονται σε ποτάμια και σε μικρούς καταρράκτες μέσα στα δάση, για να εξαγνίζουν το σώμα τους και να το αφήσουν καθαρό κάτω από τις ηλιακές ακτίνες, σύμβολο ενέργειας και δύναμης. Σε αυτές τις γιορτές ποτέ δεν θυσίαζαν ζώα, αφιέρωναν μόνο καρπούς. Τους άρεσαν να μοιράζονται την τροφή τους με την δίκαιη πηγή δύναμης, η οποία θα τους την επέστρεφε μετουσιωμένη σε άλλη μορφή ενέργειας.

Τον ίδιο καιρό, λοιπόν, στη Μεγάλη Ελλάδα, οι γιορτές δεν μπόρεσαν να αποκτήσουν τον ίδιο χαρακτήρα όπως στην υπόλοιπη πρωτόγονη Ευρώπη. Πάντα σε αυτόν το χώρο υπήρχαν πιο ανεπτυγμένα μυαλά, πιο οργανωμένη σκέψη, αλλά ταυτόχρονα, οι άνθρωποι ήταν λιγότερο πολωμένοι στην μοναδική πηγή δύναμης. Ωστόσο σε αυτό τον χώρο ξαναγεννήθηκε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό μυημένων υπάρξεων. Όλοι οι μυημένοι του αρχαιότερου κόσμου πέρασαν από αυτό το κομμάτι της γης και άφησαν τα ίχνη τους. Αυτοί έδωσαν και την πρώτη ώθηση για το γιορτασμό του Βεσάκ. Ήταν γιορτασμός της φύσης και της δύναμης που περικλείει μέσα της. Ήταν ο γιορτασμός της ενέργειας που διαχεόταν πάνω σε όλα τα ζωντανά δημιουργήματα, ήταν ο Ήλιος σε όλο του το μεγαλείο, που έλουζε την Γη σε μια περίοδο χωρίς βροχές. Πολλές από τις αρχαίες γιορτές δεν γιορτάζονταν τυχαία την 'Aνοιξη όπως και τα δικά μας Ελευσίνια.

Γιορταζόταν ακόμη και από τους Ινδιάνους, οι οποίοι κατάφερναν να εφελκύσουν ένα μέρος της ενέργειας που πλανιόταν γύρω από τον πλανήτη κατά την ημέρα του Βεσάκ. Και μπορούσαν να την χρησιμοποιούν με διάφορους τρόπους. Δεν είναι ψέματα πως μπορούσαν να προκαλέσουν βροχή ή άλλα φυσικά φαινόμενα. Είχαν αυτήν την δύναμη, η οποία αναπτύχθηκε στα βάθη των αιώνων, και πήγαζε από την εφέλκυση αυτής της ιδιαίτερης ενέργειας. Πολλοί από τους Ινδιάνους ήταν μάγοι, και ένα ποσοστό μυημένων βρισκόταν ανάμεσά τους για πολλές ενσαρκώσεις, σαν ένα απαραίτητο στάδιο εκπαίδευσης.

Αλλά όμως, οι άνθρωποι καταστρέφουν ό,τι θείο τους έχει δοθεί. Μαζί με τους πολιτισμούς τους κατέστρεψαν και την εσωτερική τους υπόσταση καθώς και όση εσωτερική διδασκαλία είχαν λάβει. Μόνο κάπου μέσα στο Μεσαίωνα φάνηκαν πάλι κάποια ίχνη αυτού του γιορτασμού που δυστυχώς πνίγηκαν στο αίμα και την φωτιά. Υπήρξαν και παλαιότερα κάποια σημάδια για αυτό τον γιορτασμό στους Εβραίους, που εμείς σήμερα το ονομάζουμε Πάσχα. Αλλά και αυτά σιγά-σιγά με τον καιρό έφτασαν σε εμάς τελείως διαφοροποιημένα και παραποιημένα από την πραγματικότητα.

