Προσεγγίζοντας τον συμβολισμό κάθε ζωδίου, μπορούμε να διακρίνουμε τα κύρια στάδια που διανύει κάθε ψυχή μέσα από την εμπειρία της ζωής. Αν καταφέρει αυτά τα στάδια να τα μεταμορφώσει κανείς σε εξελικτικά βήματα ή αν θα υποκύψει στα αντίστοιχα πάθη, έγκειται στις επιλογές της ελευθερής του βούλησης, στη δράση του ανώτερού του εαυτού.

Συμβολισμός

Είναι το 7ο ζώδιο στο Ζωδιακό Κύκλο, κυριαρχεί στον ουράνιο θόλο από τις 22 Σεπτεμβρίου έως και 22 Οκτωβρίου. Το Πολικό του αντίθετο ο Κριός και ο Κυβερνήτης του ο πλανήτης Αφροδίτη.

Είναι το ζώδιο της Ισορροπίας και της Δικαιοσύνης. Το σχήμα του συμβόλου του λέγεται ότι εκτός από την ιδέα της ζυγαριάς που απεικονίζει υπονοεί και τον Ήλιο που δύει.  Κυβερνήτης του είναι ο πλανήτης Αφροδίτη. Είναι ζώδιο θετικό και ενεργητικό. Ανήκει στο στοιχείο του Αέρα και τον Παρορμητικό Σταυρό. Είναι ο Σταυρός πάνω στον οποίο θεωρείται πως «σταυρώνεται το Πνεύμα στο χρόνο και το χώρο». Είναι ο Σταυρός των ενάρξεων και ο Σταυρός του Πατρός, της πρώτης όψης της Θείας Τριάδας. Οι τέσσερις ενέργειές του κυβερνούν και κατευθύνουν την Ψυχή καθώς κινείται πάνω στην Ατραπό της Μύησης.

Ο Ζυγός αποτελεί το σημείο επιλογής και εγκατάλειψης του παλιού για χάρη του καινούργιου. Ελέγχει τα νεφρά και το μέταλλό του είναι ο Χαλκός. Το χρώμα του είναι το Γαλάζιο και το Ροζ και πολύτιμος λίθος του ο Μαλαχίτης και ο Σάπφειρος. Όλα τα λουλούδια που έχουν γαλάζια πέταλα αντιστοιχούν στο ζώδιου του Ζυγού καθώς και τα δέντρα όπως η Αχιλαία, η Μελία, η Αλθαία και η Λεύκα. Ζώα που του αντιστοιχούν είναι η Χήνα, το Περιστέρι και η Δορκάδα. Κυβερνά χώρες όπως η Αργεντινή, η Κίνα, η Ιαπωνία, η Λιβύη, η 'Aνω Αίγυπτος, ο Καναδάς και η Αυστρία και πόλεις όπως η Αμβέρσα, η Λισσαβόνα, η Βιέννη, η Κοπεγχάγη, η Φραγκφούρτη, το Νότινγκχαμ, το Βισμπάντεν και το Γιοχάνεσμπουργκ.

Δεκανοί που του αναλογούν είναι: α' δεκανός: Δίας–Σοφία, Περιπέτεια, β' δεκανός: Κρόνος–Ανεξαρτησία και γ' δεκανός: Ερμής–Δυνατός νους.

Στην αρχαιότητα το όνομα του ζώδιου ήταν Τουλ Κου, που σημαίνει Ιερός Βωμός. Αρχότερα συνδέθηκε με θεότητες όπως ο Ζιμπανιτού, ο Όσιρις και ο 'Aνουβις που ζύγιζαν τις ψυχές των νεκρών και απέδιδαν δικαιοσύνη. Στην ελληνική μυθολογία το σύμβολο της ζυγαριάς βρίσκεται στη θεά Θέμιδα. Ένας ακόμη θεός που συνδέεται με το Ζυγό είναι ο Ήφαιστος, ο θεός του πυρός που μεταστοιχειώνεται. Και αυτό γιατί ήταν από τη μία ο σύζυγος της Αφροδίτης που κυβερνά το Ζυγό και από την άλλη, γιατί η ίδια η μεταστοιχείωση οδηγεί στην υπέρτατη ισορροπία που υπονοείται από τη ζυγαριά. Παρόμοιοι θεοί είναι ο Φθα και ο βιβλικός Τουβαλκάιν. Ο γιος του Ιακώβ που του αντιστοιχεί είναι ο Νταν «που θα κρίνει το λαό του» ενώ στο χριστιανικό συμβολισμό συνδέεται με τους Απόστολους Βαρθολομαίο και Ναθαναήλ.

