Η ζωή και το έργο μιας σημαντικότατης μορφής της Δυτικής Εσωτερικής Παράδοσης, της οποίας το εσωτερικό και συγγραφικό έργο στέκεται ορόσημο για κάθε ταξιδιώτη και ερευνητή της ζωής.

Μία από τις μεγαλύτερες φυσιογνωμίες της σύγχρονης πνευματικής αναζήτησης, της Δυτικής Εσωτερικής Παράδοσης είναι η Ντίον Φόρτσιουν (Dion Fortune). Υπήρξε ιδιαίτερα χαρισματικό παιδί με ευαισθησίες, πλούσια φαντασία και ικανότητες στη συγγραφή. Τούτο φάνηκε από τα πρώτα νεανικά της χρόνια, καθώς είχε δημοσιευθεί ποίημά της στο γνωστό περιοδικό της εποχής «Ο Κόσμος του Νεαρού Κοριτσιού», το 1906.

Γεννήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου του 1890, στο Μπρυν-ι-Μπία (Bryn y Bia) της Βόρειας Ουαλίας και το πραγματικό της όνομα ήταν Βάιολετ Μαίρη Φερθ (Violet Mary Firth).

Οι γονείς της υπήρξαν οι πρώτοι δάσκαλοι στην εξελικτική της πορεία για τη διαφορετική αντίληψη του κόσμου, εφόσον οι ίδιοι ασκούσαν μια πρακτική πνευματικής θεραπείας (spiritual healing). Όταν η οικογένεια αποφάσισε να μετακομίσει στο Σόμερσετ, περίπου στα 12 χρόνια της Βάιολετ Φερθ, προσηλυτίστηκαν όλοι στην Επιστήμη του Χριστού, ένα δόγμα που ασκούσε τη θεραπεία ασθενειών μέσα από την πίστη της Χριστιανικής Επιστήμης.

Το καλοκαίρι του 1911 και σε ηλικία είκοσι ετών οι γονείς της αποφάσισαν να την εγγράψουν στο Κολέγιο Φυτοκομικής Στάντλι, στο Γουόργουικσαϊρ, για να εκπαιδευτεί στην τέχνη της κηπουρικής, διότι λάτρευε τη φύση. Μάλλον ήταν στην πηγαία φύση της η φροντίδα και η περιποίηση, και αυτό είχε ως αποτέλεσμα μια γενικότερη «άνθηση» του περιβάλλοντός της.

Παρόλο που ήταν δύσκολο εκείνη την εποχή να είσαι γυναίκα επιστήμων, διευθύντρια σε αυτό το κολέγιο ήταν μια εξέχουσα προσωπικότητα, η γιατρός Λιλάιας Χάμιλτον (Lillias Hamilton). Η γιατρός είχε ταξιδέψει στην Αφρική, το Αφγανιστάν και την Ινδία και είχε αποκτήσει κάποιες γνώσεις σχετικές με τον υπνωτισμό και τη γιόγκα.

Η ανακάλυψη οικονομικών ατασθαλιών της διευθύντριας του ιδρύματος έκανε τη Βάιολετ να αποφασίσει να εγκαταλείψει το κολέγιο. Εκείνη την περίοδο, σύμφωνα με τη δική της μαρτυρία, δέχτηκε επίθεση από την κυρία Χάμιλτον σε τέτοιο βαθμό, ώστε να κλονιστεί για αρκετό καιρό η ψυχική της υγεία. Η διευθύντρια, χρησιμοποιώντας τις γνώσεις της, φανερά εκνευρισμένη για την αποχώρηση της Βάιολετ, της επιτέθηκε λεκτικά, και όχι μόνο, βομβαρδίζοντάς την επί ώρες πως «είναι ανίκανη και αποτυχημένη, δίχως αυτοπεποίθηση», και παραβιάζοντας βαθύτερα την ύπαρξή της. Η Δρ Χάμιλτον σταδιακά εξουθένωσε τη Βάιολετ, αφήνοντάς την ένα «διανοητικό και σωματικό ράκος» για τρία τουλάχιστον χρόνια, κάτι που αργότερα στο βιβλίο της Ψυχική Αυτοάμυνα το παρουσίασε ως «ψυχική επίθεση».

