Ο Άρης, ο «ερυθρός» πλανήτης, έχει μαγνητίσει με την παρουσία του στο στερέωμα τη φαντασία της ανθρωπότητας με ποικίλους τρόπους από αρχαιοτάτων χρόνων. Οι αρχές και οι ενέργειες που του προσδίδονται, πάντα σχετίστηκαν με τη δυναμική όψη της ζωής, η οποία κινεί στον Κόσμο και ωθεί δημιουργικά τον άνθρωπο πάνω στο εξελικτικό μονοπάτι.

Ο πλανήτης Άρης είναι ορατός ως μια μικρή κοκκινωπή κουκίδα στον νυχτερινό ουρανό. Το χρώμα του σχετίστηκε στη συνείδηση των ανθρώπων με το αίμα αλλά και το πάθος, τη ζωτικότητα, τη φωτιά και τη θέρμη, χαρακτηριστικά που αρμόζουν σε έναν ατρόμητο θεό του πολέμου. Και πράγματι πολλοί θεοί του πολέμου αποδόθηκαν στον πλανήτη αυτόν.

Ο πολεμικοί θεοί είχαν διάφορα ονόματα στους λαούς του κόσμου, αλλά πίσω από την εκάστοτε θεϊκή μορφή υπήρχε πάντα μια βασική πνευματική αρχή: εκείνη της ζωής που μάχεται αέναα για την Εξέλιξη και της οποίας η δράση εποπτεύεται από την Πνευματική Πηγή του Κόσμου.

Η αστρολογική επιρροή του πλανήτη σχετίζεται με το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και την ορμητική όψη με την οποία αυτό εκδηλώνεται. Η δραστηριότητα, η ενεργητικότητα, η αυτοπεποίθηση, η φιλοδοξία, η επιθετικότητα και η μαχητικότητα, βρίσκουν έκφραση στους κραδασμούς αυτού του πλανήτη.

Επίσης ο πλανήτης Άρης αντιπροσωπεύει από μια μεριά το θυμό, την ανεξέλεγκτη επιθετική αυτοπεποίθηση, την προσωπική φιλοδοξία, την ακατάσχετη επιθυμία για δύναμη και από την άλλη εκφράζει τη θετική δημιουργικότητα, το θάρρος και την αναζήτηση πνευματικών επιτευγμάτων, αντί δύναμης.

Ως κυβερνήτης των προσωπικών αισθημάτων αντιπροσωπεύει τον ζωώδη άνθρωπο στην πλήρη δύναμή του, μια δύναμη η οποία όμως πρέπει να μετουσιώνεται και να εκλεπτύνεται, για να επιδρά δημιουργικά και όχι καταστροφικά.

Αστρονομικά Στοιχεία για τον Άρη

Ο Άρης είναι ο τέταρτος πλανήτης, κατά σειρά απόστασης, από τον Ήλιο, βρισκόμενος αμέσως μετά τη Γη. Είναι ο δεύτερος πιο κοντινός στη Γη πλανήτης μετά την Αφροδίτη και έχει δύο δορυφόρους, τον Φόβο και τον Δείμο. Η μέση απόστασή του από τη Γη είναι 228 εκατομμύρια χιλιόμετρα, έχει διάμετρο 6.800 χιλιομέτρων, η περιστροφή γύρω από τον εαυτό του διαρκεί όσο και μια γήινη μέρα, ενώ η περιφορά του γύρω από τον Ήλιο ολοκληρώνεται σε 1,9 γήινα έτη.

Συχνά αναφέρεται ως «ερυθρός» πλανήτης εξαιτίας του κοκκινωπού του χρώματος το οποίο οφείλεται στην παρουσία οξειδίων του σιδήρου στην επιφάνειά του. Η θερμοκρασία πάνω στον πλανήτη μπορεί να κυμαίνεται από -140 βαθμούς Κελσίου έως +30 βαθμούς Κελσίου. Διαθέτει αραιότατη ατμόσφαιρα και το έδαφός του είναι ξερό, γεμάτο κρατήρες, σκόνη, βράχους και ψηλά όρη. Ισχυρότατες ανεμοθύελλες σαρώνουν συχνά τον πλανήτη σκεπάζοντας με τη σκόνη που σηκώνουν τεράστιες εκτάσεις του. Οι πολικές περιοχές του πλανήτη με το λευκό τους χρώμα είναι ευκρινείς και υποδείχνουν πιθανή παρουσία πάγου, ενώ υπάρχουν ενδείξεις ότι κάποτε ο Άρης διέθετε πυκνότερη ατμόσφαιρα και ότι στην επιφάνειά του έρεε νερό.

