Προσεγγίζοντας τον συμβολισμό κάθε ζωδίου, μπορούμε να διακρίνουμε τα κύρια στάδια που διανύει κάθε ψυχή μέσα από την εμπειρία της ζωής. Αν καταφέρει αυτά τα στάδια να τα μεταμορφώσει κανείς σε εξελικτικά βήματα ή αν θα υποκύψει στα αντίστοιχα πάθη, έγκειται στις επιλογές της ελευθερής του βούλησης, στη δράση του ανώτερού του εαυτού.

Συμβολισμός

Είναι το 6ο ζώδιο στο Ζωδιακό Κύκλο, κυριαρχεί στον ουράνιο θόλο από τις 23 Αυγούστου έως και 22 Σεπτεμβρίου. Πολικό αντίθετό του οι Ιχθύες και Κυβερνήτης του ο Ερμής. 

Είναι το ζώδιο που συμβολίζει την Aνώτατη Έκφραση της Δυναμικής Συνείδησης. Το σύμβολο του ζώδιου λέγεται ότι αναπαριστάνει τη μήτρα ή τη Ζώνη του Υμεναίου, καθώς θεωρείται ζώδιο της Γονιμότητας. Συνδέεται με την Ίσιδα και τη δυαδικότητα, ενώ κατά την εποχή του ζώδιου λατρευόταν η Ιστάρ ή Σάλα των Σουμερίων και ο αστερισμός της ονομαζόταν Αμπσού ή αυλάκι. Ενσαρκώνει το συμβολισμό της πανάρχαιας παρθενικής θεότητας Λίλιθ από την εποχή των Ατλάντων. Στους νεότερους χρόνους συμβόλιζε και τις τρεις όψεις της θηλυκής πλευράς της θεότητας, την Εύα, την Ίσιδα και τη Μαρία.

Ανήκει στο στοιχείο της Γης και το Σταυρό των Μεταβλητών, είναι ζώδιο αρνητικό και παθητικό ενώ αντιστοιχεί πάνω στον ανθρώπινο οργανισμό στα έντερα. Μέταλλό του είναι ο Υδράργυρος και πολύτιμος λίθος του είναι το Οπάλι ή η Ίασπις. Τα χρώματά του είναι το Γκρι και το Μπλε της θάλασσας. 'Aθλος του Ηρακλή που αντιστοιχεί είναι η Ζώνη της Ιππολύτης και Μυθολογικός Συμβολισμός η Δήμητρα και η Περσεφόνη. Ο Απόστολος που ανήκει σε αυτό το ζώδιο είναι ο Φίλιππος και γιος του Ιακώβ ο 'Aσερ: Ιστάρ ή 'Aσερα, θεά της Αφθονίας με δεμάτια σταριού.

Μαζί με το ζώδιο των Διδύμων μοιράζεται δέντρα όπως η Καρυδιά και η Φουντουκιά ενώ λουλούδι του είναι η Ανεμώνη. Κυβερνά χώρες όπως η Ελλάδα, η Κρήτη, η Τουρκία, το Κουρδιστάν, η Μεσοποταμία, η Βιρτζίνια, η Βραζιλία και η Ελβετία και πόλεις όπως η Βαγδάτη, η Κόρινθος, το Παρίσι, η Χαϊδελβέργη, η Ιερουσαλήμ, η Λιόν, το Στρασβούργο και η Ρόδος.

Οι δεκανοί του είναι: α' δεκανός Ερμής-Ήλιος: Γερός νους, β' δεκανός Κρόνος: Πείρα, Διπλωματία, γ' δεκανός Αφροδίτη: Υπηρεσία.

Εξαιτίας της σχέσης που έχει με τον Ερμή, η Παρθένος συνδέεται και με το σύμβολο του Ερμαφρόδιτου. Πολλοί τη συσχετίζουν και με τη σφραγίδα του Σολομώντα, σαν σύμβολο της Ψυχής. Η Παρθένος σχετίζεται με τη γέννηση Θεών και Ημίθεων και συμβολίζει την ανώτατη έκφραση της δυναμικής συνείδησης.

