Μια μελέτη για τον αιθερικό και φυσικό φορέα του ανθρώπου βασισμένη στη σοφία που απορρέει από τις εσωτερικές παραδόσεις του κόσμου.

Πέρα από τις αισθήσεις μας και πίσω από τα φαινόμενα που καταγράφει η λογική μας, υπάρχει ένας άλλος κόσμος, πλούσιος, παράξενος και μαγικός. Ας τραβήξουμε για λίγο το θαμπό παραπέτασμα της επιφανειακής αυτής πραγματικότητας για να διεισδύσουμε βαθύτερα και να ρίξουμε μερικές ματιές στον υπέροχο κόσμο που ζούμε κινούμαστε και υπάρχουμε.

Θα επικεντρωθούμε στον άνθρωπο και τα σώματα που τον αποτελούν δηλ., στο φυσικό-αιθερικό σώμα, στο αστρικό και τέλος στο νοητικό. Θα ξεκινήσουμε αυτή την σειρά άρθρων από το φυσικό και αιθερικό σώμα.

Σαν άνθρωπο ορίζουμε το ζωντανό, συνειδητό, σκεπτόμενο Εαυτό, το άτομο. Σαν σώματα ορίζουμε τους διάφορους «φορείς» που τον περικλείουν, όλα τα διαφορετικά σώματα του ανθρώπου είναι απλά περιβλήματα ή «οχήματα» που επιτρέπουν στο Στοχαστή-Εαυτό να λειτουργεί συγκροτημένα μέσα στο Σύμπαν.

Ο άνθρωπος, όμως, είναι κάτι πολύ περισσότερο από τα σώματά του, τα οποία και είναι παροδικά. Τα σώματα, είναι απλώς εργαλεία, φθείρονται και ανανεώνονται διαρκώς, προσαρμόζονται στις ανάγκες μας, στις δυνατότητες και τις ικανότητές μας οι οποίες συνεχώς εξελίσσονται.

Προκειμένου να ασχοληθούμε με το φυσικό σώμα του ανθρώπου είναι απαραίτητο να προηγηθεί μια γρήγορη ματιά στο περιβάλλον μέσα στο οποίο ζούμε και υπάρχουμε, το φυσικό πεδίο.

Φυσικό Πεδίο

Η πηγή από όπου προέρχεται το Σύμπαν είναι ένα υπέρτατο «Θείο Ον» που ονομάζεται «Λόγος». Ο Λόγος πηγάζει από τη σιγή και είναι η δύναμη της όλης Δημιουργίας, είναι ο ήχος μέσα από τη σιωπή που αποκτούν οι κόσμοι την ύπαρξή τους. Προερχόμενος από τα βάθη της Μοναδικής Ύπαρξης, είναι Ένας ασύλληπτος και ανείπωτος Λόγος που θεληματικά έβαλε ένα όριο στον εαυτό του και έγινε «Ο Εκδηλωμένος Θεός». Χάραξε τη σφαίρα που μέσα της θα ήταν περιορισμένα τα όρια της δράσης του και όρισε ταυτόχρονα την έκταση που θα είχε το Σύμπαν του. Μέσα σε τούτη τη σφαίρα το Σύμπαν γεννιέται εξελίσσεται και πεθαίνει. Η ύλη του Σύμπαντος είναι η έκφραση του Λόγου, οι δυνάμεις και οι ενέργειες είναι τα ρεύματα της Ζωής. Η ύπαρξη του Θείου Λόγου βρίσκεται μέσα στο κάθε τι, είναι η πηγή και ο σκοπός, η αιτία και το αντικείμενο, το κέντρο και η περιφέρεια. Είναι η ατμόσφαιρα που περιτριγυρίζει το κάθε τι που ανασαίνει. Βρίσκεται μέσα στο κάθε τι και κάθε τι βρίσκεται μέσα του.

Η ρίζα της ύλης στο φυσικό πεδίο είναι αντιληπτή από τον Λόγο ως πέπλο που σκεπάζει τη Μοναδική Ύπαρξη. Ντύνεται με το στενό του πέπλο για να εκδηλώσει μέσω αυτού την δράση του, την αγάπη για την ίδια τη δημιουργία. Η ύλη του Σύμπαντος είναι το πέπλο που ο ίδιος κατεργάζεται και εμψυχώνει. Κάθε μορφή της ύλης είναι ζωντανή. Ο «Λόγος» έχει το Σύμπαν για μορφή του, όσο κρατάει η δημιουργική του εκδήλωση και το ίδιο γίνεται για κάθε μορφή ζωής έως και το μικρότερο σωματίδιο της ύλης.

