Σίγουρα κανείς μας δε θα μπορούσε να φανταστεί την ύπαρξη ζωής πάνω στη Γη δίχως την παρουσία του φυτικού βασιλείου. Η συνεισφορά των φυτών στην επιβίωση του ανθρώπου αλλά και όλου του πλανήτη είναι πολύτιμη, καθώς έχουν νευραλγικό ρόλο στη διατήρηση της ισορροπίας του γήινου οικοσυστήματος. Αποτελούν την κύρια πηγή παραγωγής οξυγόνου, το θεμέλιο της διατροφικής αλυσίδας και είναι δεδομένο ότι συνεισφέρουν τα μέγιστα στη διατήρηση της σωματικής και ψυχικής μας υγείας.

Δίχως την παρουσία τους το γήινο οικοσύστημα απλά δε θα μπορούσε να υφίσταται. Ωστόσο, ο άνθρωπος τείνει να ξεχνά πόσο πολύτιμα είναι τα φυτά και επιδεικνύοντας περισσή παραφροσύνη, φροντίζει να τα καταστρέφει σε σημείο που απειλείται το παγκόσμιο οικοσύστημα.

Στη συνείδηση του σύγχρονου ανθρώπου τα φυτά είναι άψυχα αντικείμενα που απλά χρησιμεύουν για λόγους επιβίωσης. Είναι όμως πράγματι έτσι; Οι ενδείξεις που υπάρχουν από τα πανάρχαια χρόνια μέχρι σήμερα συνηγορούν στο ότι το φυτικό βασίλειο δεν υπάρχει απλά πάνω στον πλανήτη, αλλά διαπερνάται από μια λεπτή νοημοσύνη και εξελίσσεται παράλληλα με τον άνθρωπο, τα ζώα και τα ορυκτά.

Οι Αρχαίες Παραδόσεις και τα Σύγχρονα Επιστημονικά Ευρήματα

Είναι γνωστό ότι τα αρχαία χρόνια οι άνθρωποι αντιμετώπιζαν τα φυτά ως ζωντανές οντότητες, με τις οποίες προσπαθούσαν να έχουν μια αρμονική συμβίωση. Θεωρούνταν ακόμη φορείς και κατοικίες ποικίλων οντοτήτων. Το κόψιμο ενός φυτού, ενός απλού κλαδιού ή ενός δένδρου ολόκληρου ήταν μια πράξη με ιερό περιεχόμενο και συνοδευόταν από μια στάση που τιμούσε και ευχαριστούσε το φυτό, το οποίο θυσιαζόταν για τη διατήρηση της ζωής. Η σχέση των ανθρώπων με τη φύση γενικότερα ήταν πιο άμεση και διαισθητική και ως εκ τούτου περιείχε ένα είδος σοφίας που στην σύγχρονη εποχή τείνει να εκλείψει. Η ίδια η φύση αναγνωριζόταν ως ναός των πνευματικών δυνάμεων και δεν είναι τυχαίο που οι Δρυΐδες αντί να χτίζουν, θεωρούσαν ναούς τα δάση  και ιερουργούσαν μέσα σε αυτά. Σιγά-σιγά όμως η επικράτηση του ορθολογισμού αποξένωσε τον άνθρωπο από τη φύση, με αποτέλεσμα σήμερα ο πλανήτης να αντιμετωπίζει μια άνευ προηγουμένου απειλή. Παράλληλα στην εποχή μας κάθε αναφορά που συνηγορεί υπέρ της νοημοσύνης των φυτών και των εξελικτικών τους δυνατοτήτων, συνήθως, προκαλεί τον χλευασμό ή στην καλύτερη περίπτωση χαμόγελα συγκατάβασης.

Και όμως πλέον η ίδια η επιστήμη έχει να παρουσιάσει ευρήματα που αν μη τι άλλο, προβληματίζουν κάθε σοβαρό ερευνητή και τα οποία φαίνονται να επαληθεύουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο το γεγονός του ότι τα φυτά είναι νοήμονες οργανισμοί και έχουν αρκετές εκπληκτικές ιδιότητες.