Είναι το σημείο ισορροπίας και χρησιμεύει στην ανάπτυξη εκείνων των ιδιοτήτων της δικαιοσύνης που απαιτούνται για την «εξισορρόπηση» της παρόρμησης και της ενέργειας του ζώδιου του Κριού ως πολικό του αντίθετο. Το ελάττωμα αυτού του ζωδίου είναι η χωριστικότητα, μια επιθυμία που εκφράζει και τον ωθεί να απομονώνεται από τους άλλους και να στέκει ξέχωρα από τους συνανθρώπους του. Παρόλα αυτά, τελικά, θα επιτευχθεί η ισορροπημένη στάση, γιατί ο πνευματικός στόχος αυτού του ζωδίου είναι η Αναγέννηση. 

Λέγεται ότι είναι ένα από τα δυσκολότερα Ζωδιακά σημεία για να το κατανοήσει κανείς. Είναι το πρώτο σημείο που δεν έχει για σύμβολο ούτε άνθρωπο, ούτε ζώο, εκτός από το ότι κρατάει τον ζυγό που αναπαριστά την μορφή της Δικαιοσύνης –μια τυφλή γυναίκα, τυφλωμένη ίσως μόνο κατά την εξωτερική αντικειμενική όραση, γιατί η εσωτερική διαισθητική όραση μπορεί να είναι θεία όπου υπάρχει δικαιοσύνη. Στη μια περίπτωση ο ζυγός θα ταλαντεύεται πολύ και προς τα πάνω και προς τα κάτω, ενώ στην άλλη, θα προσεγγισθεί ή θα επιτευχθεί η ισοστάθμιση μεταξύ ύλης και πνεύματος αλλά και σε όλα τα μικρότερα ζεύγη των αντιθέτων.

Τα άτομα που βρίσκονται κάτω από την επιρροή αυτού του σημείου χαρακτηρίζονται από την ανάγκη τους για προσαρμογή στο περιβάλλον. Έτσι, είναι συνήθως συνεργάσιμοι «επιφανειακά», μια και οι άλλοι είναι το αναγκαίο «μέσο» για την αποκατάσταση της ισορροπίας τους. Επειδή η σκέψη τους είναι ιδιαίτερα εμφαντική, με συνέπεια τη μικρότερη ανάπτυξη της συναισθηματικής λειτουργίας, μπορεί να χαθεί ο συναισθηματικός έλεγχος, με αποτέλεσμα να προκύψει αστάθεια και αβεβαιότητα.

Όσοι βρίσκονται κάτω από την επιρροή αυτού του ζωδίου πάσχουν από αναποφασιστικότητα γιατί προσπαθούν να βλέπουν και τις δύο όψεις του πράγματος και γίνονται αδρανείς όταν δεν αισθάνονται εναρμονισμένοι με το περιβάλλον. Οι συνήθεις ασχολίες τους έχουν σχέση με την εξωτερική εμφάνιση στην οποία δίνουν ιδιαίτερη σημασία. Τα παιδιά αυτού του ζώδιου θα πρέπει να εκπαιδεύονται να μην υπεραγαπούν τον εαυτό τους και να προσαρμόζονται σε οποιοδήποτε περιβάλλον.

Χαρακτηριστικό αυτού του ζωδίου είναι η ικανότητα για πραγματοποίηση. Έτσι, έχει σημασία για πολλά άτομα και ομάδες, η ικανότητα των οποίων έγκειται στη φυσική εκδήλωση μιας εσωτερικής σύλληψης. Αυτή η ικανότητα πηγάζει από τον εσωτερικό κυβερνήτη Ουρανό, της 7ης ακτίνας της Τελετουργίας, που φέρνει τις ανώτερες ενέργειες στο φυσικό πεδίο. Ο Ζυγός είναι το 7ο ζώδιο του Ζωδιακού και συνδέεται άμεσα με το συμβολισμό του αριθμού 7 καθώς επίσης και με το σπαθί και το σταυρό, ενώ εκφράζει τον ήλιο την ώρα της δύσης του.