Το ζώδιου της Παρθένου αντιστοιχεί στο «Συγκερασμένο Διπλό Φως» καθώς και η φράση «Είμαι η Μητέρα και το Παιδί, είμαι Θεός και είμαι Ύλη». Ο Συμβολισμός αυτού του ζωδίου αφορά τον ολοκληρωμένο στόχο της εξελικτικής διαδικασίας, που είναι να προασπίσει, να θρέψει και τελικά να αποκαλύψει την κρυμμένη πνευματική πραγματικότητα. Η Μάνα προστατεύει το σπόρο της Χριστικής Ζωής. Η Ύλη προφυλάσσει και τρέφει την Κρυμμένη Ψυχή. Η έκφραση κλειδί είναι: «Ο Χριστός μέσα σου, η ελπίδα της δόξας».

Η λέξη VIRGO προέρχεται από μια παλιά -πολύ παλιά- λέξη, που έχει τις ρίζες της στη φυλή των Ατλάντων. Σε εκείνη τη μακρινή εποχή, το όνομα από όπου κατάγεται η λέξη σήμαινε τη μητρική αρχή. Η Παρθένος ήταν η ιδρύτρια της Μητριαρχίας που κυβερνούσε τότε τον Πολιτισμό. Οι μύθοι που αφορούν εκείνη την περίοδο, έφτασαν ως εμάς με διάφορες ιστορίες για τη Λίλιθ, την τελευταία Παρθενική θεότητα των Ατλάντων. Παρεμφερείς ιστορίες μπορεί να εντοπίσει κανείς και στις μυθικές Αμαζόνες, των οποίων τη Βασίλισσα νίκησε ο Ηρακλής, παίρνοντας από εκείνη αυτό που αναζητούσε. Εδώ υπάρχει μια αλληγορία που διδάσκει ότι η ανάδυση του πνευματικού ανθρώπου γίνεται μέσα από τον έλεγχο της ύλης. Οι τρεις θεότητες -η Εύα, η Ίσιδα και η Μαρία- ενσαρκώνουν το συμβολισμό όλης της μορφικής φύσης, η οποία όταν μετουσιωθεί και λειτουργήσει σαν ενοποιημένο άτομο την ονομάζουμε προσωπικότητα, είναι δηλαδή η εξελιγμένη και ποιοτικά προοδευμένη έκφραση της τρίτης όψης της θεότητας, του Αγίου Πνεύματος, της ενεργού νοημοσύνης και της εποχής που θρέφει το Σύμπαν.

Η Εύα είναι το σύμβολο της νοητικής φύσης του ανθρώπινου νου, η οποία ελκύθηκε από τον καρπό της γνώσης που θα κέρδιζε μέσα από την εμπειρία των ενσαρκώσεων. Η Εύα, λοιπόν, πήρε τον καρπό της γνώσης από το φίδι της ύλης και έδωσε το έναυσμα για το μακρόπνοο ανθρώπινο πείραμα. Η Ίσιδα είναι το αντίστοιχο στο συναισθηματικό ή αστρικό πεδίο. Η Εύα δεν κρατούσε παιδί στην αγκαλιά της, το χριστικό στοιχείο ήταν τότε πολύ περιορισμένο για να κάνει αισθητή την παρουσία του.

Στην Ίσιδα φτάνουμε στο μεσοδιάστημα όπου εκφράζεται η επιθυμία (η Επιθυμία όλων των Εθνών όπως αναφέρει η Βίβλος). Έτσι, η Ίσιδα καθιερώθηκε σαν θεά της γονιμότητας, της μητρότητας ή και του φύλακα του παιδιού. Η Μαρία ήταν εκείνη που ανέλαβε την τελική διαδικασία και «γείωσε» τις λειτουργίες στο φυσικό πεδίο, γεννώντας το Χριστό. Στις τρεις διαδοχικές αυτές περιόδους μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε πολλά για τις εξελικτικές διαδικασίες που προαπαιτούνται για την αποκάλυψη του Χριστού.

