Έχοντας γνωρίσει τη σημασία που έχουν οι Ατραποί στην Εσωτερική Παράδοση, σε αυτό το άρθρο περνάμε σε μια λεπτομερή μελέτη των Ατραπών του Δένδρου της Ζωής, ξεκινώντας με εκείνες που συνδέονται με την Προσωπικότητα του ανθρώπου.

Οι Ατραποί της Προσωπικότητας, εννέα στο σύνολό τους, αποτελούνται από την 32η που ενώνει τις Σεφίρες από το Μαλκούτ στο Γεσούντ, την 29η που ενώνει το Μαλκούτ με το Νετζάχ, την 31η που ενώνει το Μαλκούτ με το Χοντ, την 28η που ενώνει το Γεσούντ με το Νετζάχ, την 30η που ενώνει το Γεσούντ με το Χοντ, την 27η που ενώνει το Χοντ με το Νετζάχ, την 25η που ενώνει το Γεσούντ με το Τίφαρετ, την 26η που ενώνει το Χοντ με το Τίφαρετ και την 24η που ενώνει το Νετζάχ με το Τίφαρετ.

Εδώ θα θέλαμε να αναφέρουμε πως μέσα από τις Ατραπούς, που είναι μια μέθοδος ψυχανάλυσης, φαίνεται και η διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στις τεχνικές του Φρόιντ και του Γιουνγκ. Σύμφωνα με τον πρώτο, οι υποσυνείδητες εικόνες εκδηλώνονται ως καταστάσεις της καθημερινής ζωής στο Μαλκούτ, ενώ κατά τον Γιουνγκ πρόκειται για εικόνες που εξελίσσονται σε σύμβολα μεταμόρφωσης και οδηγούν στην ψυχική αρμονία του Τίφαρετ.

Θα ακολουθήσει μια περιεκτική ανάλυση στις Ατραπούς της Προσωπικότητας καθώς θα αναφερθούμε στα σημαντικότερα σημεία συμβολισμού, λέξεις κλειδιά της κάθε Ατραπού ώστε να αποκτήσουμε μια μικρή γνώση τους.

Η 32η Ατραπός Μαλκούτ - Γεσούντ

Αυτή η Ατραπός συνδέει το Μαλκούτ, το φυσικό κόσμο, με το Γεσούντ, το παγκόσμιο ασυνείδητο και τον αιθερικό ιστό που σχηματίζει το θεμέλιο της φυσικής ύπαρξης. Είναι μια Ατραπός εσωστρέφειας από τη συνείδηση των αισθήσεων στη συνείδηση του βάθους του εσωτερικού κόσμου. Όταν τη βαδίζει κανείς βυθίζεται στον υποσυνείδητο νου.

Είναι σαν την τρύπα μέσα στη γη όπου έπεσε η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων και ξεκίνησε τις περιπέτειές της. Σε μυθολογικό επίπεδο είναι ο δρόμος που βάδισαν προς τον Κάτω Κόσμο ο Οιδίποδας στον Κολωνό, ο Ορφέας αναζητώντας την Ευρυδίκη, η Ίσιδα ψάχνοντας τον Όσιρι, η Ιστάρ για να βρει τον αγαπημένο της Ταμμούζ κ.ά. Πριν από όλα όμως είναι η κάθοδος της Περσεφόνης στον κόσμο του Πλούτωνα, του βασιλιά του Κάτω Κόσμου, έναν κόσμο που αντιπροσωπεύεται από το Γεσούντ, τον σκιώδη αιθερικό κόσμο.

Το Γεσούντ είναι η Σεφίρα της Σελήνης, αντανακλαστική, μαγνητική, με απόκρυφη δύναμη, το Υποσυνείδητο. Το Μαλκούτ είναι η Σεφίρα της Γης, ο κόσμος των αισθήσεων, τα ασυνείδητα βάθη, το Φυσικό Σώμα. Αυτή η Ατραπός είναι της Επιστροφής και της Απόσυρσης και γι' αυτό θα πρέπει να διασχιστεί και με τους δύο τρόπους, δηλαδή και με την Απόσυρση από το Μαλκούτ προς το Γεσούντ και με την Επιστροφή από το Γεσούντ προς το Μαλκούτ.

Το Κλειδί για την Ατραπό είναι το γράμμα Τάου, ת, που σημαίνει Σταυρός, είναι ένας σταυρός με τρεις βραχίονες, χωρίς το ανώτερο σκέλος, σχήματος Τ. Εκτός του ότι αποτελεί το αρσενικό μέρος του Αιγυπτιακού ανκχ, συμβόλου της ζωής, δείχνει επίσης δύο δυνάμεις που αλληλοεπηρεάζονται σε ένα ανώτερο επίπεδο και παράγουν μια μορφή σε ένα πυκνότερο.

Η κάρτα των Ταρό που της αντιστοιχεί είναι ο «Κόσμος» που ονομάζεται «Ο Μεγάλος της Νύχτας του Χρόνου» και μια από τις επαφές αυτής της Ατραπού είναι η επαφή με αυτόν τον Μεγάλο που μπορεί να θεωρηθεί ως, η ίδια η Θεότητα. Το μικρό κομμάτι της Θείας συνείδησης που έχει δοθεί σε κάθε άνθρωπο είναι ο Άγιος Φύλακας 'Αγγελος, του οποίου η Γνώση και η Συνομιλία είναι η Πνευματική Εμπειρία του Μαλκούτ.

Ο Πλανήτης της Ατραπού είναι ο Κρόνος (Χρόνος), το σύμβολο του οποίου σχηματίζεται από το Σταυρό και τη Σελήνη και γι' αυτό είναι κατάλληλο για να σχετιστεί με το Μαλκούτ και το Γεσούντ. Ο Κρόνος από τη μια είναι ο πλανήτης των περιορισμών, ο περιορισμός του Πνεύματος στο Χρόνο και τη Μορφή, αλλά είναι και ο πλανήτης των ανώτερων επαφών. Όπως και αυτή η Ατραπός του Μαλκούτ που συνδέεται στενά με τη Σεφίρα Μπίνα, τη Μητέρα των Μορφών.

Στην Βίβλο της Δημιουργίας (Σεφέρ Γετζιρά), το Κείμενο της 32ης Ατραπού την περιγράφει σαν «Διοικητική Διάνοια» επειδή κατευθύνει και συνδυάζει τις κινήσεις των επτά πλανητών, κατευθύνοντάς τους στις κανονικές τους τροχιές. Δείχνει επίσης ότι το Πνεύμα πρέπει να εξασκεί έλεγχο και στους επτά φορείς του ανθρώπου που συμβολίζονται από τους πλανήτες.

Η πλήρης κάθοδος του Πνεύματος στην Ύλη υποδεικνύεται από τη Σταύρωση ή Σταυρό της 32ης Ατραπού. Αυτή η Ατραπός αντιπροσωπεύει τα πρώτα στάδια του Μυστικισμού της Αφοσίωσης, καθώς και την Είσοδο στα εσωτερικά πεδία και τον ασυνείδητο νου. Τα κύρια μαθήματα ανεβαίνοντάς την, είναι η ύπαρξη της αιτιότητας των πραγμάτων σε ένα ανώτερο ή βαθύτερο επίπεδο από ότι ο φυσικός κόσμος. Και κατεβαίνοντάς την, είναι η αποδοχή από το Πνεύμα του πυκνότερου περιορισμού της μορφής.