Προσπαθώντας να αναζητήσει τρόπους προκειμένου να ανακτήσει τον έλεγχο του νου, για δική της θεραπεία, αποφάσισε να ασχοληθεί με την ψυχολογία και την ψυχανάλυση. Για το λόγο αυτό μαθήτευσε στην Ψυχιατρική Κλινική του Λονδίνου.

Η Αρχή της Εσωτερικής Αναζήτησης

Κατά το διάστημα των σπουδών της στην ψυχολογία επέλεξε να γευματίζει στην καντίνα του διπλανού κτηρίου, που ανήκε στη Θεοσοφική Εταιρεία. Μια μέρα, γεμάτη περιέργεια και επιστημονικό σκεπτικισμό, παρακολούθησε μια διάλεξη για την τηλεπάθεια. Ήταν μεγάλη έκπληξη για εκείνη όταν διαπίστωσε ότι, μέσω μιας σειράς απλών πειραματισμών, οι οποίοι περιελάμβαναν προβολές με τη μορφή της σκέψης, ήταν ικανή να ερμηνεύει τις εικόνες, τις οποίες έστελνε νοητικά ο ομιλητής.

Το ενδιαφέρον της Βάιολετ ολοένα αυξανόταν, καθώς τα πράγματα γίνονταν όλο και πιο παράξενα. Ένας από τους ασθενείς μαθητές της παρουσίασε κάποια ασυνήθιστα φυσικά φαινόμενα· έμοιαζαν με ενόχληση από κακοποιά πνεύματα -φαινόμενο πόλτεργκαϊστ (poltergeist)- κατά τη διάρκεια των οποίων πόρτες άνοιγαν αυτόματα και σκυλιά γάβγιζαν ασταμάτητα. Για τη Βάιολετ δεν ήταν γνώριμο το γεγονός και έτσι ζήτησε τη βοήθεια ενός χαρισματικού και μυστηριώδους Ιρλανδού, του Δρα Μοριάρτι (Dr Moriarty). Είχε μόλις επιστρέψει από τη Νότιο Αφρική και φημιζόταν πως διέθετε βαθιά γνώση των απόκρυφων ζητημάτων.

Συγκεντρώθηκαν όλοι μαζί στο διαμέρισμα του νεαρού άνδρα και άρχισαν να βιώνουν παράξενα γεγονότα. Ο Μοριάρτι αντιλήφθηκε μια αόρατη παρουσία μέσα στο δωμάτιο. Όταν χαμήλωσαν τα φώτα, όλοι παρατήρησαν μια αμυδρή λάμψη σε μια γωνιά, η οποία προκαλούσε «αίσθηση ρίγους» σε όποιον την πλησίαζε. Ο Μοριάρτι παγίδευσε την «οντότητα» μέσα σε ένα μαγικό κύκλο και την κατέστρεψε, απορροφώντας την μέσα στην ίδια του την αύρα.

Η μυστικιστική γνώση και οι πρακτικές του Μοριάρτι ήταν το κλειδί που ξύπνησε κάτι βαθύ στη Βάιολετ. ΄Aλλωστε, είχε ήδη αναπτύξει τις δικές της έμφυτες ψυχικές δεξιότητες, ενώ στη συνέχεια είχε αρχίσει να βλέπει μια σειρά από οράματα. Αυτή η εμπειρία την οδήγησε πίσω στη βιβλιοθήκη της Θεοσοφικής Εταιρείας -της οποίας αργότερα έγινε μέλος- όπου ανακάλυψε τα κείμενα της Άννι Μπέζαντ (Annie Besant), πρώην βοηθού της Ε.Π. Μπλαβάτσκι (E.P. Blavatsky) και νυν Προέδρου της Θεοσοφικής Εταιρείας.

