Σε όλες σχεδόν τις χώρες και τους πολιτισμούς, συναντάμε μαρτυρίες για τη θεραπευτική δύναμη των χεριών και τις ευεργετικές τους επιδράσεις. Η χρήση τους, ως θεραπευτικό μέσο, θεωρείται η παλαιότερη μέθοδος αντιμετώπισης ασθενειών[1].

Βασίζεται στο γεγονός ότι τα πάντα στο σύμπαν είναι ενέργεια και περιβάλλονται από ενεργειακά πεδία που τα διαπερνούν. Αντίστοιχα και ο άνθρωπος αποτελεί ένα ενεργειακό σύστημα, μέσα από το οποίο η ενέργεια ρέει ανεμπόδιστα, αναπτύσσοντας υγεία, ευεξία και αρμονία[2].

Δεν είναι ωστόσο λίγες οι φορές που όταν αυτή η ενέργεια εγκλωβίζεται προκαλεί δυσαρμονία-ασθένεια σε πολλαπλά επίπεδα -σωματικό, συναισθηματικό, νοητικό αλλά και ψυχικό[3]. Η χρήση της ενέργειας που διοχετεύεται μέσω των χεριών ενός θεραπευτή, μπορεί να βοηθήσει στην αποδέσμευση και τον καθαρισμό της εγκλωβισμένης ενέργειας, επιφέροντας ανακούφιση και θεραπεία[4].

Το άγγιγμα των χεριών ενός θεραπευτή, έχει ευεργετική επίδραση όταν εκφράζεται με αγάπη. Μέσα από τις παλάμες και τα δάκτυλά του ρέουν οι ζωτικές δυνάμεις που αποτελούν έκφραση της ίδιας του της ψυχής. Ένα άγγιγμα από καρδιάς έχει τη δύναμη να κάνει κάποιον να νιώσει καλύτερα, να διώξει μακριά τον ψυχικό πόνο, και να μεταδώσει τη χαρά της ζωής.

Από την Αρχαιότητα μέχρι Σήμερα

Οι αρχαίοι μας πρόγονοι απέδιδαν ιδιαίτερο ρόλο στα χέρια. Κατά τη διάρκεια των μυητικών και τελετουργικών τους δρώμενων ήταν ένα πολύτιμο εργαλείο έκφρασης και χειρισμού των πνευματικών ενεργειών. Στην Ανατολή, οι μύστες των εσωτερικών παραδόσεων χρησιμοποιούσαν την ενέργεια των χεριών τους στις τελετές, και μέσω αυτής ενίσχυαν το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα. Με τις διάφορες κινήσεις των δακτύλων του ενός ή και των δύο χεριών θεωρούσαν ότι μπορούσε να δοθεί ένας ιδιαίτερος τόνος στην ενέργεια, μία ιδιαίτερη χροιά που ήταν ικανή να συμβάλλει στην επίτευξη ενός συγκεκριμένου στόχου.

Στην αρχαία Ελλάδα, η εν λόγω μέθοδος θεραπείας ήταν ήδη γνωστή στα Ασκληπιεία. Εκτός από τις μαρτυρίες των ενεπίγραφων στηλών, υπάρχουν αναφορές και ορισμένων αρχαίων συγγραφέων σχετικά με το θεραπευτικό χέρι του Ασκληπιού[5]. Οι αρχαίοι Έλληνες αποκαλούσαν «χειρουργούς» τα άτομα που θεράπευαν με την ενέργεια των χεριών τους. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που ο Αριστοτέλης χαρακτήριζε το ανθρώπινο χέρι ως «το όργανο των οργάνων».

Στην αρχαία Αίγυπτο πίστευαν ότι η ενέργεια που εκπεμπόταν από τα χέρια ήταν γεμάτη με ζωογόνες και θεραπευτικές ιδιότητες και η συνειδητή χρήση της μπορούσε να επιφέρει θετικά αποτελέσματα στην ίαση.

Οι μοναχοί Βουδιστές στο Θιβέτ και την Κίνα γνώριζαν και χρησιμοποιούσαν για θεραπευτικούς σκοπούς τη δύναμη των χεριών.

Σε πιο σύγχρονες εποχές, παρόμοια μονοπάτια βάδισε και ο Φραντς Άντον Μέσμερ (Franz A. Mesmer) (1734-1815), με την πρακτική του Μαγνητισμού. Χρησιμοποιούσε την αιθερική ενέργεια των χεριών, που αποκαλούσε «ζωικό μαγνητισμό», για θεραπεία. Μεταξύ των πρακτικών του αναφέρεται ότι πραγματοποιούσε «περάσματα» (passes) πάνω από τα σώματα των ασθενών, με σκοπό το ξεμπλοκάρισμα της κυκλοφορίας των μαγνητικών ρευστών[6].