Η 29η Ατραπός Μαλκούτ - Νετζάχ

Αυτή η Ατραπός συνδέει το Μαλκούτ, το φυσικό κόσμο, την υπέρτατη εκδήλωση της μορφής με το Νετζάχ μέσα από την οποία προβάλλονται οι δυνάμεις του Θεού που μπορούν να ονομαστούν Νόμοι της Φύσης. Το Νετζάχ, είναι η πηγή της δύναμης της γονιμοποίησης, της γέννησης αλλά και της σύγκρουσης. Είναι η Σεφίρα στην οποία ο γεννημένος ψυχικός ή θεραπευτής, που εργάζεται με τη διαίσθηση, βρίσκεται σαν στο σπίτι του. Νετζάχ σημαίνει Νίκη, ο δεύτερος τίτλος της είναι Σταθερότητα και κρύβει μέσα της την ιδέα της κυριαρχικής και νικηφόρας ενέργειας. Όπως μας λέει η επιστήμη της μυθολογίας, αρχικά σημαίνει τη μεγάλη νίκη του ουρανού, το θρίαμβο του πρωινού ενάντια στο σκοτάδι. Είναι η Σεφίρα που ο Ένας εμφανίζεται σε παραλλαγές, είναι η σφαίρα του σχηματισμού όλων των μυθολογικών θεϊκών δυνάμεων κάθε πανθέου. Είναι η όψη της άγριας Φύσης, του πρωτόγονου χορού, η ιστορία των ταμπού, των δεισιδαιμονιών, των αιματηρών θυσιών, της πρωτόγονης μαγείας, αποτελεί το λειτουργικό πλαίσιο της Μαύρης Ίσιδας η οποία κάθεται στο κατώφλι αυτής της Ατραπού σαν μια μοχθηρή σφίγγα. Στο τέλος της Ατραπού όμως βρίσκεται η φωτεινή εικόνα του Νετζάχ, η Όμορφη Γυμνή Γυναίκα, η Λευκή Ίσιδα, το Όραμα της Θριαμβευτικής Ομορφιάς.

Το Νετζάχ είναι η Σεφίρα από όπου εκπορεύεται η έμπνευση, όχι μόνο του καλλιτέχνη, αλλά όσων εργάζονται δημιουργικά. Είναι μια Σεφίρα τέλειας ισορροπίας της δύναμης και της μορφής, η συνειδητοποίηση της τέλειας ισορροπίας παράγει έκσταση, χαρά, απόλαυση και πληρότητα ή, με άλλα λόγια, την Πνευματική Εμπειρία του Οράματος της Θριαμβευτικής Ομορφιάς.

Στο μύθο του Αρθούρου, η Ατραπός σχετίζεται με τον Γκαουέιν ο οποίος έπρεπε να κατανικήσει μέσα του τις πρωτόγονες τάσεις της εκδίκησης. Τα ένστικτα και οι συνήθειες έχουν μεγάλη σχέση με αυτή την Ατραπό επειδή αυτή είναι τμήμα του αιθερικού πεδίου όπως φαίνεται και από την κάρτα Ταρό, τη Σελήνη και τις παλίρροιες. Επηρεάζουν τη ζωή μας, τη γέννηση και το θάνατο και όλες τις λειτουργίες του σώματός μας. Ο φυσικός κόσμος και το αιθερικό του πανομοιότυπο, που αντιστοιχεί στην 29η Ατραπό, αντιπροσωπεύουν ένα εμπόδιο και έναν παράλογο τρόμο για το νου, επειδή δεν μπορεί να λειτουργήσει σε αυτές τις περιοχές, παρά μόνο σε ένα πρωτόγονο, ενστικτώδες επίπεδο. Είναι μια Ατραπός πανθεϊσμού και Πράσινης Ακτίνας, δηλαδή του Δρόμου του Μυστικισμού της Φύσης στα πρωταρχικά και πιο γήινα στάδιά της. Η πραγματική αγάπη της Φύσης και η πραγματική αγάπη ανάμεσα στους ανθρώπους. Τα Μυστήρια αυτής της Ατραπού αντιστοιχούν κυρίως στα προ-Ελευσίνια και Καβείρια Μυστήρια.

Το Κλειδί για την Ατραπό είναι το εβραϊκό γράμμα Κοφ, ק, που σημαίνει το πίσω μέρος του κεφαλιού, ουσιαστικά ένα συμβολικό κλειδί για τη σύνδεση του νωτιαίου μυελού, του κέντρου δηλαδή για τις αυτόματες αντιδράσεις και αντανακλαστικά, με τον εγκέφαλο. Συμβολίζει την κίνηση μέσα σε έναν κύκλο και από αυτή την άποψη η ενέργειά του είναι ηλιακή. Σε διανοητικό επίπεδο υπονοεί τη δυνατότητα της συνείδησης να κατανοήσει πέρα από τους περιορισμούς του συγκεκριμένου νου. Είναι το σημείο στην ανθρώπινη ύπαρξη που λειτουργεί ως διάμεσο ανάμεσα στη μορφή και την αφηρημένη συνείδηση.

Η κάρτα του Ταρό που αποδίδεται σε αυτή την Ατραπό είναι η Σελήνη, ο Κυβερνήτης της Πλημμυρίδας και της Αμπώτιδας, που συνδέεται με τις μεγάλες επαναλαμβανόμενες κινήσεις της παλίρροιας της Γης, το Τέκνο των Υιών του Ισχυρού. Υποδηλώνει τις πρωτόγονες Στοιχειακές όψεις της Ατραπού, τα Στοιχειακά Βασίλεια που είναι «δημιουργήματα των δημιουργημάτων», δηλαδή δημιουργίες των γιων του Θεού και όχι του ίδιου του Θεού, του Ισχυρού Λόγου.

Αστρολογικό χαρακτηριστικό της Ατραπού είναι οι Ιχθείς, τα δυο ψάρια που ενώνονται με μια κορδέλα ή χορδή, ένα είδος ομφάλιου λώρου. Μπορούν να θεωρηθούν σαν την Ατομικότητα και την Προσωπικότητα οι οποίες είναι συνδεδεμένες στους κόσμους της Μορφής. Είναι το ζώδιο της αυταπάρνησης. Οι Ιχθείς βρίσκονται στο τέλος και την αρχή του Ζωδιακού ανάλογα με τη φορά κίνησής του. Κατά παρόμοιο τρόπο, το Κοσμικό Λυκόφως εμφανίζεται στην αρχή και το τέλος μια Κοσμικής Ημέρας ή Νύχτας ενώ, το γήινο λυκόφως οριοθετεί το διαχωρισμό ανάμεσα στις Γήινες ημέρες και νύχτες.

Στην Βίβλο της Δημιουργίας (Σεφέρ Γετζιρά), η 29η Ατραπός ονομάζεται «Σωματική Διάνοια» και ονομάζεται έτσι επειδή δημιουργεί όλα τα σώματα που σχηματίζονται σε κάθε κόσμο, καθώς και την αναπαραγωγή τους. Έχει μεγάλη σχέση με το φυσικό σώμα, αυτό το σύμπλεγμα αίματος, σάρκας, οστών και μυών, το οποίο χρησιμοποιείται από το Πνεύμα για να εκδηλωθεί στη Γη.

Η άνοδος στην Ατραπό είναι ένα είδος ψυχικής γονιμοποίησης και η κάθοδος είναι μια διαδικασία γέννησης στο φυσικό πεδίο σε πλήρη εκδήλωση. Η πηγή της δύναμης της γονιμοποίησης και της γέννησης είναι η δονούμενη Σεφίρα Νετζάχ που θεά της είναι η Αφροδίτη η Αφυπνίστρια. Είναι μια όψη της Όμορφης Γυμνής Γυναίκας του Νετζάχ, η οποία κατεβαίνει την 29η Ατραπό φορώντας τα ενδύματα της σωματικής φύσης για να γίνει η Εστεμμένη Νέα Γυναίκα στο Μαλκούτ.