Στο βιβλίο Αρχαία Σοφία βρήκε αναφορές στην «Αδελφότητα της Μεγάλης Λευκής Στοάς» και την «Ιεραρχία των Μυστών, οι οποίοι διαρκώς επιτηρούν την ανέλιξη της ανθρωπότητας». Εκεί αναφερόταν πως «όλοι όσοι αναζητούν αυτούς τους Διδασκάλους» θα μπορούσαν να επικοινωνήσουν μαζί τους, μια ιδέα που άγγιξε ένα ευαίσθητο σημείο της Βάιολετ. Η ανάγκη της για αυτήν την επικοινωνία την είχε κυριεύσει ακόμη και στα όνειρά της. Σε κάποιο ιδιαίτερα αξιομνημόνευτο και σχεδόν αληθινό όνειρο ή ίσως και όραμα, βρέθηκε στα Ιμαλάια μαζί με δύο από τους Διδασκάλους. Αυτή η εμπειρία την έκανε να αντιληφθεί ότι είχε γίνει δεκτή για μαθητεία και ότι έπρεπε να ξεκινήσει την αναζήτησή της για τη βαθύτερη γνώση.

Το 1919 έγινε μέλος του αποκρυφιστικού τάγματος που διοικούσε ο Θίοντορ Μοριάρτι, τον οποίο εκτιμούσε και σεβόταν απεριόριστα. Έγινε ο πρώτος της δάσκαλος και ο άνθρωπος του οποίου οι αποκρυφιστικές μέθοδοι και ιδέες επρόκειτο να την επηρεάσουν έντονα. Εντυπωσιασμένη και ολοκληρωτικά δοσμένη στην εσωτερική διδασκαλία, έλαβε μέρος στο Ναό του ΄Aλφα και του Ωμέγα του ΄Aστρου του Πρωινού (Stella Matutina), του Ερμητικού Τάγματος της Χρυσής Αυγής. Επικεφαλής του Ναού ήταν ο μυθιστοριογράφος Τζ. Γ. Μπρόντι-΄Aινς, συγγραφέας αρκετών αξιοσημείωτων μυθιστορημάτων πάνω στην τέχνη της μαγείας. Μέσω αυτού η Βάιολετ έμαθε πώς να χρησιμοποιεί τις φυσικές ψυχικές της ικανότητες.

Η Βάιολετ εμπνεύστηκε εκείνη την περίοδο από τον Δρ Μοριάρτι ένα σύγγραμμά της «Τα Μυστικά του Δόκτορος Τάβερνερ», βασισμένο σε έντεκα αυτοτελείς ιστορίες θεραπείας ψυχικά ασθενών.

Λίγο αργότερα η Βάιολετ Φερθ απέκτησε το μετέπειτα όνομά της υιοθετώντας το οικογενειακό της motto, Deo Non Fortuna, που σημαίνει από το Θεό -όχι από τύχη, ως το μαγικό της όνομα, γνωστό έως σήμερα ως «Ντίον Φόρτσιουν».

Η Εσωτερική της Εξέλιξη και Δράση

Στα επόμενα χρόνια οι πρακτικές του Τάγματος της Χρυσής Αυγής και η στάση των μελών του απογοήτευαν τη Ντίον. Η φράση που χρησιμοποιούσε ήταν «ότι το Τάγμα αποτελείται από εριστικούς ψαρομάλληδες και χήρες που καυγαδίζουν». Ωστόσο εκεί μέσα, και με τη βοήθεια της Μέιγια Κέρτις-Γουέμπ (Maya Curtis Web), αρχίζουν οι πρώτες πειραματικές της προσπάθειες ως διάμεσο επικοινωνίας (μέντιουμ), μια ικανότητα που διατηρήθηκε έως το θάνατό της. 

