Τα συναισθήματα είναι ένα γνωστικό φαινόμενο που διαμορφώνεται από το σώμα μας, τις σκέψεις, τις έννοιες και το λόγο μας και αποτελεί πηγαία ώθηση για κίνηση, δράση και εξέλιξη, καθώς μέσα από αυτά εκφράζεται η ανθρώπινη ύπαρξη.

Η σύγχρονη ψυχοπαθολογία διαπίστωσε ένα πλήθος ψυχικών ενεργειών που είναι ανάλογες με τις λειτουργίες της συνείδησης, ωστόσο είναι υποσυνείδητες. Μπορεί κανείς να αντιληφθεί, να σκεφτεί, να αισθανθεί, να αποφασίσει, να ενεργήσει και να μνημονεύσει υποσυνείδητα.

Η Διάδοση μιας Πολύτιμης Ιδέας

Η ιστορία της Θεωρίας του «εκατοστού πιθήκου» ξεκίνησε στη δεκαετία του '50, στο νησί Κοσίμα (Koshima) της Ιαπωνίας, όπου επιστήμονες μελετούσαν την κοινωνική συμπεριφορά ενός τοπικού είδους πιθήκων που ονομάζονται Μακάκος (Μacaca fuscata).

Έχετε νιώσει ποτέ την παράξενη αίσθηση πως κάτι που γίνεται τούτη τη στιγμή, έχει επαναληφθεί ολόιδιο στο παρελθόν; Σύμφωνα με στατιστικές, οι περισσότεροι από μας έχουμε τέτοιες εμπειρίες, πολλοί μάλιστα μάλλον τακτικά.

Άνιμα και Άνιμους, είναι τα αρχέτυπα του θηλυκού και του αρσενικού, που ενυπάρχουν στα βάθη της ανθρώπινης ψυχής, στο συλλογικό ασυνείδητο. Λειτουργούν ως θεματοφύλακες αυτού του ανεξερεύνητου κόσμου, σχηματίζοντας μια γέφυρα ανάμεσα στο προσωπικό και το απρόσωπο, το συνειδητό και το ασυνείδητο.

Ο φόβος ασκεί καθοριστική επίδραση στην ανθρώπινη ζωή. Σε αρκετές περιπτώσεις λειτουργεί θετικά, αποτρέποντας την εξέλιξη δυσάρεστων γεγονότων, κάνοντάς μας ιδιαίτερα προσεκτικούς. Μπορεί όμως και να καταστείλει την ανάπτυξη και την πρόοδο του ατόμου, αναγκάζοντάς το να συμβιβαστεί ή ακόμη και να υπομείνει πράγματα με τα οποία δεν συμφωνεί.

Ο Καρλ Γκούσταβ Γιουνγκ (Carl Gustav Jung), ήταν μια ύπαρξη που πέρα από τη διαχρονική μελέτη επιστημονικών και θρησκευτικών παραδόσεων αναζητούσε τη βαθιά Γνώση. Μια Γνώση που έπρεπε να βιώσει ως πρωτότυπη εμπειρία. Αυτή η «Urerfahrung» (αρχαϊκή, ή πρωταρχική πηγή της εμπειρίας), όπως την αποκαλούσε, τον οδήγησε ως προαίσθημα στον αναπόδραστο κόσμο των σκιών. Στο αυτοβιογραφικό έργο, Αναμνήσεις-Όνειρα-Σκέψεις, ο Γιουνγκ αναφέρεται αναλυτικά στις πνευματικές του εμπειρίες και την επικοινωνία του με τα αόρατα πεδία[1].

Ο άνθρωπος είναι μια συνειδητή σκεπτόμενη ύπαρξη που αποτελεί μια σύνθεση από ορατά και αόρατα στοιχεία. Ξεχειλίζει από αισθήσεις, ένστικτα, σκέψεις, συναισθήματα, επιθυμίες (ορατό-συνειδητό τμήμα), αλλά και από μια δυνητική κατάσταση ψυχικών και πνευματικών περιεχόμενων, διαδικασίες που δεν μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε και για τις οποίες έχουμε μόνο έμμεση γνώση (αόρατο-ασυνείδητο τμήμα). Σε αυτό το ασυνείδητο τμήμα του εαυτού που είναι απέραντο, ρευστό και ανεξάντλητο, εδρεύουν αρχέγονα στοιχεία και σύμβολα που δομούν την ανθρώπινη υπόσταση συνδέοντας το ορατό με το αόρατο, την ύλη με το πνεύμα τα οποία ονομάζουμε Αρχέτυπα.

Το δράμα ως θεραπεία επιδιώκει τη σχέση ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη φαντασία, και χρησιμοποιεί τη σύνδεση της φαντασίας με την πραγματικότητα για να βελτιώσει τον άνθρωπο και τον τρόπο ζωής του. Το θέατρο σε κάθε του μορφή και κυρίως μέσω του δράματος εμπεριέχει θεραπευτικά στοιχεία αλλά και δομικά υλικά που δημιουργούν γέφυρες μεταξύ της καθημερινότητας και των βαθύτερων επιπέδων του ασυνειδήτου μας.

Η λέξη «συνείδηση» αποτελεί μια από τις πλέον συχνά χρησιμοποιούμενες λέξεις παγκοσμίως. Ταυτόχρονα όμως η έννοια της συνείδησης είναι μια από τις πλέον δύσκολες στο να προσδιοριστεί με ακρίβεια. Κάθε φορά που κάποιος προσπαθεί να την προσδιορίσει είναι σαν να ξεφεύγει μέσα από τα «χέρια» του, όπως ακριβώς θα συνέβαινε αν προσπαθούσε να πιάσει με το χέρι του το νερό ή τον αέρα.