Η 31η Ατραπός Μαλκούτ - Χοντ

Αυτή η Ατραπός συνδέει το Μαλκούτ, το Βασίλειο, το φυσικό κόσμο, την Πύλη της Σκιάς του Θανάτου με το Χοντ, την Σεφίρα της νοητικότητας, που σημαίνει Δόξα. Είναι η Σεφίρα των μορφών του συγκεκριμένου νου και της διάνοιας, μέσω της οποίας μπορεί ο άνθρωπος να έρθει σε επαφή με τις άμορφες αλήθειες των Πρωταρχικών ή Ανώτερων περιοχών ύπαρξης. Αντιπροσωπεύει σε ένα πολύ χαμηλότερο επίπεδο παρόμοιες ιδιότητες με εκείνες του Χόχμα.

Η 31η Ατραπός παρέχει την κατεύθυνση ή την αποκάλυψη των νοητικών παραγόντων, οι οποίοι, καθώς αναπτύσσονται προκαλούν τη θεμελιώδη διαφοροποίηση ανάμεσα στον άνθρωπο και στα ζώα. Είναι μια Ατραπός εκπαίδευσης στα νοητικά επίπεδα. Μπορούμε να πούμε πως η 31η Ατραπός, που είναι βασικά Πύρινης Φύσης, είναι το πολικό αντίθετο της 29ης Ατραπού που έχει Υδάτινη Φύση.

Οι ψυχολογικοί παράγοντες της 31ης Ατραπού περιλαμβάνουν τα ανώτερα ένστικτα, δηλαδή τα πιο τρυφερά συναισθήματα της μητρότητας-πατρότητας και της συντροφικότητας. Η 31η Ατραπός κρατάει το κλειδί για την ιδιοσυγκρασία, δηλαδή, την προβολή της Προσωπικότητας από την Ατομικότητα.

Μας θυμίζει το μύθο του Προμηθέα που θεωρείται πως έφερε τη φωτιά στους ανθρώπους για να μπορέσουν να αναπτύξουν τις τέχνες του πολιτισμού, αλλά και τις θεές Εστία των Ελλήνων και Βέστα των Ρωμαίων. Ο Ήφαιστος είναι ένας άλλος θεός της φωτιάς που έχει σχέση με την Ατραπό, ως θεός της ουράνιας φωτιάς, της αστραπής, θεός της ηφαιστειακής εσωτερικής φωτιάς της Γης. Βέβαια σε ένα ανώτερο επίπεδο, η φωτιά μπορεί να θεωρηθεί ως μια αφύπνιση της Πνευματικής Θέλησης του ανθρώπου.

Το Κλειδί για την Ατραπό είναι το εβραϊκό γράμμα Σιν, ש, που σημαίνει Δόντι και μοιάζει με μια φλόγα που τρεμοπαίζει, το σχήμα του υποδηλώνει την ανάπτυξη ατομικών όψεων από ένα κοινό υπόστρωμα. Σε ένα άλλο επίπεδο μας θυμίζει το Άγιο Πνεύμα που κατέρχεται σαν πύρινες γλώσσες. Είναι γνωστό σε πολλές παραδόσεις ως σύμβολο του τρίαιχμου κεραυνού του Δία και του τριπλού δόρατος του Σίβα, είναι το όπλο των Θεών. Πρόκειται για τη συνειδητοποίηση που εμφανίζεται ως θαύμα αλλά είναι στην πραγματικότητα αποτέλεσμα της επαφής με την πνευματική ύπαρξη.

Ο τίτλος του Θριάμβου του Ταρό που αντιστοιχεί είναι «Η Εσχάτη Κρίση» - το «Πνεύμα του Πρωταρχικού Πυρός» όπου με την έννοια «Πρωταρχικό» εννοούμε την πνευματική ύπαρξη που υπήρχε πριν από τα πάντα. Συμβολίζεται η αφύπνιση σε νέα και ανώτερα επίπεδα ζωής. Η αφύπνιση της Πνευματικής Θέλησης σηματοδοτεί την αίσθηση της ατομικής ταυτότητας στον άνθρωπο, τη συνειδητοποίηση του εαυτού ως ξεχωριστή αθάνατη ύπαρξη.

Το αστρολογικό σύμβολο για αυτή την Ατραπό είναι το Στοιχείο του Πυρός που σε πολλά εσωτερικά συστήματα συμβολίζει το νοητικό στοιχείο.Το Στοιχείο της Φωτιάς είναι που μεταφέρει τις μορφές σε ένα ανώτερο επίπεδο. Η Ουράνια Φωτιά συνδέεται με τη Θεία Σοφία και Θέληση, καθώς και με τις ανώτερες δυνάμεις του νου. Η Φωτιά υποδηλώνει την ανάπτυξη της ατομικοποιημένης θέλησης μέσα στη ζωώδη φύση, την πρόνοια του ανώτερου εγκεφάλου με τον επακόλουθο σχηματισμό κοινωνικών μονάδων με συνειδητή συνεργασία, καθώς και την ανάπτυξη της τεχνολογίας για να επιτευχθεί έλεγχος επάνω στο φυσικό κόσμο.

Στην Βίβλο της Δημιουργίας (Σεφέρ Γετζιρά), το κείμενο της 31η Ατραπού την περιγράφει ως «Αέναη Διάνοια» και ονομάζεται έτσι επειδή ρυθμίζει τις κινήσεις του Ήλιου και της Σελήνης, που είναι τα υπέρτατα σύμβολα της ακτινοβολίας και της δεκτικότητας, στην κανονική τους τάξη, καθένα στην κατάλληλη τροχιά του. Για τη φύση του ανθρώπου αυτό εκφράζει τη σχέση του ανάμεσα στην Ατομικότητα και την Προσωπικότητα. Ως Αέναη Διάνοια υποδεικνύει τον πνευματικό παράγοντα πίσω από την ψυχολογική εξέλιξη, αφού το Χοντ είναι η Σεφίρα της νοητικότητας.

Η διάβαση αυτής της Ατραπού μπορεί να αποκαλύψει περασμένες ζωές ή τουλάχιστον τους παράγοντες των περασμένων ζωών που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη δόμηση της τωρινής μας ιδιοσυγκρασίας. Η άνοδος στην 31η Ατραπό είναι η αναγνώριση των εσωτερικών δυνάμεων που δομούν τα φυσικά φαινόμενα στο Μαλκούτ, αντικειμενικά ή υποκειμενικά. Η κάθοδος σε αυτήν είναι η προβολή των παραγόντων της Ψυχής που είναι σημαντικοί για την τωρινή ενσάρκωση και μπορούν να αποκαλύψουν το πεπρωμένο.

Η 28η Ατραπός Γεσούντ - Νετζάχ

Αυτή η Ατραπός ενώνει το Γεσούντ, τον ασυνείδητο νου, τη Σεφίρα του αιθερικού πεδίου με το Νετζάχ, τη δύναμη της δημιουργικής φαντασίας. Στο Νετζάχ βρίσκεται η εικόνα της Ατομικότητας που φωτίζει κατευθείαν τον υποσυνείδητο νου της Προσωπικότητας, προσελκύοντας και γοητεύοντάς την. Αντιπροσωπεύει την ενστικτώδη, συγκινησιακή ζωή της φύσης μας, αλλά και τον ομαδικό νου.

