Ανακύκλωση ονομάζουμε την επανεισαγωγή στην παραγωγική διαδικασία υλικών που θεωρούνται απορρίμματα. Είναι δηλαδή η επανεπεξεργασία ήδη επεξεργασμένων υλικών, αυτών που θεωρούμε «άχρηστα-σκουπίδια», σε μορφή νέων προϊόντων. Υλικά όπως οι πρώτες ύλες από Γυαλί – Πλαστικό – Χαρτί – Μέταλλα – Μπαταρίες, τα οποία μπορούν να επαναχρησιμοποιηθούν, στην παραγωγική διαδικασία.

Αυτή η διαδικασία αποτελεί σημαντική διέξοδο σε προβλήματα που έχουν ανακύψει από την συσσώρευση όλων αυτών  των απορριμμάτων μειώνοντας θεαματικά την κατανάλωση πρώτων υλών, την εξοικονόμηση της ενέργειας του πλανήτη μας, αλλά και τη μείωση της ρύπανσής του.

Αυτούσια ο πλανήτης μας είναι ένας ζωντανός και υγιής οργανισμός που φιλοξενεί αμέτρητα είδη μικρότερων οργανισμών, ένας εκ των οποίων είναι και ο άνθρωπος. Σαν φιλοξενούμενο είδος όμως και με το αίσθημα του προσωπικού κέρδους που μας χαρακτηρίζει έχουμε καταντήσει να λειτουργούμε ως ο «υιός» που προσβάλλει και νοσεί τον πλανήτη.

Ο άνθρωπος «κατά τη συμβατική επιστήμη» διαφέρει από τα υπόλοιπα πλάσματα του πλανήτη μας επειδή τον διακρίνει η νόηση και η ελεύθερη βούληση. Αυτό είναι λίγο οξύμωρο, διότι το αποτέλεσμα της χρήσης της νόησης είναι τέτοιο που δημιουργεί προβλήματα στην πορεία της εξέλιξης της ανθρωπότητας, αντί να την διευκολύνει. Τελικά η νόηση από μόνη της μήπως κάνει τον άνθρωπο ανόητο; Μήπως υπάρχει αδυναμία στο να εναρμονιστεί ή να εκτιμήσει η ανθρωπότητα το περιβάλλον και τον πλανήτη που τη φιλοξενεί; Μήπως μας λείπει η αίσθηση της ευθύνης για την έλλειψη της συμμετοχής, της συνεργασίας καθώς και της συνειδητής τοποθέτησης απέναντι στην ίδια μας τη ζωή;

Η ίδια η φύση, ως μηχανισμός ανακύκλωσης, έχει να μας μάθει πολλά πράγματα ας την αφουγκραστούμε. Παρατηρώντας τη ζωή στον πλανήτη, στη φυσική του δραστηριότητα, προκύπτει ότι η διατήρηση της ζωής πάνω σε αυτόν είναι ένα προϊόν ανακύκλωσης. Το νερό που πίνουμε ανακυκλώνεται, μέσα από την εξάτμιση και τη βροχή επιστρέφοντας σε εμάς. Το ζωικό και φυτικό Βασίλειο δανείζεται το σώμα εκδήλωσής του από το ορυκτό Βασίλειο και με το τέλος του κύκλου ζωής του, κάθε πλάσμα, επιστρέφει στη φύση το υλικό που δανείστηκε. Στη συνέχεια μια νέα μορφή ζωής δανείζεται τα ίδια υλικά για να εκδηλωθεί. Η ζωή συνεχίζεται σε κύκλους εκδήλωσης και απόσυρσης αρμονικά δεμένους και έτσι η εξέλιξη γίνετε εφικτή και συνεχιζόμενη.

Το μεγάλο πρόβλημα που δημιουργείται τα τελευταία χρόνια, είναι ο όγκος τον προϊόντων που διοχετεύονται στην αγορά και η αλόγιστη χρήση τους. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την υπέρ άντληση πρώτων υλών από τη μια και την υπέρ-χρήση καυσίμων των εργοστασίων παραγωγής από την άλλη, με τα γνωστά αποτελέσματα της υπερθέρμανσης του πλανήτη, της ρύπανσης και της καταστροφής ισορροπιών κρίσιμων για τη ζωή του κύκλου της αλυσίδας της.