Όσο για την Ανατολή, το Βεσάκ γιορταζόταν αρκετές χιλιετηρίδες π.Χ., κάπου με μεγάλη πίστη και ευλάβεια από όλους τους ανθρώπους και αλλού από μικρές μειονότητες. Οι Κινέζοι, οι Ινδοί και οι Ιάπωνες καθώς και μια φυλή στη έρημο της Σαχάρα γιόρταζαν με μεγάλη ιδιαιτερότητα το Βεσάκ. Ήταν μια λατρεία πραγματικά πρωτόγονη, αλλά και γεμάτη δύναμη. Η Ανατολή ήταν εκείνη που κατόρθωσε να σώσει μέσα στους αιώνες την ύπαρξη αυτής της γιορτής, που ήδη έχει αρχίσει να αναβιώνει και σε άλλες περιοχές του κόσμου. Δεν είναι γιορτή, είναι μεγαλείο, είναι κατανόηση αυτού που απλόχερα μας δίνεται, κατανόηση του πώς πρέπει να το χρησιμοποιήσουμε ώστε να το πάρουμε πίσω μετουσιωμένο σε μια άλλη μορφή. Είναι σαν μια Πνευματική Πρωτοχρονιά.

Κατά το Βεσάκ, αυτόν το φυσικό κύκλο κάθε χρόνο, υπάρχει μια νέα εισροή δυνάμεων. Οι δυνάμεις αυτές έχουν την τάση να συμπιέζονται όλο και περισσότερο προς τον πλανήτη και να εισχωρούν στους ανθρώπους. Πρέπει να είμαστε έτοιμοι να τις δεχτούμε και να τις χρησιμοποιήσουμε κατάλληλα για το διάστημα μιας ολόκληρης χρονιάς. Εάν δεν είμαστε δεκτικοί, η δύναμη αυτή θα προκαλέσει φοβερές ζημιές διότι, μια ενέργεια που δεν βρίσκει δίοδο να διοχετευθεί γίνεται καταστροφική ενώ παραμένει ανεξάντλητη μέχρι το επόμενο Βεσάκ. Και το πιο σημαντικό είναι πως, όλη αυτή την ενεργοποίηση πρέπει να την χρησιμοποιήσουμε και να την αποδώσουμε δημιουργικά. Το δημιουργικό έργο και η υπηρεσία προς την ανθρωπότητα και τον πλανήτη θα είναι η γείωση και η επισφράγιση αυτής της σημαντικής γιορτής.

 

Η Μεγάλη Γιορτή του Βεσάκ

Είναι μία από τα τρείς μεγαλύτερες πνευματικές πλανητικές γιορτές της 'Aνοιξης, η πρώτη είναι του Χριστού ή της Ανάστασης, η δεύτερη του Βούδα ή του Wesak/Vesak και η τρίτη της Ανθρωπότητας ή της Καλής Θέλησης. Το Βεσάκ είναι ο εορτασμός της απελευθέρωσης, της αφύπνισης, της μεταμόρφωσης, το ταξίδι προς τον Οίκο του Θεού. Θεωρείται η μεγαλύτερη αποκρυφιστική γιορτή του χρόνου, είναι η πιο ιερή χρονική περίοδος για τους Βουδιστές αλλά και για όλους τους πνευματικούς ανθρώπους. Γιορτάζεται την ημέρα της Πανσελήνου του δεύτερου μήνα των Ινδουϊστών Vaisakha ο οποίος στην Κεϋλάνη λέγεται Wesak που αντιστοιχεί κάθε χρόνο τον μήνα Απρίλιο ή Μάιο και συμπίπτει με την πρώτη Πανσέληνο του Ταύρου.

Οι αρχαίοι μύθοι λένε πως την μέρα αυτή γεννήθηκε ο Βούδας και πως αυτή την μέρα εγκατέλειψε το φυσικό του σώμα, γιορτάζεται κυρίως η γέννηση αλλά και ο θάνατος και η ανάληψη του Βούδα στη Νιρβάνα. Κάθε Βεσάκ λοιπόν, όλα τα μέλη της Λευκής Αδελφότητας συγκεντρώνονται σε μία απόκρυφη κοιλάδα, στους λόφους των βορείων Ιμαλαΐων κοντά στο Νεπάλ, δυτικά της Λάσα. Εκεί, κατά την ώρα της Πανσελήνου εκτελούν ένα τυπικό, και με την δύναμη της παρουσίας του Βούδα, που επισκέπτεται την κοιλάδα σε αστρική κατάσταση, διαχέουν στη Γη τις πιο ισχυρές πλανητικές ενέργειες της χρονιάς. Πρόκειται για μια ευλογία που διαπερνά και αφήνει τα σημάδια της σε κάθε ύπαρξη, διευρύνοντας την συνείδηση σε επίπεδα ανέφικτα σε άλλες περιόδους. Την ίδια περίοδο λέγεται, πως ανοίγει και μια μακροκοσμική ενεργειακή πύλη στο διάστημα από την οποία τα όντα της Πνευματικής Ιεραρχίας του Πλανήτη έρχονται σε επαφή με όντα και ενέργειες που το επίπεδό τους είναι αντίστοιχα υψηλό, όπως είναι η σχέση της ανθρωπότητας με την Ιεραρχία.

