Η ανάγκη για εξέλιξη της ύπαρξής οδηγεί τον δημιουργικό εαυτό προς τις εσώτατες πτυχές μας, σε αυτά που έχουν πραγματική αξία για τη Ζωή και την ουσιαστική καλλιέργειά μας έξω από την πλάνη της καθημερινότητας. Το να ανακαλύψουμε και να αναπτύξουμε συνειδητά ορισμένες δυνατότητες του νου, το να φωτίσουμε σκοτεινές όψεις του εαυτού και να εκφραστούμε μέσα από ισορροπία και αρμονία με τη Φύση και το Σύμπαν σε μια βάση Παγκόσμιας Συνείδησης, είναι εφικτό.

Ένας μελετητής των εσωτερικών επιστημών οδηγείται στη Γνώση του Εαυτού, οδηγείται στο να πλησιάσει τους Θείους Νόμους, στο να εκφράσει το θέλημα της Ψυχής του, με τρόπο τέτοιο, ώστε να έρθει σε ταύτιση με το πιο εξυψωμένο και ανώτερο Πνευματικό κομμάτι της ύπαρξής του. Τα εσωτερικά συστήματα και οι σχολές μέσα από τις οποίες εκφράζονται, μπορούν να δώσουν τους τρόπους για αυτή την αυτοανακάλυψη καθώς και την ώθηση ώστε ο κοινός νους να εξελιχθεί σε Κοσμικό Νου, η συνείδηση της καθημερινότητας σε Κοσμική Συνείδηση, ώστε, όλοι μαζί σαν ανθρωπότητα να περάσουμε σε ένα υψηλότερο στάδιο πνευματικής εξέλιξης.

Η Καββάλα, αποτελεί ένα τέτοιο πανάρχαιο σύστημα εκπαίδευσης της Συνείδησης καθώς και τη ραχοκοκαλιά των απόκρυφων Μυστηρίων της Δυτικής Παράδοσης. Η μέθοδός της εισάγει δυναμικά τον άνθρωπο στην εξελικτική ατραπό και χρησιμοποιεί, ως εργαλείο για αυτόν το σκοπό, το σύμβολο του Δένδρου της Ζωής. Τούτο είναι ένα ιερόγλυφο που «...ανάγει κάθε δύναμη και κάθε παράγοντα τόσο του εκδηλωμένου σύμπαντος όσο και της ψυχής του ανθρώπου στη διαγραμματική του μορφή. Έπειτα τα συσχετίζει μεταξύ τους για να τα συνδέσει σχηματικά, σαν να είναι απλωμένες σε έναν χάρτη, με λίγα λόγια είναι μια σύνοψη επιστήμης, ψυχολογίας, φιλοσοφίας και θεολογίας»[1].

Ο Μακρόκοσμος και ο Μικρόκοσμος

Το Δέντρο της Ζωής δεν είναι μονοδιάστατο ή επίπεδο, δεν είναι είτε πνευματικό-αόρατο, είτε γήινο-υλικό, είναι ένα κράμα και των δύο αυτών καταστάσεων που δίκαια χαρακτηρίζει και την απεικόνιση της φύσης της ύπαρξής μας.

Όταν αναφερόμαστε στον «Μακρόκοσμο» χαρακτηρίζουμε με τον όρο αυτό όλη την πλάση και τις διεργασίες που την διέπουν, το Όλο-Ένα, το Σύμπαν και ό,τι αυτό εμπεριέχει σε κάθε επίπεδο εκδήλωσής του. Από την άλλη, όταν λέμε «Μικρόκοσμο» εννοούμε την πλήρη φύση κάθε ξεχωριστού ανθρώπου, την ολότητα της ατομικής μας ύπαρξης σε κάθε της πτυχή και επίπεδο λειτουργίας. Ίσως εδώ δίκαια αντιστοιχείται και το Ερμητικό ρητό «Όπως Πάνω έτσι και Κάτω».