Αυτό το ζώδιο συνδέεται με την αυτοτιμωρία και την ισορροπία ψυχής και προσωπικότητας. Εδώ αντιστοιχεί η φράση «Εκλέγω το δρόμο που προχωρεί ανάμεσα στις δύο μεγάλες γραμμές δύναμης» και ακόμη του αναλογεί η έννοια «Το Φως που πάει να αναπαυθεί». Σε αυτό το ζώδιο βρίσκονται τα άτομα που χρειάζεται να επιλέξουν πάνω στο δρόμο της εξέλιξης της μαθητείας τους. Εδώ γίνεται η εκλογή και το άτομο προχωρεί, είτε προς την Παρθένο, είτε προς τον Σκορπιό οπότε και γίνεται ο ουσιαστικός αναπροσανατολισμός. Αυτός ο αναπροσανατολισμός θα εξαρτηθεί από ό,τι ζυγίσει περισσότερο μέσα του. Η προσωπικότητα και η πνευματική ύπαρξη ζυγίζονται συνέχεια στο Ζυγό. Κανείς δε θα θριαμβεύσει. Το σημαντικό είναι η ισορροπία που μοιραία στρέφει το άτομο σε αυτό που επιθυμεί ή πραγματικά θέλει. Αυτή η συνειδητή κατεύθυνση έχει αυτή καθαυτή την αξία της, δεδομένου ότι κάθε πράξη φέρνει τα αποτελέσματά της και ο κριτικός νους αυτού του ζωδίου είναι ο καταλληλότερος για να ζυγίσει τα αίτια και τα αποτελέσματα. 

Στην ιδιότητα της ισορροπίας οφείλεται ο συσχετισμός αυτού του ζωδίου με το πρόβλημα του σεξ που, λαθεμένα, αποδίδεται στον Ταύρο και το Σκορπιό χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δε σχετίζεται πραγματικά με αυτά τα ζώδια. Από μια πιο εσωτερική ματιά το πρόβλημα τίθεται και λύνεται στο Ζυγό, όπου ο άνθρωπος ή καλύτερα η ανθρωπότητα προσπαθεί να βρει τη χρυσή τομή. Από τη μία υπάρχει η πουριτανική άποψη που θεωρεί το σεξ σαν αμάρτημα. Από την άλλη υπάρχει εκείνη που γεννήθηκε σαν αντίδραση στη μακρόχρονη καταπίεση αυτού του λειτουργήματος, φτάνοντας σήμερα στην όψη του ελεύθερου έρωτα. Αλλά καμία άποψη δεν είναι η σωστή. Η λύση βρίσκεται ανάμεσα στα δύο. Αν δεν επιτευχθεί αυτή η ισορροπία ο άνθρωπος δε θα μπορέσει να συλλάβει την εσωτερική λειτουργία του σεξ και να κατανοήσει τη φυσική αλλά και τη συγκινησιακή όψη του προβλήματος που είναι και η εντονότερη.

Σε αυτό το σημείο διακρίνουμε αμυδρά το γιατί σε αυτό το ζώδιο αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα του σεξ και του χρήματος, των δύο αυτών καλών υπηρετών και κακών κυριών ανάλογα με το πώς τα χρησιμοποιούμε. Το σεξ είναι ιερό μυστήριο, η ενοποίηση αρσενικού και θηλυκού για την δημιουργία μορφών αλλά και η συντήρηση της εξελισσόμενης ζωής. Το χρήμα είναι μέσον συναλλαγής για να μοιράζεται σε όλους, εάν δεν καταλήξει να αγαπηθεί και να κρατηθεί από τον κατέχοντα -όπως ο χρυσός από τον φιλάργυρο ή από εκείνον που το αγαπά και του δίνει χαρά.
Το ζώδιο του ζυγού σημειώνει την έναρξη του φθινοπώρου, που εγκαινιάζει την ισορροπία στη φύση, καθώς πέφτουν τα φύλλα για να σχηματιστεί το φρέσκο μαυρόχωμα που θα ανανεώσει την ηλιακή ενέργεια, η οποία αφομοιώθηκε από την ετήσια ανάπτυξη.