Όπως αναφέρει ο μύθος, ο Βούδας επιστρέφει μια φορά τον χρόνο για να ευλογήσει τον κόσμο, διαβιβάζοντας μέσω του Χριστού Πνευματική Ενέργεια. Κατόπιν ο Βούδας αποσύρεται ώσπου γίνεται αμυδρή κουκίδα στον ουρανό και χάνεται. Η όλη τελετουργία της ευλογίας, από την στιγμή της πρώτης μακρινής εμφάνισης μέχρι την στιγμή που ο Βούδας εξαφανίζεται από την θέα, διαρκεί ακριβώς οκτώ λεπτά. Η ετήσια θυσία του Βούδα για χάρη της ανθρωπότητας, διότι επιστρέφει στα χαμηλότερα επίπεδα με μεγάλο τίμημα, έχει τελειώσει και Εκείνος επιστρέφει και πάλι στον υψηλό τόπο, όπου εργάζεται. Κάθε χρόνο επανέρχεται για την ευλογία, και κάθε χρόνο επαναλαμβάνεται η ίδια τελετή. Κάθε χρόνο Αυτός και ο μεγάλος Αδελφός του ο Χριστός, συνεργάζονται στενότατα για να ωφεληθεί πνευματικά η ανθρωπότητα. Σε αυτούς τους δύο μεγάλους Υιούς του Θεού έχουν εστιαστεί δύο όψεις της Θείας Ζωής και αυτοί δρουν από κοινού ως θεματοφύλακες του ύψιστου τύπου δύναμης, στην οποία μπορεί να ανταποκριθεί η ανθρωπότητα. Μέσω του Βούδα διαχύνεται η Σοφία του Θεού, μέσω του Χριστού εκδηλώνεται η Αγάπη του Θεού στην ανθρωπότητα.

Ο Βούδας ως προσωποποίηση του Φωτός και ο Χριστός ως Ενσάρκωση της Αγάπης, συναντιούνται αυτήν την συγκεκριμένη ημέρα και αυξάνουν τις ενεργειακές δονήσεις της ανθρωπότητας, προκειμένου να βοηθήσουν αυτήν και τον πλανήτη εξελικτικά. Το Βεσάκ σηματοδοτεί μία έντονη περίοδο Πνευματικής αξιολόγησης σε όλες τις διαστάσεις. Τα αποτελέσματα της αξιολόγησης αυτής θέτουν την μοίρα της ενεργειακής δόνησης της ανθρωπότητας για τον επόμενο κύκλο των δώδεκα μηνών. Όταν ο Βούδας που είναι η έκφραση της Σοφίας του Θεού κατακλύζει την Γη με ευλογίες, ο Χριστός που αντιπροσωπεύει την Ανθρωπότητα εκφωνεί ένα ειδικό μάντρα που ψάλλεται μόνο αυτήν την περίοδο. Αυτό το μάντρα, δημιουργεί ιδιαίτερα υψηλές και δυνατές δονήσεις που ξεκινούν από την Γη και φτάνουν κατευθείαν στο Πνεύμα συνδέοντας όλες τις Φωτισμένες Υπάρξεις της Γης με το Θείο.

6
 Πιο κοντινή άποψη της κοιλάδας όπου γίνεται η γιορτή.
Μπορεί να διακριθεί αμυδρά ο βωμός.

Αυτήν την τελετή την παρακολουθεί πλήθος προσκυνητών, οι οποίοι όμως δεν είναι βέβαιο εάν μπορούν πραγματικά να δουν την ακτινοβόλο μορφή του Βούδα, καθώς και πολλά από τα μέλη της Λευκής Αδερφότητας. Λέγεται, πως η παρακολούθηση της γιορτής είναι ελεύθερη, αλλά πολλοί που προσπάθησαν να φτάσουν στην κοιλάδα δεν έφτασαν ποτέ στον προορισμό τους. Ίσως αυτό να οφείλεται και στον έντονο ενεργειακό κραδασμό που εκπέμπεται την ώρα της τελετής. Σαν κάποιο αόρατο χέρι να κρατά μακριά τις κακές και ανεπιθύμητες επιδράσεις. Εκεί, όπως λέει ο μύθος, συγκεντρώνονται τα μεγάλα ΄Οντα, που αποτελούν τους φύλακες του Σχέδιου του Θεού πάνω στη Γη για τον πλανήτη και την ανθρωπότητα και ανάμεσά τους βρίσκεται και ο Χριστός.

