Πίσω από κάθε παροδική μορφή ζωής, πέρα από τα όρια της όρασης και της κατανόησής μας, αναδύεται πάντοτε η Αιώνια, Θεία Ζωή. Κινείται προς μια ανώτερη τελειότητα, με τη Θέλησή της στραμμένη προς το Φως και την εξέλιξη των Κόσμων, συντονίζοντας αρμονικά το σύνολο των υπάρξεων που περιλαμβάνει[1].

Όλα τα πράγματα στο Σύμπαν διαπνέονται από ενότητα. Σύμφωνα με τις εσωτερικές διδασκαλίες ο πλανήτης μας εξελίσσεται, ακολουθώντας την εξέλιξη του ηλιακού συστήματος, του γαλαξία και ολόκληρου του Σύμπαντος. Συνδέεται με άλλους πλανήτες και άστρα, αναπτύσσοντας μια βαθιά, εσωτερική επικοινωνία μαζί τους.

Λέγεται πως η Γη και η ανθρωπότητα υποστηρίζονται στην εξέλιξή τους από υψηλά πνευματικά Όντα, πλανητικής, ηλιακής, ή ακόμα και κοσμικής προέλευσης, που προσφέρουν αμέριστα τη βοήθειά τους. Με τη βαθύτατη αγάπη, τη σοφία Τους και την ενέργεια που διοχετεύουν, προσφέρουν ώθηση στις γήινες εξελίξεις.

Η τωρινή μας συνείδηση αδυνατεί να συλλάβει μια τέτοια διάσταση. «Είναι αδύνατο να προσμετρήσουμε αυτούς τους υψηλούς κόσμους. Μπορούμε όμως να μαγευτούμε από την ακτινοβολία τους», καθώς συνδεόμαστε και αλληλεπιδρούμε μαζί τους, έστω και ασυνείδητα, μέσω της βαθύτερης πνευματικής μας διάστασης[2].

Η Εξωτερίκευση της Πνευματικής Ιεραρχίας

Το γεγονός μιας ανώτερης πνευματικής Αρχής, ενεργά συνδεόμενης με την εξέλιξη του κόσμου μας, αναγνωρίζεται διαμέσου των αιώνων από τις περισσότερες πνευματικές διδασκαλίες[3].

Ενδεικτικά, οι ινδουιστές πιστεύουν σε μεγάλους ΄Αβαταρ, ή θεϊκές ενσαρκώσεις, όπως ο Σρι Κρίσνα και ο Σρι Σανκαρατσάρια, οι βουδιστές στον Κύριο Γκαουτάμα Βούδα, του οποίου η λατρεία εξαπλώθηκε στην Άπω Ανατολή, ενώ οι χριστιανοί στον Υπέρτατο Διδάσκαλο Χριστό. Ένας μεγάλος αριθμός από Ρίσι, Αγίους και Δασκάλους έστρεψαν το ενδιαφέρον τους όχι μόνο στην αφύπνιση της πνευματικής φύσης των ανθρώπων, αλλά και σε όλες τις υποθέσεις που συνέβαλαν στην ευημερία της Γης[4]. Οι μυστικιστές Σούφι αναφέρονται ιδιαίτερα σε αυτό το θέμα. Κάνουν λόγο για την ύπαρξη «μιας πνευματικής Ιεραρχίας, ηλικίας αμέτρητων χιλιάδων χρόνων, τα μέλη της οποίας περιβάλλονται από μυστήριο».

Ο Αρμένιος μυστικιστής φιλόσοφος και πνευματικός δάσκαλος Γεώργιος Γκουρτζίεφ (George Gurdjieff), περιέγραφε μια πνευματική Ιεραρχία ανώτερων Όντων, ως το «κέντρο εκπόρευσης ενεργειών ιδιαίτερα υψηλού επιπέδου». Πίστευε ότι πίσω από την ανθρώπινη εξέλιξη και ιστορία «υπάρχει η αόρατη δράση ανώτερων ενεργειών, που καθιστούν δυνατό το έργο της εξέλιξης». «Προκαθορισμένος ρόλος του ανθρώπου είναι να λειτουργεί ως μέσο μετασχηματισμού των ενεργειών αυτών»[5].

