Τα τάλισμαν συναντούνται, διαχρονικά, σε κάθε λαό και πολιτισμό και η κατασκευή τους συνιστά, ταυτόχρονα, επιστήμη και τέχνη. Η συνειδητή χρήση τους αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της τελετουργικής μαγείας και μπορούν να διαδραματίσουν καταλυτικό ρόλο στη συνειδησιακή μετουσίωση του δημιουργού τους. Ενώ τα βαθύτερα μυστικά τους διαφυλάσσονται από τις εσωτερικές παραδόσεις του κόσμου.

Ζούμε μέσα σε έναν απέραντο ωκεανό ενέργειας και οι σύντομες ανθρώπινες ζωές μας αποτελούν ένα στιγμιότυπο, ένα φευγαλέο κυματισμό που ανασηκώνεται πάνω από τα αιώνια «ύδατά» του. Αυτή είναι μια γενική εικόνα που παρουσίαζαν από αρχαιοτάτων χρόνων όλες οι εσωτερικές παραδόσεις των λαών του πλανήτη μας για το μυστήριο της ζωής, αλλά και μια διαπίστωση της σύγχρονης επιστήμης. Ως ζωντανές οντότητες είμαστε συνειδησιακές νησίδες που αλληλεπιδρούμε με κάθε τι που ενυπάρχει σε αυτόν τον κοσμικό ωκεανό, ακόμα και με τα θεωρούμενα ως «άψυχα» αντικείμενα. Οτιδήποτε υπάρχει αποτελεί συμπυκνωμένη έκφραση βαθύτερων πνευματικών αρχών και υπό αυτή την οπτική η ίδια η Εκδήλωση αποτελεί, στο σύνολό της, ένα δονούμενο τάλισμαν.

Ένα τάλισμαν είναι ένας συσσωρευτής πνευματικής ενέργειας που κραδαίνεται από τον ρυθμό της και για αυτό δρα και σαν πομπός της. Όπως ακριβώς εξαπλώνεται ο κυματισμός από μια πέτρα που πέφτει σε μια γαλήνια λίμνη.

Ως άνθρωποι είμαστε οι ίδιοι τάλισμαν, φορτισμένοι με τις πνευματικές ποιότητες που εκφράζει η ίδια μας η ψυχή και το αέναο έργο μας είναι η συνειδητή προσπάθεια για μια όλο και πιο ολοκληρωμένη έκφραση αυτής της κραδαινόμενης εσωτερικής ποιότητας μέσα στην καθημερινότητα του υλικού κόσμου. Έτσι, ως πνευματικά όντα, έχουμε τη δυνατότητα να χειριζόμαστε τις εσωτερικές ενέργειες που μας συνθέτουν και μας διαπερνούν, για να διαμορφώνουμε δημιουργικά τον Κόσμο συμβάλλοντας ενεργά στην Εξέλιξή του. Η κατασκευή και η χρήση των τάλισμαν μέσα από τις πρακτικές της ταλισμανικής μαγείας μπορεί να συμβάλει καταλυτικά προς αυτόν το σκοπό.

Η Διαχρονική Χρήση των Τάλισμαν

Ανέκαθεν ο άνθρωπος χρησιμοποιούσε τάλισμαν ή αλλιώς φυλακτά, γούρια ή χαϊμαλιά, τα οποία θεωρούνταν ως αντικείμενα με ιδιαίτερες δυνάμεις, ικανά να διευκολύνουν τη ζωή του. Από τη μακρινή προϊστορική εποχή μέχρι και τις μέρες μας και σε κάθε πολιτισμό, η παρουσία ιερών αντικειμένων που δρουν ως φορείς συγκεκριμένων ενεργειών αποτελεί αναμφισβήτητο γεγονός. Η χρήση τους στην καθημερινότητα από τη μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων αποσκοπούσε και αποσκοπεί στην εφέλκυση καλής τύχης, υγείας και στην εξασφάλιση γενικότερων ευνοϊκών επιρροών σε κάθε τομέα της ζωής, αλλά και στην προστασία από δυσμενείς επιρροές. Πάντοτε τα τάλισμαν αντιμετωπίζονταν ως μαγικά ή θαυματουργά αντικείμενα που διαφύλασσαν τη φυσική και την ψυχική υγεία του κατόχου τους και ενίσχυαν το έργο των πνευματικών θεραπευτών.