Καθώς εξετάζουμε τα υλικά του φυσικού πεδίου μένουμε κατάπληκτοι από την απέραντη διαφορετικότητά τους. Μέσα σ' αυτόν τον κυκεώνα ξεπετιούνται ως βασικές αρχές οι τρεις καταστάσεις της ύλης, η στερεά, η υγρή και η αέρια. Προχωρώντας περισσότερο την αναζήτησή μας βρίσκουμε και μια τέταρτη, τον αιθέρα που και αυτός υποδιαιρείται αντίστοιχα σε στερεά, υγρή και αέρια μορφή.

Το Φυσικό Σώμα

Περιλαμβάνει τις δυο «κατώτερες» αρχές του ανθρώπου, το παχυλό-υλικό σώμα και το αιθερικό διπλό. Και οι δυο λειτουργούν στο φυσικό πεδίο, διαρκούν όσο η φυσική ζωή, αποβάλλονται με το θάνατο και μόλις ο άνθρωπος περάσει στο αστρικό πεδίο, διαλύονται μαζί στο φυσικό κόσμο. Η συνείδηση που λειτουργεί μέσα τους δεσμεύεται από τους φυσικούς περιορισμούς και τους νόμους του χωροχρόνου. Αν και αποτελούν διαφορετικές αρχές, σπάνια διαχωρίζονται μεταξύ τους στην επίγεια ζωή. Στην κανονική τους κατάσταση λειτουργούν μαζί, όπως οι χαμηλές και οι υψηλές χορδές του μουσικού οργάνου, όταν χτυπάει κανείς μια συγχορδία, οι λειτουργίες τους όμως είναι χωριστές παρόλο που συνεργάζονται τόσο στενά.

Το φυσικό σώμα αποτελείται από ύλη επτά καταστάσεων, που αντιστοιχούν στις επτά νότες της φυσικής οκτάβας. Το μεν παχυλό σώμα αποτελείται από στερεά, υγρά και αέρια, το δε αιθερικό διπλό, από τις τέσσερις υποδιαιρέσεις του αιθέρα Ι, ΙΙ, ΙΙΙ, ΙV.

Μήπως Είμαι το Σώμα μου; Το Παχυλό Σώμα

Ο άνθρωπος ξέρει τον εαυτό του σαν «εγώ» μέσα στο φυσικό του σώμα, πριν τον ανακαλύψει αλλού. Καθώς εξελισσόμαστε όμως αντιλαμβανόμαστε ότι αυτό το αίσθημα είναι απατηλό, αφού το σώμα είναι το πλέον εξωτερικό μας ένδυμα, η κατώτερη, περιορισμένη και ατελής έκφραση του Εαυτού.

Το φυσικό μας σώμα, είναι καμωμένο έτσι ώστε να δέχεται τα ερεθίσματα από τον εξωτερικό φυσικό κόσμο και στη συνέχεια να μεταβιβάζει τα αποτελέσματα, σαν ένα υλικό για επεξεργασία στον εσωτερικό άνθρωπο. Έτσι το Ενσυνείδητο Ον που κατοικεί μέσα στον άνθρωπο, κερδίζει τη γνώση του εξωτερικού κόσμου.

Το πρώτο που κατανοούμε στην εξελικτική μας διαδρομή, είναι πως το σώμα μας υπάρχει για εμάς και όχι εμείς για εκείνο. Είναι απλά ένα όργανο που πρέπει να εκλεπτυνθεί, να εκπαιδευτεί, να πάρει μορφή και στοιχεία τα οποία θα του επιτρέψουν να εργαστεί ποιοτικά στο φυσικό πεδίο για τους ύψιστους σκοπούς του ανθρώπου. Το σώμα μας δεν υπάρχει για να ικανοποιεί τον εγωισμό μας, την ματαιοδοξία ή τη διασκέδασή μας, αλλά για να μπορέσει ο Στοχαστής που ενοικεί μέσα μας να το χρησιμοποιήσει ως φωτεινή ύπαρξη υπηρετώντας την πνευματική όψη της ζωής.

Καθώς αποκτάμε αυτή τη γνώση αλλάζουμε στάση απέναντί στον παχυλό φορέα μας. Δεν δεχόμαστε να μας καθοδηγούν πλέον οι επιθυμίες και οι συνήθειες που είχαμε στο παρελθόν, δεν αφήνουμε να μας διοικεί το σώμα ανατρέποντας το σκοπό της ζωής μας. Το σώμα από τη φύση του μπορεί εύκολα να μετατραπεί σε υπηρέτη μας και αν συνηθίσει να ενεργεί μέσα σε κάποια πλαίσια τα ακολουθεί από μόνο του. Αν αποκτήσουμε μια κακή συνήθεια και προσπαθήσουμε να την αποβάλλουμε θα αντιδράσει πολύ έντονα, εάν όμως υποχρεωθεί να αλλάξει, αφού ξεπεραστούν τα εμπόδια, σύντομα θα επαναλάβει από μόνο του τη νέα συνήθεια.