Η Άγνωστη Καταγωγή των Φυτών

Δεν γνωρίζουμε το πότε και το πώς πρωτοεμφανίστηκαν τα φυτά. Ένα αδιαπέραστο πέπλο μοιάζει να καλύπτει την καταγωγή τους, αλλά το γεγονός είναι ότι υπάρχουν και εξελίσσονται για πολλές εκατοντάδες εκατομμύρια έτη πάνω στη Γη, όπως τα ορυκτά, οι ιοί και τα βακτήρια. Το πλέον παλαιότερο απολιθωμένο φυτικό δείγμα, που μοιάζει αρκετά με βακτήριο, βρέθηκε σε βράχους στο κρατίδιο της Σουαζιλάνδης στην Αφρική και όπως εκτιμήθηκε, η ηλικία του ξεπερνά τα τρία δισεκατομμύρια έτη. Ενώ υπολογίζεται ότι τα ανθοφόρα φυτά εμφανίστηκαν ξαφνικά περίπου πριν από εκατό εκατομμύρια έτη, κοντά στο τελευταίο μισό της περιόδου. Σε κάθε εποχή υπήρχαν διαφορετικά είδη φυτών και πάντοτε υπήρχε μια ζωτική αλληλεπίδραση και ανταλλαγή ανάμεσα στο ορυκτό, το φυτικό και το ζωικό βασίλειο, καθώς το καθένα συμπλήρωνε και βοηθούσε τα υπόλοιπα. Με αυτόν τον τρόπο διαμορφωνόταν συνεχώς και συνεχίζει να διαμορφώνεται, το κατάλληλο για κάθε εξελικτική περίοδο οικοσύστημα.

Πιστεύεται ότι η τόσο πολύτιμη διαδικασία της φωτοσύνθεσης ξεκίνησε από τις άλγες (είδος απλών μονοκύτταρων φυτών δίχως μίσχο και φύλλα, που μεγαλώνουν μέσα ή κοντά στο νερό) και με αυτόν τον τρόπο με τη βοήθεια της χλωροφύλλης τα φυτά άρχισαν να μετατρέπουν την ηλιακή ενέργεια σε χημική. Το ενδιαφέρον είναι ότι παρατηρώντας τα γεωλογικές ενδείξεις σε συνδιασμό με τα απολιθώματα, οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι όταν εμφανίστηκαν στο προσκήνιο οι άλγες, το γενετικό τους υλικό και η ικανότητα της φωτοσύνθεσης ήταν ήδη κατάλληλα ανεπτυγμένα, γεγονός που προξενεί ερωτήματα και για πολλούς αποτελεί ένδειξη μιας υποβόσκουσας νοημοσύνης.

Ένα άλλο ενδιαφέρον στοιχείο είναι το ότι όσο πιο βαθιά ανατρέχουμε στο παρελθόν, τόσο περισσότερο το ζωικό και το φυτικό βασίλειο φαίνονται να πλησιάζουν, και τελικά οι διαφοροποιήσεις μεταξύ τους από ένα σημείο και μετά είναι δυσδιάκριτες, σχεδόν ανύπαρκτες. Για παράδειγμα, διαπιστώθηκε ότι οι όμορφες γεωμετρικές μορφές του ζωοπλαγκτόν μοιάζουν πολύ με εκείνες του φυτοπλαγκτόν. Επίσης τα αρσενικά γονιμοποιητικά κύτταρα πανάρχαιων φυτών, όπως είναι οι φτέρες και τα βρύα, μοιάζουν πολύ σε λειτουργία και εμφάνιση με τα σπερματικά κύτταρα των ζώων. Σε γενικές γραμμές η πληθώρα των γενετικών ομοιότητων που διαπιστώθηκαν ανάμεσα σε φυτά και ζώα, παραπέμπουν σε μια κοινή προέλευση, μια κοινή αρχική καταγωγή που σταδιακά μέσω της εξελικτικής διαδικασίας, παρουσίασε διαφοροποιήσεις.