Γενικότερα, οι συγγραφείς της εσωτερικής φιλοσοφίας αναφέρονται σε πνευματικούς Μύστες, ασυνήθιστα «υψηλού αναστήματος», και στην ιδέα μιας Ιεραρχίας Μυημένων, η οποία καθοδηγεί την εξέλιξη της ανθρωπότητας[6]. «Πνευματική Ιεραρχία του Πλανήτη» ή «Πλανητική Ιεραρχία» είναι η ονομασία που συνήθως της αποδίδεται. Σε ορισμένα κείμενα μνημονεύεται και ως «Απόκρυφη Ιεραρχία» ή «Ιεραρχία του Φωτός», αλλά και ως «Λευκή Στοά» ή «Λευκή Αδελφότητα», για την αγνότητα και την πνευματικότητα που ακτινοβολεί[7]. Μερικοί μαθητές του Θιβέτ, αποκαλούν την Ιεραρχία «κοινότητα των φωτισμένων Διανοιών», φωτισμένων από αγάπη και κατανόηση, από βαθιά συμπόνια και σύμπνοια[8].

Σύμφωνα με τις εσωτερικές πηγές η Ιεραρχία περιλαμβάνει τον Πλανητικό Λόγο, τους Απεσταλμένους (πρόκειται για υψηλές εξωπλανητικές Υπάρξεις, προερχόμενες από άλλους πλανήτες και ηλιακά συστήματα) και τη Συνάθροιση των Διδασκάλων της Σοφίας (εξελιγμένες πνευματικές Υπάρξεις από τον γήινο πλανήτη μας). Αναφέρεται, επίσης, ότι το έργο της Πνευματικής Ιεραρχίας πλαισιώνεται από έναν αριθμό Αγγέλων, ή Ντέβα. Λέγεται, μάλιστα, ότι ενώ οι Άγγελοι ασχολούνται ως επί το πλείστον με τη δόμηση των μορφών, η Ιεραρχίας φροντίζει για την ανάπτυξη συνείδησης στις μορφές.

Στο σύνολό Τους, εκφράζουν μια σύνθεση ενεργειών και δυνάμεων που χρησιμοποιούνται για την προώθηση της πλανητικής μας εξέλιξης. Αυτά τα ρεύματα κινούνται διαμέσου των υψηλών εκείνων Υπάρξεων που απαρτίζουν την Ιεραρχία και λειτουργούν ως εστιακά κέντρα δύναμης επάνω στον πλανήτη μας[9]. Αναφέρεται πως με τη δράση τους διοχετεύουν πνευματική δύναμη σε όλα τα βασίλεια του πλανήτη, εντείνοντας την εξέλιξή τους[10].

Αποτελούν προπομπούς για την ανθρωπότητα. «Ακτινοβολούν ως φάροι, ως αληθινοί φωτοδότες, για να μας δείξουν το μονοπάτι που πρέπει να βαδίσουμε και εμείς, ώστε να φτάσουμε στην πνευματική μας τελείωση»[11]. Ανθρώπινες υπάρξεις που ανταποκρίνονται σε αυτό το πνευματικό κάλεσμα, προετοιμάζονται κατάλληλα, μέσα από τον δρόμο της εσωτερικής μαθητείας και της μύησης, για να υπηρετήσουν το έργο της Ιεραρχίας[12]. Με τον τρόπο αυτό η ανθρωπότητα καλείται να συμμετέχει ενεργά στην εξελικτική διαδικασία, αναλαμβάνοντας συνειδητά την ευθύνη της ύπαρξής της.

Τα πρώτα βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση ανιχνεύονται πολύ πίσω στο παρελθόν. Αγγίζοντας τα όρια της πραγματικότητας και του μύθου, οι εσωτερικές μαρτυρίες μάς μεταφέρουν σε αυτές τις πρώιμες εποχές. Εκατομμύρια χρόνια πριν, κατά τα μέσα της Λεμούριας περιόδου, ένα μεγάλο γεγονός σηματοδότησε σημαντικές εξελίξεις για τη Γη και την ανθρωπότητα:  Τα πρώτα μέλη της Λευκής Αδελφότητας έκαναν τότε την εμφάνισή τους, για να βοηθήσουν την ανθρωπότητα, που βρισκόταν σε ένα πρωτόγονο στάδιο εξέλιξης, να προχωρήσει[13].

Η προέλευση των Υπάρξεων αυτών τοποθετείται σε κόσμους πολύ πέρα από τα όρια του πλανήτη μας. Θεωρούνται τα πρώτα μέλη της Πνευματικής Ιεραρχίας, οι Θεϊκοί μας Προπάτορες και Διδάσκαλοι, «οι γεννήτορες της συνειδητότητάς μας, στους οποίους οφείλουμε τη νοητική μας ανάπτυξη»[14]. Στο έργο της The Inner Government of the World, η Άννι Μπέζαντ (Annie Besant)[15], αναφέρεται σε υψηλά πνευματικά Όντα από τη Shukra[16], τον πλανήτη Αφροδίτη, που έθεσαν τα θεμέλια της Ιεραρχίας: Μας λέει πως «ήρθαν στον κόσμο μας επειδή η ανθρωπότητα βρισκόταν σε ένα στάδιο εξέλιξης ικανό να δεχτεί το μεγάλο κύμα Ζωής που θα έκανε δυνατή την ανάπτυξη της διάνοιάς της. Ήρθαν γιατί η εξέλιξη των ανθρώπων χρειαζόταν υποστήριξη»[17].