Ο κύριος παράγοντας που διαταράσσει το σύστημα που ζούμε είμαστε εμείς και συγκεκριμένα η πεποίθησή μας ότι είμαστε πάνω από όλα και πως όλα ελέγχονται από εμάς. Αντιλήψεις πως η ζωή είναι εφήμερη και πως εμείς είμαστε το κέντρο του κόσμου μας οδηγούν στην αδιαφορία για οτιδήποτε συμβαίνει γύρω μας. Δεν αντιλαμβανόμαστε πως όλα τα προβλήματα προέρχονται από την έλλειψη συνειδητοποίησης ότι, όλα σε αυτό το σύστημα που ζούμε είναι Ένα. Σαν Ένα τα πάντα διέπονται από μια αλληλεξάρτηση και αρμονία. Αν κάτι διαταραχθεί τότε το σύστημα αρχίζει να νοσεί.

Ας Δούμε την Ανθρώπινη Συμπεριφορά για να Κατανοήσουμε Καλύτερα το Πρόβλημα

Οι σκοπιμότητες και ο σχεδιασμός που έχει υποστεί η ανθρωπότητα οδήγησε στη δημιουργία μεγάλων πόλεων. Έτσι ο άνθρωπος μπορεί να περιοριστεί, να χειραγωγηθεί και να προσφέρει στο «σύστημα» τα μέγιστα ζητώντας τα ελάχιστα.

Οι υπερκαταναλωτικοί ρυθμοί της ανθρωπότητας απομυζούν με γοργούς ρυθμούς τον οργανισμό του πλανήτη οδηγώντας τον σε ανισορροπία και οριστική διάλυση. Είναι αναγκαία η αλλαγή στάσης απέναντι στην ίδια την καθημερινότητά μας και στην αντίληψη που έχουμε για την ζωή.

Μέσα στην ασφυκτική κοινωνία μιας πόλης ο άνθρωπος μπορεί εύκολα να υποβληθεί στο φόβο, την ανασφάλεια και την αυτοκαταστροφή. Ανεργία – απομόνωση – φόβος – μοναξιά – ταχείς ρυθμούς ζωής κτλ. Περιορίζεται στα όρια ενός διαμερίσματος και βομβαρδίζεται από πλαστές ανάγκες, μέσω της τηλεόρασης. Παράλληλα οδηγείται σε μοντέλα συμπεριφοράς μέσα από ποικίλες εκπομπές που διαμορφώνουν τις επιθυμίες και τις ανάγκες του.

Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, οι άνθρωποι της πόλης, να χάνουν την επαφή τους με το φυσικό περιβάλλον και όταν βρεθούν σε αυτό μεταφέρουν την υποτιθέμενη πολυτέλεια της πόλης μετατρέποντας τη φύση σε ένα άναρχο-θορυβώδες γεμάτο απορρίμματα περιβάλλον.

Όλα αυτά μας οδηγούν σε μια χαμηλή ποιότητα ζωής, χάνοντας τις πραγματικές αξίες και στερώντας από τους εαυτούς μας και τα παιδιά μας τα όνειρα και την επιδίωξη μιας καλύτερης ανθρωπότητας και ενός υγιούς πλανήτη που πρέπει να τον παραδώσουμε καλύτερο από ότι τον παραλάβαμε.

Τι Προκύπτει από την Αλόγιστη Κατανάλωση και Αποχή από την Ανακύκλωση;

Η υπεράντληση των πρώτων υλών του πλανήτη, έχει σαν τραγικό αποτέλεσμα την αποψίλωση των δασών -των πνευμόνων μας- για την παραγωγή χαρτιού, την υπεράντληση πετρελαίου για την παραγωγή πλαστικών, την εξόρυξη μετάλλων και την εξόρυξη πυριτίου για την παραγωγή γυαλιού. Και σε συνέχεια την ρύπανση του πλανήτη τόσο του εδάφους όσο και των ποταμών-λιμνών και του ζωογόνου αέρα, την επιδείνωση του φαινομένου του θερμοκηπίου και τέλος όλα τα προβλήματα που προκύπτουν από τους χώρους υγειονομικής ταφής.