Το Δένδρο της Ζωής αποτελεί σύμβολο - έκφραση τόσο του Μακρόκοσμου, όσο και του Μικρόκοσμου ο οποίος θεωρείται «ένα ακριβές αντίγραφο του πρώτου σε σμίκρυνση»[2]. Η συσχέτιση του Δένδρου με τον Μακρόκοσμο και τον Μικρόκοσμο πραγματοποιείται, πρακτικά, με τη βοήθεια συμβολικών αντιστοιχήσεων που έχουν αποκρυσταλλωθεί από την πρακτική εμπειρία χιλιάδων ετών εσωτερικής έρευνας. Με άλλα λόγια, καθετί που υπάρχει στον Κόσμο, από την πλέον υποκειμενική εμπειρία ενός ανθρώπου έως την πλέον σημαντική κοσμογονική δραστηριότητα, βρίσκει την αντιστοίχισή του πάνω στο Δένδρο της Ζωής. Αυτό το καθιστά ένα ιδιαίτερα λειτουργικό σύμβολο από όπου, κάποιος που γνωρίζει τις κατάλληλες μεθόδους, μπορεί να αντλήσει γνώση και εμπειρία στο μονοπάτι της εξέλιξης.

Στον άνθρωπο λαμβάνουν υπόσταση και συγκεκριμενοποιούνται οι Μακροκοσμικές διαδικασίες που διέπουν ολόκληρο το Σύμπαν. Η ταξινόμηση και ο εντοπισμός των αντιστοιχιών του Μικρόκοσμου και του Μακρόκοσμου πάνω στο Δένδρο της Ζωής λειτουργεί ως μια αυτογνωσιακή μέθοδος που δρα μετουσιωτικά και οδηγεί στην βαθύτατη επίγνωση του Εαυτού. Έτσι, φέρνει τον μελετητή μπροστά στο καθρέφτισμα της φύσης του με όλα της τα ελαττώματα και τις αρετές, έτσι όπως πραγματικά είναι. Προκαλείται, σε αυτόν που το επιδιώκει ένα αέναο γκρέμισμα των σαθρών τμημάτων του εαυτού και ένα χτίσιμο νέων πιο εξελιγμένων μορφών. Με αυτή την επίπονη και κοπιαστική διαδικασία ο Καββαλιστής σκοπεύει να μετουσιώσει τον εαυτό σε Ουράνιο Άνθρωπο, αυτό που στην Καββάλα ονομάζεται Αδάμ Κάδμος. Είναι ο ιδανικός Αρχετυπικός Άνθρωπος που, πλήρως ισορροπημένος πάνω στις Σφαίρες του Δένδρου της Ζωής, εκδηλώνει με τον αρμονικότερο τρόπο τις συμπαντικές ωθήσεις υπηρετώντας την Ζωή και την εξέλιξή της πάνω στην Γη[3].

Το Ανεκδήλωτο και τα Πέπλα της Αρνητικής Ύπαρξης

Ωστόσο, προτού περιγράψουμε το Δένδρο της Ζωής είναι χρήσιμο να εξετάσουμε το ευρύτερο πλαίσιο μέσα στο οποίο τοποθετείται. Σύμφωνα με τη διδασκαλία της Καββάλα, τα πάντα εκπορεύονται από τη μία και Μοναδική Πηγή. Καθετί που λαμβάνει υπόσταση, εκφύεται ως σπερματική φύση μέσα από το Μεγάλο Ανεκδήλωτο. Το Ανεκδήλωτο είναι αγνή ύπαρξη, είναι αυτό που υπήρχε πριν από οτιδήποτε και στο οποίο τα πάντα θα επιστρέψουν, είναι η Αρχή και το Τέλος.

Εκεί η Αρνητική Ύπαρξη, δηλαδή το άπειρο δυναμικό που δεν έχει εκφραστεί, αρχίζει ένα ταξίδι προς τον εκδηλωμένο κόσμο για να αποκτήσει υπόσταση. Ξεκινά να εκδηλώνεται διαπερνώντας τρεις προεκδηλωτικές καταστάσεις, δακτύλιους ή τρία πέπλα που ονομάζονται διαδοχικά: α) Αΐν – Δακτύλιος Κόσμος, β) Αΐν Σοφ ή Απεριόριστο – Δακτύλιος Χάους και γ) Αΐν Σοφ Αούρ ή Απεριόριστο Φως – Αδιαπέραστος Δακτύλιος.

Ακριβώς μετά από αυτή την προϋπαρξιακή κατάσταση, της Αρνητικής Ύπαρξης και τη διαδρομή της μέσα από τα τρία πέπλα, γεννιέται, ξεπηδά η εκδηλούμενη οντότητα στον Κόσμο ως Πρώτη Κίνηση και μπορεί πλέον να χαρτογραφηθεί πάνω στο Δένδρο της Ζωής. Είναι ουσιαστικά η πρώτη Σφαίρα ή Σεφίρα που βλέπουμε στην κορυφή του Δένδρου της Ζωής και ονομάζεται Κέτερ, που σχηματίζεται από το Δακτύλιο Κόσμο.