Εδώ έχουμε να κάνουμε και με το προπατορικό αμάρτημα. Πρέπει να προσθέσουμε ότι σε εκείνο το στάδιο έγινε ένας λαθεμένος προσανατολισμός του ανθρώπου, με αποτέλεσμα η ανθρωπότητα, στο σύνολό της, να πάρει την αντίθετη κατεύθυνση στο Ζωδιακό. Η επανόρθωση είναι το κλειδί που στρέφει το μαθητή και το μυημένο στο σωστό προσανατολισμό.

Η σχέση της Μαρίας με το 'Aγιο Πνεύμα, την Τρίτη όψη της Θεότητας, φαίνεται και από τη φράση «το 'Aγιο Πνεύμα επισκίασε την Παρθένο Μαρία». Σε ένα προηγούμενο ηλιακό σύστημα, η όψη-ύλη ήταν ο κατευθυντήριος παράγοντας, δηλαδή η Παρθένος. Στο δικό μας ηλιακό σύστημα η κατευθυντήρια δύναμη είναι, η ψυχή ή χριστική αρχή. 'Aλλο ένα ζώδιο που συνδέεται με το προηγούμενο ηλιακό σύστημα είναι και ο Καρκίνος.

Στην Παρθένο αποδίδεται το σύμβολο του εξάκτινου αστέρα –το ζώδιο είναι 6ο κατά σειρά στο ζωδιακό κύκλο, συνδέεται επίσης με τον Υδροχόο που σταδιακά διανύουμε σαν εποχή. Αυτό σημαίνει ότι «εγκυμονούμε», για την ακρίβεια, η ανθρωπότητα βρίσκεται στον όγδοο μήνα της εγκυμοσύνης της. Η αλλαγή είναι σίγουρη. Οι κυβερνήτες εδώ είναι τρεις: ο Ερμής, ο Ήφαιστος πίσω από τη διακυβέρνηση της Σελήνης και ο Δίας.

Με δείκτη τον Ερμή: από εξωτερικής άποψης, τα άτομα που βρίσκονται κάτω από την επίδραση της Παρθένου εργάζονται πολύ και έχουν μια τάση να υπηρετούν τους άλλους. Έχουν έντονο το στοιχείο της διάκρισης. Είναι απαραίτητοι σε θέματα που απαιτούν προσοχή και σχολαστικότητα γιατί, είναι ακριβείς και διαθέτουν έμφυτη πρακτικότητα. Διαθέτουν ένα αρκετά υψηλό επίπεδο νευρικής ενέργειας που πρέπει να απελευθερώνεται διαρκώς, διαφορετικά παρουσιάζουν αγχωτικές τάσεις, είναι επίσης πολύ διακριτικά άτομα αλλά και υπερβολικά κριτικά. Για αυτό, τα παιδιά που ανήκουν σε αυτό το ζώδιο θα πρέπει να ενθαρρύνονται με ασχολίες που θα τους βοηθούν στην εκτόνωση της νευρικής τους δραστηριότητας αλλά ακόμη, θα πρέπει να μάθουν να διευθετούν τον εγωισμό τους που είναι κύρια νοητικός. Οι Παρθένοι δεν αρέσκονται στους απρόσκλητους επισκέπτες ή τις στενές επαφές και έχουν συνήθως τάσεις μοναξιάς. Ελάττωμά τους είναι η τελειότητα, πράγμα που τους οδηγεί σε συχνές προστριβές με το περιβάλλον. Σαν φίλοι και σύντροφοι είναι προσαρμόσιμοι εξαιτίας της μεταβλητότητας του ζωδίου, αλλά είναι και ντροπαλοί γι' αυτό χρειάζονται ιδιαίτερη συμπεριφορά ώστε να μπορούν να σταθεροποιούν τις σχέσεις τους με τους άλλους ανθρώπους. Πάσχουν συνήθως από άγχος και εντερικές παθήσεις που εξαρτώνται από τη νευρική τους κατάσταση. Γενικά, είναι άνθρωποι που δίνουν σημασία στη λεπτομέρεια, είτε για καλό είτε για κακό.