Για να κατανοήσουμε τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να αντιμετωπίσουμε και να εξαγνίσουμε το σώμα μας ας δούμε δύο ομάδες δραστηριοτήτων που βρίσκονται ή δεν βρίσκονται κάτω από τον έλεγχο της θέλησης και λειτουργούν δια μέσου του νευρικού συστήματος.

Σύνθεση και Δομή του Φυσικού Σώματος

α) Το Συμπαθητικό Σύστημα: Στο μακρινό παρελθόν της φυσικής εξέλιξης, το σύστημα αυτό βρισκόταν κάτω από τον έλεγχο του ζώου που το κατείχε. Σήμερα εργάζεται ακούσια-αυτόματα εκτελώντας φυσιολογικές ζωτικές δραστηριότητες όπως η αναπνοή, η καρδιακή λειτουργία και η χώνευση, αποτελεί συνέχεια του νωτιαίου μυελού. Είναι ένα από τα τμήματα του αυτόνομου νευρικού συστήματος, που παίρνει μέρος στη ρύθμιση της λειτουργίας των εσωτερικών οργάνων (μαζί με το παρασυμπαθητικό), καθώς και στη θρέψη των ιστών και στην ανταλλαγή της ύλης στον οργανισμό.

β) Το Εκούσιο Νευρικό Σύστημα: Είναι πολύ πιο σημαντικό για το σκοπό μας γιατί είναι το όργανο της σκέψης, συμβάλλει στην αντίληψη του περιβάλλοντος από τον άνθρωπο μέσω αισθητικών ερεθισμάτων. Αποτελείται από τον εγκεφαλονωτιαίο άξονα, τον εγκέφαλο και το νωτιαίο μυελό. Από εκεί ξεκινούν τα αισθητήρια και κινητήρια νεύρα, οι νευρικές ίνες που καταλήγουν σε κάθε μέρος του σώματος, συνεχίζουν προς τα πάνω σκορπίζονται και διακλαδώνονται στον εγκέφαλο, το κέντρο κάθε αίσθησης και εκούσιας κίνησης που ελέγχεται από την θέληση. Με αυτό το σύστημα ο άνθρωπος εκφράζει τη θέληση και τη συνείδησή του που βρίσκονται εγκατεστημένες στον εγκέφαλο. Η σκέψη και η εγκεφαλική δράση αλληλοεπηρεάζονται οπότε και η έκφραση του ανθρώπου στο υλικό πεδίο εξαρτάται από τις ικανότητες του φυσικού οργάνου. Είναι αυτονόητο ότι χωρίς τον εγκέφαλο και το νευρικό σύστημα δεν μπορεί να γίνει τίποτα στο υλικό πεδίο. Εδώ βασίζεται η ολιστική θέση σύμφωνα με την οποία η σκέψη και η εγκεφαλική δράση αλληλοεπηρεάζονται. Αν ο εγκέφαλος υποστεί κάποια βλάβη που οφείλεται σε χρήση ναρκωτικών, σε ασθένεια ή σε χτύπημα, τότε οι σκέψεις του ανθρώπου δεν θα εκφράζονται κατάλληλα στο φυσικό πεδίο. Συνεπώς η έκφραση του ανθρώπου στο υλικό πεδίο εξαρτάται από τις ικανότητες του φυσικού οργάνου, που με τη σειρά του υποκύπτει σε φυσικούς νόμους.

Ανανέωση των Φυσικών Υλικών του Σώματος

Το ανθρώπινο σώμα μπορεί να είναι λεπτοκαμωμένο ή χοντροκαμωμένο ανάλογα με το υλικό που έχει πάρει από το φυσικό πεδίο για την συγκρότησή του. Κάθε υποδιαίρεση της ύλης δίνει ουσίες λεπτότερες ή πυκνότερες. Γνωρίζουμε πως ένα σώμα μπορεί να εκλεπτυνθεί γιατί αλλάζει αδιάκοπα. Το κάθε κομματάκι του είναι μια ζωή και οι ζωές πάνε και έρχονται, έλκονται δε από εκείνο το σώμα που έχει παρόμοιους κραδασμούς με τις δικές τους και αποδιώχνονται από το σώμα που η φύση του είναι αντίθετη. Η φύση προμηθεύει υλικά και σκέψεις από κάθε είδος κραδασμών και το σώμα διαλέγει εκείνους που του ταιριάζουν. Το αγνό σώμα διώχνει τα μη-αγνά μόρια, γιατί τα κομματάκια του έχουν κραδασμούς ασυμβίβαστους με τους δικούς του.

Όταν πρωτοκατασκευάστηκαν τα ανθρώπινα σώματα, το διάλεγμα των υλικών το έκανε η Μονάδα της Μορφής. Τώρα όμως ο άνθρωπος είναι Ον συνειδητό και μπορεί να συμβάλει και ο ίδιος στην κατασκευή του.