Το Δένδρο της Ζωής

Το ιερόγλυφο του Δένδρου της Ζωής αποτελείται από 10 Σφαίρες εκδήλωσης και μία ακόμη «αόρατη» ενδέκατη, τα ονομαζόμενα Σεφιρόθ, που διατάσσονται σε συγκεκριμένες θέσεις δηλώνοντας συνειδησιακές εξελικτικές καταστάσεις. Συνδέονται μεταξύ τους με 22 Ατραπούς, λέγεται πως, κάθε Ατραπός αντιπροσωπεύει την ισορροπία των δύο Σεφιρόθ δομώντας ένα ενιαίο σχήμα, ενώ «Κύριο χαρακτηριστικό τους είναι η εξισορρόπηση των αντιθέτων… σκοπός του ανθρώπου είναι να αναρριχηθεί στην κλίμακα, να αγωνισθεί και να κατακτήσει τις ψηλότερες κορφές επίτευξης και να γίνει η θεία φλόγα που θα βοηθήσει στην εξύψωση της ανθρώπινης συνείδησης»[4].

Το Δέντρο της Ζωής είναι ένα σύμβολο της Ψυχής του ανθρώπου και του Σύμπαντος, είναι ένα εργαλείο φιλοσοφικού στοχασμού και ψυχολογικής ανακάλυψης, είναι ένα ιερόγλυφο ιδεών.

Κάθε Σεφίρα (ενικός του Σεφιρόθ) απεικονίζει μια συνειδησιακή κατάσταση, σχετίζεται με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και ιδιότητες και έχει αντικειμενική υπόσταση. Παρατηρώντας από πάνω προς τα κάτω το Δέντρο, κάθε Σεφίρα εμπεριέχει, ως δυνατότητα, όλες τις επόμενες. Έτσι η πρώτη περιέχει τις υπόλοιπες εννέα, η επόμενη τις υπόλοιπες 8 κ.ο.κ. Τα Σεφιρόθ εκδηλώνονται το ένα μετά το άλλο ως διαδοχικά στάδια εκπορευόμενης συνείδησης. Κάθε Σεφίρα ξετυλίγει μόνο μια όψη της εκδήλωσης, ενώ οι επόμενες παραμένουν σε λανθάνουσα κατάσταση μέχρι να ξεδιπλωθούν διαδοχικά.

Οι συνδετικές γραμμές των Ατραπών, είναι περιοχές υποκειμενικής υπόστασης και αφορούν την εμπειρία που βιώνει η Συνείδηση καθώς κινείται από τη μια Σεφίρα στην άλλη. Έτσι, κάθε Ατραπός πάνω στο Δένδρο που συνδέει δύο Σεφιρόθ, σχετίζεται με την μετάβαση από το ένα προς το άλλο, μεταφέροντας και τις κατακτηθείσες συνειδησιακές εμπειρίες, ενώ ο συμβολισμός της εμπεριέχει στοιχεία και από τα δύο.

Τα Σεφιρόθ διατάσσονται σε τρεις κατακόρυφες Στήλες. Η κεντρική ονομάζεται Μεσαία Στήλη ή Στήλη της Πραότητας-Ισορροπίας ή Συνείδησης και στην κορυφή της στέκει η πρώτη Σεφίρα το Κέτερ ή Στέμμα που αντιστοιχεί στην πρώτη κίνηση, στη σπινθηροβόλα διάνοια. Ακολουθούν οι Σεφίρες Τίφαρετ-Ομορφιά, Γεσούντ-το Θεμέλιο και Μαλκούτ-το Βασίλειο. Ανάμεσα στο Κέτερ και το Τίφαρετ υπάρχει η «αόρατη σφαίρα» το Ντάατ-Γνώση που λειτουργεί εξισορροποιητικά ανάμεσα στο πρώτο τρίγωνο εκδήλωσης και τα επόμενα που θα ακολουθήσουν, κάτι που θα αναλύσουμε στη συνέχεια.