Όλα τα απορρίμματα διοχετεύονται σε συγκεκριμένους χώρους που ονομάζονται, χώροι υγειονομικής ταφής, (ΧΥΤΑ). Αυτοί οι χώροι  βρίσκονται κοντά στις κατοικημένες περιοχές, έτσι ώστε να περιορίζεται το κόστος μεταφοράς τους. Μόνο από αυτούς τους χώρους τα προβλήματα που ανακύπτουν είναι πολλά και σοβαρά όπως:

α) Ρύπανση του χερσαίου και υδάτινου περιβάλλοντος
β) Σημαντικές εκπομπές μεθανίου στο περιβάλλον το οποίο είναι το 2ο υπεύθυνο αέριο για το φαινόμενο του θερμοκηπίου
γ) Αύξηση κινδύνων εκρήξεων λόγω της εκπομπής μεθανίου στην ατμόσφαιρα.
δ) Δυσοσμία αφόρητη που απαγορεύει στους γύρω κατοίκους όχι μόνο να αναπνεύσουν αλλά και να ζήσουν στο σπίτι τους.

Είμαστε κοινωνικό κι ομαδικό είδος. Συνεπάγεται ότι θα έπρεπε να βλέπουμε μπροστά μας με πνεύμα ομαδικό και συλλογικό βγαίνοντας από την απομόνωση και τη μονολιθική σκέψη που μας επιβάλλουν. Γύρω μας γίνονται κάποιες προσπάθειες από νομαρχιακούς φορείς για την υλοποίηση και αποπεράτωση της ιδέας της ανακύκλωσης. Όμως, καμιά πολιτική ή πρόγραμμα ανακύκλωσης δεν μπορεί να πετύχει αν δεν ευαισθητοποιηθεί ο ίδιος ο άνθρωπος. Είναι απαραίτητο να συνειδητοποιήσουμε την αναγκαιότητα για αρμονική συμβίωση με το περιβάλλον και τη βελτίωση της ποιότητας της ζωής. Δεν θα πρέπει να στεκόμαστε ως παθητικοί αποδέκτες αποφάσεων αλλά υπεύθυνα και ενεργά να εφαρμόζουμε ορισμένους κανόνες σαν γενικές αρχές για τις αγορές μας, απλά αλλάζοντας τις μέχρι τώρα συνήθειές μας.

Για παράδειγμα:
• Να προτιμούμε και να προτείνουμε συσκευές που να μπορούν να επιστραφούν ή να επαναχρησιμοποιηθούν.
• Όσες συσκευές δεν μπορούν να επιστραφούν ή να επαναχρησιμοποιηθούν τουλάχιστον να ανακυκλώνονται.
• Να αποφεύγουμε προϊόντα με υπερβολική συσκευασία.
• Να χρησιμοποιούμε τη δική μας πάνινη τσάντα ή ότι άλλο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τις αγορές μας αντί των πλαστικών.
• Να προτιμούμε απορρυπαντικά σε συμπυκνωμένη μορφή γιατί έχουν λιγότερη συσκευασία και να προτιμούμε εκείνα που χρησιμοποιούν ανακυκλωμένα προϊόντα συσκευασίας, ή που η συσκευασία τους να προέρχεται από υλικά ανακύκλωσης.
• Να αποφεύγουμε τη χρήση πλαστικών μιας χρήσης όπως πλαστικά ποτηράκια, πιατάκια, πλαστικές ξυριστικές μιας χρήσης κτλ.
• Να αποφεύγουμε προϊόντα που τα συστατικά τους προκαλούν αρνητικές επιπτώσεις στο περιβάλλον και την υγεία.
• Να προτιμούμε μπαταρίες που δεν περιέχουν κάδμιο ή υδράργυρο.
• Να προτιμούμε λαμπτήρες μεγάλης διάρκειας ζωής και χαμηλών ενεργειακών αναγκών.
• Να συμμετέχουμε ενεργά στα προγράμματα ανακύκλωσης της περιοχής μας και να πιέζουμε τους Δήμους και τους αρμόδιους φορείς για αυτά τα προγράμματα.

Η επιτυχία της ανακύκλωσης δημιουργεί και μια σειρά από θετικά αποτελέσματα όπως: τη μείωση του όγκου των απορριμμάτων, μείωση της ρύπανσης της ατμόσφαιρας, των υπόγειων υδάτων αλλά και του εδάφους, εξοικονομείται ενέργεια και δεν εξαντλούμε τους φυσικούς πόρους του πλανήτη, επιτυγχάνεται σταδιακή πτώση στις τιμές των προϊόντων, αλλά το σπουδαιότερο αποκτούμε όλοι σιγά-σιγά μια διαφορετική αντίληψη για τις φυσικές αξίες του πλανήτη, αποκτούμε σεβασμό σε αυτό που η φύση μας δωρίζει, γινόμαστε πιο υγιείς στη σκέψη και στη δράση δομώντας ένα καλύτερο μέλλον και ένα καθαρότερο παρελθόν.