Στις μέρες μας, η χρήση των χεριών ως μέσο ενεργειακής θεραπείας εξακολουθεί να εφαρμόζεται από διάφορες σχολές εναλλακτικής θεραπευτικής, μεταξύ των οποίων το Θεραπευτικό Άγγιγμα (Therapeutic Touch), το «Healing Touch», η Θεραπεία Πολικότητας (Polarity Therapy), το Ρέικι (Reiki), η Πρανική Θεραπεία (Pranic Healing), η Θεραπεία Τσι (Qi Healing), η Θεραπεία Βιοενέργειας, και η Εναπόθεση των Χεριών (Laying on of Hands).

Ως επί το πλείστον, οι μέθοδοι αυτοί έχουν τις ρίζες τους πολύ παλιά, στην παραδοσιακή θεοσοφία της Ανατολής (Ινδικής και Κινεζικής), της Μέσης Ανατολής (Περσικής) και της Δύσης (Ελληνικής). Υπάρχουν αναφορές σχετικά με το Ρέικι, πριν από 2500 χρόνια, καθώς το συναντάμε στις παλιές σανσκριτικές σούτρα, τα ινδικά κείμενα για τη θεωρία και την πρακτική της γιόγκα. Παράδειγμα σύγχρονης σχολής που στηρίχθηκε στην αρχαία γνώση και πρακτική αποτελεί και η Πρανική Θεραπεία, στην οποία το πράνα, η ζωτική ενέργεια, χρησιμοποιείται για θεραπευτικούς σκοπούς.

Ενεργειακό Πεδίο: Συμπαντικό και Ανθρώπινο

Κατά τη θεραπευτική διαδικασία ο θεραπευτής γίνεται ένας αγωγός συμπαντικής ζωτικής ενέργειας, που ρέει μέσα από το σώμα και τα χέρια του και μεταφέρεται στους ανθρώπους που την έχουν ανάγκη[7]. Πρόκειται για ενέργεια ηλεκτρικής και μαγνητικής φύσης, εξ ου και ο όρος «βιο-ηλεκτρομαγνητική», που ευρέως χρησιμοποιείται για την περιγραφή της.

Τη συναντάμε και με διαφορετικά ονόματα. Στη χριστιανική παράδοση αποκαλείται «φως», το πνεύμα, στην κινεζική «τσι», η πρωταρχική ουσία. Το τσι περιλαμβάνει δυο πολικές δυνάμεις, το γιν και το γιανγκ. Όταν το γιν και το γιανγκ είναι ισορροπημένα, ο ζωντανός οργανισμός έχει φυσική υγεία και αρμονία, ενώ η ανισορροπία τους προκαλεί φυσική ασθένεια. Οι ινδουιστές την ονομάζουν «πράνα», η ενέργεια της ζωής, και οι Καχούνα σαμάνοι «μάνα», η πρωταρχική δύναμη. Στην Καμπάλα, την ιουδαϊκή μυστικιστική θεοσοφία, αναφέρεται ως ενέργεια, το «αστρικό φως». Σε πιο σύγχρονους όρους αποκαλείται «βιοπλασματική ενέργεια» ή «βιόπλασμα», «βιοενέργεια» ή «κοσμική ενέργεια».

Η ιδέα μιας συμπαντικής ενέργειας που διαπερνά όλες τις μορφές ζωής υποστηρίχθηκε από πολλές επιστημονικές διάνοιες. Καταγράφηκε για πρώτη φορά στη Δυτική φιλολογία από τους Πυθαγόρειους, γύρω στο 500 π.Χ., που περιέγραφαν την ενέργεια αυτή ως φως, το οποίο παράγει διάφορα αποτελέσματα πάνω στον ανθρώπινο οργανισμό, περιλαμβανομένης και της θεραπείας ασθενειών[8].

Στα μέσα του 19ου αιώνα, ο χημικός και φιλόσοφος Καρλ Λούντβιχ φον Ράιχενμπαχ (Karl Ludwig von Reichenbach) (1788-1869), συνέλαβε την ιδέα μιας δύναμης που συσχέτισε με τον ηλεκτρισμό, τον μαγνητισμό και τη θερμότητα, και την οποία αποκάλεσε οντική δύναμη (odic force ή οd). Πίστευε ότι ο βαθμός επιρροής της επάνω στους ανθρώπους ποικίλλει ανάλογα με την ευαισθησία τους.

Ο Ράιχενμπαχ θεωρούσε ότι ο άνθρωπος θα μπορούσε να «εκπέμψει» δυναμικά την οντική δύναμη, ιδιαίτερα από τα χέρια, το στόμα και το μέτωπο, σε πολλές πιθανές εφαρμογές. Μεταγενέστερες έρευνες προσπάθησαν να αποδείξουν ότι πολλά από τα φαινόμενα που συνδέονται με την οντική δύναμη έχουν την ίδια φύση με αυτά που είχαν αναφερθεί προγενέστερα από τον Μέσμερ[9].

