Το ηλιακό σκάφος περνά στις επικράτειες της δύσης. Ο ήλιος ετοιμάζεται για ένα ταξίδι στον κάτω κόσμο. Περνάμε για μια ακόμη φορά σε μία περίοδο αφομοίωσης, αυτογνωσίας και επανεκτίμησης των αξιών. Πάνω στη ζυγαριά ζυγίζονται όλα τα επιτεύγματα. Πάνω στη ζυγαριά γνωρίζουμε τον εαυτό μας και τις αληθινές του επιδιώξεις.  Πάνω στη ζυγαριά γνωρίζουμε την αληθινή αξία των πραγμάτων, για αυτό η τεταμένη σιωπή που απλώνεται γύρω μας είναι πολυτιμότερη από ποτέ άλλοτε. Μέσα σε αυτή τη σιωπή μπορoύμε να υφάνουμε και να πραγματώσουμε με τον καλύτερο τρόπο τα όνειρά μας.

Οι παγκόσμιες -πολύ περισσότερο οι τοπικές εντάσεις- υποδεικνύουν, αν μη τι άλλο, πως η αυτογνωσία σε συλλογικό και ατομικό επίπεδο είναι περισσότερο από ποτέ απαραίτητη και σωτήρια. Η αυτογνωσία βέβαια δεν είναι μια παθητική διαδικασία, αλλά είναι εξέγερση απέναντι στη στατικότητα, στην αυθόρμητη τάση του ανθρώπου να υποτάσσεται στην «ασφάλεια», την γκριζάδα και την απάθεια της ύλης, στις επιδιώξεις του εγώ, μόνιμα ανικανοποίητου. Τα υλικά σχήματα, όσο και να φαίνονται πραγματικά, είναι σκιώδη στη φύση τους, μεταβλητά και φευγαλέα. Άλλωστε το ταξίδι στο εγώ είναι πολύ μικρό για να χωράει τις ανάγκες της ανθρωπότητας για εξέλιξη.

Στα εσωτερικά σκοτάδια, αυτά που πολλές φορές ενστικτωδώς προσπαθούμε να αποφύγουμε, γιατί φοβόμαστε να αντικρίσουμε τον εαυτό μας καταπρόσωπο, βρίσκεται η απάντηση στο αγωνιώδες ερώτημα της ανθρώπινης ύπαρξης για ασφάλεια και σταθερότητα. Όμως, ο φόβος δεν είναι αληθινός. Φόβος υπάρχει μόνο στις σκέψεις μας και στις προσδοκίες μας για το μέλλον. Στα εσωτερικά σκοτάδια, όπου βρίσκεται μόνον η αυτογνωσία, ή έστω η θέληση για αυτογνωσία, εκεί αναπτύσσεται ένας νέος σπόρος μέσα και έξω από εμάς. Συμβαίνει μια πράξη μυητική για τον εαυτό και την ανθρωπότητα, αρκεί να θέλει κανείς να γνωρίσει τον εαυτό του και τον κόσμο. Αρκεί να ατενίζει το μέλλον υπό την οπτική γωνία της εξελικτικής αναγκαιότητας.

Από τη Σύνταξη