Στην εποχή μας ο Άρης βρίσκεται στο «στόχαστρο» των επιστημόνων, καθώς προετοιμάζεται η πρώτη επανδρωμένη αποστολή προς αυτόν, ενώ υπάρχουν και σχέδια που μελετούνται εξονυχιστικά σχετικά με μια μελλοντική εποίκησή του από την ανθρωπότητα.

Ο Άρης στην Ελληνική και την Παγκόσμια Μυθολογία

Σύμφωνα με την επικρατέστερη μυθολογική άποψη ο Άρης ήταν γιος του Δία και της Ήρας, με αδελφή του τη θεά Έριδα.

Κατά μία δεύτερη εκδοχή, ο Άρης ήταν γιος του Δία και της πρωτόγονης θεότητας Ενυούς (ενυώς= τρόμος), από όπου προέρχεται και η επίκληση «Ενυάλιος».

Κατά μία τρίτη εκδοχή που αφορά τη νεότερη αρχαιότητα και σύμφωνα με τον Οβίδιο, ό Άρης γεννήθηκε από την επαφή της Ήρας με ένα θαυμαστό λουλούδι, από την κοιλάδα του Ώλενου, γιΆ αυτό και ονομάσθηκε «απάτωρ», όπως η θεά Αθηνά ονομάσθηκε «αμήτωρ».

Μια παράδοση που αποτελεί συνέχεια της τελευταίας εκδοχής, τον θέλει να έχει ανατραφεί στη Θράκη με τροφό του, τη θνητή Θηρώ, (με την οποία λατρευόταν στις Θεράπυες, της Λακωνίας) και γυμναστή και δάσκαλο τον Πρίαπο. Σαν αμοιβή του Πρίαπου, για την άριστη εκπαίδευση του γιού της, στην όρχηση (χορός), την ταχύτητα και την πολεμική τέχνη, η Ήρα, όρισε να καταλήγει σε αυτόν το ένα δέκατο όλων των λαφύρων που έκτοτε θα αποκτούσε ο Άρης, στους πολέμους και στις μάχες των θνητών.

Στο ελληνικό Δωδεκάθεο, είναι ο θεός του πολέμου, αιμοχαρής με απεριόριστη μανία, επιθετικότητα και βία, ιδιότητες που δεν προκαλούν στις ψυχές των ανθρώπων καμιά συμπάθεια, αντίθετα με τις άλλες θεότητες.

Λόγω της αρμοδιότητάς του, αυτής του πολέμου, ήταν αντιπαθής και στους άλλους θεούς, ακόμα και στον ίδιο τον πατέρα του, τον Δία που του λέει: «Μου είσαι πιο μισητός απΆ όλους τους κατοίκους του Όλυμπου, επειδή πάντα σ' αρέσουν οι καυγάδες, οι πόλεμοι, οι μάχες…».

Οι σχέσεις του Άρη και της Αθηνάς, ήταν ξεκάθαρα εχθρικές και με τις άλλες θεότητες ελάχιστα φιλικές. Η θεά της Σοφίας και της λογικής, θεά πολεμική μεν κι αυτή, αλλά όχι του άλογου και άγριου πολέμου, όπως ο Άρης.

Στη Γιγαντομαχία, παρά την τεράστια δύναμή του, ο Άρης έπαιξε δευτερεύοντα ρόλο και το μόνο που είναι γνωστό γιΆ αυτή του τη δράση είναι ότι σκότωσε ένα από τα τεράστια όντα, τον Μίμαντα. Αναφέρεται μάλιστα ότι οι Αλωάδες, όπως έλεγαν τους γιους του Ποσειδώνα, Ώτο και Εφιάλτη, κατάφεραν να τον συλλάβουν και να τον κλείσουν για δεκατρείς μήνες μέσα σε ένα χάλκινο αγγείο, από όπου τον βοήθησε να ελευθερωθεί ο Ερμής.

Η σχέση του με την Αφροδίτη θεωρείτο δεδομένη, είτε με το ρόλο του συζύγου, είτε του εραστή που εξαπατά τον Ήφαιστο τον νόμιμο σύζυγο. Είναι γνωστός ο μύθος που θέλει τον Ήφαιστο να τους πιάνει στο συζυγικό κρεβάτι και να τους γελοιοποιεί σε όλους τους άλλους θεούς, δένοντάς τους με σιδερένια δεσμά, που κανένας δεν μπορούσε να λύσει.