Το 1911 ο ιατρός Γουόλτερ Τζον Κίλνερ (Walter J. Kilner) (1847-1920), περιέγραψε το ανθρώπινο ενεργειακό πεδίο ως μία φωτεινή ομίχλη γύρω από το σώμα σε τρεις ζώνες. Διαπίστωσε μάλιστα ότι το πεδίο αυτό επηρεάζεται από τη νοητική ικανότητα και την κατάσταση της υγείας του ατόμου.

Ενδιαφέρον προκαλεί και η μελέτη του ψυχίατρου Βίλχελμ Ράιχ (Wilhelm Reich) (1897-1957), σχετικά με τη συμπαντική ενέργεια, που ο ίδιος ονόμασε «οργόνη». Παρατήρησε ότι αυτή η ενέργεια πάλλεται στην ατμόσφαιρα γύρω από όλα τα έμβια και μη όντα. Όταν η ροή της ενέργειας αυτής μέσα από το ανθρώπινο σώμα διαταράσσεται, επηρεάζεται αρνητικά η κατάσταση της σωματικής και ψυχικής υγείας, επιφέροντας νόσο.

Στη δεκαετία του 1930, η διακεκριμένη διορατική Φοίβη Πέιν (Phoebe Payne) (1891-?) και ο σύζυγός της ερευνητής ψυχίατρος Λόρενς Μπέντιτ (Lawrence Bendit) (1898-1974), μέλη της Θεοσοφικής Εταιρείας, πραγματοποίησαν εκτεταμένες μελέτες σχετικά με το ανθρώπινο ενεργειακό πεδίο. Το έργο τους επισημαίνει τη σχέση του πεδίου και των πανίσχυρων αιθερικών μορφοποιητικών δυνάμεων που το διαπερνούν με την υγεία και τη θεραπεία του σώματος.

Το 1959, ο Δρ Λέοναρντ Ράβιτζ (Leonard Ravitz) του πανεπιστημίου «William and Mary University», απέδειξε ότι το ανθρώπινο ενεργειακό πεδίο επηρεάζεται από τη νοητική και ψυχολογική κατάσταση του ατόμου. Μίλησε για ένα πεδίο που συνδέεται με τη διαδικασία της σκέψης, του οποίου οι διακυμάνσεις μπορούν να προκαλέσουν ψυχοσωματικά συμπτώματα[10].

Γίνεται, λοιπόν, αντιληπτό ότι ο άνθρωπος συνδέεται με έναν κόσμο ζωτικών ενεργειών, που κινούνται γύρω του και τον διαπερνούν. Είναι στην ουσία και ο ίδιος ένα ενεργειακό σύστημα, και σε αυτό ακριβώς στηρίζονται οι θεραπείες μέσω των χεριών. Ο θεραπευτής ενεργεί ως αγωγός φόρτισης, σαν μπαταρία υψηλής τάσης, που διοχετεύει τη θεραπευτική δύναμη στο ενεργειακό σύστημα του ατόμου που πάσχει.

Αυτό το ενεργειακό σύστημα είναι μια σύνθεση ενεργειακών φορέων και κέντρων. Ο άνθρωπος, πέρα από το φυσικό σώμα, διαθέτει αιθερικό, αστρικό και νοητικό φορέα, καθώς και πιο λεπτούς φορείς, μέσω των οποίων λειτουργεί ως πνευματική οντότητα.   

Πρόκειται για ενεργειακές ποιότητες που αλληλεπιδρούν μεταξύ τους συνθέτοντας την ανθρώπινη ύπαρξη. Η συνισταμένη τους είναι αυτό που παραδοσιακά ονομάζεται «αύρα» ή «πεδίο της αύρας». Εκτείνεται πέρα από το φυσικό σώμα, ενώ αλληλεπιδρά με τις φυσιολογικές διεργασίες του, που τις επηρεάζει με μία αιτιώδη σχέση[11].

Ο αιθερικός φορέας είναι ηλεκτροχημικής και μαγνητικής φύσης, βρίσκεται πλησιέστερα στο φυσικό σώμα που το περιβάλλει και το διαπερνά, ενώ επηρεάζει άμεσα την υγεία του. Επιπλέον, η κατάσταση του φυσικού σώματος επηρεάζεται από τη ροή της αιθερικής ενέργειας. Τυχόν εμπόδια στη φυσιολογική ενεργειακή ροή, οδηγούν σε απώλεια ζωτικότητας και κακή υγεία.

Τέλος, στο αιθερικό σώμα και κατά μήκος της σπονδυλικής στήλης, υπάρχουν επτά ενεργειακά κέντρα ή τσάκρα, που επηρεάζουν ιδιαίτερα την ισορροπία του αιθερικού και του φυσικού σώματος και επεκτείνονται στο αστρικό και το νοητικό επίπεδο. Η κύρια λειτουργία τους είναι η απορρόφηση και η διανομή πράνα στο αιθερικό σώμα και μέσω αυτού στο φυσικό. Επιπλέον, διατηρούν την ενεργειακή σύνδεση μεταξύ των διαφορετικών σωμάτων, εξασφαλίζοντας την ομαλή ροή των ενεργειών σε ολόκληρο το ανθρώπινο ενεργειακό σύστημα[12].