Οι άνθρωποι διέθεταν τότε λιγοστή νοημοσύνη, και λειτουργούσαν περισσότερο στο αστρικό πεδίο ύπαρξης. Ως εκ τούτου, η ανάπτυξη των ενεργειακών κέντρων και η διέγερση του εγκεφάλου τους κρίθηκε αναγκαία, προκειμένου να μπορέσουν να εκφραστούν πλήρως ως ενσαρκωμένες μονάδες.

Έργο της Ιεραρχίας λέγεται πως ήταν τότε «η εμφύτευση στον άνθρωπο εκείνου που στις απόκρυφες Γραφές αναφέρεται ως σπινθήρας του νου». Συντελέστηκε, λοιπόν, «μια βαθμιαία διέγερση της νοητικής ικανότητας και μια σταθερή ζωογόνηση του λανθάνοντος σπέρματος του νου, μέχρι να ανθοφορήσει ο εκδηλωμένος νους». Όλα αυτά χρειάστηκαν μια εξαιρετικά μεγάλη χρονική περίοδο, οδηγούσαν όμως απαρέγκλιτα προς την ανθρώπινη εξέλιξη[18].

Το Κέντρο της Σαμπάλα και η Ιεραρχία

Σύμφωνα με την Εσωτερική Παράδοση, η έλευση της Λευκής Αδελφότητας στον πλανήτη μας συνδέεται με τη δημιουργία της Σαμπάλα, ενός κέντρου υψηλών εξελικτικών ενεργειών και εσωτερικής δραστηριότητας. Θεωρείται τόπος ιερός, σε ένα λεπτό αιθερικό επίπεδο, πέρα από τον υλικό κόσμο και την ανθρώπινη όραση, που τοποθετείται στην Κεντρική Ασία, στην έρημο Γκόμπι[19].

Αναφέρεται, μάλιστα, πως οι Απεσταλμένοι της Λευκής Αδελφότητας έχουν ανάλογη σύσταση. Ότι το σώμα τους συντίθεται από αιθερική ύλη ανώτερου επιπέδου, μη ορατή[20]. Πρόκειται για μια ομάδα ιδιαίτερα εξελιγμένων Υπάρξεων, που στην υψηλότερη θέση στέκει ο «Κύριος του Κόσμου», ο «Αρχαίος των Ημερών», που μνημονεύεται και ως ο «μέγιστος όλων των Ερχόμενων». Θεωρείται η ανώτερη Οντότητα στην Πνευματική Ιεραρχία του πλανήτη μας, που σε πολλά αποκρυφιστικά συγγράμματα ονομάζεται Σανάτ Κουμάρα[21].

Ο Κύριος του Κόσμου εκφράζει τον Πλανητικό Λόγο -τη Θεϊκή υπόσταση του πλανήτη μας[22]. Αναφέρεται πως «ενσωματώνει και εκφράζει τη Θέληση και τον Σκοπό του Πλανητικού Λόγου, στην υψηλότερη έκφρασή του». Θεωρείται «άμεση ενσάρκωση του Λόγου και έκφραση της θείας Του συνείδησης», καθιστώντας έτσι τον Λόγο περισσότερο προσιτό στη γήινή μας εξέλιξη[23].

Εκείνος, βρίσκεται στο κέντρο και πίσω από κάθε Ιεραρχική προσπάθεια, εμψυχώνοντας τη συνολική ζωή του πλανήτη μας. Εκφράζεται και λειτουργεί μέσω όλων των μορφών ζωής του πλανήτη, συγκρατώντας τα πάντα μέσα στην αύρα Του, τη μαγνητική σφαίρα της έκφρασής Του. Θεωρούμαστε και εμείς κομμάτι της ύπαρξής Του, της φυσικής Του εκδήλωσης. Μέσα Του ζούμε, κινούμαστε και υπάρχουμε. Στην πορεία της εξέλιξής Του μάς μεταφέρει σαν κύτταρα μέσα στο Σώμα Του, για να φτάσουμε από τα πρώιμα στάδια μας στην ανώτερη πνευματική μας τελείωση[24].

Αυτό το όραμα θα μπορούσε πλέον να βιώσει και ο άνθρωπος, με τη μεσολάβηση των Θείων Πνευματικών Όντων, καθώς νέα μονοπάτια πνευματικής ανάπτυξης και συνειδησιακής διεύρυνσης άρχισαν να διανοίγονται για αυτόν. Λέγεται, μάλιστα, πως το Ιεραρχικό έργο αναπτύχθηκε και εξαπλώθηκε σε διάφορες περιοχές του κόσμου, όπως η Νότια Αμερική, τα Ιμαλάια, οι Ινδίες και άλλες περιοχές, βοηθώντας περαιτέρω την ανάπτυξη του κόσμου[25].