H 28η Ατραπός είναι μια Ατραπός μεγάλης δύναμης και ισχύος, γιατί μέσω αυτής διαχέονται οι αγνές δυνάμεις της δημιουργικής φαντασίας μέσα στον υποσυνείδητο νου. Είναι το κανάλι της καλλιτεχνικής έμπνευσης καθώς επίσης και κάθε δημιουργικού έργου στις θεωρητικές ή εφαρμοσμένες επιστήμες. Η δημιουργική όψη του ανθρώπινου νου, η οποία αγωνίζεται ενάντια στην κατεστημένη τάξη πραγμάτων, όχι μόνο στον κόσμο, αλλά και μέσα στην Ψυχή του ίδιου του δημιουργού, μας φέρνει στο νου τη θεία όψη του Νετζάχ, την Αφυπνίζουσα Αφροδίτη.

Η λατρεία της Φύσης, είτε είναι Δρυϊδική είτε Κελτική, Χριστιανική είτε οποιαδήποτε άλλη σχετίζεται με την 28η Ατραπό. Η Θηλυκή Πλευρά της λατρείας της Φύσης, η Βασίλισσα Αφροδίτη ή η Ίσις της Φύσης, η Διάνοια των γυναικών, υποδεικνύεται από τη Μαγική Εικόνα του Νετζάχ, την Όμορφη Γυμνή Γυναίκα, ενώ οι βαθύτερες όψεις της πηγάζουν από το Μπίνα.

Υπάρχουν πολλές διακλαδώσεις στο νόημα της 28ης Ατραπού, από τη σεξουαλική πολικότητα και την επαφή με μη-ανθρώπινα βασίλεια, μέχρι το σχηματισμό ενός δοχείου μέσα στη συνείδηση για την εικόνα των ανώτερων όψεων της Ψυχής. Από τη Τιρ να Νογκ, τη χώρα της Αιώνιας Νεότητας, έως την Αναζήτηση του Αγίου Δισκοπότηρου, την είσοδο των ανώτερων δυνάμεων.

Από ψυχολογική άποψη, ο δυνάμεις αυτής της Ατραπού έχουν στενή σχέση με τα αρχέτυπα του Γιουνγκ. Είτε το αντιλήφθηκε ο Γιουνγκ είτε όχι, τα αρχέτυπα του ασυνειδήτου και ιδιαίτερα η εικόνα του αντιθέτου φύλου είναι εικόνες της Ατομικότητας του ανθρώπου. Υπάρχει εδώ ένας δεσμός με το αρχέτυπο του Γιουνγκ, το Σοφό Γέροντα, καθώς επίσης και με τον άνιμους, την γυναικεία εικόνα του αντιθέτου φύλου.

Οι μύθοι που σχετίζονται με την 28η ατραπό μοιάζουν πολύ με τα όνειρα εκπλήρωσης των αντρών και των γυναικών όπως φαίνεται στο παραμύθι της Σταχτοπούτας, στον ιρλανδικό μύθο του Άνγκους Ογκ, αλλά και τα ειδύλλια της δυτικής λογοτεχνίας όπως ο Λάνσελοτ και η Γκουίνιβερ, ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα, η Ελοίζα και ο Αβελάρδος.

Το εβραϊκό γράμμα της Ατραπού είναι το Τζαντί, צ, δηλαδή το Αγκίστρι. Σχετίζεται με τον πειραματισμό, την αναζήτηση και την έρευνα για την επίλυση προβλημάτων και την ανακάλυψη μυστικών. Στην πραγματικότητα γειώνει τις δυνάμεις του αφηρημένου Ουρανού πλανήτη στον συγκεκριμένο Κρόνο. Λειτουργεί στην Ατραπό απογυμνώνοντας τις παγιωμένες ιδέες και στάσεις της ζωής.

Ο τίτλος του Θριάμβου του Ταρό που αντιστοιχεί είναι «ο Αυτοκράτορας», υπάρχει έκφραση δύναμης και εγρήγορσης μαζί με Σοφία. Ο Εσωτερικός Τίτλος της Κάρτας του Ταρό, «Υιός της Πρωίας, Αρχηγός μεταξύ των Ισχυρών», αναφέρεται στην Αφροδίτη, τον πιο ισχυρό απόκρυφο πλανήτη.

Στο σύμβολο του Υδροχόου που αντιστοιχεί εδώ συμβολίζεται η Ατομικότητα και η Προσωπικότητα με τις τεθλασμένες γραμμές, που αντιπροσωπεύουν το Ερμητικό αξίωμα «Όπως πάνω έτσι και κάτω». Η Προσωπικότητα στον εξελιγμένο άνθρωπο θα πρέπει να είναι ένα ομοίωμα της Ατομικότητας. Το σύμβολο του Υδροχόου είναι μια τεθλασμένη γραμμή που θυμίζει την Αστραπή, η οποία αντικατοπτρίζεται σε μια παρόμοια από κάτω της.

Στην Βίβλο της Δημιουργίας (Σεφέρ Γετζιρά), η 28η Ατραπός ονομάζεται και «Φυσική Διάνοια», μέσω αυτής ολοκληρώνεται και τελειοποιείται η φύση όλων όσων βρίσκονται κάτω από τον Ήλιο. Το να διακρίνει κανείς τη δύναμη αυτή μέσα στην Προσωπικότητα και το να συνεργάζεται συνειδητά μαζί της, οδηγεί στην απόλυτα φυσική διαδικασία της πνευματικής ανάπτυξης.

Η άνοδος της Ατραπού αποτελεί την Αναζήτηση του Άγιου Δισκοπότηρου, ένα σταυροδρόμι μεταξύ των επιπέδων της συνείδησης για την είσοδο των ανώτερων δυνάμεων. Μπορεί να σημαίνει την αφύπνιση της συνείδησης στον τέλειο κόσμο των Στοιχειακών και των κατώτερων Αγγελικών υπάρξεων, έναν δεσμό με τις δημιουργικές όψεις του εαυτού, όπως η μυθική μορφή του φτερωτού Πήγασου που παριστάνει τις πτήσεις της δημιουργικής φαντασίας. Η κάθοδος της Ατραπού είναι μια διαδικασία μεταφοράς αυτών των δυνάμεων στο νου και κύρια στον υποσυνείδητο νου.

Η 30η Ατραπός Γεσούντ – Χοντ

Αυτή η Ατραπός συνδέει το Γεσούντ, τον ασυνείδητο νου, με το Χοντ, την Σεφίρα της νοητικότητας. Οδηγεί από το Γεσούντ στο Χοντ συνδέοντας το Όραμα του Μηχανισμού του Σύμπαντος με το Όραμα της Δόξας. Είναι μια Ατραπός στην οποία μπορεί να αποκτηθεί μεγάλη σοφία, γιατί το Χοντ είναι το μέσο επαφής με τα Μεγαλύτερα όντα της εξέλιξης που σχετίζονται με την διδασκαλία του Σωκράτη, του Ερμή, του Μέρλιν, του Βούδα κ.α. Η 30η Ατραπός από το Γεσούντ στο Χοντ αποτελεί την αρχή της μεγάλης Ερμητικής Ακτίνας, της Ατραπού της Σοφίας, που οδηγεί μέσα από την 26η Ατραπό στο Τίφαρετ.

Το Χοντ έχει τις ρίζες του στο Χέσεντ, τη Σεφίρα του Οράματος της Αγάπης. Είναι η Σεφίρα του Θείου Αγγελιαφόρου και του Κυρίου των Βιβλίων και της Μάθησης, καθώς επίσης και του Αρχάγγελου Μιχαήλ, ο οποίος διασκορπίζει τις δυνάμεις του σκότους. Όλα αυτά είναι δώρα του νου προς την ανθρώπινη φυλή, ώστε η άνθηση της ορθολογικής σκέψης που ξεπερνά τη μεσαιωνική δεισιδαιμονία, είχε ως αποτέλεσμα την Εποχή του Διαφωτισμού.