Στην Παρθένο, ο άνθρωπος διαπιστώνει τις αδυναμίες του και μαθαίνει να διακρίνει τα σφάλματά του, γι' αυτό και η αυτοκριτική σε αυτό το σημείο αποτελεί ένα σημαντικό παράγοντα εξέλιξης. Οι παρορμήσεις και οι επιθυμίες στο ζώδιο της Παρθένου υπόκεινται σε διαρκή ανάλυση με αποτέλεσμα, να έχουν δυσκολίες στην συμπεριφορά τους. Επειδή είναι παθητικό ζώδιο η Παρθένος είναι εσωστρεφής ενώ υπάρχει ελεύθερη ροή της ενέργειας, σαν μεταβλητό ζώδιο πίσω από τη μάσκα της ψυχρότητας κρύβει μια αξιοσημείωτη ζωντάνια, αλλά το άκαμπτο πνεύμα της είναι δύσκολο να εκφραστεί στον εξωτερικό κόσμο. Εδώ ο φαινομενικός κόσμος προσεγγίζεται με την λειτουργία της αίσθησης σε μια προσπάθεια ενδοσκόπησης στις μορφές και τις παρορμήσεις.

Η Αλίκη Μπέιλυ μας παρέχει τη δυνατότητα να μελετήσουμε τα ζώδια μέσω των άθλων του Ηρακλή, στοχεύοντας στην έρευνα της ανθρώπινης ύπαρξης, τόσο ατομικά ως ζηλωτές όσο και συνολικά ως ανθρωπότητα. Το κύριο επίτευγμά τους είναι το «'Aνθρωπε, γνώθι σαυτόν». Ο Ηρακλής αρχίζει τους άθλους του σαν ένα απλό ανθρώπινο ον όπου μέσα από τις δοκιμασίες, αυτή η απλή εικόνα της ύπαρξής του, αυτοανατρέπεται και γίνεται ένας θριαμβευτής ήρωας. Έρχεται αντιμέτωπος με όλα τα σκοτεινά προσωπεία και τις επιθυμίες του, τις αδυναμίες και τους φόβους του όπου, ολοκληρώνοντας τους άθλους του τα έχει μετουσιώσει σε, διανόηση και ενόραση, σε θάρρος και αφιέρωση, σε υπέρβαση και ισορροπία και, ολοκληρώνεται ισορροπώντας στη δόμηση μιας ψυχής με παγκόσμια συνείδηση.

Ο Μύθος

Η Ζώνη της Ιππολύτης

Ο Ηρακλής σε αυτόν τον άθλο καλείται να φέρει στον Ευρυσθέα την ξακουστή Ζώνη, σύμβολο αρχηγίας της Βασίλισσας των Αμαζόνων Ιππολύτης, δώρο από την Αφροδίτη-τη θεά της Αγάπης. Η Ιππολύτη, η φιλοπόλεμη Βασίλισσα, γνώριζε για την αποστολή του ήρωά μας και με ειρηνική διάθεση τον υποδέχθηκε στον τόπο της. Παρόλο που η ίδια του πρόσφερε με τη θέλησή της τη Ζώνη της, ο Ηρακλής την σκότωσε μη διακρίνοντας την προθυμία της. Υπάρχει και μία άλλη απόδοση που θέλει την Ήρα να σπέρνει την αμφιβολία στις Αμαζόνες πως, ο Ηρακλής θα τους άρπαζε το Βασίλειο, φέρνοντας έτσι τη σύγκρουση αλλά και το θάνατο των Αμαζόνων και της Βασίλισσάς τους. Αυτή η εξέλιξη του άθλου έφερε μεγάλη απογοήτευση στο Δάσκαλο Ευρυσθέα γιατί, του απέδειξε πως, ο ήρωάς μας δεν μπόρεσε να διακρίνει την προσφορά, ούτε και κατάλαβε την αξία του δώρου της μεγάλης Βασίλισσας.