Ασφυκτιώντας από αυτή την ατμόσφαιρα, το 1924 στρέφεται στη δημιουργία του δικού της εσωτερικού Τάγματος, γνωστού ως «Η Αδελφότητα του Εσωτερικού Φωτός». Τα γραφεία του Τάγματος βρίσκονταν κοντά στο Γκλαστόνμπερι και εκεί της ανοίχτηκαν νέοι δρόμοι εσωτερικής γνώσης και υπηρεσίας. Με τον Τσαρλς Τόμας Λάβντεϊ (Thomas Loveday) δημιούργησαν στους πρόποδες του βράχου την πρώτη έδρα της Αδελφότητάς τους, με την ονομασία Τσάλις Όρτσαρντ (Οπωρώνας του Δισκοπότηρου). Εκεί πραγματοποιούνταν αποκρυφιστικές διαλέξεις, που παρακολουθούσε μαζί με πολλούς άλλους και ο Άλιστερ Κρόουλι (Aleister Crowley), με τον οποίο είχε την ευκαιρία στη συνέχεια να ανταλλάξει πλούσια αλληλογραφία, η οποία δεν έχει διασωθεί, ενώ από ένα σημείο και μετά οι δρόμοι τους χώρισαν.

Η διαγραφή της από το Τάγμα της Χρυσής Αυγής πρέπει να ήταν μια δύσκολη στιγμή στη ζωή της. Η Μόινα Μάδερς (Moina Mathers), χαρισματική διευθύντρια και χήρα του ιδρυτή του τάγματος Μακ Γκρέγκορ Μάδερς (Mac Gregor Mathers), με τη δικαιολογία ότι δεν είχαν εμφανιστεί στην αύρα της τα κατάλληλα σύμβολα, την απέβαλε, γεγονός που δεν αποδέχτηκε ποτέ η Ντίον. Στην ουσία, η Mόινα αισθάνθηκε προσβολή, όταν η Ντίον άρχισε να δημοσιεύει τα πρώτα της αποκρυφιστικά κείμενα και να κοινοποιεί μυστικούς συμβολισμούς.

Το 1927 ήταν μία από τις παραγωγικότερες και ιδιαίτερες χρονιές στη ζωή της. Εκείνη την εποχή η Ντίον παντρεύτηκε τον Δρ Τόμας Πένρυ Έβανς (Thomas Penry Evans). Τότε ξεκίνησε να γράφει και να δημοσιεύει το πασίγνωστο έργο της, αντιμετωπίζοντας και κάποιες αντιδράσεις για τα κείμενά της. Η Αδελφότητα του Εσωτερικού Φωτός αναπτύχθηκε, και κατά τη διάρκεια ενός πειράματός της η Ντίον υλοποίησε μια σκεπτομορφή. Είναι γνωστή αυτή η ιστορία με τον Φενρίρ, ένα μυθικό πλάσμα με τη μορφή λύκου, το οποίο η Ντίον οραματιζόταν πιθανά ως άσκηση, όταν ξαφνικά ο οραματισμός της έγινε πραγματικότητα και υλοποιήθηκε μπροστά της η μορφή ενός γκρίζου λύκου. Η ίδια ισχυρίστηκε πως δε γνώριζε ότι είναι δυνατό να δημιουργηθεί κάτι τέτοιο. Έχοντας ισχυρή δύναμη θέλησης διέλυσε τη μορφή, εξαφανίζοντάς τη.

Το Έργο της

Το έργο της είναι μεγάλο, καθαρό και ανθρώπινο. Η ίδια πάλευε μέσα από τις προκαταλήψεις και τις δεισιδαιμονίες της εποχής της, απελευθερώνοντας και ομορφαίνοντας τη ζωή γύρω της. Έλεγε πως «πραγματική δεισιδαιμονία είναι να παραμένει κανείς προσκολλημένος στα σύμβολα και τυπικά μιας άλλης εποχής, έχοντας ξεχάσει την ουσία τους....». Η δροσιά του καινούργιου και η ορμή για προσφορά προς τον ίδιο τον άνθρωπο και την εξέλιξη, χαρακτηρίζει την ίδια και το έργο της.

Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο είχε συγκεντρώσει γύρω της μια ομάδα αποκρυφιστών και εργαζόταν σε ψυχικό και πνευματικό επίπεδο, με σκοπό την απελευθέρωση της Ευρώπης από το γερμανικό ζυγό και τη θηριωδία του.