Αρχικά, ο άνθρωπος έκανε χρήση φυσικών αντικειμένων (όπως πέτρες, φυτά και μέλη ζώων ή ακόμη και ανθρώπινα λείψανα) που τα χρησιμοποιούσε ως τάλισμαν. Στη συνέχεια, όμως, προχώρησε ο ίδιος στην κατασκευή φορτισμένων αντικειμένων αναπτύσσοντας διάφορες εμπειρικές τεχνικές που σταδιακά εκλεπτύνθηκαν. Έτσι, άρχισε να χρησιμοποιεί ομοιώματα ζώων, ανθρώπων και θεοτήτων και πλήθος συμβόλων. Επίσης, αξίζει να επισημανθεί πως κάθε θρησκεία έχει να επιδείξει τα δικά της φορτισμένα και ιερά αντικείμενα τα οποία ουσιαστικά είναι τάλισμαν, ανεξάρτητα από το πώς τα ονοματίζει.

Μια ενδεικτική ταξινόμηση των τάλισμαν σύμφωνα με τον τρόπο κατασκευής τους και το σκοπό που εξυπηρετούν προτείνεται από τον Π. Γράβιγγερ στο βιβλίο του «Η επιστήμη των δονήσεων». Συγκεκριμένα, ιεραρχικά από τα κατώτερα προς τα ανώτερα αναφέρει: 1) τα Φετίχ που συναντούμε στους πρωτόγονους λαούς, 2) τα Φυλακτήρια που έχουν σκοπό την προστασία του κατόχου τους και τα οποία αποτελούν ουσιαστικά μια πιο εκλεπτυσμένη εκδοχή των Φετίχ, 3) τα Τελέσματα που κατασκευάζονται με τη συνειδητή χρήση των συμβολικών αναλογιών (π.χ. ο πλανήτης 'Aρης, το αίμα και η σκουριά του σίδηρου σχετίζονται μεταξύ τους, καθώς όλα τους είναι κόκκινα, κ.ο.κ.) και 4) τα Εμβλήματα που αποτελούν την πλέον εκλεπτυσμένη εκδοχή και τα οποία κατασκευάζονται και καθιερώνονται από εκείνους που γνωρίζουν τα βαθύτερα μυστικά της εσωτερικής επιστήμης. Στην κατασκευή των Εμβλημάτων γίνεται χρήση των βαθύτερων αρχών της αριθμοσοφίας, της αστρολογίας, του συμβολισμού, των αντιστοιχιών και του διαλογισμού και γενικά κατασκευάζονται συνειδητά σε αρμονία με τους Νόμους που διέπουν το Εκδηλωμένο Σύμπαν. Αποτελούν ακριβέστατα επιστημονικά εργαλεία και ζωντανά έργα τέχνης ταυτόχρονα.

Επίσης, τα τάλισμαν μπορούν να είναι συλλογικά ή ατομικά. Συλλογικά τάλισμαν είναι τα τοτέμ μιας φυλής, τα οποία συνιστούν είναι ένα είδος ενεργειακού κρουνού από τον οποίο η συλλογική ψυχή της φυλής φαίνεται να αντλεί πνευματικά «ύδατα» που τη δυναμοποιούν, την καθοδηγούν και την προστατεύουν. Παρόμοια, ένα ατομικό τάλισμαν συνιστά ένα ατομικό τοτέμ για τον κάτοχό του και έναν παρόμοιο ενεργειακό κρουνό. Πάντως οι αρχές λειτουργίας τους είναι οι ίδιες τόσο σε συλλογικό όσο και σε ατομικό επίπεδο.

Μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα χρήση των τάλισμαν, η οποία εφαρμόσθηκε από τα πανάρχαια χρόνια, αφορά στην ιεροποίηση ενός τόπου. Όπως αναφέρεται από τις εσωτερικές παραδόσεις, η κατάλληλη τοποθέτηση ισχυρών τάλισμαν σε έναν επιλεγμένο τόπο μπορεί, βαθμιαία, να μεταβάλλει και να εκλεπτύνει τον κραδασμό του χώρου καθιστώντας τον σημείο εστίασης και πύλη πνευματικών ενεργειών. Και αυτό διότι τα τάλισμαν που τοποθετούνται σε ένα τόπο μπορούν να εφελκύσουν ενέργειες ακόμη και από τα βάθη του Σύμπαντος. Με αυτόν τον τρόπο δημιουργούνται «τόποι δύναμης» πάνω στον πλανήτη οι οποίοι παίζουν ζωτικό ρόλο στην εξελικτική του πορεία. Μια μεγάλη πνευματική μορφή που λέγεται πως εφάρμοσε αυτή τη μέθοδο σε διάφορες περιοχές του πλανήτη ήταν ο Απολλώνιος ο Τυανέας.

Μια άλλη μορφή φυσικού τάλισμαν αποτελούν, σύμφωνα, με τον Μορύα όλοι οι μετεωρίτες που πέφτουν στη Γη ακόμη και η μετεωρική σκόνη. Κατά τον Μορύα, οι μετεωρίτες είναι έντονα φορτισμένοι με Κοσμικές ενέργειες και η δόνησή τους επιφέρει έντονες συνειδησιακές αλλαγές στον πλανήτη, καθιστώντας τους ουσιαστικά καταλύτες στην εξελικτική διαδικασία. 'Aλλωστε, όπως αποκαλύπτουν οι εσωτερικές παραδόσεις, ένας τέτοιος ουράνιος λίθος το «Τσινταμάνι» έχει έρθει στη Γη από τα βάθη του αστερισμού του Ωρίωνα διαδραματίζοντας έντονο ρόλο στα εξελικτικά δρώμενα του μικρού μας πλανήτη. Ο Νίκολας Ρέιριχ, ο διάσημος ζωγράφος, εξερευνητής και εσωτεριστής, αναφέρθηκε στο Τσινταμάνι κατά την επίσκεψή του στο Θιβέτ.

Η Λειτουργία των Τάλισμαν

Κάθε αντικείμενο που για έναν άνθρωπο έχει μια βαθιά συμβολική αξία και το οποίο ενεργοποιεί τη φαντασία του με έναν δυναμικό τρόπο, αποτελεί τάλισμαν που αναδύει κάποιες ιδιαίτερες όψεις μέσα από τα βάθη του υποσυνείδητου. Τα παιδιά με τον αυθορμητισμό τους και την ισχυρή φαντασία τους μπορούν να προσωποποιούν και να «φορτίζουν» πολύ εύκολα τα αντικείμενα που χρησιμοποιούν περιβάλλοντας τα με μια έντονα μαγική ατμόσφαιρα.

Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να επισημανθεί πως ένα τέτοιο φορτισμένο αντικείμενο, ανάλογα με το σχήμα, το χρώμα του και τα σύμβολα που πιθανόν έχει χαραγμένα επάνω του, ενεργοποιεί συγκεκριμένους συνειρμούς οι οποίοι οδηγούν σε επαφή με έναν ιδιαίτερο τύπο δύναμης. Είτε αυτό ονομαστεί αυθυποβολή, είτε συμπαθητική μαγεία το γεγονός είναι πως επιφέρει συγκεκριμένα και απτά συνειδησιακά αποτελέσματα, καθώς ο κάτοχος του τάλισμαν ενεργοποιείται νοητικά και συγκινησιακά και βρίσκεται εμβαπτισμένος σε μια ιδιαίτερη «ατμόσφαιρα». Μπορεί ο όλος μηχανισμός να είναι υποκειμενικός, αλλά οι ενέργειες που αναδύονται είναι πέρα για πέρα αντικειμενικές.