Τα «ενδύματά μας» τα φυσικά υλικά, που αποτελούν το σώμα μας συνεχώς ανανεώνονται και αλληλεπιδρούν μεταξύ τους. Έχουμε την δυνατότητα να εξαγνίσουμε το σώμα μας και να το μετατρέψουμε σε κατάλληλο φορέα όπου θα ενοικήσει ο εσωτερικός άνθρωπος-ο Στοχαστής. Ο εξαγνισμός του υλικού σώματος είναι μια διαδικασία σκόπιμης επιλογής των τμημάτων που θα το αποτελέσουν όπου η αγνή διατροφή έχει τον κύριο ρόλο. Η αύξηση των αγνών υλικών δημιουργεί έναν αμυντικό στρατό που καταστρέφει οτιδήποτε άχρηστο ώστε, μέσα σε επτά χρόνια τα παλιά στοιχεία απομακρύνονται εξαγνίζοντας τον οργανισμό. Είναι γνωστό ότι γύρω από τις σκέψεις των μέθυσων, ναρκομανών και άλλων συγκεντρώνονται αρνητικά στοιχειακά τα οποία έλκουν από το περιβάλλον χονδροειδή μόρια που εκτραχύνουν, υποβαθμίζουν και εξαθλιώνουν το φυσικό σώμα, κάνοντάς ακατάλληλο φορέα για την ύπαρξη πνευματικών ενεργειών.

Παρότι ζούμε σε ένα φθοροποιό και μολυσμένο περιβάλλον μπορούμε να προστατεύσουμε το σώμα μας μέσω της θέλησής μας και να απομακρύνουμε τις ακαθαρσίες τόσο του σώματος όσο και του νου.

Τους κραδασμούς που δέχεται το σώμα, τους μεταβιβάζει στα φυσικά κέντρα που ανήκουν στο εξαιρετικά πολύπλοκο νευρικό σύστημα. Με τον ίδιο τρόπο και το διπλό αιθερικό σώμα δέχεται όλους τους κραδασμούς των πυκνότερων υλικών και τους μεταβιβάζει στα αντίστοιχα κέντρα. Οι περισσότεροι κραδασμοί της φυσικής ύλης μεταμορφώνονται σε φυσική ενέργεια οπότε οι πληροφορίες που αναφέρονται στο φυσικό κόσμο, φτάνουν στον «Κύριο του Σώματος». Ο φυσικός εγκέφαλος, όταν ο άνθρωπος είναι ξυπνητός, είναι όργανο της συνείδησης στο φυσικό κόσμο. Το φυσικό σώμα, παίρνοντας τα συστατικά του απ όλες τις υποδιαιρέσεις του φυσικού πεδίου, είναι ικανό να δέχεται κάθε είδους εντυπώσεις και να ανταποκρίνεται σε αυτές. Στην αρχή επηρεάζεται από απλούστερες και χονδροειδείς επαφές. Όσο οι είσοδοι από όπου περνάνε όλες αυτές οι πληροφορίες, γίνονται τελειότεροι μέσω της άσκησης, τόσο το ενσυνείδητο Ον εξυψώνεται και αναπτύσσεται χάρη στα υλικά που διοχετεύονται στην σκέψη του. Υπάρχουν γύρω μας, στο φυσικό πεδίο, άπειροι εκλεπτυσμένοι κραδασμοί που μας ξεφεύγουν ολότελα, αφού το σώμα μας δεν μπορεί να συντονιστεί με αυτούς. Αφάνταστες ομορφιές, ήχοι υπέροχοι, λεπτότατα αντικείμενα σκοντάφτουν στους τοίχους των ακαλλιέργητων αισθήσεων μας και περνούν απαρατήρητα. Θα πρέπει να φροντίσουμε ώστε να αναπτυχθεί ο «τέλειος φορέας» που θα συλλαμβάνει τους κραδασμούς σε κάθε φτερούγισμα της φύσης, σαν μια αιολική άρπα που αντηχεί στην πνοή της αύρας.

Πράνα ή Ζωτικότητα

Το Πράνα για κάθε ύπαρξη είναι η Πνοή της Ζωής. Είναι λέξη σανσκριτική και σημαίνει αναπνοή ή ζωτική ενέργεια. Το Πράνα, κατά τον Ινδουισμό, είναι η ζωτική ενέργεια που διαχέεται σε όλο το Σύμπαν. Το όνομα αυτό δόθηκε στην Υπέρτατη Ύπαρξη, στην ενέργεια του Ενός, στη «ζωή» που απορρέει από τον Λόγο. Χωρίς την παρουσία του Πράνα το σώμα δεν θα ήταν τίποτε άλλο παρά ένα σύνολο από ασύνδετα κύτταρα. Χάρη σε αυτό τα κύτταρα συνενώνονται και συνδέονται σε ένα και μοναδικό σύνθετο σύνολο. Διατρέχει τις διακλαδώσεις του «ζωικού ιστού» εκείνου του φεγγοβόλου ιστού της αύρας, μιας ασύλληπτης λεπτότητας και ομορφιάς, στην πλέξη του οποίου καταλήγουν στη συνέχεια τα πιο χονδροειδή άτομα.