Εκτός από τα κύρια αυτά ενεργειακά κέντρα υπάρχουν και πολλά δευτερεύοντα, σε διάφορες περιοχές του σώματος, όπως, στο μέσο κάθε παλάμης και στα άκρα των δαχτύλων. Η δραστηριοποίηση αυτών των κέντρων είναι που επιτρέπει τη ροή ζωτικής θεραπευτικής ενέργειας. Τα κέντρα αυτά χρησιμοποιούνται αμφίδρομα, για τη διοχέτευση και τη λήψη ενέργειας. Λέγεται μάλιστα πως οι θεραπευτές που διαθέτουν ανεπτυγμένη αφή μπορούν να αισθανθούν τον κραδασμό στα ενεργειακά κέντρα του ασθενή.

Στη διάρκεια του 20^ου αιώνα και μέσω των φωτογραφιών Κίρλιαν, το ανθρώπινο ενεργειακό πεδίο μπόρεσε από αόρατο να γίνει ορατό. Ο Σεμιόν Νταβίντοβιχ Κίρλιαν (Semyon D. Kirlian) (1898-1978) και η γυναίκα του Βαλεντίνα Κρισάνφοβνα (Valentina Khrisanfovna) (1904-1971), ήταν πεπεισμένοι ότι οι φωτογραφίες τους μπορούσαν να απεικονίσουν τη ζωτική δύναμη ή ενεργειακό πεδίο του ανθρώπου, προσφέροντας πληροφορίες για τη φυσική και συναισθηματική κατάσταση της υγείας του, χρήσιμες στη διάγνωση ασθενειών.

Στις φωτογραφίες αυτές διακρίνονταν και η παλμική ενέργεια γύρω από την παλάμη του χεριού, μια στεφανιαία ηλεκτρική εκφόρτιση στον αέρα γύρω από τα χέρια. Έτσι επιβεβαιώθηκε η εκροή ενεργειών από τα άνω άκρα, που γίνεται έντονη όταν ο θεραπευτής χρησιμοποιεί τα χέρια του εστιάζοντας την καρδιά και το νου του στο θεραπευτικό έργο. Οι έρευνες των Κίρλιαν αγκαλιάστηκαν από τους επαγγελματίες των ενεργειακών θεραπειών[13].

Μεγάλος αριθμός θεραπευτών που χρησιμοποιούν εναλλακτικές μεθόδους, εφαρμόζουν την ενεργειακή θεραπεία μέσω των χεριών με απώτερο σκοπό την εξισορρόπηση, την εναρμόνιση και τη μεταμόρφωση των ενεργειακών διαδικασιών του σώματος. Εξισορροπώντας τις ενέργειες σε κάθε φορέα, αποκαθίσταται και το αντίστοιχο επίπεδο της αύρας οδηγώντας σε καθολική επανευθυγράμμιση[14].

Το Θεραπευτικό Άγγιγμα στην Ιατρική

Στην Αμερική, η διάδοση της θεραπείας μέσω των χεριών οδήγησε και στην εφαρμογή της ως συμπληρωματικής μεθόδου σε συνδυασμό με την κλασσική ιατρική, από νοσηλευτές που εξασκήθηκαν και εντρύφησαν σε σχετικές τεχνικές και μάλιστα με εντυπωσιακά αποτελέσματα.

Εμπνευστής ήταν η Ντολόρες Κρίγκερ (Dolores Krieger) (1921-2019), νοσοκόμα και καθηγήτρια στο Τμήμα Νοσηλευτικής του Πανεπιστήμιου της Νέας Υόρκης. Σε συνεργασία με τη Ντόρα Κουνζ (Dora Kunz) (1904-1999), δημιούργησε το 1972 τη μέθοδο ενεργειακής θεραπείας μέσω χεριών ονομάζοντάς την «Θεραπευτικό Άγγιγμα» (Therapeutic Τouch ή TT).

Η Κρίγκερ είχε μελετήσει θρησκειολογία και ανατολική φιλοσοφία και η Κουνζ ήταν μία διορατική, εναλλακτική θεραπεύτρια, πρόεδρος της Θεοσοφικής Εταιρείας στην Αμερική, που εκπαίδευσε την Κρίγκερ να χρησιμοποιεί τα χέρια της για να ανακουφίζει ή να θεραπεύει όσους είχαν ανάγκη.

Πηγή γνώσης και έμπνευσης στο έργο τους υπήρξε και ο παγκοσμίου φήμης θεραπευτής Όσκαρ Εστέμπανι (Oscar Estabany), με τον οποίο είχαν συνεργαστεί το 1972. Ο Εστέμπανι διέθετε μια θρυλική ικανότητα στα χέρια του και εξασκούσε θεραπεία μέσω αυτών σε διάφορους ασθενείς [15].