Ας μην ξεχνάμε όμως το βασικότερο. Ότι δηλαδή η ανακύκλωση είναι μια καλή δεύτερη λύση. Η καλύτερη πρώτη είναι αυτή του να μην δημιουργούμε απορρίμματα. Στόχος μας πρέπει να είναι η συνειδητή συμμετοχή μέσα από την καρδιά μας κατανοώντας το σαν αναγκαιότητα και όχι σαν εξαναγκασμό προς έναν τρόπο ζωής ισορροπίας και αποκατάστασης της φύσης, εναρμόνισης της καθημερινότητας με βαθύ αίσθημα συλλογικότητας. Να αποκατασταθεί η «οικονομία» με την ευρύτερη έννοιά της και όχι μόνο χρηματική, να κατανοήσουμε ότι δεν ήμαστε μόνοι και η σχέση αλληλεξάρτησης είναι ζωντανή και παρούσα.

Χρειάζεται να ενεργοποιηθούν τόσο οι δημόσιοι φορείς τοποθετώντας κάδους ανακύκλωσης σε σχολεία, υπουργεία, υπηρεσίες αλλά και σε κάθε συνοικία, όσο και να επιμεληθεί μια οικολογική συνείδηση σε κάθε οικογένεια.

Είναι απαραίτητο να δημιουργηθεί μέσα στα σχολεία η αγάπη για καθετί «φυσικό». Αν σκεφτούμε πως ετησίως στην Ελλάδα πετιούνται 300.000 τόνοι τον χρόνο χαρτιού ενώ με κάθε τόνο σώζεται η ζωή 17 δέντρων ίσως είναι μια σκέψη που μπορεί να μας οδηγήσει στην ανακύκλωση. Ακόμη το ότι όλα τα λιπάσματα αλλά και χημικά απόβλητα καταλήγουν μέσω των υπόγειων ρευμάτων στη θάλασσα έχει ως αποτέλεσμα τον κίνδυνο εξαφάνισης θηλαστικών αλλά και τη νέκρωση του θαλάσσιου πλούτου και της αλυσίδας ζωής.

Θα πρέπει να καταλάβουμε ότι τα σκουπίδια είναι τόσα πολλά που σύντομα δεν θα μπορούμε να τα διαχειριστούμε. Η Ελλάδα παρουσιάζει τους υψηλότερους ρυθμούς αύξησης του όγκου των σκουπιδιών στην Ευρώπη. Το 1997 αναλογούσαν 900 γραμμάρια ανά κάτοικο και σε μια οκταετία η ποσότητα σχεδόν διπλασιάστηκε και έφτασε πέρυσι τα 1.500 γραμμάρια. Η ετήσια «παραγωγή» φτάνει τα 5 εκατομμύρια. κυβικά, μια ποσότητα που μπορεί να καλύψει την απόσταση Αθήνας-Θεσσαλονίκης με ένα στρώμα πάχους ενός μέτρου! Αυτά τα νούμερα δεν είναι στατικά συνεχώς αυξάνουν και κάποια στιγμή θα νιώσουμε το πρόβλημα δίπλα μας. Μέχρι και το 2006 η Ελλάδα κατείχε την τελευταία θέση στην Ευρωπαϊκή Ένωση ως προς την ανακύκλωση.