Αυτή η Ατραπός αντιπροσωπεύει το στάδιο κατά το οποίο έγινε η διαφοροποίηση των φύλων γι΄ αυτό και της αντιστοιχεί η Μαγική Εικόνα του Ερμαφρόδιτου, μια και το ίδιο το Πνεύμα είναι Ερμαφρόδιτο.

Είναι το πολικό αντίθετο της 28ης Ατραπού από το Γεσούντ στο Νετζάχ και οι μεγάλες δυνατότητες και αδυναμίες της προέρχονται από την ανθρώπινη χρήση. Σύμφωνα με τον Γιουνγκ, οι επιδράσεις των δύο Ατραπών σχετίζονται με το «νοητικό» και το «συναισθηματικό» τύπο αντίστοιχα, σαν δύο αντίθετες λειτουργίες με στόχο την ψυχική ισορροπία και ολοκλήρωση του ανθρώπου.

Η κύρια αιτία για τα δεινά του ανθρώπου είναι το χάσμα που υπάρχει μέσα του, καθώς «ο ναός είναι ανάξιος για τον ενοικούντα θεό». Έτσι το επακόλουθο χάσμα ανάμεσα στο όραμα και την πραγματικότητα, την αιωνίως ανικανοποίητη και απροσδιόριστη επιθυμία μέσα στον άνθρωπο, συμβολίζεται από τον αετό ή το γύπα που συνεχώς καταβροχθίζει το συκώτι του Προμηθέα. Ο Προμηθέας αντιπροσωπεύει την κάθοδο της Σοφίας στους κατώτερους φορείς, δηλαδή την κάθοδο της δημιουργικής προνοητικότητας με όλες τις συνέπειές της.

Το εβραϊκό γράμμα της ατραπού είναι το Ρες που σημαίνει κεφάλι, ר, είναι το σύμβολο της ανώτερης συνείδησης, αλλά και σύμβολο της ανώτερης διάνοιας, της λογικής και της σοφίας. Το σχήμα του συμβολίζει ένα κεφάλι σε στάση υπόκλισης που αναφέρεται στην παράδοση ως, σύμβολο του φτωχού ανθρώπου σε αναγνώριση της έννοιας, Υπηρεσία.

Ο Θρίαμβος του Ταρό είναι ο Κύριος του Πυρός του Κόσμου (Θείος Λόγος), δείχνει τις αληθινές δυνάμεις της Ατραπού, τον Ήλιο που διαχέει τις δυνάμεις της Ζωής, του Φωτός και της Αγάπης στην ανθρώπινη φυλή.

Το σύμβολο για αυτή την Ατραπό είναι ο Ήλιος ο οποίος αντιπροσωπεύει το δικό μας Ηλιακό Λόγο, που είναι παντοδύναμος όσον αφορά αυτό το ηλιακό σύστημα. Η ηλιακή όψη αυτής της Ατραπού πηγάζει κυρίως από τη συνειδητοποίηση της Θείας Αγάπης και Δόξας που κινητοποιεί τα κατώτερα πεδία της εκδήλωσης, τα οποία είναι γνωστά σαν «Μηχανισμός του Σύμπαντος», δηλαδή οι αιθερικές δομές του Γεσούντ. Είναι ουσιαστικά μια Ατραπός Φωτός, Ηλιακού Φωτός, του Φωτός των συναθροισμένων Ηλιακών Λόγων σε όλο το Κοσμικό Διάστημα, δηλαδή Φως σε Επέκταση.

Στην Βίβλο της Δημιουργίας (Σεφέρ Γετζιρά), η 30η Ατραπός ονομάζεται «Συλλογική Διάνοια», από αυτήν οι αστρολόγοι καταλήγουν στην κρίση των άστρων και των ουράνιων σημείων, και τελειοποιούν την επιστήμη τους σύμφωνα με τους κανόνες των κινήσεων των άστρων. Ο όρος, Συλλογική Διάνοια, είναι ένας χρήσιμος δείκτης αυτής της Ατραπού, επειδή στην απόλυτη έννοιά του υποδηλώνει τη γνώση του συνόλου των δυνάμεων πάνω σε κάθε επίπεδο, η οποία εστιάζεται σε ένα κέντρο γνώσης.

Η άνοδος στην 30η Ατραπό είναι ένας δρόμος επίτευξης της Σοφίας, αλλά η Σοφία μπορεί να μην είναι κολακευτική για τον αυτοσεβασμό μας. Η κάθοδος στην 30η Ατραπό είναι το κατέβασμα αυτής της Σοφίας μέσα στον πυρήνα της συνείδησής μας, ώστε να μπορέσει να εκδηλωθεί στον κόσμο του Μαλκούτ.

Η 27η Ατραπός Χοντ - Νετζάχ

Αυτή η Ατραπός, η οποία είναι οριζόντια, περιέχει τρομερό δυναμικό. Είναι ο κύριος σκελετός της Προσωπικότητας, καθώς συνδέει το κέντρο της δημιουργικής δύναμης στο Νετζάχ με το κέντρο της συγκεκριμένης νοητικής σύλληψης στο Χοντ. Συνδέει τα βασικά Σεφιρόθ που είναι ευθυγραμμισμένα με τους αντίθετους πόλους των Αρχών της Εκδήλωσης, τη Θετική και την Αρνητική Στήλη.

Είναι σαν τις αρχές της δομής του ατόμου, το οποίο είναι ένα σύμπλεγμα δυνάμεων διαφορετικής πολικότητας που συγκρατούνται μαζί σε μια μονάδα με τρομακτική δύναμη. Ένα «πάντρεμα» με σκοπό την ανώτερη σύνθεση, στο οποίο θυσιάζεται η Προσωπικότητα ώστε να καταλήξει σε ένα πρώιμο σχηματισμό της επαφής της με την ατομικότητα. Η αρχή της διαδικασίας, όμως, βρίσκεται στην Προσωπικότητα και ο «αρραβώνας» συμβολίζει την πρόθεση να ενοποιηθούν οι αντίθετοι πόλοι του εαυτού στο ανώτατο πεδίο.

Το εβραϊκό γράμμα της Ατραπού είναι το Πε, פ, που σημαίνει Στόμα. Είναι το τμήμα του οργανισμού που λαμβάνει την τροφή και προφέρει το λόγο. Ο συμβολισμός του στόματος μας υπενθυμίζει πως ο σκοπός της ενσάρκωσης είναι η αναζήτηση της τροφής, της εμπειρίας μέσα στη Μορφή, προς όφελος της Ατομικότητας και του Πνεύματος. Ως σύμβολο του στόματος απεικονίζει την ικανότητα της έκφρασης του λόγου και συνεπώς του εσωτερικού Λόγου, ενώ ταυτόχρονα υποδεικνύει την αυτοέκφραση. Συνδέεται με κάθε είδους προφορική παράδοση και νόμο.

Ο Θρίαμβος του Ταρό που αντιστοιχεί σε αυτή την Ατραπό είναι «ο Οίκος του Θεού», με εσωτερικό τίτλο «ο Κύριος των Στρατιών του Ισχυρού», η ιδέα ενός φορέα για το Πνεύμα. Συμβολίζεται από ένα κτίριο, τον οίκο του Θεού, ταιριαστό για την Προσωπικότητα, χωρίς υπερηφάνεια και πνευματική οκνηρία. Ο εσωτερικός τίτλος υπονοεί μια σύνδεση των δυνάμεων του Νετζά και του Χοντ.

Σε αυτή την ατραπό αποδίδεται ο πλανήτης Άρης που ουσιαστικά είναι ο πλανήτης της ενεργητικότητας και της διέγερσης και εκφράζεται στο Εγκόσμιο Τσάκρα του Γκεβούρα, τη Σεφίρα της Δραστηριοποιημένης Δύναμης. Αυτή του η όψη φαίνεται από το σχήμα του συμβόλου του, δηλαδή του δίσκου της πνευματικής ύπαρξης με ένα βέλος στην κορυφή.

