Ο Ουράνιος Δράκοντας της Κίνας είναι ένα αρχέτυπο σύμβολο του κινεζικού πολιτισμού αλλά και γενικότερα της Ανατολής. Οι Κινέζοι σε όλον τον κόσμο αποκαλούν περήφανα τον εαυτό τους «Λουνκ Τικ Τσονάν Ρεν», δηλαδή Απόγονο του Δράκοντα. Ο δράκοντας είναι ένα πλάσμα μυθικό, μια θετική εικόνα στην κινεζική κουλτούρα, και συμβολίζει την αφθονία, την ευημερία, την ειρήνη και την καλοτυχία. Η αγαθοεργή δράση του φέρνει μεγαλείο, καλοσύνη, υγεία και ευλογία.

Ο έναστρος ουρανός κέντριζε πάντοτε τη φαντασία του ανθρώπου. Αποτελούσε έναν τεράστιο καμβά, πάνω στον οποίο οραματιζόταν γιγάντιες οντότητες γεμάτες ζωή. Ανθρώπους, ήρωες και ανώτερα όντα, ακόμη και ζώα, που επηρέαζαν και υποστήριζαν τη ζωή του από ψηλά. Δημιουργούσε μία θεατρική σκηνή όπου διαδραματίζονταν, και εξακολουθούν να διαδραματίζονται, ιστορίες, μύθοι και παραδόσεις λαών, σε μια μυθοπλαστική ενατένιση της ίδιας της Θεότητας.

Η θεία τρέλα, γνωστή και ως μανία ή τρελή σοφία, αναφέρεται στη μη συμβατική, απροσδόκητη, απρόβλεπτη συμπεριφορά, η οποία αν και φαίνεται παράλογη και ακατανόητη συνδέεται με ένα πολύ στενό και ιδιαίτερο τρόπο με το ίδιο το Πνεύμα.

Στην αρχαία Ελλάδα υπήρχαν πολλοί μύθοι και παραδόσεις για τον Κάτω Κόσμο, τον τόπο της λησμονιάς και του σκότους. Σε αυτή την χώρα των σκιών βασίλευε ο θεός Άδης, ένας από τους τρεις Κρονίδες, τα παιδιά του Κρόνου και της Ρέας.

Ο σταυρός ως σύμβολο ανάγεται στα βάθη της αρχαιότητας. Απαντάται χαραγμένος ή ζωγραφισμένος σε τοιχογραφίες σπηλαίων περίπου από το 200.000 π.Χ., από ανθρώπους της παλαιολιθικής εποχής, επικεντρώνοντας όλες τις ψυχικές και πνευματικές τους δυνάμεις, ώστε να δαμάσουν και να υποτάξουν τα στοιχεία της φύσης. Συνδέεται με τις αρχαίες λατρείες της Μεγάλης Μητέρας θεάς Γης, του Θεού Ήλιου και της θεάς Σελήνης. Αποδόθηκε με πολλές διαφορετικές μορφές, αλλά πάντα ήταν σημαντικό αντικείμενο λατρείας και χρησιμοποιήθηκε ως φυλαχτό, ως σύμβολο προστασίας ενάντια στο κακό.

Οι Αριθμοί αποτελούν Αρχέτυπα Σύμβολα, Θεμελιώδεις Αρχές που εκφράζουν την Παγκόσμια Αλήθεια καθώς αυτή αντανακλάται μέσα στην υλική πολλαπλότητα.

Η επιστήμη της Αριθμολογίας (αριθμός+λέγω) είναι μια Πνευματική Μαθηματική Επιστήμη, ένα από τα μεγαλύτερα κλειδιά για την κατανόηση της αληθινής φύσης του Ανθρώπου, των Κόσμων και του Θεού. Ως τέτοια αποτελούσε μέρος της διδασκαλίας των Αρχαίων Μυστηρίων.

Η έρημος είναι τοπίο που γίνεται συχνά αντιληπτό ως αδιάβατο όριο για την ανθρώπινη ζωή και κατοίκηση. Είναι ο χώρος στον οποίο διαβαίνει το άτομο αναζητώντας την αποκαλυπτική εμπειρία. Οι κοινωνίες της ερήμου έχουν κεντρικό ρόλο στην ανθρωπολογική φαντασία. Η κλασική εθνογραφία των κυνηγών τροφοσυλλεκτών, όπως οι Κουνγκ, οι Παϊούτε και οι Σοσόνι, οι Αρρέρντε, οι Πιτζαντζατζάρα και οι Πιντούμπι σχετίζεται ουσιαστικά με λαούς της ερήμου. Ωστόσο, είναι λιγοστές οι συγκριτικές μελέτες για την έρημο ως τοπίο και τους ανθρώπους της σε παγκόσμιο επίπεδο, πολύ περισσότερο οι αναφορές στο συμβολικό νόημα της τοπιογραφίας της ερήμου.

Η παράδοση κάθε λαού διατηρεί και διαφυλάσσει μέσα από τους μύθους και τους θρύλους τα σύμβολα και τα αρχέτυπα, απόκρυφα νοήματα που ενώνουν τα ρεύματα του παρελθόντος με το σήμερα.

Ένα από αυτά τα σύμβολα είναι και ο μάρτης. Εκείνο το βραχιόλι από ασπροκόκκινη κλωστή που κατασκευάζεται την τελευταία ημέρα του Φλεβάρη και περιβάλλει τον καρπό μας από την 1^η του Μάρτη έως ότου φανούν τα πρώτα χελιδόνια.

Οι Μούσες, ήταν Θεότητες - προστάτιδες της δημιουργίας, της ποίησης, της ομορφιάς και των τεχνών. Κόρες του Δία και της Μνημοσύνης, γεννήθηκαν καθώς λένε, κατά τη διάρκεια της γαμήλιας τελετής, όταν ο Δίας ρώτησε τους παριστάμενους θεούς αν τους έλειπε κάτι˙ κι εκείνοι απάντησαν ότι θα ΄πρεπε να φτιάξει κάποιες θεότητες που επάξια και με ταιριαστά λόγια και μουσική να υμνολογήσουν τα κατορθώματά του και τον θαυμαστό τρόπο που έβαλε σε τάξη το Σύμπαν, τον κόσμο των θεών και των ανθρώπων.   

Ο δράκοντας είναι ένα πανάρχαιο μυθολογικό σύμβολο, που χρησιμοποιείται και στον μυστικισμό επί αιώνες. Οι μυθολογικές του απεικονίσεις ποικίλουν, ανάλογα με το πολιτισμικό πλαίσιο σε ανατολή και δύση και εμφανίζεται τόσο φτερωτός όσο και άπτερος. Απεικονίσεις του συμβόλου καταγράφονται στο αλχημικό έργο, με εντυπωσιακότερη πιθανώς εκείνη του Theatrum Chemicum Britannicum, ένας αλχημικός δικέφαλος δράκοντας που ατενίζει τον ήλιο και τη σελήνη[1].