Καθώς πλησιάζει λοιπόν η ώρα της Πανσελήνου, αρχίζει να επικρατεί σιγή ανάμεσα στο πλήθος. Εκτελούνται ορισμένες τελετουργικές κινήσεις με τις οποίες οι συναθροισμένοι Διδάσκαλοι και οι μαθητές τους παίρνουν κάποιες συμβολικές θέσεις και σχηματίζουν επάνω στο έδαφος της κοιλάδας διάφορα σημαντικά σύμβολα, όπως ο πεντάκτινος αστέρας, με τον Χριστό να στέκει στο ψηλότερο σημείο του, ή ένα τρίγωνο, με τον Χριστό στην κορυφή, ή έναν σταυρό. Μπορούμε ενδεικτικά να πούμε ότι έλκονται και εκφράζονται διαφορετικές ενέργειες από τον κάθε σχηματισμό που δρουν σαν μαγνήτες και μεταβιβαστές. Για παράδειγμα το τρίγωνο και η πυραμίδα, προσελκύουν διαφορετική ενέργεια από το πεντάκτινο αστέρι, και το καθένα απελευθερώνει την ενέργεια που λαμβάνει σε διαφορετικά επίπεδα ή πεδία. Αυτοί οι σχηματισμοί λειτουργούν α) προσελκύοντας ενέργειες, β) συγχωνεύοντάς τις και γ) ακτινοβολώντας τις σε κατάλληλα κανάλια προάγοντας την εξέλιξη της ανθρωπότητας.

Και τότε αποκαλύπτονται εμπρός τους σε πλήρη δράση οι Κοσμικές ακτίνες αλλά και η όλη διαδικασία μεταμόρφωσης, που λαμβάνει χώρα μέσα στο ηλεκτρομαγνητικό πεδίο που έχουν δημιουργήσει οι Διδάσκαλοι στην κοιλάδα. Ο κύριος σκοπός των τελετουργιών είναι να ενισχύσουν τα κανάλια της θείας ροής σε όλα τα βασίλεια οδηγώντας την πρόοδο κάθε ατόμου, κάθε κυττάρου και κάθε ζώσας μορφής στην ατραπό της απελευθέρωσης, της διεύρυνσης και της εξέλιξης, όχι μόνο σε ανθρώπινο επίπεδο αλλά και στα κοσμικά πεδία. Σπάζουν τα φράγματα του περιορισμού και της χωριστικότητας, φράγματα στο φυσικό, στο συναισθηματικό και στο νοητικό πεδίο, αφήνοντας την ενέργεια να εισρεύσει για εξάγνιση, πρόοδο και ελευθερία, για επικοινωνία και περισσότερη φώτιση για αγάπη με σκοπό την διεύρυνση της συνείδησής μας.

Κατά την Πανσέληνο του Βεσάκ, έχουμε μια μεγάλη ευκαιρία να εξαγνίσουμε τους φορείς μας, να καθαρίσουμε τις σκοτεινές και τυφλές παρορμήσεις μας, τις θυμαπάτες ή τα αρνητικά συναισθήματα, τις καταθλίψεις, τις συγχυσμένες σκέψεις και να σταθούμε στο φως της πνευματικής μας επίγνωσης. Αν επιτύχουμε έστω και για μια στιγμή την αναγκαία ευθυγράμμιση, εναρμόνιση και ενοποίηση, τότε η απειροσύνη μας κατακλύζει ολοκληρωτικά. Αισθανόμαστε να δημιουργείτε μια χρυσή γέφυρα ενότητας με το Θείο, είμαστε μέρος του Συμπαντικού Κόσμου, είμαστε ένα με τον Κόσμο και όλη η απόγνωση και η χωριστικότητα που είναι αιτία δυστυχίας της ανθρωπότητας, μπορούν να εξαλειφθούν. Πράγματι, η τελετή του Βεσάκ είναι η δημιουργία μιας γραμμής επικοινωνίας μεταξύ της ύλης και του πνεύματος, ή μεταξύ των εφτά πεδίων της ύπαρξης ή ανάμεσα στην αφυπνισμένη συνείδηση και την υπερσυνείδηση.