Το Πράνα απορροφάται από όλους τους ζωντανούς οργανισμούς, καθώς για την ύπαρξή τους φαίνεται αναγκαία μια ποσότητά του. Δεν είναι προϊόν της ζωής, αλλά αντίθετα οι ζωντανοί οργανισμοί, είναι προϊόντα του. Στο φυσικό επίπεδο το Πράνα υπάρχει σε επτά διαφορετικές μορφές. Η εκδήλωσή του εξαρτάται από το ηλιακό φως. Ο Ήλιος είναι για το σύστημά μας η μεγάλη αποθήκη όπου βρίσκονται ηλεκτρικές, μαγνητικές και ζωικές δυνάμεις. Όταν υπάρχει άφθονο φως υπάρχει και άφθονο Πράνα που εισχωρεί στα φυσικά άτομα σε μεγάλες ποσότητες οι οποίες πλέουν στη γήινη ατμόσφαιρα. Αυτά τα ζωοποιά ρεύματα - Πράνα αφομοιώνονται από το διπλό αιθερικό των ορυκτών, των φυτών και των ανθρώπων και μεταμορφώνονται σε διαφορετικές ζωικές ενέργειες που χρειάζονται στο κάθε ον. Το αιθερικό λειτουργεί σαν φυσικό διάμεσο αυτής της ενέργειας και για αυτό αναφέρεται πολλές φορές στη λογοτεχνία μας ως «φορέας του Πράνα». Τις απορροφάει, τις κατατάσσει αναλόγως και τις διαμοιράζει στο αδρό σώμα. Όταν το διπλό αιθερικό είναι σε πολύ καλή κατάσταση υγείας, διαμορφώνει πολύ μεγαλύτερη ποσότητα ενέργειας, από όση χρειάζεται το φυσικό σώμα για τη συντήρησή του. Το πλεόνασμα ακτινοβολείται ολόγυρα και μπορεί να χρησιμοποιηθεί από οργανισμούς ασθενικότερους. Επομένως ένας υγιής άνθρωπος κυριολεκτικά διασκορπίζει υγεία στο περιβάλλον του.

Το Διπλό Αιθερικό

Εκφράζει την ουσία και τη δομή του λεπτότερου τμήματος του φυσικού σώματος. Είναι «αιθερικό» επειδή αποτελείται από αιθέρα και «διπλό» επειδή είναι αντίγραφο του υλικού σώματος. Είναι σωστότερο να πούμε όμως, ότι το υλικό σώμα είναι εκείνο που αντιγράφει το αιθερικό αφού το χρησιμοποιεί ως πρότυπο πρότυπο. Διαθέτει ύλη λεπτότερη από εκείνη που αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας, η οποία όμως ανήκει στο υλικό πεδίο. Τα σωματίδια της ύλης δεν βρίσκονται σε επαφή μαζί τους αλλά το καθένα από αυτά στροβιλίζεται σε ένα αιθερικό πεδίο. Το αιθερικό διπλό αποτελείται από τους τέσσερις αιθέρες που διαπερνούν τα στερεά, τα υγρά και τα αέρια συστατικά του παχυλού σώματος και περικλείουν κάθε σωματίδιο της ύλης με αιθερικό περίβλημα.

Αυτό το αόρατο τμήμα του φυσικού σώματος είναι μεγάλης σπουδαιότητας διότι αποτελεί το φορέα μέσω του οποίου κυλούν τα ρεύματα της ζωτικότητας που κρατούν το σώμα μας ζωντανό. Αν δεν υπήρχε αυτό, σαν μια γέφυρα μεταφοράς των κυματισμών της σκέψης και του συναισθήματος από την αστρική στην ορατή και πυκνότερη φυσική ύλη, δεν θα μπορούσε ο εαυτός μας να κάνει καμία χρήση των εγκεφαλικών κυττάρων.

Η ποιότητα του φυσικού σώματος και του αιθερικού διπλού αλληλοεξαρτώνται, είναι τραχύ ή λεπτεπίλεπτο ανάλογα με το αντίστοιχο σώμα. Όποιος σκόπιμα και συνειδητά εκλεπτύνει το φυσικό του σώμα, επιδρά με τον ανάλογο τρόπο και στο αιθερικό. Ολόγυρα από το αδρό φυσικό σώμα, εξέχει μερικούς πόντους το διπλό αιθερικό και σε αυτό το μέρος, δίνουμε το τεχνικό όνομα «αύρα», βρίσκεται σε άμεση επαφή με το σώμα, του οποίου αναπαράγει ακριβώς το περίγραμμα.