Η Δεξιά Στήλη, του Ελέους, αποτελείται από τις Σεφίρες Χόχμα-Σοφία, Χέσεντ-Έλεος και Νετζά-Νίκη, ενώ η Αριστερή Στήλη ή Στήλη της Αυστηρότητας αποτελείται από τις Σεφίρες Μπίνα-Κατανόηση, Γκεβούρα-Δύναμη και Χοντ-Δόξα.

Αν το Κέτερ μπορεί κανείς να το παρομοιάσει με την πηγή και το Χόχμα με τον ποταμό, τότε το Μπίνα είναι η Θάλασσα. Εδώ πλέον κυοφορείται η μορφή, καθώς ο σπόρος του Χόχμα βρίσκει γόνιμο έδαφος για να αναπτυχθεί.

Οι Δύο Στήλες παριστάνουν τις θετικές και αρνητικές δυνάμεις της Φύσης, το ενεργητικό και το παθητικό, το καταστροφικό και το εποικοδομητικό, τη συγκεκριμένη μορφή και την ελεύθερα κινούμενη δύναμη.

Σε κάθε μια από τις Σφαίρες του Δέντρου της Ζωής αντιστοιχούν Μαγικές Εικόνες, Θεοί, Αρχάγγελοι και Άγγελοι καθώς και ελαττώματα, προτερήματα, κάρτες των Ταρώ, ακτινοβόλα χρώματα και ένας πλούσιος αστρολογικός και μυθολογικός συμβολισμός.

Τα Τρίγωνα

Το Δέντρο της Ζωής ομαδοποιείται με έναν ακόμη τρόπο, τις λεγόμενες Τριάδες που αντιστοιχούν σε διαφορετικά επίπεδα συνειδησιακής εκδήλωσης στο σχηματισμό των Τριγώνων.

Α) Το Ουράνιο Τρίγωνο: Αποτελείται από τις τρεις πρώτες Σφαίρες Κέτερ-Χόχμα-Μπίνα και ονομάζεται Ουράνιο Τρίγωνο διότι οι καταστάσεις συνείδησης που αντιστοιχούν στις Σφαίρες αυτές ξεφεύγουν κατά πολύ της εμβέλειας της συνείδησης ενός συνηθισμένου ανθρώπου και βρίσκονται, θα μπορούσε να πει κανείς, σε μια Ουράνια-Πνευματική περιοχή κοντά στην, απροσπέλαστη για εμάς, αντίληψη της μίας και Μοναδικής Πηγής. Είναι ολοφάνερο ότι ένα τέτοιο επίπεδο συνείδησης είναι ερμητικά κρυμμένο από τις συνήθεις νοητικές και αντιληπτικές μας δυνατότητες καθώς η προσέγγισή του αποτελεί το τελικό στάδιο και την κορωνίδα της εξελικτικής διαδικασίας.

Η Άβυσσος: Ακριβώς κάτω από το Ουράνιο Τρίγωνο βρίσκεται η Άβυσσος. Είναι μια κατάσταση που χωρίζει τα ανώτερα Σεφιρόθ από τα υπόλοιπα που ακολουθούν. Είναι Άβυσσος, καθότι είναι δύσκολο να διασκελιστεί και στέκει εκεί σαν ένα σχεδόν απροσπέλαστο χάσμα για την εμπειρία του ανθρώπου. Στην Άβυσσο τοποθετείται το Ντάατ, η Σεφίρα που έχει κατά κάποιο τρόπο έναν πιο υποκειμενικό χαρακτήρα και λειτουργεί σαν ένα είδος γέφυρας μεταξύ του μη απτού στην συνείδηση του Ουράνιου Τριγώνου και των κατώτερων Σεφιρόθ που ακολουθούν.

Β) Το Ηθικό Τρίγωνο: Αποτελείται από τις επόμενες Σφαίρες Χέσεντ-Γκεβούρα-Τίφαρετ και εδώ αρχίζει μια κατάσταση συνθετικής συνείδησης που συλλαμβάνει ιδέες και οργανώνει πιο συγκεκριμένες μορφές, προς υλοποίηση.

Αυτές οι σφαίρες συγκροτούν το Ηθικό Τρίγωνο και σχετίζονται με καταστάσεις συνείδησης που είναι μεν προσιτές, αλλά έχουν έναν αφηρημένο χαρακτήρα. Σαν τα άστρα που φαίνονται αλλά δεν αγγίζονται.