Σύζυγος ή εραστής, ο Άρης ζήλευε τρομερά την Αφροδίτη και μη μπορώντας να ανεχτεί το πάθος της θεάς για τον ωραίο Άδωνη, μεταμορφώθηκε σε κάπρο για να σκοτώσει εκείνον που χάρη στην υπέροχή του ομορφιά, τον αγάπησαν η Αφροδίτη και η Περσεφόνη.

Με την Αφροδίτη είχε παιδιά τον Έρωτα, την Αρμονία, τον Φόβο και τον Δείμο. Άλλα παιδιά του Άρη ήταν ο Κύκνος και ο Διομήδης που ήταν βασιλιάς των Βιστώνων της Θράκης και έτρεφε τις φοράδες του με ανθρώπινο κρέας. Από την θυγατέρα του Κέκροπα, την Άγραυλο, είχε αποκτήσει μια κόρη την Αλκίππη και από την κόρη του ποταμού Ασωπού, τη Νύμφη Άρπινα, απόκτησε ένα γιο τον Οινόμαο.

Στον Άρη αποδίδεται μεγάλος αριθμός και άλλων απογόνων με κυριότερους, τον Μελέαγρο, που ήταν γιος του Άρη και της Αλθαίας, τον Αέροπο, καρπό των ερώτων του Άρη με την Αερόπη, τον Λύκαστο, με μητέρα του την Φυλονόμη και τον Φλεγύα, που μητέρα του θεωρούν άλλοι τη Δώτιδα και άλλοι τη Χρυσή.

Απεικονίζεται πάνοπλος επάνω σε άρμα που το σέρνουν τέσσερα άγρια άλογα, τα οποία ήταν παιδιά της Ερυνίας και του Βορρά και είχαν τα ονόματα: Φόβος, Αιθήων, Φλόγιος και Κόναβος. Εκτός από τους δύο γιούς του τον Φόβο και τον Δείμο, που τον συνόδευαν, είχε μαζί του, την Έριδα και τις Κήρες.

Ο ρωμαϊκός θεός Μαρς, έχει πολλά από τα χαρακτηριστικά και τους μύθους του προδρόμου του, του Άρη, αλλά η θέση του ήταν πολύ πιο σεβαστή από τη θέση του έλληνα θεού. Κρατούσε τα σκήπτρα της γεωργίας και του πολέμου και ήταν ο δεύτερος στην τάξη θεός μετά τον Γιούπιτερ (Δία), στο ρωμαϊκό πάνθεο.

Στο γερμανικό μυθικό πάνθεο, ο αιμοχαρής θεός του πολέμου ήταν ο Βοτάν. Είχε για συνοδεία τις φοβερές Βαλκυρίες, που έκαναν την εμφάνισή τους πάνω από τα πεδία της μάχης συλλέγοντας τους νεκρούς πολεμιστές.

Ο αντίστοιχος θεός των Ετρούσκων είναι ο Μάρις ή Μάσο ( Maris ή Apa Maris, «αρσενικός», Maso), προστάτης και κυβερνήτης της γεωργίας, της γονιμότητας, της αύξησης, της άνοιξης, της οιωνοσκοπίας, αλλά και του πολέμου.

Οι Βαβυλώνιοι λάτρευαν τον Νεργκάλ, θεό του πολέμου και του κυνηγιού, που σχετιζόταν με το αίμα, τη φωτιά και τη θερμότητα.

Η Λατρεία και οι Επιρροές του Άρη

Η ετυμολογία του ονόματος «Άρης», προέρχεται από το αρχαιοελληνικό συνηρημένο ρήμα, «αιραίω-ω», που σημαίνει, συλλαμβάνω - κυριεύω, ή από το «αναιρέω-ω», που σημαίνει, φονεύω - σκοτώνω, είτε από τη λέξη «αρά» (κατάρα, βλάβη, πλήγμα).

Θεωρείται θεός της σύγκρουσης, ιδίως της πολεμικής, χαρακτηριστικά είναι τα προσωνύμια του, «ανδροφόνος», «βροτόλοιγος», «δορυμήστωρ», «δακρυγόνος», «οπλοχαρής», «πολύδακρυς», «σιδήρεος», «στράτιος», «τειχεσιπλήτης», «φιλαίματος» και «χαλκάρματος».