Η Ηρακλής εδώ, αν και πέτυχε τον αντικειμενικό του σκοπό, δεν κατάλαβε την πνευματική αποστολή του άθλου του, τον πόλεμο των δύο φύλων, που έχει αρχαία προέλευση. Ενώ έπρεπε να αποκαλύψει την κρυμμένη πνευματική πραγματικότητα αντί αυτού, σκοτώνει εκείνο που τον αγαπά και που -χωρίς να το ξέρει- του πρόσφερε αγάπη και δύναμη που τόσο χρειαζόταν. Απαιτείται μετά από αυτό να συλλογιστεί βαθιά για το δρόμο της Ζωής και του Θανάτου.

Εδώ εκδηλώνεται η δύναμη του ορατού και του αόρατου, όπου η ψυχή ενοποιείται συνειδητά με την μορφή και συγχρόνως με το πνεύμα, δηλαδή το χειροπιαστό και αντικειμενικό από τη μια και αυτό που εκφράζει την όλη δημιουργική διαδικασία από την άλλη. Βλέπουμε την πορεία για την ανάδυση του πνευματικού ανθρώπου που γίνεται μέσα από τον έλεγχο της ύλης.

Η ζώνη που κατείχε η Ιππολύτη ήταν σύμβολο ενότητας, αποτέλεσμα αγώνων, σύμβολο της Μητρότητας και του ιερού Παιδιού, προς το οποίο στρέφεται με ειλικρίνεια κάθε ανθρώπινη φύση για την εξέλιξή της.

Η Κάρτα και ο Αποσυμβολισμός της

Η κάρτα της Παρθένου που θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε συνδέεται άμεσα με την όψη της Υπηρεσίας. Είναι μία όψη καθαρά θηλυκή και αυτό γιατί συνήθως, η θηλυκή και παθητική όψη του κάθε ανθρώπου είναι εκείνη που δέχεται μα και προσφέρει τον πιο πηγαίο πλούτο που μπορεί να διανοηθεί ο άνθρωπος. Είναι μία κάρτα πλούσια σε συμβολισμό  γιατί μέσα από την Παρθένο έρχεται κανείς σε επαφή με όλες τις μεγάλες Θηλυκές Θεότητες που πρόσφεραν Υπηρεσία στο ανθρώπινο γένος. Η εικόνα κυμαίνεται στα χρώματα του γαλάζιου και του πράσινου μαζί με αποχρώσεις του κίτρινου. Μία γυναίκα με φτερά μισοντυμένη στα κιτρινοπράσινα δεσπόζει στην εικόνα, ενώ στο βάθος πίσω της απλώνεται μια χώρα καλλιεργημένη, πράγμα που σημαίνει ότι αποφέρει πλούσιους καρπούς.

Η γυναίκα είναι στεφανωμένη με λουλούδια, με μαλλιά ριχτά, ημίγυμνη. Στο ένα χέρι της κρατά ένα σιτάρι, ενώ στο άλλο, κρατά το αυγό των αλχημιστών που μέσα του λάμπει ο χρυσός.

Το στάρι σημαίνει την υλική καρποφορία και γι' αυτό βρίσκεται στο δεξιό της χέρι, ενώ το αυγό της ζωής βρίσκεται στο αριστερό της που σημαίνει την καρποφορία του πνεύματος.

Τέλεια ισορροπία και γαλήνη ανάμεσα στο ανώτερο και στο κατώτερο και ικανότητα εκδήλωσης της ανώτερης όψης μέσα στην ύλη, είναι τα χαρακτηριστικά της γυναίκας που φαίνεται αποσπασμένη στο δικό της κόσμο –τόσο υλική μα και τόσο πνευματική, φτερωτή.