Λειτουργίες του Διπλού Αιθερικού

Είναι ο μικροκοσμικός «ιστός της ζωής» αφού υπόκειται σε κάθε μέρος της φυσικής δομής κι έχει τους ακόλουθους σκοπούς:

α) Απορροφά το Πράνα και το διανέμει σε κάθε σημείο του φυσικού σώματος. Η ζωτική αυτή δύναμη, διαπερνά τα νεύρα του σώματος και τα καθιστά φορείς κινητήριας δύναμης και ευαισθησίας στις εξωτερικές καταστάσεις. Το εστιακό σημείο αυτής της διανομής είναι η καρδιά και το μέσον είναι το αίμα.

β) Είναι μια γέφυρα, ένας σύνδεσμος, ανάμεσα στο αστρικό και το φυσικό σώμα. Αφενός μεταδίδει στο αστρικό σώμα τη συνείδηση των φυσικών αισθητηριακών επαφών, αφετέρου μεταβιβάζει την συνείδηση του αστρικού και των άλλων ανώτερων επιπέδων, στον φυσικό νου μέσω του εγκεφάλου και του νευρικού μας συστήματος. Οι δυνάμεις της σκέψης, της κίνησης και των συναισθημάτων δεν «κατοικούν» στα φυσικά ή αιθερικά νεύρα, προέρχονται από το Εγώ που εργάζεται στα εσωτερικά του σώματα και η έκφρασή τους στο φυσικό πεδίο πραγματοποιείται από την ανάσα-ζωή που διαποτίζει τα νεύρα και τις νευρικές κυψέλες.

Στον Ύπνο

Όταν η συνείδηση αφήνει το φυσικό μας όχημα που μεταχειριζόταν στην εγρήγορση, το διπλό αιθερικό και το φυσικό σώμα, μένουν μαζί. Όμως στο όνειρο λειτουργούν ως ένα σημείο ανεξάρτητα το ένα από το άλλο. Τότε, με την αυτόματη δράση του φυσικού σώματος αναπαράγονται εντυπώσεις παρμένες από το ξύπνιο και ο φυσικός και ο αιθερικός εγκέφαλος γεμίζουν κομματιαστές και ασυνάρτητες εικόνες όπου οι κραδασμοί αλληλοσυμπληρώνονται και κάνουν τους πιο αλλόκοτους συνδυασμούς.

Μετά τον Θάνατο

Ο κύριος του φυσικού σώματος, ο Στοχαστής αποτραβιέται αργά, ντυμένος με το διπλό αιθερικό του απορροφημένος από το πανόραμα της περασμένης του ζωής, που ξετυλίγεται μπροστά του τούτη την ώρα του θανάτου, πλήρες, ως την παραμικρότερη λεπτομέρεια. Μέσα στην εικόνα υπάρχουν όλα τα περιστατικά της ζωής του μικρά και μεγάλα. Βλέπει τις φιλοδοξίες του πραγματοποιημένες και απραγματοποίητες, τις προσπάθειές του, τους θριάμβους του, τις αποτυχίες του, τις αγάπες και τις έχθρες του. Η κυρίαρχη τάση της ζωής του ολόκληρης ξεπετιέται καθαρά και η σκέψη που την διηύθυνε, αποτυπώνεται βαθιά στην ψυχή και σημειώνει το μέρος όπου θα περάσει την περισσότερη μεταθανάτια ζωή του. Εάν δεν ενοχληθεί από έντονες εκδηλώσεις πόνου ή από βίαια συναισθήματα, η κατάσταση της συνείδησής του είναι ήρεμη, σχεδόν σαν ονείρου. Οι διδασκαλίες δεν συμβουλεύουν σε καμία περίπτωση να ξεχάσουμε τους νεκρούς, αλλά λένε ότι η τρυφερή ανάμνηση είναι μια δύναμη η οποία σωστά κατευθυνόμενη βοηθά τον ουράνιο κόσμο, ενώ ο πόνος και η βαθιά θλίψη δεν είναι μόνο άχρηστες αλλά και βλαβερές. Στο στάδιο αυτό παρουσιάζεται μια σύντομη φάση ευχάριστης απώλειας της συνειδητότητας. Ορισμένοι απελευθερώνονται από το αιθερικό περίβλημα σε μερικά δευτερόλεπτα, άλλοι αναπαύονται μέσα σε αυτό επί ώρες, ημέρες ή και εβδομάδες. Ένα από τα μεγάλα πλεονεκτήματα της καύσης του σώματος οφείλεται στο γεγονός ότι η καταστροφή του παχυλού σώματος αφαιρεί αμέσως τον πόλο έλξης του αιθερικού σώματος και του εξασφαλίζει μια γρήγορη αποσύνθεση.

