Erwin Rohde, Ψυχή Τόμ. B΄, Εκδόσεις Ιάμβλιχος, Αθήνα 2004, σελ. 558

Η ιδέα του θείου και η αθανασία της ανθρώπινης ψυχής -εντελώς μυστικιστική στη φύση και τη θέωρησή της- έτσι όπως αναπτύχθηκε στην κλασική Ελλάδα επηρέασε όλες τις μεταγενέστερες εποχές και μετέδωσε σε Ανατολή και Δύση τις στοιχειώδεις αρχές του αληθινού μυστικισμού για την ουσιαστική ενότητα του θείου και του ανθρώπινου πνεύματος. Η Ελλάδα στο πέρασμα των αιώνων παρέλαβε μια βαθιά συναισθηματική θρησκευτική λατρεία και πρακτικές, που μπορούσαν να διεγείρουν παράξενες και μυστηριακές εικόνες και να εξάψουν την πίστη σε μια αθάνατη ζωή.

Την ουσία τούτης της μυστηριακής λατρείας, τη θρησκευτική «ιερή τρέλα» ή μανία ως θρησκευτικό φαινόμενο ευρείας σημασίας εξετάζει ο Erwin Rohde στον Β΄ τόμο του έργου του Η Ψυχή, θεμελιώνοντας τις απόψεις του πάνω στις αντιλήψεις των ελλήνων φιλοσόφων, των δραματικών ποιητών και το υπόβαθρο των λαϊκών πεποιθήσεων ενός λαού που επεξεργάστηκε –πιθανώς εξαιτίας της φύσης του- την ιδέα της ψυχής περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον λαό της κλασικής αρχαιότητας. Διατηρώντας ως κεντρικό πυρήνα την ψυχή, ο Rohde εξετάζει διεξοδικά τις απαρχές, τον μετασχηματισμό και την τελική φθορά αυτού που θα έπρεπε να αντιπροσωπεύει ουσιαστικά ο ελληνικός πολιτισμός, μια εξαιρετική διαλεκτική με τη φύση και το πνεύμα και μια εναγώνια αναζήτηση της ανθρώπινης τελειότητας.