Επιπλέον, οι Εσωτερικές Πηγές αναφέρουν πως με τη μεσολάβηση της Ιεραρχίας, και καθώς η ανθρώπινη διάνοια εξελισσόταν, άρχισαν να ιδρύονται τα ιερά μυστήρια, «που θα αποκάλυπταν τη βαθύτερη φύση του Θεού πίσω από καθετί ορατό». Δημιουργήθηκαν οι θαυμάσιες Σχολές Μυστηρίων της Χαλδαίας, της Αιγύπτου, της Ελλάδας και πολλές άλλες. Έτσι, η διαδικασία της εσωτερικής μαθητείας και της μύησης καθιερώθηκε από την Ιεραρχία, για χάρη της ανθρωπότητας, με σκοπό την επίσπευση της εξελικτικής διαδικασίας, που κινούταν με ιδιαίτερα αργούς ρυθμούς.

Με την πνευματική καλλιέργεια η ανθρώπινη συνείδηση διευρύνεται και γίνεται περισσότερο περιεκτική. Ο άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να προσεγγίσει την ιδέα της ψυχής και του πνεύματος, να δει τα πράγματα με μια νέα, εσωτερική ματιά. Να συλλάβει τον εαυτό του ως μέρος ενός ευρύτερου Όλου, τη ζωή του εναρμονισμένη με τη ζωή του συνόλου. Μπορεί να συντονιστεί με την ψυχή του και την ποιότητα της αγάπης, έμπρακτα κι αληθινά, να εκφραστεί ως θεία πνευματική ύπαρξη επάνω στη Γη. Να καταστεί τελειοποιημένος, ολοκληρωμένος, πνευματικός Άνθρωπος[26].

Διδάσκαλοι της Σοφίας

Αυτοί οι τελειοποιημένοι άνθρωποι είναι γενικότερα γνωστοί ως Μύστες των Εσωτερικών Πεδίων, αλλά και Κοσμικοί Σωτήρες επειδή ξανά και ξανά μας δείχνουν το μονοπάτι του Φωτός[27]. Πρόκειται για ένα όραμα, ένα υψηλό ιδανικό, που στη μακραίωνη πορεία της εξέλιξής μας μπόρεσε να επιτευχθεί από κάποια μέλη της φυλής μας.

Μέσα από αλλεπάλληλες ενσαρκώσεις, προχώρησαν μακρύτερα από το σύνολο των ανθρώπων στην εξέλιξη. Με υπέρτατες προσπάθειες έφτασαν στο ανώτερο -για την ανθρώπινη φύση- εξελικτικό στάδιο[28], που η Εσωτερική Φιλοσοφία διακηρύσσει ως βασίλειο του πνεύματος, ή πέμπτο βασίλειο. Έχουν βιώσει πλήρως την εμπειρία των τεσσάρων βασιλείων της φύσης -ορυκτού, φυτικού, ζωικού και ανθρώπινου. Μέσω αφιέρωσης και υπηρεσίας, έχουν υπερβεί τους περιορισμούς της ύλης και της μορφής. Η συνείδησή Τους έχει διευρυνθεί σε τέτοιο βαθμό, ώστε να αγκαλιάζουν τη ζωή στο σύνολό της, μέσα από την πνευματική διάσταση της Ύπαρξης[29].

Σύμφωνα με τις εσωτερικές διδασκαλίες, υπήρξαν ανθρώπινες υπάρξεις σας κι εμάς, αλλά πολύ αρχαιότερες. Στο διάβα των αιώνων απέκτησαν όλη την εμπειρία και την επακόλουθη σοφία που θεωρούταν αναγκαία για την πνευματική τους ανάπτυξη μέσα στους κόσμους της μορφής.

Αναφέρεται πως είναι απελευθερωμένοι από την αναγκαιότητα της γέννησης και του θανάτου[30], ότι έχουν εξελιχτεί σε σημείο που να μην είναι πλέον ενσαρκωμένοι. Όλες οι εμπειρίες των ενσαρκώσεών τους στη Γη, έχουν απορροφηθεί σαν «ουσία» στην τωρινή τους σύνθεση[31]. Λέγεται, επίσης, ότι έχουν τη δυνατότητα να προχωρήσουν την εξέλιξή τους σε υψηλότερες σφαίρες ύπαρξης, πέρα από τα όρια του πλανήτη μας[32].