Στην Βίβλο της Δημιουργίας (Σεφέρ Γετζιρά), η 27η Ατραπός είναι η «Ενεργητική ή Διεγερτική Διάνοια», και ονομάζεται έτσι επειδή μέσω αυτής κάθε ύπαρξη λαμβάνει το πνεύμα και την κίνησή της. Είναι επίσης η δύναμη της εκδήλωσης της δύναμης της ζωής στους κατώτερους κόσμους.

Η διάβαση αυτής της Ατραπού μπορεί να είναι δύσκολη, εκτός και αν η Προσωπικότητα είναι ισορροπημένη και ανοιχτεί στο κατερχόμενο Πυρ. Είναι μια Ατραπός ταυτόχρονης χρήσης της κάθετης και της οριζόντιας πολικότητας στους φορείς της Προσωπικότητας. Ο ανώτερος πόλος ή πηγή δύναμης είναι το Νετζάχ, του οποίου τη δύναμη παίρνει η συνείδηση της μορφής στο Χοντ.

Είναι φανερό πως, η πρώτη προϋπόθεση για το εσωτερικό έργο είναι μια ισορροπημένη Προσωπικότητα, γιατί δίχως αυτή το Εσωτερικό Κάστρο, Ψυχή, θα είναι χτισμένο σε σαθρά θεμέλια.

Η 25η Ατραπός Γεσούντ – Τίφαρετ

Αυτή η Ατραπός συνδέει το Γεσούντ, το παγκόσμιο ασυνείδητο και το αιθερικό πεδίο, με το Τίφαρετ, τη Σεφίρα της Ισορροπίας και της Ομορφιάς, που συμβολίζει το Θείο Σχέδιο εκδηλωμένο και διατηρεί την ισορροπία μεταξύ των άλλων Σεφιρόθ.

Το Τίφαρετ είναι μια κατεξοχήν συνδετική Σεφίρα καθώς εναρμονίζει το ανώτερο μέρος το Δέντρου με το κατώτερο. Προσφέρει το Όραμα της Αρμονίας και την κατανόηση των Μυστηρίων της Σταύρωσης. Είναι η Σεφίρα της Ομορφιάς που συμβολίζει εκδηλωμένο το Θείο Σχέδιο όπως θα έπρεπε να είναι. Στο Τίφαρετ ο Θεός εκδηλώνεται στη μορφή και κατέρχεται ανάμεσά μας, στην περιοχή της ανθρώπινης συνείδησης.

Αυτή η Ατραπός που οδηγεί από το Γεσούντ στο Τίφαρετ, είναι η κατ' ευθείαν γραμμή επικοινωνίας μεταξύ της Ατομικότητας και της Προσωπικότητας και πάνω σε αυτήν αναπτύσσονται οι πρώτες αναλαμπές της μυστικιστικής ή ανώτερης συνείδησης. Μοιάζει σαν ένα ταξίδι μέσα στην έρημο όπου η Ψυχή στηρίζεται στις δικές της μονάχα δυνάμεις με βοηθό την Πίστη.

Και οι τρεις δρόμοι προς το Τίφαρετ, η 24η, η 25η και η 26η Ατραπός, περιέχουν την εμπειρία που είναι γνωστή ως Σκοτεινή Νύχτα της Ψυχής. Εκεί που οι Ψυχές οδηγούνται από την κατάσταση του αρχάριου, μέσω του διαλογισμού, στον πνευματικό δρόμο των ενατενιστών, ώστε να φτάσουν στη Θεία ένωση με το Θεό.

Στο συμβολισμό της 25ης Ατραπού, η Ψυχή επικαλούμενη το εσωτερικό φως που θα γίνει χρυσαυγή μέσα στο σκοτάδι, πρέπει να προχωρήσει στον Ερημικό Δρόμο, αφήνοντας πίσω της τη ζωή των εξωτερικών και κατώτερων κόσμων, χωρίς να έχει όμως ακόμη συνείδηση της ζωής των εσωτερικών και ανώτερων κόσμων. Η εμπειρία της Ατραπού είναι αυτή της Πρώτης νύχτας ή Νύχτας «των αισθήσεων», όποιος την προσεγγίσει και περάσει μέσα από αυτήν έχει πετύχει ένα μεγάλο βαθμό μυστικιστικής φώτισης, βρίσκεται τουλάχιστον στα όρια της «συνείδησης της Ψυχής» ή της συνειδητής επαφής της Ατομικότητας με την Προσωπικότητα.

Το εβραϊκό γράμμα που αντιστοιχεί στην Ατραπό είναι το Σάμεχ, ס, που σημαίνει υποστήριγμα ή δεκανίκι, η ράβδος του μεγάλου θεού της θεραπευτικής, του Ασκληπιού, η πιο φωτεινή πλευρά της Ατραπού της Δοκιμασίας και του Πειρασμού. Είναι σύμβολο προστασίας και εξαιτίας της κυκλικής μορφής του είναι σύμβολο του αέναου κύκλου της ζωής. Σε ότι αφορά στη γνωστική παράδοση είναι επίσης σύμβολο του εσωτερικού ταξιδιού δηλαδή της διαδικασίας αυτοθεραπείας και αυτορρύθμισης της Ψυχής.

Ο Θρίαμβος που αντιστοιχεί σε αυτήν τη Ατραπό, η Εγκράτεια, δείχνει και τις δυο όψεις της ατραπού. Η κάρτα του Ταρό ονομάζεται και «Θυγατέρα των Συμφιλιωτών», καθώς η Ατραπός συμφιλιώνει τους Εξελικτικούς με τους Ενσαρκούμενους φορείς του ανθρώπου, δηλαδή την Ατομικότητα με την Προσωπικότητα. Αποκαλείται επίσης «Γεννήτορας της Ζωής», γιατί με αυτό τον τρόπο γεννιέται νέα Ζωή: η ανώτερη ζωή μέσα στον εξωτερικό κόσμο και η ζωή της εμπειρίας της πυκνής εκδήλωσης μέσα στους ανώτερους κόσμους.

Το αστρολογικό σύμβολο, ο Τοξότης, είναι το σύμβολο της έφεσης και ταιριάζει με αυτήν την Ατραπό. Ο Τοξότης σχετίζεται με τον Κένταυρο, ένα πλάσμα που είναι ημίθεος, μισός ζώο και μισός άνθρωπος. Μπορεί να θεωρηθεί σαν την Ατομικότητα που τοξεύει τη λεία της, την Προσωπικότητα και αυτό προκαλεί Θεία Αγάπη όπως το βέλος του λαϊκού Έρωτα που προκαλεί ανθρώπινη αγάπη. Ένα άλλο σύμβολο που σχετίζεται με τη Ατραπό είναι το ουράνιο τόξο, η Διαθήκη της Αγάπης του Θεού προς τον άνθρωπο. Στην πραγματικότητα είναι η πρώτη αυγή της μυστικιστικής συνείδησης στην Ψυχή σε περιόδους πνευματικής ξηρασίας στα μέσα του δρόμου μεταξύ της Ενσαρκούμενης συνείδησης και της Εξελικτικής συνείδησης. Στην Βίβλο Της Δημιουργίας (Σεφέρ Γετζιρά) η 25η Ατραπός είναι «η Διάνοια της Δοκιμασίας ή Πειρασμού» και ονομάζεται έτσι γιατί είναι ο πρωταρχικός πειρασμός με τον οποίο ο Δημιουργός δοκιμάζει κάθε ενάρετο άνθρωπο.