Ο Άρης ως θεότητα, δεν είχε την ίδια θέση στις καρδιές και στις λατρείες των Ελλήνων, έτσι δεν είχαν αφιερώσει στον Άρη μεγάλους ναούς, όπως είχαν κάνει με τους άλλους κορυφαίους θεούς του Ολύμπου.

Στη δικαιοδοσία τουΆρη ανήκαν όσα αφορούσαν τον πόλεμο, ο οποίος αντιπροσώπευε την άλογη μανία του πολέμου, χαιρόταν με τη σφαγή και το αίμα και από πάνω ήταν άμυαλος, άστατος και άνομος, σε αντίθεση με την Αθηνά η οποία συνδύαζε την πολεμική αρετή με την φρονιμάδα.

Στο κατεξοχήν πεδίο δικαιοδοσίας του, δηλαδή στην άμεση σύγκρουση, ο Άρης νικούσε τους πάντες εκτός της θεάς Αθηνάς, δηλαδή της Σύνεσης και της Σοφίας και κατΆ επέκταση της πολεμικής στρατηγικής.

Ο Όμηρος χρησιμοποιούσε πότε-πότε αντί για το Άρης, το όνομα Ενυάλιος. Αρχικά ο Ενυάλιος ήταν αυθυπόστατος θεός του πολέμου, Καρικής καταγωγής πολύ γνωστός στην Ελλάδα, συγχωνεύτηκε όμως νωρίς με τονΆρη τόσο, που τα δύο ονόματα έφτασαν να γίνουν συνώνυμα.

Σύμφωνα με τον Παυσανία, οι Αθηναίοι είχαν ιδρύσει προς τιμή του Άρη, ναό στην αγορά κάτω από την Ακρόπολη, όπου υπήρχε άγαλμα του θεού, έργο του Αλκαμένους, που αντίγραφό του θεωρείται ο «Άρης του Λούβρου», ο λεγόμενος του «Borghese».

Πάνω στο βράχο που βρίσκεται στα δυτικά της αθηναϊκής Ακρόπολης είχαν δικάσει και αθωώσει οι δώδεκα θεοί τον Άρη, όταν σκότωσε τον Αλιρρόθιο, το γιο του Ποσειδώνα και της νύμφης Ευρύτης, επειδή είχε βιάσει την Αλκίππη, την κόρη του Άρη και της Αγλαύρου. Από τότε ο βράχος ειπώθηκε Άρειος Πάγος, (πάγος = βράχος) και καθιερώθηκε να γίνονται εκεί οι δίκες για φόνο. Στο ίδιο μέρος έγινε η δίκη του Ορέστη που είχε σκοτώσει τη μητέρα του.

Μια άλλη παραλλαγή γνωστή στον Αισχύλο, αναφέρει πως όταν στα χρόνια του Θησέα, οι Αμαζόνες είχαν κάνει επιδρομή και είχαν καταλάβει το βράχο αντίκρυ στην εχθρική Ακρόπολη, θυσίασαν πρώτες στον πατέρα τους τονΆρη και έδωσαν το όνομά του στο λόφο.

Η λατρεία του φαίνεται ότι ήταν περισσότερο διαδεδομένη στην Πελοπόννησο, στην Κρήτη και στην Θράκη, που θεωρείται πατρίδα του. Στην αγορά της Τεγέας, ο Άρης λατρευόταν ως γυναικοθοίνας (αυτός που γιορτάζεται από γυναίκες), γιατί μόνο γυναίκες είχαν δικαίωμα να του θυσιάζουν, για να θυμίζουν κάποια μεγάλη νίκη τους πάνω στους Σπαρτιάτες.

Ανάμεσα στο Άργος και τη Μαντίνεια υπήρχε ναός αφιερωμένος και στον Άρη και στην Αφροδίτη, συγχρόνως, ενώ στη Τροιζήνα, υπήρχε ναός του Άρη, στο σημείο όπου ακριβώς λεγόταν ότι ο Θησέας είχε νικήσει τις Αμαζόνες.

Αναφέρονται ακόμα βωμοί και ιερά του Άρη, στην Τροιζηνία, στην Αργολίδα, την Λακωνία και στην Αρκαδία.