Κάποιοι, ωστόσο, εξ αυτών με αυταπάρνηση παίρνουν την απόφαση να παραμείνουν κοντά στον πλανήτη μας, για να βοηθήσουν την ανθρωπότητα στην εξέλιξή της[33]. Αυτές ακριβώς οι τελειοποιημένες ψυχές αναφέρονται συνήθως ως Διδάσκαλοι ή Διδάσκαλοι της Σοφίας[34]. Αποτελούν βασικά μέλη της Ιεραρχίας, τη «Στοά των Διδασκάλων». Αξίζει να σημειωθεί ότι, στους αμέτρητους αιώνες εξέλιξης της ανθρώπινης φυλής, κάποιοι Διδάσκαλοι αντικατέστησαν σταδιακά ένα μέρος των Απεσταλμένων, οι οποίοι θα μπορούσε πλέον να αποσυρθούν σε άλλα πεδία ύπαρξης[35].

Θεωρούνται, λοιπόν, οι Πρεσβύτεροι Αδελφοί της ανθρωπότητας, οι Καθοδηγητές και Εμπνευστές της, αποτελώντας πρότυπο για τον πνευματικά εξελισσόμενο άνθρωπο. Εκδηλώνουν μια μεγάλη καρδιά, που προσφέρεται με αγάπη στο έργο της υπηρεσίας και δρα πάντοτε για το κοινό καλό[36]. «Εάν μελετήσουμε τις ζωές των Μεγάλων Διδασκάλων της ανθρωπότητας, θα ανακαλύψουμε ότι διοχέτευσαν όλες τους τις δυνάμεις στην υπηρεσία για το γενικό καλό»[37].

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η ζωή του Χριστού, που μνημονεύεται ως «ο Διδάσκαλος όλων των Διδασκάλων, ο Κύριος της Ζωής, Δάσκαλος Αγγέλων και ανθρώπων». Θεωρείται το «Κέντρο της Καρδιάς» στην Ιεραρχία, η υψηλότερη Ύπαρξη μεταξύ των Διδασκάλων της Σοφίας[38].

Οι Διδάσκαλοι έχουν υπερβεί τους περιορισμούς της ατομικής ύπαρξης και έχουν πλέον εισέλθει στην ευρύτερη συνείδηση της συλλογικής πλανητικής ζωής. Θεωρούνται άσαρκα όντα, πέρα από τη γήινη αντίληψή μας, «κάθε άλλο παρά ένσαρκες παρουσίες, εν μέσω γήινων συνθηκών»[39]. Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις, που περιγράφονται σαν να έχουν ανθρώπινη μορφή και να κατοικούν στο φυσικό πεδίο σε καθορισμένους τόπους.

Στο έργο της, Τα Εσωτερικά Τάγματα και το Έργο τους, η αποκρυφίστρια, ψυχολόγος Ντίον Φόρτσιουν (Dion Fortune) επισημαίνει ότι «η λέξη Διδάσκαλος δεν αναφέρεται σε κάποια ενσαρκωμένη οντότητα στο φυσικό πεδίο». «Χαρακτηρίζει εκείνους που δεν έχουν πια ανάγκη να ενσαρκωθούν προκειμένου να επιτελέσουν το έργο τους»[40].

Το Έργο της Ιεραρχίας

«Το μαγικό έργο της πλανητικής μας Ιεραρχίας συνίσταται στη φροντίδα της ψυχής στον κόσμο των μορφών, έτσι ώστε το άνοιγμα του άνθους της ψυχής να μπορεί να γαλουχηθεί και να τραφεί με τέτοια σύνεση, ώστε η ακτινοβόλος δόξα, η μαγνητική δύναμη και τελικά η πνευματική ενέργεια να καταδειχθούν μέσω της μορφής».  

                              Πραγματεία επί της Λευκής Μαγείας[41]
Αλίκη Μπέιλι          

Η μεσολάβηση μεταξύ Λόγου και ανθρωπότητας θεωρείται ένα από τα πλέον σημαντικά έργα της Ιεραρχίας. Αφορά στη διαβίβαση των θείων δυνάμεων της Θέλησης του Λόγου στην ανθρωπότητα, αλλά και στα υπόλοιπα βασίλεια· τα μέλη της Ιεραρχίας δραστηριοποιούνται ως εστιακά σημεία των δυνάμεων του Πλανητικού Λόγου, προσδίδοντας ώθηση στην πλανητική μας εξέλιξη[42]. Θεωρείται, μάλιστα, ότι το δυναμικό με το οποίο εργάζεται η Ιεραρχία για το έργο της, κινείται διαμέσου του κέντρου της Σαμπάλα, και προέρχεται από υψηλά πνευματικά επίπεδα, όπως εκείνα του Ηλιακού Λόγου, αλλά και ευρύτερα[43].