Σκεφτείτε πώς τα παιδιά είναι αποκομμένα από το περιβάλλον τους μένοντας στριμωγμένα μέσα στα κονσερβοκούτια της πλαστής ζωής και στους τσιμεντένιους παιδότοπους. Μόνη διέξοδος η υπερκατανάλωση παιγνιδιών. Και ο γονέας από την άλλη, αποδεχόμενος την όλη κατάσταση, δεν χαλά χατίρι. Η εκπαίδευση στο σχολείο, στα θέματα αξιών της ζωής, είναι ανύπαρκτη, ο εκπαιδευτικός κάνει απλά ότι το πρόγραμμα προστάζει. Δεν μπαίνει κανείς στη διαδικασία για μια διαφορετικού τύπου νοοτροπία, σκέψη ή αντίληψη. Η κοινή λογική λέει ότι «έτσι είναι τα πράγματα – εγώ θα αλλάξω τον κόσμο;». Όμως μια αλλαγή που συντελείτε σε ένα σπιτικό έχει αλλάξει ένα μέρος του κόσμου και έχει βελτιώσει την ποιότητα ζωής. Τα παιδιά αγαπούν τα παιχνίδια τους γιατί τους οδηγούν σε ένα φανταστικό κόσμο, αγγελικά πλασμένο, στον οποίον συμμετέχουν. Όμως το αίσθημα της συμμετοχής είναι το καλύτερο παιχνίδι. Ας κάνουμε παιχνίδι όχι μόνο για τα παιδιά μας αλλά και για μας, την βελτίωση της ποιότητας ζωής και τη βελτίωση της εικόνας του πλανήτη. Ο άνθρωπος πιστεύει πως είναι κορωνίδα της εξέλιξης, άραγε έχει και ο πλανήτης την ίδια άποψη για εμάς. Η εικόνα του είναι το αποτέλεσμα της δράσης μας και η εικόνα του δεν είναι ανάλογη του τίτλου που έχουμε προσδώσει στο είδος μας.

Δεν χρειάζεται υπεράνθρωπη προσπάθεια απλά αλλαγή τρόπου σκέψης. Και καλό είναι να ξεκινήσουμε με το εκπαιδευτικό μας σύστημα ώστε να δίνονται στα παιδιά χρήσιμες γνώσεις για τη ζωή, ώστε να εκπαιδεύονται οι νέοι πολίτες σαν υπεύθυνες υπάρξεις με αγνή καρδιά γεμάτη αγάπη, με όραμα για έναν κόσμο όπου ο άνθρωπος θα είναι εναρμονισμένος με τον πλανήτη. Με οικολογική συνείδηση και αντίληψη ότι το σπίτι μας είναι ο ίδιος ο πλανήτης και όχι το διαμέρισμα ή η έπαυλη.

Τι Γίνεται στο Εξωτερικό αλλά και Εν Δυνάμει στην Ελλάδα;

Υπάρχει μεγάλη δυνατότητα ανακύκλωσης προϊόντων που θα δημιουργούσαν μια νέα αντίληψη στην αντιμετώπιση των απορριμμάτων πέρα από τα πλαστικά, τα κουτιά των αναψυκτικών και άλλων μεταλλικών συσκευασιών ή το χαρτί κάτι που είναι ήδη διαδεδομένο όπως: οι ανακύκλωση των οικιακών ηλεκτρικών συσκευών (ψυγεία, πλυντήρια, κλιματιστικά, φωτιστικά κ.λπ.), ο εξοπλισμός Η/Υ, μπαταριών, των αυτοκινήτων ακόμη και των ελαστικών.

Στη Γερμανία μετά το 2005 δεν γίνονται δεκτά ως απορρίμματα υλικά όπως χαρτί, γυαλί, ύφασμα, ξύλο, πλαστικό, μέταλλα κτλ. Από την ανακύκλωση αυτών των υλικών προμηθεύονται (σε μορφή μπαζών) πρώτη ύλη για την κατασκευή δημόσιων κτιρίων, αεροδρομίων, δρόμων, φραγμάτων, δίκτυα ύδρευσης – αποχέτευσης. Στη Αυστραλία οι σωλήνες αποχέτευσης και όμβριων υδάτων κατασκευάζονται από οπλισμένο σκυρόδεμα με ανακυκλώσιμα υλικά. Το τσιμέντο περιέχει μεγάλο ποσοστό ιπτάμενης τέφρας. Αυτή δημιουργείτε στους λιγνιτικούς σταθμούς παραγωγής ρεύματος και αντί να διαρρέει στο περιβάλλον εγκλωβίζεται και χρησιμοποιείται. Ο χάλυβας επίσης είναι από ανακύκλωση (ονομάζεται scrap) και είναι προϊόν υψηλής ποιότητας και αντοχής.