Όμως υπάρχει κάτι σχετικά με αυτή την Εορτή, που την διαφοροποιεί και την ξεχωρίζει από τις άλλες γιορτές. Οι ημερομηνίες των Χριστιανικών Εορτών καθορίστηκαν από γεγονότα του παρελθόντος ή από συμβάντα που έγιναν πολλούς αιώνες πριν, ή επίσης μνημονεύουν κάποιο μεγάλο Μαθητή του Χριστού που υπηρέτησε στο παρελθόν την φυλή, όπως κι Εκείνος. Η Εορτή του Βεσάκ συνιστά αναγνώριση ενός τωρινού και ζωντανού γεγονότος. Τελείται ενόσω λαμβάνει χώρα ένα μεγάλο ουράνιο γεγονός, και έχει την φύση της συμμετοχής σε μια τελετουργία.

Η εορτή του Βεσάκ συνδέει το παρελθόν με το παρόν, κάτι που καμία άλλη γιορτή δεν κατάφερε. Αντιπροσωπεύει μια τρέχουσα ευκαιρία όπου Ανατολή και Δύση συνενώνονται μέσω του Βούδα και του Χριστού εξαφανίζοντας τους θρησκευτικούς διαχωρισμούς. Ενώ ταυτόχρονα την στιγμή της γιορτής υπάρχει μια ύψιστη Πνευματική Ευλογία σε ολόκληρο τον κόσμο. Πρόκειται για την ασυνήθιστη εισροή ζωής και πνευματικής διέγερσης που εξυπηρετεί στη ζωογόνηση της έφεσης του ανθρώπινου γένους. Και σε αυτό ακριβώς το γεγονός, στην εκροή των πνευματικών δυνάμεων, έχουν την δυνατότητα να συμμετάσχουν εξελιγμένες υπάρξεις που θα οδηγήσουν την ανθρωπότητα σε μεγάλες συνειδησιακές διευρύνσεις.

Αξιοποιώντας αυτήν την ενέργεια θα μπορούσαμε σταδιακά να ανοίξουμε τον δρόμο για μια καινούργια Θρησκεία στον Κόσμο. Το σημαντικότερο βήμα προς αυτήν θα ήταν να διαλυθούν όλα τα χωριστικά τείχη ανάμεσα στις υπάρχουσες θρησκείες και να γίνει ορατός ο κοινός παρανομαστής ή το χρυσό νήμα που τις διατρέχει όλες. Όταν γίνει αυτό, θα αντιληφθούμε πως όλες οι θρησκείες είναι εκφρασμένες όψεις της ίδιας Ύψιστης πηγής. Θα αντιληφθούμε πως αυτή η Θρησκεία δεν είναι μόνο μια αληθινά πνευματική ή μια συναισθηματική έκκληση προς το Θείο αλλά και μια επιστημονική έλξη προς την ίδια Πηγή της Ζωής.

Σε χρονικές περιόδους όπως αυτή του Βεσάκ συμβαίνει να ανοίξει ξαφνικά ένα παράθυρο στη συνείδησή μας και για μια στιγμή μια αστραπιαία λάμψη αποκάλυψης χτυπάει την Ψυχή μας. Για μια σύντομη στιγμή, βλέπουμε τον λόγο της εδώ ύπαρξής μας και τις δικές μας ευθύνες προς την ζωή, σαν σύνολο. Οι σχέσεις με ανώτερες σφαίρες και ενέργειες διευρύνουν την συνείδησή μας, διευρύνουν την επίγνωσή μας και βαθαίνουν την αίσθηση της υπευθυνότητας που έχουμε, γιατί σε αυτές τις εισερχόμενες ενέργειες έχουν εντυπωθεί το Σχέδιο, ο Σκοπός και τα οράματα των μεγάλων Όντων. Ο βαθμός της δικής μας δεκτικότητας και αφομοίωσης εξαρτάται από τον βαθμό ευθυγράμμισης της τριπλής προσωπικότητας με την εσωτερική Παρουσία και από την νοητική εστίαση κατά την ώρα του διαλογισμού της Πανσελήνου.

 

Βιβλιογραφία-Πηγές

• Τμήμα από ανέκδοτο φυλλάδιο της Arcane School, Lusis Trust.
•  Leadbeater C. W., Διδάσκαλοι και Ατραπός, Τετρακτύς, 1928.
•  Μπέιλι Αλίκη, Η Eξωτερίκευση της Ιεραρχίας, Lusis Trust, 2014.
•  Σαραϊνταριάν T. Χαρουτίν, Κόσμος μέσα στον 'Aνθρωπο, Πνευματικό Ήλιος, 1973.

 

Ι.Φ.