Η Αλίκη Μπέιλυ μας παρέχει τη δυνατότητα να μελετήσουμε τα ζώδια μέσω των άθλων του Ηρακλή, στοχεύοντας στην έρευνα της ανθρώπινης ύπαρξης, τόσο ατομικά ως ζηλωτές όσο και συνολικά ως ανθρωπότητα. Το κύριο επίτευγμά τους είναι το «'Aνθρωπε, γνώθι σαυτόν». Ο Ηρακλής αρχίζει τους άθλους του σαν ένα απλό ανθρώπινο ον όπου μέσα από τις δοκιμασίες, αυτή η απλή εικόνα της ύπαρξής του, αυτοανατρέπεται και γίνεται ένας θριαμβευτής ήρωας. Έρχεται αντιμέτωπος με όλα τα σκοτεινά προσωπεία και τις επιθυμίες του, τις αδυναμίες και τους φόβους του όπου, ολοκληρώνοντας τους άθλους του τα έχει μετουσιώσει σε, διανόηση και ενόραση, σε θάρρος και αφιέρωση, σε υπέρβαση και ισορροπία και, ολοκληρώνεται ισορροπώντας στη δόμηση μιας Ψυχής με παγκόσμια Συνείδηση.

Ο Μύθος

H Ερυμάνθιος Κάπρος

Ο Ευρυσθέας ζήτησε από τον Ηρακλή να του φέρει ζωντανό τον Ερυμάνθιο Κάπρο, ένα φοβερό αγριογούρουνο που προξενούσε μεγάλες καταστροφές στα βουνά της Αρκαδίας. Ξεκίνησε, ο ήρωάς μας, την αναζήτησή του ανιχνεύοντας τα χνάρια του Κάπρου, με μοναδικό όπλο το ρόπαλό του, ψηλά στις χιονισμένες βουνοκορφές. Αντί όμως να ολοκληρώσει την αναζήτησή του κατέληξε να πίνει κρασί μαζί με τους Κένταυρους Φώλο και Χείρωνα, ένα κρασί που ήταν για όλους τους Κένταυρους, ξεχνώντας το μεγάλο έργο που είχε αναλάβει. Αυτό προκάλεσε θυμό στους υπόλοιπους με τραγική κατάληξη το θάνατο του Φώλου και το Χείρωνα από τα χέρια του ήρωά μας. Και όσο οι υπόλοιποι Κένταυροι θρηνούσαν για το χαμό των αδελφών τους ο Ηρακλής τόσκασε και ξεκίνησε τον άθλο που είχε αφήσει ανολοκλήρωτο, ανέβηκε στα ψηλά βουνά και έστησε παγίδα για να αιχμαλωτίσει τον Κάπρο. Πάλεψε μαζί του και του πέρασε μια θηλιά δένοντας χέρια και πόδια και τον έβαλε στους ώμους του. Έτσι τον εμφάνισε εμπρός στο Δάσκαλό του, ο οποίος του ανακοίνωσε πως «πρέπει να συλλογιστείς πάνω στα μαθήματα και τις δοκιμασίες του παρελθόντος. Δύο φορές σκότωσες αυτό που έπρεπε να αγαπάς, να κοιτάξεις βαθιά μέσα του και να μάθεις το γιατί». Παράλληλα υπάρχει και μια άλλη απόδοση που θέλει τον Ηρακλή να σφαγιάζει τον Κάπρο και να φορά το δέρμα του στους ώμους του μαζί με τη λεοντή. Αν και υπάρχει και μια ακόμη που αναφέρει πως, καθώς αιχμαλώτισε τον Κάπρο του έδεσε τα πίσω του πόδια και τον κατέβαζε τραγουδώντας στην βουνοπλαγιά με τα μπροστινά, ένα θέαμα που προκάλεσε πολλά γέλια σε όσους το έβλεπαν.