Η ίδια έλεγε ότι το ανθρώπινο υλικό σώμα δεν μπορεί να αντεπεξέλθει σε πανίσχυρες ψυχικές και πνευματικές δυνάμεις και πως η εσωτερική παρουσία του Ανώτερου Εαυτού μπορεί να προκαλέσει τη διάλυσή του, όπως όταν ένας μεγαλόσωμος άνθρωπος προσπαθήσει να φορέσει ένα στενό ένδυμα. Το έργο της όμως, όπως και το Τάγμα της -«η Αδελφότητα του Εσωτερικού Φωτός»- συνεχίζει να υπάρχει, φωτίζοντας και απελευθερώνοντας κάθε αναζητητή από την άγνοια, την παραπλάνηση και τη δεισιδαιμονία της κάθε εποχής.

Γενικότερα, αλλά και πιο συγκεκριμένα στην Ευρώπη, αναπτύχθηκαν πολλές ομάδες επηρεασμένες από το έργο της, με στόχο την υπηρεσία προς τον άνθρωπο και τον πολιτισμό του. Εάν παρομοιάζαμε το εσωτερικό έργο στην ανθρωπότητα σαν ένα στέμμα, η Ντίον Φόρτσιουν είναι ένα από τα πετράδια του. Έπιασε την εσωτερική εκπαίδευση από την αρχή, σε επίπεδο αρχάριου-δόκιμου, και προχώρησε βαθύτερα, γράφοντας συγγράμματα που αφορούσαν την εσωτερική εκπαίδευση στους ανώτερους βαθμούς της. Πυρήνας του έργου της υπήρξε η Δυτική Μυστηριακή Εσωτερική Παράδοση και κυρίως η Καββάλα.

Η Ντίον Φόρτσιουν δεν ήταν, όμως, απλά μια θεωρητική της φιλοσοφίας. Το έργο της, για μια ελεύθερη πολυπολιτισμική ανθρωπότητα, ήταν κυρίως πρακτικό, γεγονός που έδινε στη ζωή της όραμα και φτερά. Εκείνη ήθελε να σπάσει τα εμπόδια και την προκατάληψη του θανάτου, εφόσον θάνατος δεν υπάρχει. Πίστευε στη συνέχεια της ζωής και της δημιουργίας, πέρα από το φυσικό επίπεδο και αγωνιζόταν για αυτό. Πολεμούσε κάθε έννοια φόβου και προσπαθούσε να δώσει κάθε εφόδιο για να απελευθερωθεί μια Ψυχή.

Πάνω σε αυτή την προσπάθεια έγραψε τη Μυστική Καββάλα, ένα έργο που χαρτογραφεί την ανθρώπινη σύσταση και το εσωτερικό δυναμικό του ανθρώπου. Ένα έργο που βοηθά τον άνθρωπο να ζωντανέψει μέσα του την πραγματική του φύση και υπόσταση. Σε αυτή την πραγματεία δίνονται βασικά κλειδιά, φιλοσοφικά και ψυχολογικά, για την εσωτερική εξέλιξη του ανθρώπου. Πολλοί νιώθουν ευγνωμοσύνη για αυτό το δώρο, που κάνει το μονοπάτι της εξέλιξης πιο βατό και κατανοητό για το νέο αναζητητή.

Με το έργο της επηρέασε, επίσης, το σύγχρονο γυναικείο κίνημα της μαγείας, που εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην Αγγλία γύρω στη δεκαετία του 1950. Είναι από τις πρώτες γυναίκες που μελέτησαν και έγραψαν για τη θηλυκή θεϊκή δύναμη.

Η Ντίον Φόρτσιουν έφυγε από τη ζωή το 1946, αποκαμωμένη από τη λευχαιμία, αφήνοντας ένα σπουδαίο εσωτερικό, αλλά και συγγραφικό έργο πίσω της. Ήξερε πως μέσω της συγγραφής μπορούσε να μεταδώσει αλήθειες, που διαφορετικά κάποιοι άνθρωποι δε θα τις δέχονταν εύκολα. Μέσα από τα κείμενά της, συνιστά σε όσους ασχολούνται με τον αποκρυφισμό να είναι πολύ προσεκτικοί στη χρήση των δυνάμεων, καθώς μπορεί να οδηγήσει στην καταστροφή όποιον δεν είναι έτοιμος για κάτι τέτοιο.