Φυτικές Λειτουργίες που Ξαφνιάζουν

Η ομορφιά και η αρμονία στα σχήματα, τα χρώματα και την εν γένει λειτουργία του φυσικού βασιλείου είναι τέτοια που δύσκολα μπορεί να φανταστεί κανείς ότι δημιουργήθηκαν δίχως να ενυπάρχει κάποια νοημοσύνη σε αυτά, η οποία παίζει καθοδηγητικό ρόλο στην έκφραση, την εκλέπτυνση και την εξέλιξή τους. Κάθε είδος και οικογένεια φυτών έχει τα δικά του ιδιαίτερα μορφολογικά χαρακτηριστικά και στοιχεία «συμπεριφοράς». Η χαρακτηριστική μορφή της σπείρας που συναντάμε συχνά στη δομή τους παραπέμπει σε εξελικτική κίνηση, (η σπείρα θεωρείται πανάρχαιο και παγκόσμιο σύμβολο εξέλιξης και δημιουργικής κίνησης). Για παράδειγμα, το DNA των φυτών αποτελείται από διπλή έλικα, όπως άλλωστε συμβαίνει στα ζώα και τους ανθρώπους. Τη μορφή της σπείρας μπορούμε να τη συναντήσουμε παντού στη φύση, όπως στον τρόπο που τα φύλλα φυτρώνουν πάνω στο μίσχο, στο κέντρο ενός ηλιολούλουδου, στα κογχύλια, στα σαλιγκάρια, στους ανεμοστρόβιλους, στα κέρατα του κριού μέχρι και στους μακρινούς σπειροειδείς γαλαξίες. Και αυτά είναι μερικά μόνο ενδεικτικά παραδείγματα.

Παρατηρείται ένα είδος νοημοσύνης στον τρόπο με τον οποίο εξασφαλίζουν τα φυτά τη διαιώνισή τους. Οι καρποί είναι ιδιαίτερα ελκυστικοί στα έντομα, τα πτηνά και τα ζώα με αποτέλεσμα να γίνονται ιδιαίτερα δελεαστικοί για βρώση και έτσι να διασκορπίζονται στη φύση οι σπόροι που περιέχουν. Μια άλλη ενδιαφέρουσα λειτουργία συναντάμε στα γαϊδουράγκαθα και τις πικραλίδες, οι οποίες δημιουργούν ομπρέλες από ένα λεπτό χνούδι που περιέχει σπόρους, οι οποίες μεταφέρονται με τον αέρα. Οι σπόροι του σφενταμιού περιστρέφονται σαν έλικες ελικοπτέρου κάνοντας έτσι μακρινές διαδρομές μέχρι να φτάσουν στο έδαφος, άλλοι σπόροι επιπλέουν όπως της καρύδας και άλλα φυτά, όπως η γλυκίνη, πιέζουν με τρομακτική δύναμη τον φλοιό του καρπού που τους περιέχει έτσι ώστε όταν σπάει εκτοξεύει τους σπόρους μακρυά.

Τα φύλλα, ένα ζωτικό όργανο για κάθε φυτό, μπορούν να έχουν πάμπολλες μορφές και λειτουργίες εκτός της συνεισφοράς τους στη λειτουργία της φωτοσύνθεσης. Έτσι, υπάρχουν φύλλα σαρκώδη που κατακρατούν νερό και φύλλα ιδιαίτερα ευαίσθητα στο ηλιακό φως, τη θερμότητα και στο άγγιγμα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό του φυτού μιμόζα που έχει μικροσκοπικά συμπαγή φυλλαράκια τα οποία ανοιγοκλείνουν μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου. Είναι από τα λίγα φυτά που αντιδρούν με αυτό τον τρόπο, όντας ιδιαίτερα ευαίσθητο στο φως, τη ζέστη και το άγγιγμα.