Τα Κέντρα Δύναμης - Τσάκρα

Στο αιθερικό διπλό, όπως και στα άλλα σώματα υπάρχουν κέντρα δύναμης ή τσάκρα, όπως ονομάζονται στα σανσκριτικά. Τα τσάκρα βρίσκονται στην επιφάνεια του αιθερικού διπλού, οι δυνάμεις που τα διατρέχουν είναι ουσιαστικές για τη διατήρησή του. Όλοι οι άνθρωποι διαθέτουν αυτά τα κέντρα δύναμης, έστω και αν ο βαθμός ανάπτυξής τους διαφέρει πολύ από άτομο σε άτομο. Είναι τα αισθητήρια όργανα του αιθερικού σώματος, μέσω των οποίων, «εισπνέει» το φυσικό σώμα ενέργεια. Ταυτόχρονα παράγουν την αύρα, μέσω της οποίας και πιο συγκεκριμένα της χρωματικής της αποτύπωσης, εκδηλώνεται η κατάσταση και η ποιότητα του αιθερικού μας σώματος. Τα τσάκρα ανοίγουν και κλείνουν σαν λουλούδια, σαν λωτοί. Αν τα τσάκρα είναι ανοιχτά είμαστε και εμείς ανοικτοί, γεμάτοι ενέργεια και αγάπη σε κάθε τομέα της ζωής. Αν κάποιο τσάκρα είναι κλειστό τότε πάσχουμε εκεί αφού οι αντίστοιχες λειτουργίες του υστερούν. Λέγεται πως τα τσάκρα αντιστοιχούν σε ορισμένα φυσικά όργανα που βρίσκονται κοντά σε αυτά, η αλήθεια είναι όμως ότι, βρίσκονται στην επιφάνεια του διπλού αιθερικού και όχι στο εσωτερικό του φυσικού σώματος. Τα αιθερικά τσάκρα είναι τα ακόλουθα:

Το Σπληνικό κέντρο: Έχει έξι ακτίνες και η όψη του είναι ιδιαίτερα ακτινοβόλος και λαμπερή. Απορροφά τα σφαιρίδια της ζωτικότητας από την ατμόσφαιρα και ανάλογα με το φορτίο τους τα διανέμει στα διάφορα σημεία του φυσικού σώματος. Η ανάπτυξη του σπληνικού κέντρου επιτρέπει στον άνθρωπο να θυμάται αναμνήσεις από το αστρικό επίπεδο. Εκείνες οι ασαφείς ονειρικές αναμνήσεις, ότι κάναμε μια υπέροχη πτήση μέσα στο χώρο, συχνά οφείλονται σε μια διέγερση του σπληνικού κέντρου.

Κέντρο της Βάσης της Σπονδυλικής Στήλης: Διαθέτει μια πρωτογενή δύναμη σε τέσσερις ακτίνες που σχηματίζουν ένα τέλειο σταυρό. Σχετίζεται στενά με το ρεύμα της ζωτικότητας που λαμβάνει από το σπληνικό κέντρο. Περνά στα γεννητικά όργανα και φέρνει ενέργεια στην γενετική φύση. Εισχωρεί στο αίμα και διατηρεί την θερμοκρασία του σώματος. Επίσης η Κουνταλίνι, η φιδοειδής φωτιά έχει την έδρα της στη βάση αυτού του κέντρου.

Ομφάλιο κέντρο: Βρίσκεται δίπλα στον ομφαλό ή ηλιακό πλέγμα, δέχεται μια πρωτογενή δύναμη που ακτινοβολεί προς δέκα κατευθύνσεις, γι' αυτό παρουσιάζει δέκα πέταλα. Συνδέεται στενά με συναισθήματα διαφόρων τύπων. Όταν αυτό το κέντρο ενεργοποιηθεί ο άνθρωπος που βρίσκεται μέσα στο φυσικό του σώμα αποκτά συνείδηση των αστρικών επιρροών. Αισθάνεται αμυδρά γύρω του τη θετικότητα ή την εχθρότητα, τον ευχάριστο ή δυσάρεστο χαρακτήρα ορισμένων τοποθεσιών αλλά χωρίς να έχει απολύτως καμία επίγνωση του γιατί.