Ο Ηρακλής σε αυτόν τον άθλο δεν χρησιμοποίησε τη μεγάλη του δύναμη για να αιχμαλωτίσει τον Κάπρο αλλά στήνει παγίδα, περιμένει υπομονετικά και αφήνει το θηρίο να αυτοπαγιδευτεί. Αυτός είναι ο μόνος άθλος που καταλήγει σε ένα ξέσπασμα γέλιου κάνοντας το θηρίο αντικείμενο γελοιοποίησης. Πολλές τρομακτικές εμπειρίες της ζωής μας, αυτά που θεωρούμε σοβαρά και έχουν βαρύτητα μέσα μας, με μια ελαφρώς αλλόκοτη προοπτική μπορούν να μεταβληθούν χάριν της αίσθησης του χιούμορ. Εδώ χρειάζεται να μάθει για την αληθινή ισοστάθμιση, τη δυναμική ισορροπία, την αυτοκυριαρχία. Σαν μια πολυάσχολη αράχνη ο άνθρωπος του Ζυγού υφαίνει συνεχώς νήματα σχέσεων και δημιουργεί ένα ευαίσθητο δίκτυο εννοιών με αποτέλεσμα τη σύνθεση. Μεταξύ Γης και Ουρανού κοιτά προς τα πάνω το όραμα, αλλά και προς τα κάτω τους βάλτους και τη λάσπη. Αφ' ενός γνωρίζει τα υψηλά ιδανικά, αφ' ετέρου τα απαρνείται. Είναι συνεχώς τοποθετημένος μεταξύ των δύο κόσμων για να μπορέσει να αποκτήσει κατανόηση του υψηλότερου ιδανικού αλλά και του πιο χαμηλού, του αφηρημένου και του συγκεκριμένου, του καλού και του κακού, του υπέροχου και του ασήμαντου και όλα αυτά καταλήγουν στην Συμπόνια και την Κατανόηση. Και η αποκτημένη Γνώση που επέρχεται στη συνέχεια είναι, η λύτρωση από την ψευδαίσθηση. Χωρίς επαρκές μέτρο ο κόσμος μας δεν θα μπορούσε να έχει διάρκεια και συνέχεια.

Η Κάρτα και ο Αποσυμβολισμός της

Όπως και άλλες μαγικές εικόνες που έχουμε αποσυμβολίσει έτσι και η κάρτα του ζώδιου του Ζυγού λειτουργεί σε περισσότερα από ένα επίπεδο. Λειτουργεί τόσο στο ανώτερο υλικό πεδίο όσο και στο πνευματικό επίπεδο που σχετίζεται με συνειδησιακές καταστάσεις.

Σε πρώτο πλάνο υπάρχουν δυο φτερωτές Σφίγγες με σώμα λιονταριού και ανθρώπινο στήθος και πρόσωπο. Η Σφίγγα είναι ένα από τα αντιπροσωπευτικότερα σύμβολα της ανθρώπινης εξέλιξης. Ένα σώμα πρωτόγονο. Στηρίζεται πάνω στο ένστιχτο της επιβίωσης και σε όλα τα κληρονομημένα υλικά χαρακτηριστικά, και ένα κεφάλι, που ξεπερνά την κατάσταση του ζώου και έχει την δυνατότητα του συλλογισμού και την ικανότητα να πετύχει, αν το επιθυμεί, επαφή με υψηλότερες πνευματικές καταστάσεις. Η Σφίγγα λοιπόν, είναι ο ενστικτώδης πρωτόγονος άνθρωπος καλυμμένος με κάποιο περίβλημα λογικής, εκπολιτισμένος, αλλά όχι ουσιαστικά πνευματικός καθώς το ένστιχτο παίζει ακόμη κυρίαρχο ρόλο. Ανάμεσά τους βρίσκεται ένα κύβος γυάλινος, διαφανής και μέσα τους μια χρυσή σφαίρα που περικλείει ένα επτάκτινο με το μαγικό σύμβολο του Ζυγού.

Το επτά είναι ο μαγικός αριθμός της Αφροδίτης που εποπτεύει αυτό το σημείο του Ζωδιακού και το σύμβολο του Ζώδιου ισορροπεί μέσα σε αυτό το σχήμα. Οι δυο Σφίγγες ακουμπούν με το πόδι τους το όλο σύμπλεγμα. Παριστούν ουσιαστικά σαν δίπολο, την αρσενική και θηλυκή αρχή μέσα στον υλικό κόσμο, τον κόσμο των ανθρώπων και της κοινωνικής συμβατικής έκφρασης. Το αρσενικό και το θηλυκό, το θετικό και αρνητικό, διατηρούν την ισορροπία τους στο σύμβολο του Ζυγού. Το δάπεδο είναι μαύρο και άσπρο σε μία απόλυτη ισορροπημένη αρμονία, εδώ διαφαίνεται η αρμονική συνύπαρξη της αντίθεσης.