Το κυριότερο σύμβολο του Άρη, ήταν το δόρυ. Σε αυτό πρέπει να προστεθεί ο αναμμένος πυρσός, τον οποίο στη Σπάρτη δύο ιερείς, βαδίζοντας επικεφαλής του στρατού, πήγαιναν και τον έριχναν στις εχθρικές γραμμές, δίνοντας με αυτόν τον τρόπο το σύνθημα της μάχης.

Ζώα τα αφιερωμένα στο θεό, ήταν οι γύπες, θαμώνες των πολεμικών πεδίων, οι πετεινοί και οι σκύλοι, καθώς έλεγαν ότι στη μάχη κατά του Τυφωέα, ο Άρης είχε τραπεί σε φυγή μεταμορφωμένος σε σκύλο.

Οι ανθρώπινες παρορμήσεις που αντιπροσωπεύονται από τον αρχετυπικό Άρη- Μαρς, είναι από τους πιο έντονα αποφασιστικούς παράγοντες της ιστορίας. Γίνονται καταφανείς στις μάχες μεταξύ στρατών.

Αλλά το αρχέτυπο διαδραματίζει επίσης τον πνευματικό και εκλεπτυσμένο του ρόλο του σε κάθε επίτευγμα που απαιτεί μεγάλη προσπάθεια, θάρρος, γενναιότητα, πείσμα, είτε πρόκειται για κατορθώματα στον αθλητικό τομέα, στις εξερευνήσεις στη μηχανική, στην κοινωνική αναμόρφωση, στις επιχειρήσεις ή στην παιδεία.

Η Αστρολογική και η Συμβολική Προσέγγιση του Άρη

Στην αστρολογική ερμηνεία ο Άρης, συνδέεται με τη δράση, την επιθετικότητα και την παρόρμηση.

Σε ένα γενέθλιο χάρτη από τη θέση του Άρη σχηματίζουμε γνώμη για την ενεργητικότητα και τις πρωτοβουλίες του ατόμου, όπως και για τα συμπλέγματα, στις αρνητικές όψεις. Συχνά μία ισχυρή θέση του Άρη, δείχνει μια ανίκητη προσωπικότητα, υγιή, που διαθέτει όλο το πείσμα και όλη τη δύναμη που χρειάζεται για να ριχτεί στον αγώνα.

Θεωρείται αρσενικός, ξηρός και φλογερός. Είναι Κυβερνήτης του Κριού και του Σκορπιού και οι ιδιότητές του εκφράζονται από τον Πρώτο και τον Όγδοο οίκο. Η ημέρα της εβδομάδος που του αντιστοιχεί είναι η Τρίτη και μέταλλό του θεωρείται ο σίδηρος.

Ο Άρης επίσης ελέγχει το θάρρος, τη γενναιότητα και όλες τις στρατιωτικές λειτουργίες. Κατά συνέπεια, στρατηγοί και στρατιωτικοί διοικητές, καθώς και όλοι όσοι έχουν την επιθυμία να κυβερνήσουν ή να οδηγήσουν τους άλλους έχουν ένα ισχυρό ή ένα σημαντικά τοποθετημένο Άρη. Αυτός είναι επίσης ο πλανήτης του πάθους και των επιθυμιών και έχει μεγάλη σχέση με την σεξουαλική δραστηριότητα. Μια άλλη λειτουργία του Άρη είναι η τεχνική και μηχανική ικανότητα. Έτσι, δημιουργεί εκείνους που διαπρέπουν με τα χέρια τους και την πρακτικότητά τους.

Στον εξωτερικό κόσμο, σχετίζεται με στρατιωτικούς, χειρούργους, χημικούς, κουρείς, ξυλουργούς, σιδηρουργούς, μηχανικούς, σίδηρο, ατσάλι, μαχαίρια, πολεμικά όπλα, μυτερά εργαλεία, φωτιές, σφαγεία, νεκροθαλάμους, καμίνια, κόκκινο χρώμα, ρουμπίνια, αιματόλιθους και κόκκινα πετράδια, αθλητές και σπορ στο βαθμό που εκφράζουν το θάρρος, την παράτολμη δύναμη και επιδεξιότητα.

Ως συνείδηση, δείχνει το θάρρος, την εξελικτική μετουσίωση, τη γενναιότητα, τη πρωτοβουλία, τη θετικότητα, την αυτοπεποίθηση, την αξιοπρέπεια, την επιθυμία, το πάθος, την παρόρμηση, την ανταγωνιστικότητα και την οργή.