Οι εσωτερικές παραδόσεις για την κατασκευή των τάλισμαν αξιοποιούν τον αυθόρμητο μηχανισμό της αυθυποβολής, αλλά ταυτόχρονα προχωρούν ένα βήμα πιο πέρα. Έτσι, για την κατασκευή των τάλισμαν χρησιμοποιούν πρακτικές που, συνειδητά, οδηγούν στο χειρισμό των κοσμικών ενεργειών, στην εστίαση και την «αποτύπωσή» τους πάνω σε ένα αντικείμενο. Με αυτόν τον τρόπο, το επιλεγμένο αντικείμενο μετουσιώνεται σε τάλισμαν που δρα από εκεί και πέρα ως κόμβος εφέλκυσης συγκεκριμένων δυνάμεων οι οποίες μπορούν να έχουν επιβοηθητικό ή προστατευτικό ρόλο. Πάντως, σε κάθε περίπτωση, για να λειτουργήσει ένα τάλισμαν θα πρέπει να διεγείρει συγκινησιακά τον κάτοχό του, να σημαίνει κάτι για αυτόν, διότι διαφορετικά δεν θα είναι λειτουργικό και τότε η χρήση του θα μεταπέσει, μοιραία, στη «σφαίρα» της δεισιδαιμονίας.

Βέβαια, για τη συνειδητή κατασκευή ενός τάλισμαν απαιτείται ένας βαθμός αυτογνωσίας και είναι απαραίτητος ο καθορισμός του στόχου που αυτό θα υπηρετήσει. Η χρήση του Δένδρου της Ζωής μπορεί να δώσει ένα ενδεικτικό παράδειγμα του τι σημαίνει κάτι τέτοιο. Αν κάποιος θελήσει να ενεργοποιήσει και να ενισχύσει μια ιδιαίτερη όψη του, π.χ. τη δημιουργικότητα και τη συγκινησιακή του όψη, θα πρέπει να χρησιμοποιήσει υλικά, σύμβολα και χρώματα που σχετίζονται με τη σεφίρα Νετζά. Ταυτόχρονα, η μελέτη της συμπληρωματικής όψης που βρίσκεται στη σεφίρα Χοντ, τη σεφίρα της διανόησης, θα αποκαλύψει ένα ευρύτερο φόντο λειτουργίας και θα αποτρέψει από λανθασμένη επιλογή ενεργειών. Έτσι, εκείνος που υπερ-λειτουργεί νοητικά σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να εφελκύσει ενέργειες του Χοντ διότι τότε θα υπερτονιστεί ακόμη περισσότερο η νοητική του φύση και θα υπάρξει πλήρης ανατροπή της ισορροπίας. Αντίθετα, η εφέλκυση των ενεργειών του Νετζά θα επιφέρει ισορροπία. Ωστόσο, σε κάθε περίπτωση μπορεί να επιλεγεί εκείνο το σύστημα συμβολισμού που είναι πιο ζωντανό για τον καθένα.

Η Κατασκευή των Τάλισμαν

Διαχρονικά, για την κατασκευή των τάλισμαν χρησιμοποιήθηκαν ποικίλα υλικά (όπως μέταλλα, δέρμα, πολύτιμοι λίθοι, ακόμη και ρούχα), αλλά και ποικίλες μέθοδοι οι οποίες, όμως, σε ένα βαθύτερο επίπεδο διέπονται από τις ίδιες εσωτερικές αρχές. Σε ότι αφορά στην επιλογή των μετάλλων, αυτή μπορεί να πραγματοποιηθεί, για παράδειγμα, ανάλογα με τον πλανήτη που παραδοσιακά σχετίζεται με τη φύση των ενεργειών που θα χρησιμοποιηθούν στο τάλισμαν (ο χρυσός αποδίδεται στον Ήλιο, το ασήμι στη Σελήνη, το μολύβι στον Κρόνο, ο σίδηρος στον 'Aρη κ.α). Ωστόσο, σε περίπτωση που δεν είναι εφικτή η δυνατότητα χρήσης ενός συγκεκριμένου μετάλλου, η χρήση κατάλληλα χρωματισμένου χαλκού μπορεί να δράσει ως ένα λειτουργικό υποκατάστατο.