Επίσης από τα υπολείμματα τροφίμων, τα βιοδιασπάσιμα απόβλητα, μπορούμε να έχουμε δημιουργία κομπόστ ως βιολίπασμα και μάλιστα καλύτερης ποιότητας των χημικών. Αυτή είναι μια εύκολη διαδικασία που μπορεί να γίνει στη βεράντα ή στον κήπο του σπιτιού, χρησιμοποιώντας τον οικιακό κομποστοποιητή που είναι μικρός σε μέγεθος (θέλει περίπου 1 τετραγωνικό μέτρο), σχετικά χαμηλού κόστους, άοσμος και, το σημαντικότερο, θα μειωθεί ο όγκος των οργανικών απορριμμάτων που πετάμε στα σκουπίδια κατά 70%. Αυτό σημαίνει 300 με 400 κιλά λιγότερα σκουπίδια κάθε χρόνο για κάθε άτομο. Αυτόν τον κάδο μπορούμε να τον προμηθευτούμε από κέντρα ανακύκλωσης ή να πάρουμε πληροφορίες από την greenpeace.

Περισσότερες πληροφορίες για την οικιακή κομποστοποίηση θα βρείτε στην ιστοσελίδα της Οικολογικής Εταιρείας Ανακύκλωσης: www.ecorec.gr

Από την ανακύκλωση μπορούμε να έχουμε και ενεργειακή ανάκτηση. Η βιοαποικοδόμηση όπως ονομάζετε, είναι μια μορφή ενεργειακής ανάκτησης από την δημιουργία κομπόστ σε μεγάλη βέβαια κλίμακα και όχι στην περίπτωση της οικιακής περίπτωσης που προαναφερθήκαμε.

Αυτή η διαδικασία μας παρέχει λίπασμα για το χώμα, πολύ υψηλής ποιότητας και η Ελλάδα έχει βραβευθεί για την ποιότητα του κομπόστ που παράγει από τη συλλογή φυκιών από τη θάλασσα.

Ανάκτηση ενεργειακή μπορούμε να έχουμε και από τη θερμική ενέργεια που παράγεται από τη θερμική επεξεργασία στα εργοστάσια ανακύκλωσης μεταλλικών (ιδίως αλουμινένιων) σκευασμάτων. Η θερμική αυτή ενέργεια θα μπορούσε να ζεστάνει νερό για τη θέρμανση μιας πόλης σαν κοινωφελή παροχή.

'Aλλη μια ενεργειακή αξιοποίηση θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί από την παραγωγή των βιοαερίων. Κατά την επεξεργασία των λυμάτων, δημιουργούνται εύφλεκτα αέρια που με τη σειρά τους αποτελούν μια καλή ενεργειακή πηγή. Αυτή η πηγή χρησιμοποιείται κατά κόρον σε περιοχές της Αφρικής ως πηγή καυσίμου.

Υπάρχει και το ecopod ej το οποίο είναι ένα έξυπνο μηχάνημα που θα έπρεπε να υπάρχει σε κάθε σπίτι ή τουλάχιστον στα σπίτια με οικολογική συνείδηση. Με λίγα λόγια η συσκευή αυτή αποθηκεύει ανακυκλώσιμα υλικά όπως χαρτί, αλουμίνιο και γυαλί και φροντίζει να τα συμπιέζει αρκετά για μικρότερη κατανάλωση χώρου και προετοιμασία για αποστολή στη ανάλογη εταιρεία.

Ας σημειώσουμε πως τα κέρδη από τα έργα ανακύκλωσης μεγάλων εταιριών φέρνει την Ευρώπη στην τέταρτη θέση μετά τη βιομηχανία όπλων, πετρελαίου και φαρμάκων. Είναι μια κερδοφόρα ενασχόληση που μπορεί παράλληλα να δώσει μια ελπίδα ζωής και περαιτέρω οράματος και εξέλιξης. Ίσως από τις λίγες κερδοφόρες ασχολίες που θα έχουν ταυτόχρονα και αποτελέσματα για το κοινό καλό.

Σκέψου Παγκόσμια – Δράσε Τοπικά

Αυτή είναι μια σκέψη και αρχή που τον 21ο αιώνα κατακτά μέρα με τη μέρα όλο και περισσότερους ανθρώπους, και όπως τα πράγματα δείχνουν ο αιώνας που διανύουμε θα είναι της οικολογίας και της προστασίας του περιβάλλοντος.

Οι τοπικοί φορείς προσπαθούν να βρίσκονται κοντά στον πολίτη, με αποτέλεσμα την ευαισθητοποίησή του σε προβλήματα περιβάλλοντος και γενικότερα στα καθημερινά προβλήματα της ανθρώπινης συμβίωσης.