Οι Σφίγγες, έξω από την ερμηνεία της πολικότητας έχουν και το ρόλο των γήινων κριτών, αυτών που εξασκούν την γήινη και άρα ατελή δικαιοσύνη, με ένα λογικό νου, αλλά μέσα από ένα πρωτόγονο σώμα που διέπεται από το ένστιχτο. Αγγίζουν με το αρχέγονο πόδι η καθεμιά τους το γυάλινο περίβλημα που περικλείει την χρυσή σφαίρα της ισορροπίας, της πραγματικής δικαιοσύνης. Αγγίζουν με ένα ζωώδικο πόδι, αλλά το γυάλινο περίβλημα, τους εμποδίζει να φτάσουν στην ουσία της κλίμακας, την πραγματική ζυγαριά η οποία λάμπει προς τα έξω με μια χρυσή αύρα. Είναι ορατή, αλλά συνάμα ανέγγιχτη από τα ανθρώπινα δεδομένα τα οποία τελικά, την διαστρεβλώνουν και την παραμορφώνουν ανεπανόρθωτα. Πάνω από τον κύβο, δεσπόζει ένα τριαντάφυλλο σε όλο του το μεγαλείο, σύμβολο και αυτό της Αφροδίτης, της θεότητας που κυβερνά το ζώδιο και του πλανήτη που κυβερνά το ζώδιο. Όταν η δικαιοσύνη εκφράζεται και εφαρμόζεται σωστά τα πάντα ανθίζουν, όταν υπάρχει ισορροπία τα πάντα ακτινοβολούν μέσα από το μεγαλείο της αρμονίας.

Έτσι το όλο θέμα του κάτω μισού της κάρτας ασχολείται με την ζυγαριά της Κρίσης, της Δικαιοσύνης, όπως είναι γνωστή. Αναδύεται μέσα από τα ανθρώπινα πλαίσια ένας στρόβιλος λεπτής ενέργειας που σχετίζεται με το Γιν και το Γιανγκ, το ισορροπημένο δίπολο των δύο αντιθέτων, χωρίζοντας το κάτω μέρος της κάρτας από το επάνω και μέσα από ένα σύννεφο μας ανεβάζει σε ένα άλλο επίπεδο όπου διακρίνουμε την Πνευματική Όψη του Ζώδιου. Τα χέρια του ανθρώπου εκτείνονται επικλητικά προς τα επάνω για να λάβουν κρίση ενώ η Ζυγαριά, δεσπόζει πάνω από μια φλόγα και είναι απόλυτα ισορροπημένη. Δεξιά και αριστερά της στέκονται οι πόρτες εκείνες που παίζουν σημαντικό ρόλο στην κρίση της ψυχής. Από την μία μεριά στέκει ο Θωθ και από την άλλη η Ίσις. Και οι δύο, σημαντικές θεότητες του Αιγυπτιακού Πάνθεου που σχετίζονται με την κρίση της ανθρώπινης ψυχής μετά τον θάνατο, με το ζύγισμά της και την αξιολόγησή της. Ο Θωθ, ο υπέρτερος των Θεών. Υπέρτερος από κάθε άλλη θεότητα, ο αγέννητος και αυτοδημιούργητος, σύμβολο της ύψιστης θεότητας που δεν έχει προέλευση. Ο Θωθ που σχετίζεται με την δικαιοσύνη, με την κρίση, με κάθε τι όμορφο και αρμονικό όπως οι τέχνες, που σχετίζεται με την Διδασκαλία που δίνεται προς τους ανθρώπους. Ο Θωθ, αυτός που γράφει τη διδασκαλία και την προσφέρει σε Θεούς και ανθρώπους, με άλλα λόγια αυτός που φέρνει μηνύματα σαν τον Ερμή, αν και ο Ερμής είναι μια πιο περιορισμένη Θεότητα. Τα φίδια της Σοφίας περιτυλίγονται γύρω του αποτελώντας μαζί με το σώμα του ένα ζωντανό κηρύκειο απόλυτα εναρμονισμένης λειτουργίας. Ο Θωθ με το κεφάλι του Ίβι κρατά, στηρίζει το ένα άκρο της ζυγαριάς. Από την άλλη πλευρά η Ίσιδα, η Παρθένα του Κόσμου. Η Ίσιδα, η σεληνιακή θεά, η μεγαλύτερη των Αιγυπτίων, η πιο σεβαστή. Η Ίσιδα η θεά της Μαγείας. Παρθένα, σύζυγος και μητέρα, γνωρίζει όλο το πλέγμα της εξέλιξης, κατανοεί βαθιά, αλλά διατηρεί και την αυστηρότητα της ζωής και στηρίζει το άλλο σκέλος της ζυγαριάς.