Μετά την εκπαίδευσή της, η Κρίγκερ άρχισε να αναπτύσσει ένα πρόγραμμα σπουδών για νοσηλευτές, στην τέχνη της θεραπείας. Συγκέντρωσε πληροφορίες από διαφορετικές πηγές, τόσο της Ανατολής όσο και της Δύσης, για να εξηγήσει στους ασκούμενους το σκεπτικό πίσω από τις θεραπευτικές αλληλεπιδράσεις που προκαλούνται από την ενεργειακή επαφή[16].

Περιέγραψε το Θεραπευτικό Άγγιγμα ως πράξη θεραπείας ή βοήθειας, παρόμοια με την αρχαία πρακτική της «Εναπόθεσης των Χεριών» (Laying-on Hands), χρήσιμο συμπλήρωμα των ορθοδόξων-συμβατικών νοσηλευτικών πρακτικών. Ο θεραπευτής μεταβάλλει το ενεργειακό πεδίο του ασθενούς, μεταφέροντας ενέργεια από τα χέρια του προς τον ασθενή. Παρόλο που η τεχνική ονομάζεται Θεραπευτικό Άγγιγμα, δεν υπάρχει άγγιγμα του φυσικού σώματος του ασθενούς, παρά μόνο του ενεργειακού του σώματος[17].

Πεπεισμένη για την αποτελεσματικότητα του Θεραπευτικού Αγγίγματος, η Κρίγκερ αισθάνθηκε υποχρεωμένη να διαδώσει τις ιδέες της όσο πλατύτερα μπορούσε. Οργάνωσε ομάδες εργασίας με θέμα την άσκηση της τεχνικής αυτής, όπου πήραν μέρος χιλιάδες άνθρωποι, επαγγελματικά ασχολούμενοι με την υγεία. Η Κρίγκερ διαπίστωσε ότι όσο περισσότερο εργαζόταν κανείς με τη θεραπεία μέσω των χεριών, τόσο πιο αποτελεσματικός γινόταν.

Τελικά, η τεχνική αυτή γνώρισε μεγάλη επιτυχία, και υπάρχουν ενδείξεις για αυξανόμενο ενδιαφέρον της ιατρικής κοινότητας σχετικά με το Θεραπευτικό Άγγιγμα. Μέσα από τις πρωτοποριακές προσπάθειες της Δρ Κρίγκερ, η ενεργειακή θεραπεία έχει αρχίσει να κερδίζει τη θέση της ως εργαλείο του τομέα της υγείας, στον αγώνα κατά της ασθένειας[18].

Η τεχνική μιας θεραπευτικής συνεδρίας, ξεκινά με το διαλογισμό, «θεραπευτικό διαλογισμό»[19] εκ μέρους του θεραπευτή, προκειμένου να επικεντρωθεί και να ενεργοποιηθεί πνευματικά στο έργο της θεραπείας. Στη συνέχεια ο θεραπευτής για να εκτιμήσει ή να διακρίνει τις ενεργειακές ανισορροπίες στην αύρα του ασθενούς τοποθετεί τα χέρια του πέντε με επτά εκατοστά πάνω από το σώμα του πάσχοντος και τα μετακινεί σαρωτικά από το κεφάλι προς τα πόδια. Αίσθηση ζεστασιάς ή βαρύτητας, μυρμήγκιασμα ή κάτι παρόμοιο στα χέρια του θεραπευτή, θεωρείται ένδειξη ανίχνευσης ενεργειακών διαταραχών ή ανισορροπιών.

Ακολουθεί η διαδικασία εξομάλυνσης, όπου ο θεραπευτής αφαιρεί τις ενεργειακές διαταραχές με κινήσεις που έχουν φορά προς τα κάτω. Κατά την επόμενη φάση ο θεραπευτής ενεργεί ως αγωγός ενέργειας προς τον ασθενή. Η ενέργεια που χρησιμοποιείται δεν είναι μόνο η δική του. Λειτουργεί περισσότερο ως κανάλι συμπαντικής θεραπευτικής ενέργειας που κατακλύζει τον ασθενή και αποκαθιστά ένα κανονικό μοτίβο στη ροή της ενέργειας. Μετά τη θεραπεία ο ασθενής ξεκουράζεται για κάποια λεπτά.

Ο τρόπος που τοποθετούνται ή κινούνται τα χέρια ενδέχεται να διαφέρει, ανάλογα με τη σχολή θεραπείας. Στο έργο «Εσωτέρα Θεραπευτική» (Esoteric Healing) της Αλίκης Μπέιλι (Alice Bailey) (1880-1949), γίνεται λόγος για την τοποθέτηση των χεριών πίσω και μπροστά από την περιοχή που πάσχει. Η ενέργεια που ρέει μεταξύ των χεριών τη διαπερνά και εξουδετερώνει τις δυνάμεις που προξενούν τη διαταραχή.