Εδώ δημιουργούνται δύο ξεκάθαρα ερωτήματα:

Α) Ποια μέτρα μπορεί να υπάρξουν από την τοπική αυτοδιοίκηση και την πολιτεία γενικότερα;

Β) Και πώς μπορεί ο άνθρωπος να ευαισθητοποιηθεί στα πλαίσια μιας ολοκληρωμένης διαχείρισης της ανακύκλωσης;

Και ερχόμαστε τώρα στο ερώτημα: πώς μπορεί ο άνθρωπος να ευαισθητοποιηθεί στα πλαίσια μιας ολοκληρωμένης διαχείρισης της ανακύκλωσης. Στην κατεύθυνση της συγκρότησης ενός ολοκληρωμένου σχεδίου ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης των πολιτών μπορούν να χρησιμοποιηθούν τα ΜΜΕ όπως προείπαμε. Επίσης για την προστασία του περιβάλλοντος έχουμε τα ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα ενημέρωσης. Όλα αυτά θα μπορούσαν να οδηγήσουν πρακτικά στη δημιουργία Περιβαλλοντικής Συνείδησης στην κοινή γνώμη.

Θα πρέπει η ανακύκλωση να βιώνεται μέσα μας σαν μια φυσική δραστηριότητα για την διατήρηση της ύπαρξής μας και όχι ως μια υποχρεωτική διαδικασία. Θα πρέπει να δημιουργηθούν κίνητρα στους πολίτες αλλά και κατάλληλα προγράμματα ανακύκλωσης. Να προχωρήσουμε στις κατασκευές εργοστασίων επεξεργασίας και διάθεσης ανακυκλώσιμων υλικών. Να γίνει η ανακύκλωση μέρος της καθημερινότητάς μας, κομμάτι της ζωής και της αντίληψης μας. Ας χρησιμοποιήσουμε τη δύναμη της διαφήμισης, όχι για να καταναλώνουμε πράγματα που δεν θα έλειπαν από κανένα σπιτικό, αλλά για την εξάπλωση της ανακύκλωσης στις συνειδήσεις των ανθρώπων ώστε να σκέπτονται και να δρουν οικολογικά.

Είναι αλήθεια ότι διανύουμε μια κρίσιμη περίοδο όπου η θέση της ανθρωπιάς και οι αξίες της ζωής έχουν γίνει εύθραυστες. Η αγωνία για την εξέλιξή μας περιέρχεται γύρω από το πώς θα βολευτούμε καλύτερα. Η αλυσίδα που συνδέει τη φύση και τον άνθρωπο έσπασε μαζί με τις ανθρώπινες σχέσεις. Η αγωνία για το μέλλον του Πλανήτη αλλά και των ανθρώπων διαρκώς μεγαλώνει. Το μήνυμα που πρέπει να αντηχεί από καρδιά σε καρδιά είναι συμμετοχή, ενεργοποίηση, και επαγρύπνηση μέσα από αγάπη για τη διατήρηση της ομορφιάς του κόσμου. Θα πρέπει να απαιτούμε από τους εαυτού μας, ποιότητα στη σκέψη, ποιότητα στη δράση.

Ας σταματήσουμε να περιμένουμε από τους άλλους να δράσουν για μας. Εμείς είμαστε οι χρήστες του συστήματός μας και εμείς είμαστε αυτοί που θα το αλλάξουμε. Η δική μας ανησυχία, προκαλεί την ανησυχία της πολιτείας. Συμμετοχή και όχι αναμονή στα κοινά. Η παρατήρηση απλά διαιωνίζει ένα πρόβλημα. Η δράση είναι που κάνει τα πράγματα να αλλάζουν και η δράση με συνείδηση βελτιώνει την ποιότητα της ζωής.

Βιβλιογραφία

    • Ν. Μουσιόπουλος, Καθηγητής, Επιμέλεια, Ανακύκλωση, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης,
      Τμήμα Μηχανολόγων Μηχανικών.
    • Τζον Μπέλαμι Φόστερ, Οικολογία και καπιταλισμός.

Σύνδεσμοι
    www.ecorec.gr
    www.greenpeace.org

https://el.wikipedia.org/wiki/Ανακύκλωση

Δ.Π.