Είναι καλυμμένη με το πράσινο πέπλο της καρποφορίας και της πνευματικής έμπνευσης, με τα κέρατα της ημισελήνου και τη λαμπρή σεληνιακή σφαίρα τη Πανσελήνου που ακτινοβολεί πάνω από το κεφάλι της. Είναι ντυμένη με το κίτρινο ένδυμα της απόσυρσης και παραμένει έξω από καθετί γήινο. Στις σκάλες της ζυγαριάς, ζυγίζεται από τη μια πλευρά το δοχείο που περιέχει την καρδιά του ανθρώπου. Με λίγα λόγια τη συνείδηση, την ψυχή του και όλα όσα έχει προσφέρει, όλα όσα έχει εμπειριστεί. Από την άλλη πλευρά ένα φτερό. Φτερό και καρδιά πρέπει να ισορροπήσουν. Μόνο αν η καρδιά είναι τόσο ελαφριά και αγνή όσο ένα φτερό μπορεί να ανυψωθεί στα ουράνια στον κόσμο των θεών, διαφορετικά θα περιπλανηθεί ξανά και ξανά μέσα στον κόσμο της δυαδικότητας μέχρι να εξαγνιστεί και να ανυψωθεί σε τελική φάση στα Ηλύσια Πεδία και στην Αίθουσα των θεών. Το χέρι που ξεκινάει από το Ταό ή Ταύ της ζυγαριάς δείχνει το τελικό και ανώτατο σύμβολο της εικόνας, τον τελικό σκοπό, την επίτευξη του άπειρου, την ενσωμάτωση της ανθρώπινης ψυχής μέσα στο Κοσμικό αυτό σύμβολο που ουσιαστικά περιλαμβάνει μια δυαδικότητα στην περιέλιξή του. Η δυαδικότητα αυτή εκφράζεται εδώ με τον Ήλιο και τη Σελήνη. Το κοσμικό σύμβολο της ζυγαριάς σε μια ατέρμονη ισορροπία και εναλλαγή. Οι δυο αντίθετες δυνάμεις αλληλοσυμπλέκονται, αλληλοσυνδέονται αρμονικά στο χορό του σύμπαντος. Εδώ πια δεν χρειάζεται ζύγισμα, δεν χρειάζεται κρίση ή δικαιοσύνη. Τα πάντα λειτουργούν ισορροπημένα και αρμονικά. Έχουν πάρει την θέση τους στον χορό των αντιθέσεων, στον χορό που θα οδηγήσει σε ολοένα και υψηλότερα επίπεδα εξέλιξης. Το κλαδί με το αναρριχόμενο φυτό που τυλίγεται γύρω από τη ζυγαριά σημαίνει πως η Ζυγαριά είναι φτιαγμένη από φυσικά υλικά και ότι ταυτόχρονα ανθίζει με την ίδια αγνότητα που ανθίζει ένα φυτό. Η δικαιοσύνη σε αυτό το επίπεδο είναι εντελώς απαλλαγμένη από τον ανθρώπινο παράγοντα. Έχει δοθεί στους Θεούς, στις εσωτερικές δυνάμεις και είναι πραγματικά Αγνή, όπως Αγνό και όμορφο είναι κάθε φυτό και λουλούδι που αναρριχάται στα γεμάτα ζωή στελέχη της.

Βιβλιογραφία

• Ι. Θ. Κακριδή, Ελληνική Μυθολογία, Εκδοτική Αθηνών, 1986.
• Ζan Rispen, Ελληνική Μυθολογία, Εκδόσεις Αργώ, 2000.
• Αλίκη Μπέιλυ, Οι ΄Αθλοι του Ηρακλή, Lucis Press Limited, 1974.
• Αλίκη Μπέιλυ, Εσωτερική Αστρολογία, Lucis Press Limited, 1979.
• Μάργκαρετ Χόουν, Σύγχρονη Αστρολογία, Εκδόσεις Πύρινος Κόσμος, 1982.
• K. Hamaker-Zondag, Ψυχολογία και Αστρολογία, Εκδόσεις Ιάμβλιχος, 1989.
• Τέρη Αναστασίου, Τα Ζώδια και σύμβολά τους, Εκδόσεις Ιάμβλιχος, 1996.

Ι.Φ.

 Σύνδεση:

•  Αστρολογία: Χθες Σήμερα Αύριο

•  Ωροσκόπος: Η Πύλη της Συνείδησης