Λέγεται ότι ενέργειες αγάπης και σοφίας ρέουν από την Ιεραρχία προς την ανθρωπότητα, για να μπορέσουμε να αποκτήσουμε έναν διαφορετικό, ορθό προσανατολισμό στον κόσμο των πνευματικών αξιών. Ο συντονισμός της ανθρωπότητας με τις υψηλές εσωτερικές δυνάμεις θα μπορούσε να επιφέρει εκείνη τη συνειδησιακή διεύρυνση, που είναι αναγκαία για την παγκόσμια αλλαγή, προς το καλύτερο[44].

Έργο της Ιεραρχίας είναι να επιδείξει στους ανθρώπους την αληθινή έννοια της αδελφοσύνης. Να καλλιεργήσει την ανταπόκρισή τους σε αυτό το ιδεώδες, που βρίσκεται σε λανθάνουσα κατάσταση στον καθένα και σε όλους μας. Αν και ο άνθρωπος είναι ακόμη ιδιοτελής, η ομαδική συνείδηση είναι ήδη κάτι περισσότερο από όραμα, που αρχίζει να διαπερνά τη συνείδηση των ανθρώπων[45].

«Αληθινά, η πλανητική Ιεραρχία υπάρχει από αμνημονεύτων χρόνων, για να στέκει πίσω από την παγκόσμια εξέλιξη και να καθοδηγεί τα πεπρωμένα των λαών»[46].

Πρόκειται για ένα έργο που εκτυλίσσεται σε πολλαπλούς τομείς, σε σχέση με την ανθρωπότητα και τον πλανήτη. Έχει εγκαινιάσει όλα τα μεγάλα εξελικτικά βήματα, στην επιστήμη, στην τέχνη, στη φιλοσοφία, στη φιλανθρωπία και τη θρησκεία[47].

Η εμπειρία, η γνώση και η σοφία των Διδασκάλων έχει τεθεί στην υπηρεσία της ανθρωπότητας, με κίνητρο και όραμα φωτισμένο, εναρμονισμένο με τον Πλανητικό Λόγο. Αυτά τα Μεγάλα Όντα εργάζονται για την ανύψωση της ανθρωπότητας, για να βοηθήσουν την εξέλιξή της σε κάθε πεδίο ύπαρξης[48].

Ως μέρος του έργου τους, ορισμένοι Διδάσκαλοι της Σοφίας αναλαμβάνουν και το έργο της εκπαίδευσης μαθητών από την ανθρώπινη οικογένεια, με τη μετάδοση της απαραίτητης εσωτερικής γνώσης. Στο πλαίσιο αυτής της συνεργασίας, υπάρχουν αναφορές επικοινωνίας ανθρώπων με Υπάρξεις που λειτούργησαν ως εμπνευστές τους[49]. 

Επισημαίνεται, ωστόσο, ότι οι Διδάσκαλοι εργάζονται κυρίως με ομάδες ανθρώπων και συλλογικότητες, και σπανιότερα με μεμονωμένα άτομα. Επιπλέον, οι πρόσκαιρες ανθρώπινες υποθέσεις δεν αφορούν τις δράσεις Τους. Η συνεργασία μαζί Τους υφίσταται με σκοπό και μόνο την υλοποίηση εσωτερικού έργου. Μια συνεργασία που εκδηλώνει έφεση για Υπηρεσία, αφοσίωση στο ανώτερο Όραμα, μέσω εσωτερικής μαθητείας και διαλογιστικού έργου, για την καλλιέργεια του νου και την εκλέπτυνση της προσωπικότητας.

Η τηλεπαθητική ευαισθησία και η απεμπλοκή από τον κατώτερο ψυχισμό και τις επιθυμίες της προσωπικότητας, θεωρούνται προϋπόθεση για τη συνεργασία με τα Εσωτερικά Πεδία. Σε κάθε περίπτωση, μια ουσιαστική, επικοινωνία μεταξύ ανθρώπων και Διδασκάλων, λέγεται ότι μπορεί να επιτευχθεί με την εξύψωση του ανθρώπινου νου σε ένα ανώτερο επίπεδο. Η αλληλεπίδραση αυτή θεωρείται ύψιστης σημασίας.

Η Ιεραρχία του πλανήτη αποτελεί συμβολικά και ουσιαστικά την κεφαλή για την ανθρωπότητα, το υψηλό πρότυπο και παράδειγμά της[50]. Ο ρόλος των ανθρώπων θεωρείται μεσολαβητικός ως προς την εφέλκυση και διαβίβαση των πνευματικών ενεργειών που απορρέουν από την Ιεραρχία. Πρόκειται για έργο Υπηρεσίας, και αφορά τους εσωτερικούς εκείνους εργάτες του φωτός, που ανταποκρίνονται στο εσωτερικό κάλεσμα της Ιεραρχίας για συνεργασία σε σχέση με το «Θείο Εξελικτικό Σχέδιο»[51].