Κέντρο της Καρδιάς: Έχει δέκα ακτίνες χρώματος λαμπερού χρυσοκίτρινου. Δέχεται την κίτρινη ακτίνα από το σπληνικό κέντρο, κάνει τον γύρο του καρδιακού τσάκρα, διαποτίζει το αίμα και το μεταφέρει σε όλες τις περιοχές του σώματος. Φτάνει στον εγκέφαλο και τον διαποτίζει. Ο κύριος προορισμός της ακτίνας του όμως είναι το λουλούδι με τα 12 πέταλα, το ύψιστο έβδομο τσάκρα. Δίνει την δυνατότητα στον εγκέφαλο να ανυψώνεται στις υψηλότερες φιλοσοφικές και μεταφυσικές σκέψεις. Το αιθερικό κέντρο επιτρέπει στον άνθρωπο μέσα από τη συνειδητότητα του φυσικού επιπέδου, να αισθάνεται -δια της συμπάθειας- τις χαρές και τις λύπες των συνανθρώπων του.

Κέντρο του Λαιμού: Διαθέτει δεκαέξι ακτίνες. Η γενική του όψη είναι ασημόχρωμη και μοιάζει με το καθρέφτισμα του σεληνόφωτος πάνω σε τρεχούμενο νερό. Δέχεται από το σπληνικό τσάκρα τη μοβ-γαλάζια ακτίνα, που τώρα διαιρείται στα δυο: το ανοιχτό γαλάζιο διαπερνά και ζωτικοποιεί το κέντρο του λαιμού ενώ το γαλάζιο και το μοβ πηγαίνουν στον εγκέφαλο. Η ακτίνα ανέρχεται στις ανώτερες περιοχές και δίνει μια ιδιαίτερη ζωηρότητα στο τσάκρα της κορυφής του κεφαλιού.

Κέντρο Ανάμεσα στα Φρύδια: Έχει ενενήντα έξι ακτίνες και μοιάζει να διαιρείται στα δύο. Η πρανική ακτίνα διαπερνά το κέντρο του λαιμού και κατευθύνεται προς τον εγκέφαλο. Η αφύπνιση του αιθερικού κέντρου, επιτρέπει στον άνθρωπο να βλέπει, αντικείμενα και πρόσωπα του αστρικού κόσμου. Η πλήρης ανάπτυξή του προσδιορίζει την ενόραση.

Το κέντρο που βρίσκεται στην Κορυφή του Κεφαλιού: Ονομάζεται ο Λωτός με τα χίλια πέταλα. Μέσα στο κέντρο του υπάρχει μια δευτερεύουσα δίνη με δώδεκα κυματισμούς. Σε πλήρη ενεργοποίηση, αυτό το τσάκρα είναι το πιο εκθαμβωτικό, με χρώματα απερίγραπτα που πάλλονται με ασύλληπτη ταχύτητα. Η κεντρική περιοχή είναι λευκή εκτυφλωτική ενώ από το κέντρο αναβλύζει χρυσό φως. Αυτό το κέντρο προσδίδει πληρότητα στις ικανότητές μας. Η ανάπτυξη του αιθερικού κέντρου επιτρέπει στον άνθρωπο να εγκαταλείπει το φυσικό σώμα διατηρώντας πλήρη συνείδηση χωρίς καμία διακοπή. Την ημέρα όπως και την νύχτα η συνειδητότητα παραμένει συνεχής.

Σαν έρθει η ώρα της επαναγέννησης κατασκευάζεται πρώτα το αιθερικό καλούπι και το φυσικό σώμα ακολουθεί βήμα προς βήμα τη διαδικασία της ανάπτυξης. Αυτά τα δύο σώματα ορίζουν τα όρια όπου το ενσυνείδητο ον είναι υποχρεωμένο να ζήσει και να εργαστεί στην γήινη ζωή του σε αυτήν τη νέα προσπάθεια για την εξέλιξη του ιδίου αλλά και ολόκληρου του Σύμπαντος ταυτόχρονα. Υπό αυτήν την έννοια τόσο το αιθερικό όσο και το φυσικό σώμα συνιστούν θαυμάσια εξελικτικά εργαλεία επιλεγμένα με ακρίβεια ως προς τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους από τη Σοφία της ίδια της Ψυχής.

Βιβλιογραφία

• Αnnie Besant, Η Αρχαία Σοφία, εκδόσεις ΘΥΡΣΟΣ, 2007.
•  Αnnie Besant, Το Αιθερικό Σώμα, εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ, 2004.
•  Αnnie Besant, Ο ΄Ανθρωπος και τα Σώματά του, εκδόσεις ΙΑΜΒΛΙΧΟΣ, 1993.
•  Αnnie Besant, Οι Επτά Αρχές του Ανθρώπου, εκδόσεις ΙΑΜΒΛΙΧΟΣ, 1993.
•  A. S. Raleigh, Τα Μυστήρια του Ερμητισμού, εκδόσεις ΙΑΜΒΛΙΧΟΣ, 2000.
•  C. W. Leadbeater, Τσάκρα, τα ενεργειακά κέντρα του ανθρώπου, εκδόσεις ΙΑΜΒΛΙΧΟΣ, 2001.

Σύνδεσμοι

•  https://reikiathens.com

Μ.Μ.