Το Χάσμα: Οι Σφαίρες μετά το Τίφαρετ περνούν από τα αφηρημένα στα πιο συγκεκριμένα πεδία της μορφής. Η ποιοτική αλλαγή σηματοδοτείται από το Χάσμα που χωρίζει το Ηθικό από το τρίτο Τρίγωνο, όπως η Άβυσσος χώριζε το Ουράνιο από το Αστρικό.

Γ) Το Αστρικό τρίγωνο: Οι επόμενες τρεις Σφαίρες Νετζά-Χοντ-Γεσούντ αποτελούν το τρίτο τρίγωνο που ονομάζεται Αστρικό.

Στο Αστρικό Τρίγωνο επομένως συμπεριλαμβάνονται οι Σφαίρες που σχετίζονται με όλες εκείνες τις καταστάσεις που εμφανίζονται όταν η συνείδηση λειτουργεί και εκδηλώνεται στην καθημερινή μας ζωή.

Τελευταία Σφαίρα στο Δένδρο της Ζωής είναι το Μαλκούτ ή Βασίλειο που σχετίζεται με την ύλη και τα τέσσερα στοιχεία.

Οι Σφαίρες λοιπόν ως διαφορετικά στάδια –καταστάσεις ύπαρξης– συνείδησης μπορούν να λειτουργήσουν σαν οδοδείκτες σε χαρτογραφημένη περιοχή. Βιώνοντας την εμπειρία των σφαιρών και την μετάβαση από Σεφίρα σε Σεφίρα διαμέσου των 22 Ατραπών που τις συνδέουν μπορεί κανείς μέσω μελέτης, ανάλυσης και διαλογισμού να αναγνωρίσει τα περιεχόμενα του εαυτού και να αναλάβει το δύσκολο έργο της αυτογνωσίας.

Οι 4 Κόσμοι της Εκδήλωσης

Στον κόσμο του Μικρόκοσμου ο βαθύτερος πυρήνας μας είναι ο Πνευματικός μας Εαυτός μας ή αλλιώς αυτό που αποκαλείται Θείος Σπινθήρας. Στο φιλοσοφικό σύστημα της Καββάλα θεωρείται ότι ο Κόσμος δεν δημιουργήθηκε από το Θεό τελειωμένος στη μορφή που έχει τώρα, αλλά διαμορφώθηκε περνώντας διαφορετικά στάδια εξέλιξης -καταστάσεις ύπαρξης. Ξεκίνησε με το Κέτερ το οποίο είναι μια κατάσταση συνείδησης ολοκληρωτικά δυνητική μα μη δραστική. Το Χόχμα ή Σοφία που εκπορεύεται από το Κέτερ αντιπροσωπεύει ένα επόμενο στάδιο συνείδησης και αποτελεί την ενεργητική δύναμη της Δημιουργίας, τη γονιμοποιό αρχή του Σύμπαντος κ.ο.κ.

Όλο το Σύμπαν, σύμφωνα με την Καββάλα, εκδηλώνεται με Τετραπλή φύση διαστρωματωμένη κατά κάποιο τρόπο σε τέσσερα επίπεδα εκδήλωσης ή αλλιώς Κόσμους που διαπερνούν ο ένας τον άλλο. Για κάθε Κόσμο υπάρχει κι ένα Δένδρο της Ζωής που εκδηλώνει εκείνα τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που αφορούν στον συγκεκριμένο Κόσμο. Έτσι, μετά τα τρία επίπεδα της Ανεκδήλωτης ή Αρνητικής Ύπαρξης, έπονται αυτά της Εκδηλωμένης[5].

Α) Ο Κόσμος του Ατζιλούθ: Αρχικά, κάθε τι που αναβλύζει και γεννιέται στον εκδηλωμένο κόσμο από τη μία Μοναδική Πηγή, ξεκινά ως αρχετυπική έκφραση και παίρνει την οδό για την ύπαρξη. Σε αυτό το πρωταρχικό στάδιο άπτεται ακόμη της Μοναδικής Πηγής ή όπως μερικές φορές ονομάζεται της Θεότητας. Παρόλο που το δημιούργημα είναι ακόμη σε μια αδιαμόρφωτη υπόσταση είναι το πεδίο όπου αποκτά τα κατάλληλα για τη φύση του χαρακτηριστικά. Εδώ εντοπίζονται οι βαθύτερες αιτίες που καθορίζουν την ουσία και τη μορφή του.