Τα φυτά βρίσκονται αρκετά κοντά ως οργανισμοί με τους μύκητες και συχνά η διαφορά μεταξύ τους είναι ανύπαρκτη και πολλοί μύκητες κάλλιστα μπορούν να θεωρηθούν ως φυτά. Μάλιστα, πολλοί μύκητες συνυπάρχουν με τα φυτά. Έτσι στις ρίζες αρκετών φυτών απαντώνται μύκητες, οι οποίοι δίνουν στο φυτό ακατέργαστες θρεπτικές ύλες, ενώ το φυτό με τη σειρά του τους δίνει έτοιμη τροφή.

Με ανάλογο τρόπο λειτουργούν και οι λειχήνες (ένα είδος μύκητα ουσιαστικά) καθώς περιβάλλουν και προστατεύουν τις άλγες και τις τροφοδοτούν με θρεπτικά συστατικά που προσλαμβάνουν και διαλύουν από τα πετρώματα και σε αντάλλαγμα οι άλγες τους δίνουν τροφή.

Γενικά τα φυτά έχουν πολύ καλές σχέσεις συμβίωσης και συνεργασίας τόσο μεταξύ τους όσο και με το ορυκτό και το ζωικό βασίλειο και η συμπεριφορά τους αποκαλύπτει ένα είδος συνείδησης και επίγνωσης. Για παράδειγμα, έχει διαπιστωθεί πως υπάρχει ένα είδος αλληλεπίδρασης και επικοινωνίας ανάμεσα στα πεύκα ενός πευκοδάσους και τα δένδρα προειδοποιούν το ένα το άλλο για κινδύνους που υπάρχουν. Επίσης εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι εκείνα τα δένδρα και τα φυτά που ποτίζονται καλύτερα, σπεύδουν να μεταφέρουν νερό προς τις περιοχές εκείνες του εδάφους όπου υπάρχουν φυτά τα οποία στερούνται το νερό. Ωστόσο, τα φυτά μπορούν να αλληλεπιδρούν και με εκπροσώπους των άλλων βασιλείων και να προσαρμόζονται γρήγορα στις νέες συνθήκες που υπάρχουν γύρω τους. Ένα χαρακτηριστικό και γνωστό παράδειγμα τέτοιας προσαρμογής και αλληλεπίδρασης είναι η σχέση τους με τα έντομα.

Σε πολλές περιπτώσεις τα έντομα βλάπτουν πολλά δένδρα και φυτά. Έχει διαπιστωθεί, λοιπόν, ότι όταν συμβαίνει αυτό, τότε οι επόμενες γενιές φυτών συχνά έχουν τα φύλλα τους σε μεγαλύτερες αποστάσεις, προκειμένου τα βλαβερά έντομα να είναι περισσότερο εκτεθειμένα στα πουλιά.

Όμως, σε άλλες περιπτώσεις τα έντομα ωφελούν τα φυτά τα οποία επιδεικνύουν συχνά απίστευτες ικανότητες και τεχνάσματα προκειμένου να καρπωθούν τα οφέλη από τη συνύπαρξη με τα έντομα. Έτσι τα ανθοφόρα φυτά προσελκύουν τις μέλισσες, οι οποίες τα βοηθούν στη γονιμοποίηση και σε αντάλλαγμα αυτές χρησιμοποιούν το νέκταρ και τη γύρη τους.