Στη «Θεραπευτική Δύναμη της Βιοενέργειας», o θεραπευτής Μάικλ Μπράντφορντ (Michael Bradford) αναφέρεται στην πολικότητα των χεριών και στον συνδυασμό τους κατά τη θεραπεία. Εδώ το αριστερό χέρι χρησιμοποιείται «για να δεχτεί τη θεραπευτική ενέργεια από το σύμπαν» και το δεξί «για να την κατευθύνει στον ασθενή». Επιπλέον, το αριστερό χέρι θεωρείται κατάλληλο «για να τραβήξει την αρνητική ενέργεια από ένα άτομο»[20].

Αποτελέσματα της Θεραπευτικής Συνεδρίας

Η χρήση των χεριών για θεραπευτικούς σκοπούς τα καθιστά ιδιαίτερα πολύτιμα. Αυτή η μορφή ενεργειακής θεραπείας έχει δείξει ότι βοηθάει στην αποκατάσταση της υγείας σε όλα τα επίπεδα -σωματικό, συναισθηματικό, νοητικό και ψυχικό. Ενδυναμώνει το ανοσοποιητικό σύστημα και ενεργοποιεί τους μηχανισμούς αυτοθεραπείας του οργανισμού. Προκαλεί σωματική και πνευματική ενδυνάμωση, ηρεμεί τους φορείς, και επαναφέρει την ισορροπία στα ενεργειακά κέντρα. Καθαρίζει την αύρα του πάσχοντα από την αρνητική ενέργεια και συμβάλλει στην εξισορρόπηση του ενεργειακού πεδίου γύρω από το σώμα του.

Βοηθά επίσης, στη χαλάρωση, στη μείωση του άγχους και των πόνων, στην ταχεία επούλωση των πληγών, ενώ συμβάλλει στη μείωση των ωδίνων του τοκετού και ανακουφίζει από ψυχοσωματικά συμπτώματα. Αναφέρεται μάλιστα, πως οι περισσότεροι άνθρωποι που συμμετείχαν σε μία τέτοια θεραπεία βίωσαν αισθήματα ειρήνης και ευεξίας να διαπερνούν το νευρικό τους σύστημα[21].

Μελέτες που πραγματοποιήθηκαν στους κύκλους της σχολής του Θεραπευτικού Αγγίγματος έδειξαν ότι επιδρά ευεργετικά και στο αίμα, αυξάνοντας τις τιμές της αιμοσφαιρίνης. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι νοσοκόμες που χρησιμοποίησαν το Θεραπευτικό Άγγιγμα βοήθησαν τους ασθενείς να ηρεμήσουν πριν από κάποιο χειρουργείο και συνέβαλλαν στην επιτάχυνση της ανάρρωσής τους[22].

Τα αποτελέσματα, ωστόσο, της θεραπείας εξαρτώνται από τον συνδυασμό διαφόρων παραγόντων, βασικότεροι από τους οποίους θεωρούνται: α) η ικανότητα του θεραπευτή, β) η φύση της ασθένειας, γ) η δεκτικότητα του ατόμου που δέχεται τη θεραπεία και ε) η προθυμία του να απελευθερωθεί από το πρόβλημα, επιτρέποντας στον εαυτό του να θεραπευτεί. Έχει παρατηρηθεί, πως ο τρίτος παράγοντας παίζει και το σημαντικότερο ρόλο.

Σε κάθε περίπτωση η θεραπευτική ενέργεια χρειάζεται να ρέει αβίαστα, ανεμπόδιστα. Εάν ο ασθενής είναι δεκτικός, η ενέργεια ρέει εύκολα προς αυτόν, εάν προβάλει αντίσταση ή φόβο, τότε παρεμποδίζεται. Όσο πιο άνετα νιώθει ο ασθενής τόσο πιο εύκολα μπορεί να θεραπευτεί. Από την άλλη ο θεραπευτής οφείλει να προετοιμάζει προσεκτικά τον εαυτό του για το θεραπευτικό έργο[23].

Πολλοί θεραπευτές υποστηρίζουν πως η θεραπευτική ικανότητα ενυπάρχει σε όλους τους ανθρώπους, χρειάζεται ωστόσο κάποια εκπαίδευση για να εκδηλωθεί και ένας κατάλληλος τρόπος ζωής. Παρόμοια άποψη είχε και η Κρίγκερ, θεωρώντας ότι το Θεραπευτικό Άγγιγμα μπορούσε να διδαχθεί και να πραγματοποιηθεί ακόμα και από μη ψυχικά άτομα. Από άτομα που είχαν ένα αρκετά υγιές σώμα, καθώς και μια ισχυρή πρόθεση να βοηθήσουν ή να θεραπεύσουν.

Συχνά γίνεται λόγος και για ανθρώπους χαρισματικούς, που έχουν έμφυτη αυτή την ικανότητα. Ορισμένοι θεραπευτές αναφέρονται και σε ανώτερες καθοδηγητικές δυνάμεις, που ενισχύουν το έργο τους, επενεργώντας επιβοηθητικά.