Στο Δένδρο της Ζωής του Ατζιλούθ ή Αρχετυπικού Κόσμου σε κάθε Σεφίρα, αποδίδεται και ένα Θεϊκό Όνομα που υποδηλώνει μια συγκεκριμένη όψη - λειτουργία της μίας Θεότητας.

Σε αναλογία με την αρχιτεκτονική δημιουργία θα μπορούσαμε να πούμε ότι εδώ συλλαμβάνεται η ιδέα και οι λόγοι για τους οποίους κατασκευάζεται ένα οικοδόμημα.

Β) Ο Κόσμος του Μπριά: Ο επόμενος είναι ο Κόσμος του Μπριά ή αλλιώς ο Δημιουργικός Κόσμος. Σε αυτόν η αρχετυπική υπόσταση υφίσταται την πρώτη συμπύκνωση και τίθενται τα θεμέλια για την περαιτέρω εκδήλωση.

Έτσι, σύμφωνα με το πρωταρχικό σχέδιο του Ατζιλούθ ο αρχικός σπινθήρας ζωογονείται[6], επεκτείνεται, συμπληρώνεται, δημιουργείται.

Στο Δένδρο της Ζωής του Μπριά σε κάθε Σεφίρα αντιστοιχεί το όνομα ενός Αρχάγγελου που ως Θεϊκός αντιπρόσωπος συνεχίζει την εργασία που επιτελεί η αντίστοιχη όψη του Θεού στο Ατζιλούθ. Εδώ σχηματίζονται οι γενικές αρχές, οι προϋποθέσεις και οι συνθήκες, αυτού που δημιουργείται.

Ουσιαστικά, αν το συσχετίσουμε με την αρχιτεκτονική, στον Δημιουργικό Κόσμο σχεδιάζεται το οικοδόμημα.

Γ) Ο Κόσμος του Γετζιρά: Ο επόμενος είναι ο κόσμος του Γετζιρά ή αλλιώς ο Διαμορφωτικός Κόσμος. Εδώ υφίσταται μια ιδιαίτερα λεπτή, μη υλική, διαδικασία μορφοποίησης, η οποία έχει στη χροιά της κάτι από την «άπιαστη» φύση, κάτι από την ορατή μα φευγαλέα και μαγική συνάμα αίσθηση ενός ονείρου.

Ουσιαστικά το Γετζιρά αντιστοιχεί στο πεδίο των δυνάμεων που είναι απαραίτητες για να συνταχθεί η Ύλη. Αυτό το πεδίο έχει διαμορφωτική ικανότητα.

Σε κάθε Σεφίρα του Δένδρου στο Γετζιρά αντιστοιχεί το όνομα ενός Αγγελικού τάγματος που πραγματοποιούν Θεϊκές Εντολές και συντελούν στη μορφοποιητική δημιουργία εκτελώντας ουσιαστικά τις εργασίες «καλουπώματος» που καθορίζει το σχέδιο που έχουν παραδώσει οι Αρχάγγελοι του Μπριά.

Θα μπορούσε να ειπωθεί πως το Γετζιρά αντιστοιχεί στις σκαλωσιές και τα καλούπια του οικοδομήματος όπου ακόμη, όμως, δεν πρόκειται να χτιστεί.

Δ) Ο Κόσμος του Ασιά: Πάνω στο καλούπι που σχηματίζουν τα Αγγελικά τάγματα, υλοποιείται, χτίζεται στη συνέχεια η υλική υπόσταση που αντιστοιχεί στον πλέον συμπυκνωμένο και μορφοποιημένο των Κόσμων, το Ασιά ή αλλιώς τον Υλικό Κόσμο. Στον κόσμο αυτό, σε κάθε Σεφίρα, αποδίδεται ένα εγκόσμιο κέντρο όπως είναι οι πλανήτες του πλανητικού μας συστήματος ή τα ενεργειακά κέντρα του ανθρώπου (τα τσάκρα).

Στο Ασιά το οικοδόμημα έχει πλέον χτιστεί και υλοποιηθεί ως απτή μορφή.

Έχει μεγάλη σημασία να τονισθεί πως, η διαδοχή αυτών των Κόσμων δεν έχει καμία χωροχρονική υπόσταση ούτε και κάνει τον ένα Κόσμο ανώτερης αξίας από τον άλλο. Είναι σημαντικό ότι για κάθε τι υπαρκτό, όλοι οι κόσμοι εκφύονται ταυτόχρονα, είναι ισάξιοι και όλοι μαζί συντελούν στο τελικό αποτέλεσμα της εκδήλωσης. Ο διαχωρισμός τους γίνεται για μεγαλύτερη ευκολία μελέτης και αντίληψης των γνώσεων που περικλείουν.

