Το εξελικτικό ταξίδι της ανθρώπινης ύπαρξης από τα βάθη των αιώνων έως και σήμερα περιλαμβάνει την ισορροπία των αντιθέτων δυνάμεων που συγκροτούν τον κόσμο μας. Ζώντας σε έναν κόσμο διαμάχης των αντίρροπων ενεργειών, έναν κόσμο ψευδαίσθησης αντιλαμβανόμαστε τα αντίθετα εντελώς ασυμφιλίωτα και ξεχωριστά. Όμως στην πραγματικότητα είναι αδιαίρετα και αλληλεξαρτώμενα.

Από τα μέσα του 19ου αιώνα, οι σχέσεις μεταξύ των τεκτονικών οργανώσεων στην Ευρώπη εντατικοποιήθηκαν. Δημιουργήθηκαν διασυνοριακά δίκτυα, τα οποία γύρω στο 1900 άρχισαν να εδραιώνονται σε διεθνή κινήματα και (υποτυπώδεις) οργανώσεις. Τα διεθνή δίκτυα και τα διεθνή κινήματα επέτρεψαν μόνο περιορισμένες περιπτώσεις «συντονισμένης δράσης» από μια τεκτονική «διεθνή», η οποία σε μεγάλο βαθμό παρέμεινε ουτοπική.

Η ιδανική μορφή του Ανθρώπου ως σύμβολο, ως αρχέτυπο, κάνει αισθητή την παρουσία της σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου. Σε όλες σχεδόν τις φιλοσοφίες, τις θρησκείες, τους μύθους και τις παραδόσεις, αλλά και σε κάθε μυστηριακή σχολή, συναντάμε την εικόνα ενός θεϊκού Ανθρώπου, ενός Πρωταρχικού Ανθρώπου, ένα Αρχέτυπο Ανθρώπου, τον Αδάμ Κάδμον (ADM QDMUN).

Θεοσοφία είναι η Θεία Γνώση, η Θεία Επιστήμη, η σύνθεση της επιστήμης, της φιλοσοφίας και της θρησκείας. Είναι η Θεία Σοφία που κατέχουν οι Θεοί. Ονομάζεται, επίσης, «Σοφία-Θρησκεία» και αποτελεί κληρονομιά όλων των εθνών. Είναι συνώνυμο της Αιώνιας Αλήθειας, που αποτελεί το υπόβαθρο των παγκόσμιων θρησκειών και φιλοσοφιών, μυήσεων και απόκρυφων παραδόσεων τις οποίες δίδαξαν και εφάρμοσαν οι Σοφοί από τότε που ο άνθρωπος έγινε σκεπτόμενο ον.

Με ετυμολογία από την ελληνική λέξη εσώτερος, ο εσωτερισμός χρονολογείται στις αρχές του δέκατου ένατου αιώνα[1]. Οι Antoine Faivre και Wouter Hanegraaff ορίζουν τον δυτικό εσωτερισμό ως «ξεχωριστή μορφή σκέψης που γίνεται αντιληπτή στις δυτικές παραδόσεις από την Αναγέννηση και χαρακτηρίζεται από τέσσερα εγγενή και δύο εξωγενή χαρακτηριστικά»[2].

Σύμφωνα με την παράδοση της αρχαίας σοφίας, ο Ερμής Τρισμέγιστος αναφέρεται ως μυθικό πρόσωπο το οποίο ταυτίζεται με τον Ελληνικό θεό Ερμή και με τον Αιγυπτιακό θεό Θωθ.

Διόραση, είναι η δυνατότητα να «βλέπει» κάποιος αυτό που είναι κρυμμένο από τη συνηθισμένη φυσική όραση. Σημαίνει «διαυγής όραση». Ορίζεται ως η ικανότητα όρασης με το εσωτερικό μάτι, η πνευματική μας όραση και καλύπτει ένα ευρύ φάσμα φαινομένων διαφορετικού χαρακτήρα. Η ονομασία της προέρχεται από την πρόθεση «διά» και από το ουσιαστικό «όραση» και ετυμολογικά σημαίνει αυτός που βλέπει μέσα από, διαπερνά, βλέπει με διαφορετικό τρόπο. Είναι η ικανότητα αντίληψης γεγονότων, ατόμων ή αντικειμένων, να μπορεί να δει κανείς μέσα από την πυκνή ύλη άσχετα από το χρόνο, παρελθόν-παρόν-μέλλον ή την απόσταση, χωρίς τη χρήση καμίας γνωστής αίσθησης[1].

Αν και ιδρύθηκε επίσημα στις αρχές του 20ού αιώνα τo Ο.Τ.Ο. (Ordo Templis Orientis) αντιπροσωπεύει –σύμφωνα με τoυς συνεχιστές του- τη συμβολή διάφορων ρευμάτων εσωτερικής γνώσης και ιδιαίτερα γνώσης που καταπιέστηκε από την πολιτική και θρησκευτική αδιαλλαξία των σκοτεινών χρόνων του μεσαίωνα. Αντλεί το παρελθόν του από τις παραδόσεις, από τις Ελευθεροτεκτονικές και Ροδοσταυρικές αντιλήψεις του 18ου και του 19ου αιώνα, των Ναϊτών Ιπποτών, του πρώιμου χριστιανικού Γνωστικισμού και των Παγανιστικών μυστηριακών σχολών. Ο συμβολισμός του περιέχει μια επανένωση των κρυμμένων παραδόσεων ανατολής και δύσης. Εκείνο που παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, ωστόσο, είναι η ιστορία του, που λίγο-πολύ εκτείνεται σχεδόν δύο αιώνες πίσω στο παρελθόν.

Η γεωμαντεία είναι μια μέθοδος αρχαίας μαντικής τέχνης, η οποία ερμηνεύει το μέλλον, μέσω του Στοιχείου της Γης. Αποτέλεσε τον πυρήνα ενός ολοκληρωμένου συστήματος που σχετιζόταν με την πρόβλεψη και την προστασία από τα μελλούμενα, ενώ λειτούργησε και ως μαγικό σύστημα με πολλές πρακτικές και πνευματικές εφαρμογές.

Η πιο διαδεδομένη μορφή της θεϊκής γεωμαντείας -όπως αποκαλείται- περιλαμβάνει την ερμηνεία μιας σειράς από 16 σχήματα που δημιουργούνται από μια τυχαία διαδικασία είτε στο έδαφος ή σε ένα χαρτί.

Ανάμεσα στα διάφορα συστήματα μαντείας ξεχωρίζει ένα που έχει ευρωπαϊκές ρίζες και βασίζεται στο ρουνικό αλφάβητο, το αρχαίο γερμανικό αλφάβητο  που χρησιμοποιήθηκε από τους Αγγλοσάξονες και τους Σκανδιναβούς.