Όπως και να έχει, το να γίνει κανείς θεραπευτής δεν είναι εύκολο. Χρειάζεται να αφιερωθεί στο έργο της θεραπείας, να εργαστεί με τον εαυτό του, να εκπαιδευτεί πνευματικά αλλά και πρακτικά, για να είναι έτοιμος και ικανός να χειριστεί την ενέργεια. Πέρα από την ισχυρή πρόθεση, βασική προϋπόθεση για την ορθή διαχείριση των ενεργειών αποτελεί η ψυχική ισορροπία.

Μέσω κατάλληλου τρόπου ζωής, χρειάζεται να διατηρεί τον εαυτό του σε καλή κατάσταση, για να λειτουργεί ως αποδέκτης των θεραπευτικών δυνάμεων. Θεωρείται βασικό να εξασκείται στη χαλάρωση, τη συγκέντρωση και τον διαλογισμό, προκειμένου να εστιάζεται σε ανώτερα επίπεδα ύπαρξης και να αφυπνίζει το ενεργειακό του σύστημα. Καθώς ανυψώνει τη σκέψη του, προσεγγίζει απερίσπαστος το συμπαντικό ενεργειακό πεδίο, τις πνευματικές θεραπευτικές ενέργειες που θα κυλήσουν αρμονικά και ισορροπημένα μέσα από τους εξαγνισμένους φορείς του. Τέλος, η δύναμή του πρέπει να χρησιμοποιηθεί με ακεραιότητα, εντιμότητα και αγάπη[24].

Επίλογος

Η σύγχρονη επιστήμη μάς λέει ότι το σύμπαν είναι ένα αδιαχώριστο Όλο, ένας τεράστιος ιστός πιθανοτήτων που αλληλεπιδρούν και συνυφαίνονται αμοιβαία. Ως ανθρώπινος οργανισμός δεν είμαστε μόνο μια απλή φυσική δομή φτιαγμένη αποκλειστικά από ύλη. Αποτελούμαστε από ενεργειακά πεδία και αλλάζουμε συνεχώς, σαν την θάλασσα με την άμπωτη και την πλημμυρίδα. Μετατοπιζόμαστε συνειδησιακά από τον κόσμο της στατικής στερεάς μορφής σε έναν κόσμο δυναμικών ενεργειακών πεδίων.

Είμαστε μέρη εκείνου του Όλου και μπορούμε να εισέλθουμε σε μια ολιστική κατάσταση ύπαρξης, να γίνουμε το Όλο και να αντλήσουμε τις δημιουργικές δυνάμεις του για θεραπευτικούς σκοπούς, να γίνουμε Θεραπευτές.

Η ανάπτυξη μιας ανώτερης αισθητηριακής αντίληψης θα μπορούσε να βοηθήσει τον άνθρωπο να διευρύνει τη συνείδησή του, να αντιληφθεί τη σύνδεσή του με το σύμπαν και την πηγή της ζωής. Μια τέτοια θεώρηση θα διεύρυνε και την ιατρική του μέλλοντος, που θα συνδύαζε την κλασσική ιατρική με την εσωτερική θεραπευτική, ενώνοντας τη γνώση της πρώτης με τη σοφία της δεύτερης, αναμιγνύοντας την έρευνα με την αγάπη και επιφέροντας με αυτό τον τρόπο μια ολιστική θεραπεία για τον άνθρωπο[25].

Σημειώσεις

[1] Baker 2005.
[2] Brofman 2014, σ. 33.
[3] Muller & Gunther 1995, σ. 19.
[4] Bradford 1995, σ. 47-50, 60.
[5] Walton 2007, σ. 102-103.
[6] Τα Ιερά Χέρια, Περιοδικό Ανεξήγητο, σ. 120-121, επίσης βλ. Gielen & Raymond, σ. 32.
[7] Nathan 1999, σ. 38, επίσης βλ. Muller & Gunther 1995, σ. 19-20 και Choa Kok Sui 1987, σ. 2.
[8] Bradford 1995, σ. 47, επίσης βλ. Brennan 2018, σ. 65-66 και Muller & Gunther 1995, σ. 20.
[9] King 1992, Ch. 3, The Odic Force and Reichenbach, σ. 38-60, επίσης βλ. Chisholm 1911, σ. 10-11 & Kelley 2004, σ. 286-287.
[10] Brennan 2018, σ. 65-69, επίσης βλ. Phoebe D. Bendit, Theosophy Wiki, διαθέσιμο online και Ravitz 1959,
σ. 135-150.
[11] Brennan, ό.π., σ. 48-49, επίσης βλ. Healing Touch, GoodTherapy, διαθέσιμο online και Nathan 1999, σ. 38.
[12] Karagulla & Kunz 1989, σ. 30-41.
[13] Kirlian photography, Wikipedia, διαθέσιμο online.
[14] Bradford 1995, σ. 55, 64, επίσης βλ. Bailey 1977, σ. 73 και Brennan 2018, σ. 222.
[15] The Gale Encyclopedia of Nursing and Allied Health 2018, σ. 2404, βλ. επίσης The Gale Encyclopedia of
Alternative Medicine 2005, σ. 165 και Periodical, New Age Journal, Brighton, Mass., U.S.A.
[16] Gerber 2001, σ. 309.
[17] American Journal of Nursing/April 1979, σ. 660.
[18] Gerber 2001, σ. 310, 312.
[19] Peper & Ancoli 1977.
[20] Bailey 1977, σ. 433, 468, βλ. επίσης Bradford 1995, σ. 65, 76, 78.
[21] Muller & Gunther 1995, σ. 21, βλ. επίσης Bradford 1995, σ. 46, 56, 64, και Baker 2005.
[22] Gerber 2001, σ. 310, βλ. επίσης «The Gale Encyclopedia of Nursing and Allied Health».
[23] Bradford 1995, σ. 46, 80-85, επίσης βλ. Bailey ό.π., σ. 466.
[24] Gerber, ό.π, επίσης βλ. Brennan 2018, σ. 40, 275 και «Τα Ιερά Χέρια», ό.π., σ. 123.
[25] Brennan 2018, σ. 42, 48-49, 62, 227