Σε αυτόν τον τομέα τις πλέον εκπληκτικές ιδιότητες παρουσιάζει η οικογένεια της ορχιδέας, επιδεικνύοντας εκπληκτικές μορφές λουλουδιών αλλά και υψηλά νοήμονες μεθόδους γονιμοποίησης. Για παράδειγμα, μια ορχιδέα μπορεί να παγιδεύσει μια μέλισσα μέσα σε έναν ειδικό θάλαμο και να την απελευθερώσει μόνο αφού επιτευχθεί η γονιμοποίηση από τους σπόρους που ήδη κουβαλά μαζί της λόγω της προηγούμενης επαφής της με φυτά του είδους της. Μάλιστα, το γένος οφρύς μιμείται τη μορφή σφηγκών και κάποιων ειδών μύγας. Έτσι, δημιουργεί στο άνθος της τη μορφή ενός θηλυκού εντόμου και σε συνδυασμό με μια ακαταμάχητη μυρωδιά ελκύει τα αρσενικά έντομα, τα οποία προσπαθούν να ζευγαρώσουν με το θηλυκό ομοίωμα. Όμως σε αυτή τους την προσπάθεια γονιμοποιούν το λουλούδι, καθώς του μεταφέρουν ή παίρνουν από αυτό κόκκους γύρης. Είναι δε τόσο καλός ο συγχρονισμός των συγκεκριμένων λουλουδιών, που ανθίζουν ακριβώς εκείνη την περίοδο στην οποία γεννιούνται τα έντομα. Φαίνεται ότι έντομα και φυτά τείνουν να εκλεπτύνουν όλο και περισσότερο μια σχέση που έχουν μεταξύ τους εδώ και εκατομμύρια έτη. Μια σχέση στην οποία τα φυτά μάλλον υπερτερούν σε νοημοσύνη. Μια νοημοσύνη που, όπως λένε οι εσωτερικές παραδόσεις του κόσμου, λειτουργεί σε συλλογικό επίπεδο για το κάθε είδος, επηρεάζοντας τις μάλλον ασυνείδητες μονάδες. Με άλλα λόγια φαίνεται ότι κάθε ξεχωριστό φυτό δεν έχει αυτοσυνείδηση αλλά υπάρχει αυτοσυνείδηση και νοημοσύνη σε επίπεδο ομαδικής ψυχής και αυτή τείνει να εκφράζεται μέσα από κάθε μέλος της.

Πειράματα με Αναπάντεχα Αποτελέσματα

Όμως, δεν είναι μόνο οι εσωτερικές παραδόσεις που μιλούν για τη νοημοσύνη του φυτικού βασιλείου. Επιστημονικά πειράματα που έχουν διεξαχθεί, έδωσαν αποτελέσματα που δε θα μπορούσαν να ερμηνευθούν λογικά, παρά μόνο με την αποδοχή της νοημοσύνης των φυτών.

Να σημειωθεί ότι ο Κάρολος Δαρβίνος (Charles Robert Darwin), θεωρούσε τις ρίζες ως ένα είδος εγκεφάλου.

Ο καθηγητής Τζαγκντίς Τσάντρα Μπός (Jagadis Chundra Bose), διεξήγαγε ενδιαφέροντα πειράματα πριν από εκατό περίπου χρόνια στα οποία συνδίασε τη φυσιολογία, τη φυσική και την ανατομία και ερεύνησε πώς αντιδρούν τα φυτά σε ηλεκτρικά ερεθίσματα. Παρατήρησε ότι η ευαίσθητη μιμόζα παρουσιάζει αντανακλαστικά που μοιάζουν με αυτά ενός ζώου και ότι έχει ένα είδος νευρικού συστήματος το οποίο απαρτίζεται από συγκεκριμένα κύτταρα. Επίσης, ανακάλυψε ότι στη φλούδα ορισμένων φυτών πάλλονται κύτταρα που βοηθούν στην άντληση των χυμών μέσω του μίσχου, γεγονός που υπονοεί την παρουσία μιας υποτυπώδους καρδιακής δραστηριότητας.

Ο Δρ Μπός, όμως, προχώρησε ακόμη παραπέρα τα πειράματά του, διαπιστώνοντας νέες αλληλεξαρτήσεις μεταξύ των αποκαλούμενων «ζωντανών» και «μη ζωντανών», όπως θεωρούνται τα φυτά και τα ζώα αντίστοιχα, αποδεικνύοντας ότι η συνείδηση δεν εντοπίζεται σε περιοχές της φύσης αλλά διαπερνά όλη τη φύση. Τα πειράματά του κυρίως αποκάλυψαν ένα είδος επίγνωσης στα φυτά ιδιαίτερα ευαίσθητα και σε άλλες συχνότητες της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας πέραν εκείνων του ορατού φωτός.