Το Συγγραφικό της Έργο

Μέσα από τα βιβλία της γαλουχήθηκαν εσωτερικά τρεις, περίπου, γενιές αναζητητών της εσωτερικής αναζήτησης και αλήθειας. Σίγουρα θα ακολουθήσουν πολλές ακόμα, αφού το έργο της είναι διαχρονικό. Ο λόγος της είναι απλός και λιτός. Μπορεί και περιγράφει αυτό που θέλει, χωρίς να μπερδεύει ή να παραπλανά τον αναζητητή. Τα θέματά της είναι ουσιαστικά και κεντρίζουν το ενδιαφέρον, ακόμη και αν δεν ενδιαφέρεται κάποιος αποκλειστικά για τον εσωτερισμό. Ο λόγος της είναι ορθός και μιλά κατευθείαν στην καρδιά του αναγνώστη. Απευθύνεται σε όλο το φάσμα της εσωτερικής αναζήτησης και όχι μόνο σε αρχάριους ή σε προχωρημένους. Στα έργα της κυριαρχεί η λογική, ενώ κύρια φροντίδα της είναι να μην παραπλανήσει τον αναγνώστη. Παρόλο που το έργο της είναι, στο σύνολό του, καθαρά Καββαλιστικό, εντούτοις διαπραγματεύεται τη Μία Αλήθεια που οδηγεί στην Ενότητα· «η Αλήθεια πάνω από την όποια Θρησκεία», όπως ισχυριζόταν και η ίδια. 

Επιστήμονας και εκείνη, επηρεασμένη από τις σπουδές της, δε δίστασε να χρησιμοποιήσει όρους και ιδέες από το Γιουνγκ (G. Jung) και το Φρόυντ (S. Freud). Σε αντίθεση με το δογματισμό της πλειοψηφίας των επιστημόνων, θεωρούσε ότι η επιστήμη είναι ένας δρόμος της Εσωτερικής Γνώσης, αν και όχι ο μοναδικός ή ο πλέον αλάνθαστος. Αυτό που μπορεί να αποτυπωθεί μέσα μας, από το έργο της, είναι ότι μπορούμε να σταθούμε στα πόδια μας και να βαδίσουμε τα εσωτερικά μονοπάτια, αναγνωρίζοντας τον εαυτό μας μέσω αυτογνωσίας. Η ουσία της αναζήτησής μας είναι η απλότητα και η ανθρωπιά, η συμπόνια στο συνάνθρωπο και ο αγώνας για ποιότητα, δημιουργία και εξέλιξη, κάτω από το Φως του μεγάλου Δημιουργού ή όπως αλλιώς Τον ονομάζει κανείς. Και αυτό έως ότου φτάσουμε στο σημείο να αναγνωρίζουμε τον Κόσμο ως Ένα, και τον εαυτό μας ως κύτταρο αυτού του Κόσμου. Αυτός ο Ένας Κόσμος αναλύεται στη Μυστική Καββάλα, ένα απόλυτα μαγικό έργο, που περιγράφει τον κόσμο που ζούμε, τον κόσμο μέσα μας, τα μυστικά του, τις ιδιότητες και τις αρχές του. Περιγράφει το Δέντρο της Ζωής και τους Τέσσερις Κόσμους που αυτό διαπερνά, τα Τέσσερα Στοιχεία που συνθέτουν τη Ζωή, τις όψεις και τις μορφές που λαμβάνει η Μονάδα μέσα στην Εκδήλωση. Ο αναγνώστης μπορεί μέσα από τις σελίδες αυτού του βιβλίου να αναδιαμορφώσει την εικόνα του και να βρει μια νέα οπτική για τον κόσμο. Με μια νέα μάτια θα αντικρίσει τις αλήθειες, και ένα νέο όραμα θα γεννηθεί μέσα του για την ύπαρξη του Όλου.