Στο εμπνευσμένο έργο της Μαθητεία στη Νέα Εποχή (Discipleship in the New Age), η Αλίκη Α. Μπέιλι (Alice Α. Bailey) μάς μεταφέρει τα λόγια ενός σοφού Διδάσκαλου, σύμφωνα με τα οποία: «Η Ιεραρχία και όλα τα μέλη Της αγαπούν την ανθρωπότητα, χωρίς να επικροτούν το κακό, την επιθετικότητα, τη σκληρότητα και τη φυλάκιση της ανθρώπινης ψυχής. Προασπίζουν την ελευθερία, την ευκαιρία να προχωρήσουν όλοι οι άνθρωποι στον δρόμο του φωτός, την ανθρώπινη ευημερία, την καλοσύνη και το δικαίωμα κάθε ανθρώπου να σκέφτεται, να εκφράζεται και να δημιουργεί»[52].

Πάντοτε τα Μεγάλα Πνεύματα της Ιεραρχίας του Φωτός περιφρουρούσαν, και εξακολουθούν να περιφρουρούν, την ανθρωπότητα, ως αληθινοί Φύλακες Άγγελοι. Η Ακτίνα τους διαρκώς αναζητά αφυπνισμένες συνειδήσεις και φλεγόμενες καρδιές, για να τις υποστηρίξει και να τις κατευθύνει[53].

Αυτές οι Υπάρξεις, που εμπλουτίζουν και ομορφαίνουν τις σελίδες της ιστορίας, είναι η ομορφιά και η ελπίδα της ανθρωπότητας. Όσο περισσότερο συνειδητοποιούμε πόσο υψηλά έχουν προχωρήσει στην εξέλιξη, μπορούμε να αντιληφθούμε τη μελλοντική δυνατότητά μας ως ανθρώπινες υπάρξεις.

Όσο μακριά από εμάς και αν βρίσκεται προς το παρόν το μεγαλείο αυτών των υψηλών κορυφών, αξίζει τον κόπο να υψώσουμε τη σκέψη μας προς αυτές και να προσπαθήσουμε να τις συνειδητοποιήσουμε για λίγο. Δείχνουν τον στόχο, που βρίσκεται μπροστά μας, και όσο πιο καθαρά τον βλέπουμε, τόσο πιο γρήγορη και σταθερή θα είναι η πρόοδός μας προς αυτόν[54].

Είναι, λοιπόν, «κρίσιμη και ωραία η εποχή μας, όταν η Ιεραρχία του Φωτός διαχέει τόσα πολλά σημάδια στη Γη, όταν τόσα πολλά Καλέσματα αντηχούν στο διάστημα και δίνεται τόσο Φως και Γνώση»[55].