Επίσης, στις αρχές της δεκαετίας του 1950 ο Δρ Τ. Σ. Σίντζχ (T. C. Singh), βοτανολόγος στο πανεπιστήμιο Annamalai στην Ινδία, ανακάλυψε ότι η υδρίλα, ένα υδρόβιο φυτό αντιδρούσε όταν παιζόταν μουσική καθώς αναπτυσσόταν περισσότερο από το κανονικό. Από εκεί και πέρα έγιναν και γίνονται μέχρι τις μέρες μας αρκετά πειράματα, στα οποία παρατηρείται το πως αντιδρούν τα φυτά στη μουσική και τα αποτελέσματα που προέκυψαν ήταν ένας πραγματικός θησαυρός. Η έρευνα σε αυτό το θέμα ήταν ιδιαίτερα έντονη στις δεκαετίες του 1960 και του 1970 και κυρίως επικεντρώθηκε στην καταγραφή εκείνων των ήχων που κάνουν τα φυτά να μεγαλώνουν πιο γρήγορα με απώτερο στόχο την αύξηση της αγροτικής παραγωγής. Έτσι, διαπιστώθηκε ότι τα φυτά μπορούν να ανταποκρίνονται στα ηλεκτρικά και τα μαγνητικά πεδία, αλλά και στα περισσότερα είδη μουσικής και ήχων και ότι όλες αυτές οι επιδράσεις μπορούν κάτω από τις κατάλληλες συνθήκες να βοηθήσουν την ανάπτυξή τους. Ανακαλύφθηκε έτσι, για παράδειγμα, ότι η κλασική μουσική και η τζαζ βοηθούν τα φυτά να αναπτυχθούν, ενώ διαπιστώθηκε ότι η σκληρή ροκ μουσική έχει δυσμενή επίδραση επάνω τους.

Σε μια άλλη πρωτότυπη έρευνα ο Δρ Κλίβ Μπακστέρ (Cleve Backster), χρησιμοποίησε έναν ανιχνευτή ψεύδους για να πειραματιστεί με τα φυτά, προσαρμόζοντας ηλεκτρόδια στα φύλλα τους. Καταγράφοντας στη συνέχεια τις ηλεκτρικές ωθήσεις που λάμβανε, διαπίστωσε ότι τα φυτά ήταν εξαιρετικά ευαίσθητα στις σκέψεις του και ειδικότερα στις σκέψεις εκείνες που ήταν απειλητικές ως προς αυτά. Ο Κλίβ Μπακστέρ παρατήρησε επίσης ότι τα φυτά αντιδρούσαν όταν ακόμη και πολύ μικρά κύτταρα θανατώνονταν κοντά τους. Παρατήρησε ότι διαθέτουν ένα είδος μνήμης, αντιδρώντας αρνητικά απέναντι σε κάποιο άτομο που προηγουμένως είχε βλάψει κοντά τους ένα άλλο φυτό. Για τις ανάγκες του τελευταίου αυτού πειράματος πλησίαζαν το φυτό διάφοροι άγνωστοι άνθρωποι και πάντοτε το φυτό εντόπιζε ανάμεσά τους εκείνον που είχε βλάψει το άλλο φυτό και αντιδρούσε. Τα πειράματα του Μπακστέρ επαναλήφθηκαν με πλήρη επιτυχία αργότερα στη δεκαετία του 1970 και από τον ερευνητή της IBM Μαρσέλ Βότζελ (Marcel Vogel), ο οποίος ήταν υποστηρικτής της έρευνας σχετικά με τη φυτική συνείδηση και της επικοινωνίας μεταξύ των φυτών. Κατέληξε στο συμπέρασμα ότι υπάρχει μια ζωτική δύναμη, ένα είδος παγκόσμιας δύναμης που περιβάλλει όλα τα πράγματα και η οποία διαπερνά και μοιράζεται σε όλα τα βασίλεια της φύσης συμπεριλαμβανομένου και του ανθρώπινου.