Στο σώμα, εξουσιάζει το κεφάλι εξωτερικά, την μύτη και την όσφρηση, εν μέρει το σύστημα αναπαραγωγής, τη χοληδόχο κύστη, πυρετούς, μεγάλη θερμοκρασία, φλεγμονώδεις ασθένειες, εξανθήματα, καψίματα, εγκαύματα, χειρουργικές επεμβάσεις, αιμορραγίες και οξείς πόνους. Επίσης συνδέεται με τα ερυθρά αιμοσφαίρια, το μυϊκό σύστημα, τα επινεφρίδια, τη θερμότητα του σώματος και τα σεξουαλικά όργανα.

Εκεί που η επίδραση του Άρη είναι εποικοδομητική, ο χαρακτήρας είναι ανεξάρτητος και επιχειρηματικός εραστής της δράσης, εξερευνητικό πνεύμα και υπερβολικά αυθόρμητος. Το αναπτυγμένο ανταγωνιστικό πνεύμα του και η αφοσίωση στη νίκη, είναι παράγοντες που συντελούν στην κοινωνική άνοδο του ατόμου. Η επιρροή του Άρη εκδηλώνεται με πρωτοβουλίες, δημιουργικότητα, αρχηγία, αγωνιστικότητα, πείσμα, ενεργητικότητα, παρόρμηση, πάθος και θάρρος.

Όταν όμως η λειτουργία του παρουσιάζει προβλήματα, το θάρρος εκφυλίζεται σε απερισκεψία, ο αγώνας για αυτοέκφραση εξελίσσεται σε αναίδεια, ιδιοτροπίες και εγωκεντρισμό, ενώ η επιθετικότητα και η προβολή μπορούν να τονιστούν σε άσχημο βαθμό σαν καταστροφικότητα, εριστικότητα, τραχύτητα, βία και φιλοδοξία για κυριαρχία. Η παρορμητικότητα μπορεί να εξελιχθεί σε ανυπομονησία και αδιαλλαξία. Δηλαδή, η ανεξέλεγκτη και φοβερή δύναμη του Άρη και η επιθετική εξωτερίκευση του ένστικτου της αυτοσυντήρησης, μπορούν πολύ εύκολα να προκαλέσουν σοβαρές συνέπειες στο άτομο, αν δεν υπάρχει στον γενέθλιο χάρτη κάποια ένδειξη μετριασμού του.

Σαν κυβερνήτης του Κριού ο Άρης προσδίδει επιπλέον αγριάδα, μη διευθετημένη ενέργεια και την αίσθηση της περιπέτειας, χαρακτηριστικά του ατόμου που αισθάνεται σίγουρο στο μέρος που βρίσκεται η ομάδα του, αλλά που παρουσιάζει ταυτόχρονα την τάση να συμπεριφέρεται σαν ανεξάρτητη οντότητα, γιατί σαν άτομο δεν αισθάνεται εξάρτηση από την ομάδα. Η σύγκρουση ανάμεσα στην αποδοχή της προστασίας του ομίλου και την παραμονή στους περιορισμούς που επιβάλλει, είναι αυτονόητο πως προξενεί εκρήξεις εγωπάθειας και γενικά επιθετική συμπεριφορά.

Ο Άλαν Λίο αναφέρει: «Ο Άρης αντιπροσωπεύει τη συνείδηση όλων των κυττάρων του σώματος, συμπεριλαμβανομένου του εγκεφάλου αλλά εξαιρουμένης της καρδιάς. Ο έλεγχος της επιθυμίας είναι απαραίτητος πριν το ζώο μπορέσει να κυριαρχηθεί και να γίνει ένας χρήσιμος υπηρέτης. Η παρεγκεφαλίδα είναι η αποθήκη κάθε καρμικής δύναμης ή πάθους. Και ο Άρης το πλανητικό της αντίστοιχο, παρέχει το υλικό για την ιδεοπλασία, ενώ οι μετωπικοί λοβοί του εγκεφάλου είναι εκείνοι που κατεργάζονται και τελειοποιούν το υλικό, αλλά όχι οι δημιουργοί του. Η συγγένεια ανάμεσα στον Άρη και την Αφροδίτη μπορεί τώρα να γίνει φανερή, καθώς ο Άρης κυβερνά τη ζωώδη αίσθηση και η Αφροδίτη την ψυχή. Έτσι ώστε όταν οι δυο τους βρίσκονται σε αρμονία μέσω έλξης, προκύπτει συγγένεια, αλλά όταν είναι σε αντίθεση υπάρχει αντιπάθεια και ανταγωνισμός».