Ανεβαίνοντας αυτή την Ατραπό έχουμε μια κατάσταση του φαινομενικού σκότους και της ξηρασίας. Η Ψυχή που έχει έφεση για το φως της ανώτερης συνείδησης στηρίζεται αποκλειστικά στις δικές της δυνάμεις. Η κάθοδός της συμβολίζει τη διάχυση της Ζωής, του Φωτός και της Αγάπης, τριών συγκεκριμένων εννοιών και όχι ασαφών γενικεύσεων.

Η 26η Ατραπός Χοντ – Τίφαρετ

Αυτή η Ατραπός συνδέει την αστρική συνείδηση του Χοντ, τη σφαίρα της μαγείας με το Τίφαρετ, εκείνο το σημείο εστίασης που είναι ένα κέντρο μετάβασης και μετουσίωσης, το σημείο μετατροπής μεταξύ των πεδίων της δύναμης και των πεδίων της μορφής.

Η 26η Ατραπός μπορεί να θεωρηθεί σαν μια δοκιμασία πάνω στο Δρόμο της Σοφίας, την Ερμητική Ατραπό όπου δοκιμάζει τη θρησκευτική μας έφεση. Είναι μια διαδικασία μεταμόρφωσης της νοητικής συνείδησης του Χοντ στη φωτισμένη συνείδηση του Τίφαρετ. Είναι ο δρόμος του νου από τη διανόηση στην ενόραση που επιτυγχάνεται μέσω διαλογισμού και τη μελέτη των εσωτερικών κειμένων με στόχο την εκπαίδευση του νου. Το βουδιστικό σύστημα ευθυγραμμίζεται με αυτή την Ατραπό γιατί είναι ένα σύστημα που ασχολείται με τη διάνοια, όπου χρησιμοποιώντας εντολές ή Κόαν την εξουδετερώνει. Ιδιαίτερα δραστικό σύστημα για τους περισσότερους διανοητικά προσανατολισμένους δυτικούς.

Αυτή η Ατραπός είναι ίσως η πιο δύσκολη από όλες στο να την αποσαφηνίσουμε, επειδή σχετίζεται με φαινομενικές αντιφάσεις και παράδοξα. Είναι ο Δρόμος προς το Θεό με το συμβολισμό του Διαβόλου. Ο μόνος τρόπος για να δει κανείς σωστά τα πράγματα είναι το Πνευματικό Μάτι, πέρα από το χώρο και το χρόνο. Η ανάπτυξη αυτού του είδους του Καθαρού Λόγου που κάνει δυνατή μια τέτοια αντίληψη είναι μια όψη της Ανανεωτικής Διάνοιας ή, αν κάποιος το προτιμά, μια ακτίνα φωτός από τον Έναν που μίλησε από το θρόνο στην Αποκάλυψη λέγοντας «Ιδού καινά ποιώ πάντα». Η δυσκολία αυτής της Ατραπού βρίσκεται στην προσέγγιση της διάνοιας στο Θεό. Αν η διάνοια είναι απροετοίμαστη να μεταμορφωθεί και να ανανεωθεί και επιχειρεί να «ορίσει» το Θεό με τους δικούς της όρους, συναντά μονάχα την τερατώδη εικόνα του εαυτού της, μια μορφή που ανακλάται στον καθρέφτη των ίδιων της των ψευδαισθήσεων.

Το εβραϊκό γράμμα που αντιστοιχεί στην Ατραπό είναι το Αγίν, ע, που σημαίνει Μάτι. Αναφέρεται στο Μάτι του Σίβα, που λέγεται ότι ατρόφησε στον κωνοειδή αδένα. Το Αγίν αντιπροσωπεύει την πνευματική δημιουργική δύναμη της θεότητας, η οποία εκδηλωμένη ανοιχτά στον άνθρωπο, τον κάνει Αιγιπάν ή Παν. Είναι σύμβολο της αντίληψης και της εσωτερικής όρασης, καθώς το μάτι αποκαλύπτει περισσότερα για το φυσικό βασίλειο από οποιοδήποτε άλλο αισθητήριο όργανο. Σύμβολο της ατομικής ύπαρξης και εκπροσωπεί το βαθύτερο σημείο της ατομικής ύπαρξης.

Ο Θρίαμβος που αντιστοιχεί σε αυτή την Ατραπό είναι ο Διάβολος, ο Κύριος των Πυλών της Ύλης, υποδηλώνοντας την αυταπάτη και την πλάνη. Στην πόλη Μεντές της αρχαίας Αιγύπτου, ο Διάβολος λατρευόταν σαν θεϊκή μορφή της γονιμότητας της ζωής, της καρποφορίας και της αγάπης. Στην πάροδο των αιώνων το σύμβολο υποβιβάστηκε εξαιτίας της χρήσης του από τη μαύρη μαγεία.

Σε αυτή την Ατραπό αποδίδεται το ζώδιο του Αιγόκερω, το ζώδιο του απολογισμού. Λέγεται πως αυτό το ζώδιο κυβερνά όσα σχετίζονται με την εξουσία, τον περιορισμό και τη συγκεκριμενοποίηση. Συμβολίζει τις διπλές τάσεις της ζωής και της φύσης, την άβυσσο των υδάτων και τα ύψη των βουνών.

Στο Γετζιρατικό κείμενο η 26η Ατραπός αποκαλείται «Ανανεωτική Διάνοια», επειδή ο Άγιος Θεός ανανεώνει μέσω αυτής όλα τα πράγματα που μεταβάλλονται και ανανεώνονται μέσω της δημιουργίας του κόσμου. Γίνεται μια νύξη για το πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο νους όταν φτάνει σε μια νοητική σύλληψη του τι είναι Θεός, γιατί όσο αλλάζει ο άνθρωπος αλλάζει και η αντίληψή του για το Θεό.

Η ανάβαση αυτής της Ατραπού είναι μια διαδικασία μετάβασης από τον συγκεκριμένο νου στον αφηρημένο, από τη διάνοια στην ενόραση. Η κατάβασή της έχει μεγαλύτερη χρησιμότητα, γιατί υπάρχει ένας εσωτερικός κανόνας όπου για να κατανοήσεις κάτι, είναι καλύτερο να σκοπεύεις στο ανώτερο σημείο κατανόησης και μετά να εργάζεσαι προς τα κάτω. Έτσι πραγματοποιεί κανείς ένα ενορατικό άλμα και μετά κατέρχεται στη λογική και την παρατήρηση για να δει αν ταιριάζουν τα γεγονότα.

Η 24η Ατραπός Νετζάχ – Τίφαρετ

Αυτή η Ατραπός συνδέει το Νετζάχ, το κέντρο της δημιουργικής δύναμης από όπου εκπορεύεται η έμπνευση, με το Τίφαρετ, που είναι το κέντρο της αρμονίας και ισορροπίας του Δέντρου της Ζωής.

Στο Νετζάχ βρίσκεται η εικόνα της Ατομικότητας που φωτίζει κατευθείαν τον υποσυνείδητο νου της Προσωπικότητας, προσελκύοντας και γοητεύοντάς την. Αντιπροσωπεύει την ενστικτώδη, συγκινησιακή ζωή της φύσης μας, αλλά και τον ομαδικό νου. Νετζάχ σημαίνει Νίκη, και Σταθερότητα και κρύβει μέσα της την ιδέα της κυριαρχικής και νικηφόρας ενέργειας. Το Νετζάχ είναι η Σεφίρα από όπου εκπορεύεται η δημιουργική έμπνευση.