Πηγές

• Bailey, A. A. 1977, Esoteric Healing, Lucis Press Ltd., London
• Baker, S. 2005, Healing with Hands: Miracles, Inspiration and Science: Reiki and Other Related Therapies: A Holistic
  Approach to Healing, Wilderness Adventure Books, Michigan.
• Becker, R. O. & Selden G. 1985, The Body Electric: Electromagnetism and the Foundation of Life, William Morrow & Co.
• Bradford, M., Η Θεραπευτική Δύναμη της Βιο-Ενέργειας, Εκδόσεις Διόπτρα, Αθήνα 1995.
• Brennan, B. A., Χέρια Όλο Φως, Ένας Οδηγός για Θεραπεία Μέσω του Ανθρώπινου Ενεργειακού Πεδίου, Eκδόσεις  Αναγνώστης, Αθήνα 2018.
• Brofman, M., Ενεργειακή Θεραπεία, Εκδόσεις Διόπτρα, Αθήνα 2014.
• Chisholm, Hugh, ed. (1911), «Odylic force», Encyclopædia Britannica, vol. 20 (11th ed.), Cambridge University Press. pp. 10–11.
• Coddington, Mary 1991, Seekers of the Healing Energy: Reich, Cayce, the Kahunas, and Other Masters of the Vital Force, pub. Healing Arts Press.
• Gerber, Richard, Vibrational Medicine: The #1 Handbook of Subtle-Energy Therapies, 3rd edition, Bear & Company, Rochester, Vermont, 2001.
• Gielen, U. & Raymond, J. 2015, The curious birth of psychological healing in the Western World (1775-1825): From Gaβner to Mesmer to Puységur, Charlotte, NC: Information Age Publishing.
• Karagulla, Shafica & Kunz, Dora van Gelder 1989, The Chakras and the Human Energy Fields, pub. Quest Books.
• Kelley, Charles R. 2004, Life Force... the Creative Process in Man And in Nature, pub. Trafford Publishing. pp. 286-287.
• King, S. K. 1992, Earth Energies: A Quest for the Hidden Power of the Planet, Chapter 3 The Odic Force and Reichenbach, pp. 38-60.
• Muller, B. & Gunther, H. H., Ρέικι-Τα Θεραπευτικά Χέρια, Εκδόσεις Δίδυμοι, Αθήνα 1995.
• Nathan, B. 1999, Touch and Emotion in Manual Therapy, Churchill Livingstone, 1st edition.
• Peper, E., and Ancoli, S., Two Endpoints of an EEG Continuum of Meditation, Paper presented at Biofeedback Society of America, Conference held at Orlando, Florida, March, 1977.
• Ravitz MD, Leonard J (1959) Application of the Electrodynamic Field Theory in Biology, Psychiatry, Medicine and Hypnosis. American Journal of Clinical Hypnosis, Volume 1 - Issue 4.
• Sui, Choa Kok 1987, The Ancient Science and Art of Pranic Healing, Institute for Inner Studies, Manila, Philippines.
• The Gale Encyclopedia of Alternative Medicine, 2nd Edition, Published by Gale, 2005.
• The Gale Encyclopedia of Nursing and Allied Health, 4th Edition, Published by Gale, 2018.
• Walton, Α., Ασκληπιός, Η Λατρεία του Έλληνα Θεού της Ιατρικής, Εκδόσεις Καρδαμίτσα, Αθήνα 2007.
• Αριστοτέλης, Περί Ψυχής, μτφρ Χριστοδούλου, Εκδόσεις Ζήτρος, Θεσσαλονίκη 2000.
• Συλλογικό, «Τα Ιερά Χέρια», Ανεξήγητο, τεύχος 201 (Ιούνιος 2005), σ. 118.

Σύνδεσμοι

Healing Touch, GoodTherapy, ανάκτηση 13/3/2021
Phoebe D. Bendit, Theosophy Wiki, ανάκτηση 10/6/2021
Kirlian photography, Wikipedia, ανάκτηση 2/7/2021

Α.Μ.