Στην Εσωτερική Αστρολογία της Αλίκης Μπέιλη αναφέρεται: «Ο Άρης είναι οριστικά ο πλανήτης που κυβερνά και ελέγχει το φυσικό φορέα. Συνεπώς δεν πρέπει να ξεχνιέται ότι ο Άρης εδραιώνει σχέσεις ανάμεσα στα αντίθετα και είναι ένας ωφέλιμος και όχι ένας επιβλαβής παράγοντας όπως τόσο συχνά υποτίθεται.

Σχετίζεται στενά με το σεξ, το οποίο είναι μια όψη των ζευγών των αντιθέτων και το αποτέλεσμά του είναι επίσης οριστικά να ζωογονήσει το ρεύμα του αίματος. Ζωογονεί, εξαγνίζει και διεγείρει όλες τις όψεις και τους οργανισμούς μέσα στο σώμα, μέσα από το ρεύμα του αίματος. Το χρώμα που αποδίδεται στον Άρη είναι το κόκκινο. Αυτή είναι μια αντιστοιχία στο ρεύμα του αίματος και από εκεί προκύπτει και η σχέση του Άρη με το πάθος, με το θυμό και μια αίσθηση γενικής αντίθεσης.

Ο Άρης κυβερνά τις αισθήσεις που είναι πέντε. Αυτές οι αισθήσεις είναι η βάση κάθε ανθρώπινης γνώσης εκεί που σχετίζεται ή υπονοείται το χειροπιαστό ή αντικειμενικό. Επομένως ο Άρης κυβερνά την επιστήμη. Είναι η πόρτα μέσα στην ενσάρκωση και στο ζώδιο της διαδικασίας της γέννησης (Καρκίνος). Ο Σκορπιός είναι το ζώδιο του σεξ και της αναγέννησης και η γέννηση είναι πάντοτε το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα της σχέσης των φύλων. Ο Πατέρας – πνεύμα και η Μητέρα – ύλη όταν έρθουν σε επαφή δημιουργούν τον Υιό».

Σύμφωνα με την αστρολογία ο Άρης δείχνει με ποιο τρόπο το άτομο επιβεβαιώνει την ύπαρξή του, ταξινομεί τις δραστηριότητές του και συνειδητοποιεί το φύλο του. Είναι μια αδιαφοροποίητη λειτουργία της ψυχής για να απελευθερωθεί δυναμικά από τις παραδοχές και εθιμοτυπίες των ομαδικών καταστατικών ώστε να λειτουργήσει μέσα στην ομάδα, αλλά σαν άτομο. Εξαιτίας της επιθετικής του όψης, ο Άρης προετοιμάζει το δρόμο όπου ο άνθρωπος θα επιχειρήσει τα πρώτα ατομικά του βήματα στην Ατραπό που θα τον οδηγήσει «να γίνει ο εαυτός του».

Στο σύμβολο του Άρη, ο σταυρός της ύλης έχει μετασχηματιστεί σε ένα τόξο σχεδιασμένο στη κορφή ενός κύκλου, που αντιπροσωπεύει την κυριαρχία της ύλης επί του πνεύματος. Θεωρείται το παγκόσμιο σύμβολο της αρσενικής αρχής και του σπερματοζωαρίου.

Στο καββαλιστικό Δέντρο της Ζωής, ο Άρης αντιστοιχεί στη Σεφίρα Γκεβούρα, που βρίσκεται στο κέντρο της Στήλης της Αυστηρότητας, φέρει τον τίτλο Δύναμη και έχει σαν πνευματική εμπειρία, το Όραμα της Δύναμης.

Στο Γετζιρατικό Κείμενο, η Πέμπτη Ατραπός, που αντιστοιχεί στον Άρη αναφέρεται ως Πρωταρχική Διάνοια, «επειδή μοιάζει με την Ενότητα, που ενώνεται με το Μπίνα, την Κατανόηση, που εκπορεύεται από τα πρωταρχικά βάθη του Χόχμα, της Σοφίας».