Οι Τρεις Δρόμοι

Υπάρχουν τρεις βασικοί Εξελικτικοί Δρόμοι για να κινηθεί κανείς από τη βάση του Δένδρου της Ζωής που είναι το Μαλκούτ προς το Κέτερ, με στόχο την επιστροφή τελικά στην Πρωταρχική Μονάδα. Δηλαδή τη Διεύρυνση της Συνείδησης, σε όσο το δυνατόν πιο κοντινή έκφραση σε αυτή του Κέτερ. Αυτοί οι εξελικτικοί δρόμοι είναι, της Μεσαίας Στήλης, της Αστραπής και του Φιδιού.

Στο Δρόμο του Φιδιού, που βαδίζει το σύνολο της ανθρωπότητας, η εμπειρία κατασταλάζει και αφομοιώνεται καθώς περνάει κανείς, ανοδικά, από κάθε Σεφίρα και Ατραπό. Είναι ένας αργός, ασφαλής και μακρύς τρόπος εξέλιξης γεμάτος από πλούσιες εμπειρίες.

Οι αποκρυφιστές, ακολουθούν έναν πιο σύντομο δρόμο ανόδου, αυτόν της Αστραπής, που βασίζεται στη δυαδικότητα και ισορροπία των πλαϊνών στηλών. Ενώ η Αστραπή ξεκινά από το Κέτερ προς το Μαλκούτ στην εκδήλωσή της, η άνοδός της στην εξελικτική διαδικασία του ανθρώπου έχει τη διαδρομή από το Μαλκούτ προς το Κέτερ, παραλείποντας κάποιες από τις Ατραπούς, ως δευτερεύουσες. Είναι μια διαδρομή που χρειάζεται ένας διαρκής συνειδησιακός έλεγχος για τις κατακτηθείσες εμπειρίες ώστε να αποφευχθεί η ανισορροπία.

Τέλος, υπάρχει ο τρίτος Δρόμος ανόδου, αυτός που επιλέγουν οι μυστικιστές, οι αναχωρητές από τα εγκόσμια και οι απόλυτα αφοσιωμένοι στην πνευματική τους εξέλιξη. Είναι ο Δρόμος της Μεσαίας Στήλης, είναι πιο σύντομος από τους δύο άλλους και αποκλείει έναν μεγάλο αριθμό εμπειριών και ατραπών, επιταχύνοντας τη διαδρομή ενώνοντας απευθείας το Πνεύμα με την Ύλη. Η πορεία του είναι ευθύγραμμα ανοδική ή αλλιώς αυτό που οι ανατολικοί ονομάζουν το ανέβασμα της Κουνταλίνη και διαπερνά μόνο τις Σφαίρες Μαλκούτ, Γεσούντ, Τίφαρετ, Ντάατ και Κέτερ. Είναι μια σκληρή διαδρομή απόλυτης αφοσίωσης που περικλείει κάποιους κινδύνους εάν δεν υπάρξει η ουσιαστική συνειδησιακή κατάκτηση και ισορροπία σε κάθε στάδιο ανόδου.

Χρήση της Καββάλα

Επειδή οι απλές σκέψεις δεν αρκούν για να εξελιχθούμε συνειδησιακά σε ανώτερο πνευματικό επίπεδο, πρέπει καθημερινά να εξυψώνουμε και το επίπεδο των σκέψεών μας, των συναισθημάτων μας αλλά και των πράξεών μας στον ανάλογο βαθμό.

Ο Καββαλιστής, μπορεί να μετουσιώσει τον άγνωστο, ατελή εαυτό του, σε μια φωτεινή Ανώτερη Ύπαρξη. Κάθε διαλογιστική του εμπειρία τον οδηγεί στην αντιστοίχισή της πάνω στο Δέντρο της Ζωής, σαν μια βάση ενός μαγικού αλφάβητου, που οδηγεί στη συνολική γνώση και την εμπειρία της αυτοανακάλυψής του.