Πάνω τους, συνήθως χαράσσονται διάφορα σύμβολα, όπως σύμβολα πλανητών, του ζωδιακού κ.α., και επιλέγονται κατάλληλα χρώματα, ενώ ιδιαίτερη σημασία φαίνεται να έχει τόσο το είδος του υλικού, όσο και η καθαρότητα του εργαλείου που χρησιμοποιείται για τη χάραξη, αλλά και η ακριβής επιλογή εποχής, ημέρας και ώρας. Και αυτό διότι πάντα επιζητείται η εναρμόνιση με εκείνες τις κοσμικές επιρροές που θα εξασφαλίσουν την πλέον ιδανική λειτουργία του τάλισμαν. Να επισημανθεί πως η χάραξη ενός συμβόλου πάνω σε ένα τάλισμαν σχετίζεται με μια ιδιαίτερη σκεπτομορφή που το άτομο έχει διαμορφώσει μέσα από βαθύ διαλογισμό πάνω σε αυτό το σύμβολο. Αυτή η σκεπτομορφή ουσιαστικά αποτελεί μια φορτισμένη μορφική έκφραση της κατανόησης του συμβόλου. Τότε η χάραξη του συμβόλου πάνω στο τάλισμαν είναι «ζωντανή», αφού η συγκεκριμένη σκεπτομορφή είναι άρρηκτα συνδεδεμένη μαζί του και ουσιαστικά αποτελεί και τον αγωγό της εισροής μιας συγκεκριμένης κοσμικής ενέργειας σε αυτό.

Μια εντυπωσιακή διαπίστωση, σε ότι αφορά στην κατασκευή των τάλισμαν, είναι πως παραδοσιακά επιλέγονται εκείνα τα υλικά που η επιστήμη αναγνωρίζει ως καλούς αγωγούς του ηλεκτρισμού. Αντιθέτως, υλικά που έχουν μονωτικές ιδιότητες, όπως το μετάξι ή το ξύλο δεν χρησιμοποιούνται.

Με άλλα λόγια υπάρχουν βάσιμες ενδείξεις για μια ακόμη σύγκλιση της σύγχρονης επιστήμης με τις εσωτερικές πρακτικές. Αρκεί να σκεφθούμε πως η ίδια η λειτουργία του νου εκδηλώνεται στον εγκέφαλο ως ηλεκτροχημική δραστηριότητα. Αν λοιπόν εκδηλώνεται αυξημένη ηλεκτρομαγνητική δραστηριότητα κατά την καθιέρωση ενός αντικειμένου από τον τελετουργό, τότε είναι εύλογο το συμπέρασμα πως η καλύτερη μεταβίβαση της (όπως συμβαίνει κατά την αποτύπωση συγκεκριμένων σκεπτομορφών και ενεργειών σε ένα αντικείμενο) θα εξασφαλίζεται από τους καλούς αγωγούς της ηλεκτρικής ενέργειας.

Η χρήση ιδιαίτερα ευαίσθητων συσκευών ανίχνευσης ηλεκτρικών φορτίων μπορεί να είναι αποκαλυπτική κατά τη διάρκεια της κατασκευής ενός τάλισμαν, καθώς μπορεί να αποδείξει την παρουσία ηλεκτρικών φορτίων που μεταβιβάζονται από τον τελετουργό στο εν λόγω αντικείμενο. Όσο για τη χρήση συμβόλων και χρωμάτων η χρήση τους είναι καθαρά ψυχολογική και δεν σχετίζονται με την εκδήλωση ηλεκτρικών ιδιοτήτων.