Το βιβλίο που αγαπήθηκε περισσότερο από το κοινό της είναι η Ψυχική Αυτοάμυνα. Σε αυτό το βιβλίο η Ντίον καταπιάνεται και αναλύει τις εκδηλώσεις των εσωτερικών ενεργειών, των εσωτερικών επιθέσεων και τα φαινόμενα που γίνονται αντιληπτά. Περιγράφει τους πιθανούς κινδύνους, και πώς μια Ψυχή μπορεί να προφυλαχτεί. Για τον αναζητητή των εσωτερικών πεδίων είναι ένα απαραίτητο εγχειρίδιο αυτοπροστασίας.

Στο έργο Πρακτικός Εσωτερισμός ανακαλύπτει κανείς μια συλλογή κειμένων, με θέμα τις πρακτικές εφαρμογές της φιλοσοφίας της πνευματικής αναζήτησης.

Στο έργο της Υγιής Αποκρυφισμός θα συναντήσουμε τα βασικά στοιχεία της εσωτερικής γνώσης. Στοιχεία που θα οδηγήσουν τον αναζητητή από την καθημερινότητα σε μια εσωτερική στάση ζωής, με υγιή και καθαρό τρόπο, αποφεύγοντας «κακοτοπιές», όπως δεισιδαιμονίες και πλάνες, και παραμένοντας μέσα στο φως, από όπου μπορεί να πολεμήσει το σκοτάδι. Στο έργο της Μέσα από τις Πύλες του Θανάτου η Ντίον μας περιγράφει τη διαδικασία του θανάτου ως μια συνέχεια της ζωής, εφόσον η Συνείδηση είναι αιώνια και άφθαρτη μέσα στο Όλο. Με αυτό το κείμενο διαλύονται όλες οι όψεις του φόβου, με τις οποίες έχουμε μεγαλώσει, για το φαινόμενο του Θανάτου. Είναι ένα από τα ομορφότερα έργα της, που γεμίζει τη ψυχή με ελπίδα και όραμα, για ένα χωρίς τέλος ταξίδι, ζωής και δημιουργίας.

Στο Κοσμικό Δόγμα έχει αποτυπώσει μια πραγματεία για τη συμπαντική εξέλιξη και δημιουργία. Εδώ περιγράφεται η ανάπτυξη των Κόσμων και ο τρόπος που η Ζωή εξαπλώνεται, εκφράζεται και μορφοποιείται μέσα από την ίδια την εκδήλωση. Ένα βιβλίο για στοχασμό πάνω στον κόσμο, τα μυστήρια και τις αξίες του.

Στα Εσωτερικά Τάγματα και το Έργο τους η Ντίον μας περιγράφει την εσωτερική δομή και τις αρχές ενός εσωτερικού Τάγματος. Τις αξίες που υπηρετεί, αλλά και τη σχέση μεταξύ αυτών των αξιών μέσα στους αιώνες.

Στο βιβλίο της Θέματα Εσωτερισμού ο αναζητητής βρίσκει απαντήσεις σε διάφορα ερωτήματα, πάνω στα ιερά κέντρα, το αστρικό πεδίο, το διαλογισμό, τις διάφορες λατρείες, αλλά και τους τρόπους που μπορεί να αποφεύγει διάφορες παγίδες.

Στην Εσωτερική Φιλοσοφία του Έρωτα και του Γάμου η Ντίον περιγράφει τη δυνατότητα του ανθρώπου να γίνει μέρος του κυκλώματος της ζωής, ως Αδελφή Ψυχή, πέρα από τη σεξουαλική σχέση. Αναφέρεται στην ευθύνη να γίνει κάποιος γονιός, στην ευθύνη των ορθών ανθρωπίνων σχέσεων, καθώς και στο γεγονός ότι ο έρωτας και ο γάμος δεν είναι απλά ένα κοινωνικό συμβόλαιο, αλλά μια πράξη ένωσης και ένα πεδίο υπηρεσίας.