Δηλαδή, η Καββάλα είναι ένας χάρτης πλοήγησης τόσο στην υποκειμενική εμπειρία της εξερεύνησης του Εαυτού, όσο και της αναζήτησης της Γνώσης του Κόσμου που, με κατάλληλη χρήση, μπορεί να προφυλάξει από τους κινδύνους της πλάνης και του αποπροσανατολισμού. Αυτό καθιστά το Δένδρο της Ζωής ένα ζωντανό, δυναμικό, διαλεκτικό, σύμβολο διαρκώς εμπλουτιζόμενο και εξελισσόμενο.

Υποστηρίζεται ότι η πραγματική Καββάλα δεν αποτελεί ένα σύστημα από παγιωμένες, αμετάβλητες ιδέες, εκφράσεις και ορολογίες αλλά από αφηρημένες έννοιες και αρχέτυπα, που σε ορισμένο χρόνο και χώρο υλοποιούνται και εκφράζονται σύμφωνα με την ορολογία, τον πολιτισμό και την κατανόηση της εποχής. Μπορεί να παρομοιαστεί με ποτάμι που οι όχθες του παραμένουν σχετικά σταθερές, αλλά τα νερά του ποτέ δεν μένουν τα ίδια. Η σημερινή Καββάλα δεν είναι ίδια με αυτήν των περασμένων αιώνων, απλά γιατί η ανθρωπότητα δεν είναι η ίδια. Αυτό θα συνεχίζεται διαρκώς, διότι παραμένει ανοιχτή στην επεξεργασία και τη συνεισφορά κάθε σοβαρού ερευνητή, εφόσον δεν έχει αποκρυσταλλωμένη μορφή. Αυτή ακριβώς η ιδιότητα την έκανε και πηγή όλης της Δυτικής Μυστηριακής Παράδοσης.

Ο Καββαλιστής, είναι επομένως σε θέση να εργαστεί με διπλό τρόπο με το Δένδρο της Ζωής. Αφενός, μελετώντας και ταξινομώντας διαρκώς, οπότε επεκτείνει την επικράτεια της Συνείδησής του. Αφετέρου, εντοπίζοντας τις αιτίες που κρύβονται πίσω από τα φαινόμενα, οδηγούμενος στην πιο εξελιγμένη-ανώτερη ύπαρξή του, πάντα μέσα από εξισορροπητικές κινήσεις.

Το Δένδρο της Ζωής είναι λοιπόν ένας χάρτης του Εαυτού και του Κόσμου. Είναι ένα εργαλείο που ταξινομεί τη γνώση και την εμπλουτίζει, διαρκώς προσαρμόζεται σε κάθε εποχή με έναν διαλεκτικό τρόπο και είναι σε θέση να χρησιμοποιηθεί για την παραγωγή νέας γνώσης και εμπειρίας.

Αυτά μάλλον είναι κάποια από τα χαρακτηριστικά στα οποία αναφέρονται οι Σοφοί όταν λένε ότι το Δένδρο της Ζωής είναι ένα ζωντανό σύμβολο! Ένα λειτουργικό σύμβολο που κυριολεκτικά οδηγεί στην πνευματική αναγέννηση του ανθρώπου και το οποίο συμβάλει καταλυτικά στην επιτάχυνση της συλλογικής Εξέλιξης του πλανήτη Γη.

Σημειώσεις

[1]. Η Μυστική Καββάλα, Dion Fortune, εκδ. Ιάμβλιχος, Αθήνα ΚΕΦ 3 §1.
[2]. Η Μυστική Καββάλα, Dion Fortune, εκδ. Ιάμβλιχος, Αθήνα ΚΕΦ 3 §15.
[3]. Η Καββάλα και τα Σύμβολα της, Israel Regardie, εκδ. Ιάμβλιχος, Αθήνα σελίδα 122.
[4]. Φωτεινά Μονοπάτια, Φιλ. Συλ. Ιάμβλιχος, Η Καββάλα μέσα από τον Θρύλο και την Ιστορία. εκδ. Ιάμβλιχος, Αθήνα.
[5]. Η Μυστική Καββάλα, Dion Fortune, εκδ. Ιάμβλιχος, Αθήνα. ΚΕΦ 5 §8.
[6]. Η Καββάλα και τα Σύμβολά της, Israel Regardie, εκδ. Ιάμβλιχος, Αθήνα.

Συνδέσεις με ΄Αρθρα

Η Ιστορία της Καββάλα.
Το Ουράνιο Τρίγωνο - (Κέτερ, Χόχμα, Μπίνα).
Ντάατ-Η Αόρατη Σεφίρα.

Λ.Κ.