Η Ορθή Χρήση των Τάλισμαν

Θα πρέπει να επισημανθεί πως ένα σημαντικό σημείο παρανόησης της λειτουργίας των τάλισμαν αφορά στο πώς εκδηλώνεται η επιρροή τους. Συγκεκριμένα, σύμφωνα πάντα με την εσωτερική παράδοση, η επιρροή τους δεν καταστρατηγεί τους φυσικούς νόμους εκδηλώνοντας ένα είδος θαύματος. Για παράδειγμα, ένα τάλισμαν για ευημερία δεν σημαίνει πως ο κάτοχός του θα γίνει ξαφνικά κάτοχος αμύθητου πλούτου. Αλλά μάλλον θα εφελκύσει στη ζωή του, με φυσικό τρόπο, εκείνες τις ευκαιρίες που οδηγούν σε ευημερία. Και το άτομο όντας ενεργοποιημένο και ευαισθητοποιημένο προς αυτήν κατεύθυνση θα πρέπει να τις αναγνωρίσει και να τις αδράξει έγκαιρα. Η παρουσία ενός τάλισμαν δεν καταργεί τον φυσικό μόχθο, καθώς χωρίς αυτόν τίποτα δεν μπορεί να επιτευχθεί. Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά η Ντίον Φόρτσιουν: «Ένα τάλισμαν λειτουργεί όπως κάθε όργανο γυμναστικής. Δεν είναι το ίδιο το όργανο γυμναστικής που αναπτύσσει τους μύες σου, αλλά το ότι εσύ το χρησιμοποιείς για το σκοπό αυτό».

Οι εσωτερικές παραδόσεις τονίζουν, επίσης, με έμφαση, πως η ίδια κατασκευή ενός τάλισμαν επιφέρει ένα είδος συνειδησιακής μετουσίωσης στον κατασκευαστή του και για αυτόν τον λόγο ένα τάλισμαν δεν έχει νόημα να κατασκευαστεί από κάποιον άλλο. Η αξία του βρίσκεται στην πνευματική, νοητική και συγκινησιακή εργασία του ατόμου που το κατασκευάζει. Η κατασκευή του επιδρά ισχυρά πάνω στην προσωπικότητά του, καθώς την προσανατολίζει προς μια ιδιαίτερη κατεύθυνση και τη φέρνει σε επαφή με κοσμικές ενέργειες. Με άλλα λόγια, η κατασκευή ενός τάλισμαν είναι μια βαθιά αλχημική διαδικασία που μετουσιώνει όχι μόνο το επιλεγμένο αντικείμενο αλλά και τον κατασκευαστή του. Όμως, καθώς μετουσιώνονται πνευματικά οι άνθρωποι, μετουσιώνεται και η ανθρωπότητα, η Γη μας, το Ηλιακό Σύστημα, ο Γαλαξίας και τελικά όλο το Σύμπαν. Πραγματικά, ένα τάλισμαν μπορεί να είναι ένας συνειδησιακός καταλύτης.

Βιβλιογραφία

    • Ντίον Φόρτσιουν - Γκάρεθ Νάιτ, Εισαγωγή στην Τελετουργική Μαγεία, Εκδόσεις Ιάμβλιχος, 2007.
    • Π. Γράβιγγερ, Η Επιστήμη των Δονήσεων, Εκδόσεις Ιδεοθέατρον – Διμελή, 1999.
    • Έρικ Μειπλ, Η Αρχαία Τέχνη της Απόκρυφης Θεραπείας, Εκδόσεις Νεφέλη, 1980.
    • Περιοδικό Ανεξήγητο, Σειρά Στα Μονοπάτια της Γνώσης, Τόμος 5.

Κ.Σ.