Η Ντίον Φόρτσουν, αναφέρει σχετικά στο βιβλίο Μυστική Καββάλα: «Η Σεφίρα Γκεβούρα καταλαμβάνει την κεντρική θέση της Στήλης της Αυστηρότητας και για αυτό αντιπροσωπεύει την καταβολική ή καταστροφική όψη της δύναμης. Ο καταβολισμός αντιπροσωπεύει εκείνο το μέρος του μεταβολισμού που έχει σχέση με την απελευθέρωση της δύναμης μέσω της δραστηριότητας… Η δυναμική ενέργεια είναι το ίδιο αναγκαία για την κοινωνική ευημερία όσο και η πραότητα, η αγάπη και η υπομονή. Συνεπώς το Γκεβούρα, ο Καταστροφέας, ο Κύριος του Φόβου και της Αυστηρότητας, είναι το ίδιο αναγκαίος για την ισορροπία του Δέντρου όπως και το Χέσεντ, ο Κύριος της Αγάπης ή το Νετζά, η Κυρία της Ομορφιάς. Το Γκεβούρα είναι ο Ουράνιος Χειρούργος».

Η Έλενα Π. Μπλαβάτσκι στη «Μυστική Δοξασία», τον αποκαλεί «ο εξαπρόσωπος πλανήτης Άρης» και αναφέρει ακόμα: «Ο Άρης ήταν ο Κύριος της γέννησης και του θανάτου, της δημιουργίας και της καταστροφής, του οργώματος, της δόμησης, της γλυπτικής ή σκαλίσματος της πέτρας, της Αρχιτεκτονικής…. τέλος όλων των Τεχνών. Αυτός ήταν η πρωταρχική αρχή, που διασπάστηκε μέσα στο σχηματισμό των δύο αντιθέτων για παραγωγή. Αστρονομικά, επίσης κρατούσε τον τόπο γέννησης της μέρας και του έτους, τον τόπο αύξησης της δύναμής του, Κριό, και παρόμοια τον τόπο του θανάτου του, Σκορπιό. Αυτός σαν γέννηση ήταν θεός, σαν θάνατος, ήταν κακό. Σαν καλό, ήταν φως, σαν κακό, ήταν νύχτα. Σαν καλό ήταν άντρας, σαν κακό ήταν γυναίκα».

Γενικά, θα μπορούσε να ειπωθεί πως το εκλεπτυσμένο ανταγωνιστικό πνεύμα και η αφοσίωση στη νίκη - επίτευξη, καθώς η ικανότητα δύναμη να βλέπουμε το πνευματικό όραμα της Εξέλιξης και να εστιάζουμε τη ζωή μας σε αυτό, αποτελούν εκφράσεις του Άρη, ικανές να μετουσιώσουν εξελικτικά τον Κόσμο. Οι εσωτερικές επιρροές του Άρη ωθούν σε διαρκή δημιουργική κίνηση και αποτρέπουν από την τελμάτωση και την αδράνεια. Το άρμα του Άρη κινεί τον Κόσμο και μας οδηγεί με σιγουριά και αυτοπεποίθηση πάνω στο εξελικτικό μονοπάτι. Ο Άρης διδάσκει τη μέθη της δημιουργικής μάχης και μας κάνει έτσι ένα μεγάλο δώρο: τη χαρά για τη ζωή, τη χαρά που είναι μια βαθιά πνευματική ποιότητα, η οποία μετατρέπει κάθε δυσκολία της ζωής σε μια θαυμάσια ευκαιρία για εσωτερική ενδυνάμωση και συνειδησιακή εξέλιξη.

Βιβλιογραφία

    • Alan Leo, Αστρολογία Εσωτερική και Εξωτερική, Εκδόσεις Ιάμβλιχος, 1993.
    • Μάργκαρετ Χόουν, Σύγχρονη Αστρολογία, Εκδόσεις Πύρινος Κόσμος, 1982.
    • Karen Hamaker-Zondag, Ψυχολογία και Αστρολογία, Εκδόσεις Ιάμβλιχος, 1992.
    • Ζαν Ρισπέν, Ελληνική Μυθολογία, Εκδόσεις Τριήρης, 2010.
    • Όλγα Κάσσα, Εγχειρίδιο Αστρολογίας, Εκδόσεις Ιάμβλιχος, 2001.
    • Alice A Bailey, Esoteric Astrology, Εκδόσεις Lusis Trust, 2009.
    • Ε.Π. Μπλαβάτσι, Μυστική Δοξασία, Εκδόσεις Πνευματικός Ήλιος, 2001.
    • Dion Fortune, Η Μυστική Καββάλα, Εκδόσεις Ιάμβλιχος, 1986.

Ε.Γ.