Στο βιβλίο της Αρχές Εσωτερικής Θεραπευτικής μας παρουσιάζει την ευρύτερη έννοια της θεραπείας, για κάθε δυσαρμονία στον κόσμο. Συνδυάζει την εσωτερική θεωρητική ανάλυση με εξειδικευμένες τεχνικές, καταδεικνύοντας ότι η πνευματική θεραπεία δεν είναι μια τυχαία και ασυνείδητη διαδικασία.

Στον Κύκλο της Δύναμης παρουσιάζονται μια σειρά άρθρων, στα οποία αναλύει την αρχή της πολικότητας ανάμεσα στη δυτική και ανατολική παράδοση, μέσα από μια βαθιά συγκριτική μελέτη. Αναζητά την Πολικότητα στον Καββαλιστικό Συμβολισμό, στην Ταντρική Γιόγκα, στα Ψυχικά Κέντρα, στην ΄Aνοδο της Κουνταλίνι, στο Αστρικό Φως, στη Δύναμη της Αυθυποβολής, καθώς και στις Μαγνητικές Επιδράσεις της Σεξουαλικής Ηθικής.

Τέλος, στο έργο της Εισαγωγή στην Τελετουργική Μαγεία μας παρουσιάζονται μια σειρά άρθρων, που ξεκινούν από τη λειτουργία και την εκπαίδευση του νου, περνούν στη χρήση της τελετουργίας και τις ψυχικές δυνάμεις που αναπτύσσονται στη διάρκειά της, για να καταλήξουν στην τελετουργική μύηση και τις μαγικές εφαρμογές της τελετουργίας.

Αυτά που προαναφέραμε είναι ένα μικρό δείγμα των συγγραφικών θεμάτων της Ντίον Φόρτσιουν, όπου παρουσιάζεται η σημαντική της προσφορά στο διαχρονικό αναζητητή. Η πρωτοποριακή επιρροή της Ντίον Φόρτσιουν είναι ολοφάνερη σε ανθρώπους της νέας εποχής -τους σύγχρονους αποκρυφιστές, τα μέλη της Φυσικής Μαγείας (Wicca), τους Παγανιστές και τους Τελετουργικούς Μάγους. Αυτή η επιρροή δε βιώνεται μόνο μέσα από τις διδασκαλίες της «Αδελφότητας του Εσωτερικού Φωτός» και των διαφόρων σχετικών οργανώσεων, αλλά και μέσα από τα βιβλία της και τα αποκρυφιστικά της εγχειρίδια, αρκετά από τα οποία εξακολουθούν να είναι μέχρι και σήμερα πολύ δημοφιλή. Η βαθιά εσωτερική γνώση και οι αντιλήψεις της γιουνγκιανής ψυχολογίας, σε συνδυασμό με μια σαφή και σοβαρή προσέγγιση της αποκρυφιστικής συγγραφής και διδασκαλίας, γέννησαν, ίσως, την πιο προσιτή και φυσικά χαρισματική αποκρυφίστρια του 20ου αιώνα.

Εργογραφία

Εσωτερική Φιλοσοφία:
Η Μυστική Καββάλα
Το Κοσμικό Δόγμα
Εισαγωγή στην Τελετουργική Μαγεία
Ο Κύκλος της Δύναμης
Αρχές Εσωτερικής Θεραπευτικής
Η Εκπαίδευση και το Έργο ενός Μυημένου
Η Εσωτερική Φιλοσοφία του Έρωτα και του Γάμου
Θέματα Εσωτερισμού
Μέσα από τις Πύλες του Θανάτου
Τα Εσωτερικά Τάγματα και το Έργο τους
Υγιής Αποκρυφισμός
Πρακτικός Εσωτερισμός
Ψυχική Αυτοάμυνα

Ψυχολογία
Ο Μηχανισμός του Νου
Ο Κύκλος της Δύναμης

Μυθιστορήματα:
Η Ιέρεια της Θάλασσας
Ο Δαιμονικός Εραστής
Ο Τραγοπόδαρος Θεός
Ο Φτερωτός Ταύρος
Το Σπίτι της Δύναμης
Σεληνιακή Μαγεία

 
Δ.Π.