 Σημειώσεις

[1] Leadbeater 1925, σελ. 6.
[2] Ρέριχ 2004, σελ. 461.
[3] Αλίκη Μπέιλι, Η Πνευματική Ιεραρχία, Φυλλάδιο Παγκόσμιας Καλής Θέλησης
[5] Bennett 1973, σελ. 25, 75, LePage 2002, σελ. 151.
[6] LePage 2002, σελ. 150.
[7] Βλέπε σημείωση αρ. 3.
[8] Bailey 1944, σελ. 788-789.
[9] Bailey 1970, σελ. 20.
[10] Αναφέρεται στο ορυκτό, φυτικό, ζωικό, ανθρώπινο, στοιχειακό και αγγελικό βασίλειο, τα οποία συνδέονται με την εξέλιξη του πλανήτη μας.
[11] Leadbeater 1925, σελ. 5.
[12] Bailey 1979, σελ. 237, 276-277, 381.
[13] Bailey 1979, σελ. 377-378, 380.
[14] Ρέριχ 2004, σελ. 100.
[15] Η Άννι Μπέζαντ θεωρείται εξέχουσα μορφή στον χώρο της Θεοσοφίας και των Εσωτερικών Ερευνών και συγγραφέας πολλών εσωτερικών έργων.
[16] Το Shukra είναι σανσκριτική λέξη που σημαίνει «καθαρό» ή «φωτεινό». Έχει επίσης άλλες σημασίες, όπως το όνομα μιας αρχαίας γενεαλογίας σοφών στη Βεδική μυθολογία. Στη μεσαιωνική μυθολογία και την ινδουιστική αστρολογία, ο όρος αναφέρεται στον πλανήτη Αφροδίτη.
[17] Besant 1920, σελ. 20-21.
[18] Bailey 1979, σελ. 377-378.
[19] Bailey 1970, σελ. 33, LePage 2002, σελ. 22-24, 29.
[20] Bailey 1979, σελ. 378, 380, LePage 2002, σελ. 19, 21, 152-153.
[21] Bailey 1970, σελ. 28, 29, Bailey 1979, σελ. 47, 379.
[22] Σύμφωνα με την Εσωτερική Παράδοση ο Πλανητικός Λόγος είναι η Θεία υπόσταση, η όψη της Θεότητας, του πλανήτη μας, το ανώτατο πλανητικό Πνεύμα, ο «προσωπικός Θεός» του πλανήτη. Μνημονεύεται ως «ένα από τα Επτά Πνεύματα ενώπιον του Θρόνου».
[23] Bailey 1979, σελ. 379.
[24] Bailey 1970, σελ. 29, Bailey 1979, σελ. 390.
[25] Bailey 1979, σελ. 379.
[26] Bailey 1979, σελ. 380-382.
[27] Hodson 2014, Ρέριχ 2004, σελ. 303.
[28] Fortune 2008, σελ. 60.
[29] Bailey 2010, σελ. 287.
[30] Knight 2008, σελ. 150.
[31] Fortune 1983, σελ. 12.
[32] Knight 2008, σελ. 150.
[33] Bailey 1970, σελ. 23.
[34] Fortune 2008, σελ.60, Knight 2008, σελ. 150.
[35] Bailey 1970, σελ. 29-39.
[36] Bailey 2010, σελ. 289.
[37] Ρέριχ 2004, σελ. 100.
[38] Bailey 1972, σελ. 781.
[39] Bailey 1979, σελ. 38, Fortune 1983, σελ. 13, Ρέριχ 2004, σελ. 140.
[40] Fortune 2008, σελ. 48.
[41] Bailey 1979, σελ. 104.
[42] Bailey 1970, σελ. 29, Knight 2008, σελ. 151.
[43] Bailey 1970, σελ. 20, Bailey 1972, σελ. 731.
[44] Bailey 1949, σελ. 18-20, 110-111.
[45] Bailey 1970, σελ. 23-24.
[46] Bailey 1979, σελ. 398.
[47] Leadbeater 1925, σελ. 4.
[48] Bailey 1979, σελ. 135, βλ. και σημείωση αρ.3.
[49] Leadbeater 1925, σελ. 282.
[50] Bailey 1979, σελ. 276, 403.
[51] Bailey 1972, σελ. 731, 757.
[52] Bailey 1972, σελ. 785.
[53] Ρέριχ 2003, σελ. 277.
[54] Leadbeater 1925, σελ. 5, 370.
[55] Ρέριχ 2004, σελ. 175.

 Βιβλιογραφία

• • Bailey, Alice (1949), The Destiny of the Nations, Lucis Publishing Company, New York.
  • Bailey, Alice (1970), Initiation, Human and Solar, Lucis Publishing Company, New York.
  • Bailey, Alice (1972), Discipleship in the New Age, Volume I, Lucis Publishing Company, New York.
  • Bailey, Alice (1979), A Treatise on White Magic, Lucis Publishing Company, New York.
  • Bailey, Alice (2010), Επιστολές για τον Αποκρυφιστικό Διαλογισμό, Lucis Trust Ltd., Εκδόσεις Κέδρος, Αθήνα.
  • Bennett, John G. (1973), Gurdjieff: Making a New World, Turnstone Books, London.
  • Besant, Annie (1920), The Inner Government of the World, Adyar, Madras, The Theosophical Publishing House.
  • Fortune, Dion (2008), Τα Εσωτερικά Τάγματα και το Έργο τους, Εκδόσεις Ιάμβλιχος, Αθήνα.
  • Fortune, Dion (1983), Το Κοσμικό Δόγμα, Εκδόσεις Ιάμβλιχος, Αθήνα.
  • Hodson, Geoffrey (2014), Ο Πνευματικός Εαυτός του Ανθρώπου και ο Στόχος του προς Τελείωση, Άρθρο Περιοδικό Ιλισός, τεύχος 295, Αθήνα.
  • Knight, Gareth (2008), Οι Σφαίρες του Δέντρου της Ζωής, Εκδόσεις Ιάμβλιχος, Αθήνα.
  • Leadbeater, C. W. (1925), The Masters and the Path, The Theosophical Publishing House, Adyar, Madras, India.
  • LePage, Victoria (2002), Σαμπάλα, Το Ιερό Κέντρο του Κόσμου, Εκδόσεις Ιάμβλιχος, Αθήνα.
  • Ρέριχ, Έλενα (2004), Οι Επιστολές της Έλενας Ρέριχ, 1935-1939, Τόμος ΙΙ, Agni Yoga Society, Εκδόσεις Κέδρος, Αθήνα.
  
  Α.Μ.