Ο Εξελικτικός Ρόλος των Φυτών

Η φύση μοιάζει να αποτελεί την υλοποίηση της έννοιας της συνεργασίας και της αδελφοσύνης, καθώς κάθε τμήμα της συλλειτουργεί αρμονικά με κάθε άλλο με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που όλα τα κύτταρα και τα όργανα ενός ζωντανού οργανισμού λειτουργούν αρμονικά μεταξύ τους. Είναι ένα γεγονός που αναγνωρίζεται ολοένα και πιο πολύ τόσο από τους επιστήμονες όσο και από τα οικολογικά κινήματα και θέτει σταδιακά τις βάσεις μιας ολιστικής αντίληψης της Γης που στο μέλλον μπορεί να αποτελέσει το κλειδί για τη θεραπεία και την περαιτέρω εξέλιξη του ίδιου του πλανήτη.

Από την πλευρά του το φυτικό βασίλειο, σύμφωνα με τις εσωτερικές παραδόσεις, συμβάλλει στη διοχέτευση της ζωτικής ενέργειας (πράνα) στον πλανήτη μας, συνεισφέροντας έτσι άμεσα στη διατήρηση της ζωής πάνω σε αυτόν. Επίσης, όπως αναφέρθηκε, οι εσωτερικές παραδόσεις μιλούν για την ομαδική συνείδηση των φυτών και τη θεωρούν ως καθοδηγούσα δύναμη πίσω από την εξελικτική πορεία και την ομορφιά του φυτικού βασιλείου.

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι εργασίες των Τζαγκντίς Τσάντρα Μπός, Κλίβ Μπακστέρ και πολλών άλλων ερευνητών έδειξαν ουσιαστικά την παρουσία μιας μορφής συνείδησης που δε χρειάζεται εγκέφαλο για να εκδηλωθεί.

Ενδιαφέρουσα σε αυτό το σημείο είναι η άποψη του Γιόχαν Γκαίτε (Johann W. Goethe) για το φυτικό βασίλειο. Ο μεγάλος αυτός φιλόσοφος, καλλιτέχνης και επιστήμονας θεωρούσε ότι υπάρχει ένα αρχετυπικό φυτό. Ένα ιδεατό πρωτότυπο, από το οποίο κατάγονται όλοι οι εκπρόσωποι του φυτικού βασιλείου. Και ότι από αυτό το αρχέτυπο αναβλύζουν όλες εκείνες οι εσωτερικές εξελικτικές ωθήσεις που στο υλικό σύμπαν μεταφράζονται σε μορφές οι οποίες είναι παροδικές και μεταβάλλονται. Και ότι αυτές οι εσωτερικές ωθήσεις υπακούουν στις παλινδρομήσεις ενός παγκόσμιου ρυθμού, που διαπερνά τα πάντα. Ότι με άλλα λόγια τα φυτά, όπως και τα υπόλοιπα βασίλεια, εξελίσσονται και μεταμορφώνονται διαρκώς συντονισμένα με τους ρυθμούς μιας Παγκόσμιας Αναπνοής συμπλέοντας με την πλημμυρίδα και την άμπωτη της Κοσμικής Παλίρροιας.

Βιβλιογραφία

   • Wohlleben Peter, Η Μυστική Ζωή των Δένδρων, Eκδ. Πατάκη, 2018
   • Τομκινς Πιτερ, Μπερντ Κριστοφερ, Η Μυστική Ζωή των Φυτών, Eκδ. Χατζηνικολή, 2013
   • Μανέτας Γιάννης, Τι θα Έβλεπε η Αλίκη στη Χώρα Των Φυτών, Eκδ. ΠΕΚ, 2010
   • Maeterlinck Maurice, Η Νοημοσύνη των Φυτών, Eκδ. Χατζηνικολή 2001

Σύνδεσμοι

   Panousis D Konstantinos MSc Agronomist Agriculture University of Athens Researcher about plant Science
   Cleve Backster
   Marcel Vogel
   Watch Plants Light Up When They Get Attacked

Ν.Β.