Πάνω από το κεφάλι της λάμπει ένα άστρο, το 'Aστρο της Ίσιδας που τη συνδέει με τα διαισθητικά επίπεδα συνείδησης. Στα πόδια της βρίσκεται ένα οκτάκτινο άστρο, σύμβολο της Θεότητας με το σήμα της Παρθένου στο κέντρο του. Στο κάτω μέρος της εικόνας ακόμα φαίνονται και όλα τα στοιχεία με τα οποία συνδέεται η Παρθένος στην ύλη, με το βιβλίο της γνώσης και με τα αλχημικά σύμβολα του βουνού, του βραστήρα, του ελαφιού.

Τόσο το Αυγό της Ζωής όσο και οι αλχημικές υλικές αντιστοιχίες, φανερώνουν την ικανότητα της μετάλλαξης και της μεταβολής από τη μία κατάσταση στην άλλη. Η Παρθένος είναι ένα καθαρά μεταβλητό ζώδιο και χάρη σε αυτό το χαρακτηριστικό μπορεί να γίνει ιδιαίτερα δημιουργική, ενώ κάτω από τις αρνητικές του επιρροές μπορεί να γίνει τόσο παθητική ώστε ουσιαστικά να αχρηστεύεται στο θέμα της Υπηρεσίας.

Η όλη μορφή περιβάλλεται από τα 4 'Aγια Δημιουργήματα, άλλη μία απόδειξη της ισορροπίας ανάμεσα στην ύλη και στο Πνεύμα. Ακόμη μπορούμε να δούμε στο ωοειδές που την περιβάλλει ψηλά δύο φίδια, το ένα δεξιά και το άλλο αριστερά, σύμβολα της Σοφίας που περικλείει. Πάνω από το 'Aστρο βλέπουμε σε ένα λεπτότερο επίπεδο τη θεϊκή μορφή που εστιάζει την Παρθένο. Είναι η μορφή της Ίσιδας που στέκεται ανάμεσα στις δύο Στήλες εξυψωμένη μπορεί να λάβει τα μηνύματα που έρχονται από πάνω και να τα υλοποιήσει μέσα στον παχυλό κόσμο. Και θα το κάνει με λεπτότητα, αλλά και πολλή σχολαστικότητα, όπως η μαϊμού του κινέζικου αστρολογικού χάρτη που ζυγίζει στη ζυγαριά της το φτερό.

Τέλος στην εικόνα βλέπουμε και τον θεό-προστάτη αυτού του ζώδιου τον Ερμή με φτερά στα πόδια, και στο κεφάλι, να κρατά το κατεξοχήν σύμβολο αυτής της εικόνας μέσα από το οποίο μπορεί κανείς και μόνο να συλλάβει το νόημά της. Είναι ο στρόβιλος, το άπειρο, η διαρκής αλλαγή και μεταβολή. Είναι ο ανεκδήλωτος κόσμος μέσα από τον οποίο αντλείται κάθε στοιχείο που οδηγεί στην εκδήλωση. Αυτό το σύστημα αγγίζει ο ίδιος ο θεός της μεταβολής και προσπαθεί να το σταθεροποιήσει για να δοθεί ευκαιρία εκδήλωσης στον κόσμο της ύλης. Μέρος του άφθαστου αυτού δυναμικού, διοχετεύεται στην αψίδα μέσω της Ίσιδας, του 'Aστρου και πάνω στην Παρθένο, περνά στο Αυγό των αλχημιστών και μέσα από την καρδιά του παθητικού δέκτη, υλοποιείται στον κόσμο της γης σαν καρπός, όπως ακριβώς το στάχυ προήλθε από τα καλλιεργημένα χωράφια.

Έντονη είναι εδώ η όψη της γνώσης σε όλα τα επίπεδα που μπορεί κανείς να την αναζητήσει, μα πιο έντονη είναι η επιθυμία για προσφορά της κάθε είδους γνώσης προς τον κόσμο, για λόγους καθαρά ιδεολογικούς και πέρα από κάθε ατομικό συμφέρον.