Το Τίφαρετ είναι η κεντρική Σεφίρα του Δέντρου της Ζωής, ο βασικός τόνος της όλης Δημιουργίας, καθώς διατηρεί την ισορροπία μεταξύ των άλλων Σεφιρόθ που συνδέει, μεταξύ του Υψίστου Θεού στο Κέτερ και του Φυσικού Σύμπαντος στο Μαλκούτ. Το Τίφαρετ, εκείνο το σημείο εστίασης που είναι ένα κέντρο μετάβασης και μετουσίωσης, το σημείο μετατροπής μεταξύ των πεδίων της δύναμης και των πεδίων της μορφής. Είναι στα αλήθεια η Μεσολαβητική Διάνοια, αλλά και η Σεφίρα της ομορφιάς που συμβολίζει εκδηλωμένο το Θείο Σχέδιο όπως θα έπρεπε να είναι. Η Αρετή του είναι η Αφοσίωση στο Μεγάλο Έργο, καθώς μέσα στην Ψυχή του ανθρώπου το Μεγάλο Έργο είναι η Αναγέννηση. Είναι μια Σεφίρα γεμάτη από το συμβολισμό του Θανάτου και της Ανάστασης. Ο Θάνατος και η Αναγέννηση είναι έννοιες που βρίσκονται στη βάση του αληθινού εσωτερισμού και όλων των αληθινών θρησκειών. Συναντάμε αυτό το συμβολισμό συνέχεια στους συμβολικούς τάφους του Ερμή, του Κρίστιαν Ρόζενκρόϊτς, στο διαμελισμό του Ορφέα και φυσικά στη Σταύρωση και την Ανάσταση του Κυρίου μας.

Σε αυτή την 24η Ατραπό ο θάνατος πρέπει να γίνει αποδεκτός προτού μπορέσουμε να επιτύχουμε την αναγέννηση στην ανώτερη συνείδηση. Είναι από τα πιο κρίσιμα σημεία της πνευματικής ανάπτυξης εξαιτίας του πειρασμού για επιστροφή στη φαινομενική ασφάλεια των γνώριμων πραγμάτων. Η μόνη βοήθεια σε αυτό το σημείο είναι ίσως μια επίκληση της «ανεκδήλωτης γνώσης», της αόρατης αλλά πανταχού παρουσίας του Ντάατ, η οποία θα δώσει θάρρος στην Ψυχή και εμπιστοσύνη στο μέλλον.

Το κλειδί της Ατραπού είναι το εβραϊκό γράμμα Νουν, נ, το Ψάρι που ζει μέσα στο νερό. Το νερό είναι σύμβολο των αστρικών επιπέδων όπου συνήθως λειτουργεί η Προσωπικότητα. Αν και η πιο σημαντική όψη του Ιχθύος είναι ότι αποτελεί σύμβολο του Χριστού και υποδηλώνει πως ο δρόμος του θανάτου και της αναγέννησης βρίσκεται στην αναζήτηση του Πατρός. Και τούτο γιατί αυτή η Ατραπός είναι το αποκορύφωμα των εμπειριών της Προσωπικότητας, καθώς ανοίγει το δρόμο της προς τη συνείδηση της Ατομικότητας κατά την αναζήτηση του Πατρός. Συμβολίζει την Ψυχή καθώς απεικονίζεται με τη φλόγα ενός κεριού και υπονοεί την εσωτερική πίστη που συνδέεται με αυτή τη φλόγα. Είναι σύμβολο της γονιμότητας και της ταχείας ανάπτυξης.

Ο Θρίαμβος για αυτή την Ατραπό είναι ο Θάνατος, ο «Κύριος των Πυλών του Θανάτου ή Τέκνο των Μεγάλων Μεταμορφωτών». Όταν υπάρχει αλλαγή, υπάρχει θάνατος της προηγούμενης κατάστασης και γέννησης της καινούργιας. Ο συμβολισμός του σκελετού είναι η βασική δομή του σώματος πάνω στην οποία χτίζονται όλα τα άλλα, και έτσι μπορεί κάλλιστα να θεωρηθεί σαν ένα σύμβολο για την Ατομικότητα ή ακόμη και για το Πνεύμα, πάνω στο οποίο χτίζονται οι εξωτερικοί φορείς.

Το ζώδιο που αντιστοιχεί σε αυτή την Ατραπό είναι ο Σκορπιός, το ζώδιο που συνδέει τη ζωή με το θάνατο. Συμβολίζει τον Ένοικο στο Κατώφλι και γι' αυτό θεωρείται ζώδιο της αυτογνωσίας που επιτυγχάνεται μέσα στη σιγή.

Αυτή η Ατραπός ονομάζεται «Διάνοια της Φαντασίας», η σύλληψη, η γέννηση και ο θάνατος έχουν τη θέση τους σε αυτή την Ατραπό. Η ατραπός εκφράζει τη θεμελιώδη Γέννηση και Θάνατο της Προσωπικότητας, σχετίζεται ιδιαίτερα με την προθυμία για αλλαγή. Είναι ένα σημείο μετάβασης από την Προσωπικότητα στην Ατομικότητα, είναι αναγκαίο να συνειδητοποιήσουμε ότι η Ατομικότητα δεν είναι καθόλου τέλεια, ακόμη και αν οι ατέλειές της μπορεί να έχουν δημιουργηθεί από καλές προθέσεις ή να εκδηλώνονται σαν τέτοιες. Όσο η Ατομικότητα διαφέρει από το αληθινό πρότυπο του Πνεύματός της, τόσο διαστρεβλωμένη είναι.

Η ανάβαση της 24ης Ατραπού είναι η διαδικασία του Θανάτου της Προσωπικότητας, είτε προκύπτει από το φυσικό θάνατο είτε είναι τμήμα αυτού του μεγαλύτερου θανάτου της Μύησης. Στην πρώτη περίπτωση η Προσωπικότητα παύει να υπάρχει, στη δεύτερη συνεχίζει να υπάρχει και να λειτουργεί στον κόσμο, αν και όχι για τους δικούς της σκοπούς, αλλά για τους σκοπούς της Ατομικότητας, όπου τώρα βρίσκεται το κέντρο της συνείδησης. Η εικόνα που αντικρίζει η Ατομικότητα είναι στην πραγματικότητα οι ανώτερες ιδέες της για το τι είναι το Πνεύμα της.

Με την ολοκλήρωση και της 24ης Ατραπού παρουσιάσαμε όλες τις Ατραπούς που καλύπτουν την Προσωπικότητα. Σε επόμενο άρθρο που θα ακολουθήσει θα γίνει αναφορά στις επόμενες 8 Ατραπούς που δομούν την Ατομικότητα.

Βιβλιογραφία

    • Dion Fortune, Η Μυστική Καββάλα, Iάμβλιχος, Αθήνα, 1986.
    • Gareth Knight, Ταρό: Θεωρία και Πρακτική, Iάμβλιχος, Αθήνα, 1990.
    • Γκορτσοπούλου Λίλυ, Ταρό και ο Συμβολισμός τους, Ιάμβλιχος, Αθήνα, 1988.
    • Israel Regardie, Η Καββάλα και τα Σύμβολά της, Iάμβλιχος, Αθήνα, 1991.
    • Gareth Knight, Οι Ατραποί της Σοφίας, Iάμβλιχος, Αθήνα, 2009.
    • Gareth Knight, Οι Σφαίρες του Δέντρου της Ζωής, Ιάμβλιχος, Αθήνα, 2008
    • Αγνώστου, Η Βίβλος της Δημιουργίας, Ιάμβλιχος, Αθήνα, 1990.

Σύνδεσμοι

Ατραποί στην Εσωτερική Παράδοση
Οι Ατραποί του Πνεύματος
Οι Ατραποί της Ατομικότητας

Ι.Φ.